Rozdział 2 - Wyznaczanie wolnej burty i wydawanie świadectw wolnej burty. - Wolna burta statków morskich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1969.28.225

Akt utracił moc

Wersja od: 7 lutego 1996 r.

Rozdział  2.

Wyznaczanie wolnej burty i wydawanie świadectw wolnej burty.

§ 5. Dla każdego statku należy wyznaczyć wolną burtę.

§  6.

1. Do wyznaczania wolnej burty stosuje się prawidła dla określenia linii ładunkowych stanowiące załącznik I do konwencji oraz odpowiednie przepisy prawidła 11, rozdziału II załącznika do Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, podpisanej w Londynie dnia 17 czerwca 1960 r. (Dz. U. z 1966 r. Nr 52, poz. 315).

2. W sprawach dotyczących metody oraz sposobu wyznaczania wolnej burty obowiązują przepisy polskiej instytucji klasyfikacyjnej, działającej pod nazwą "Polski Rejestr Statków", zwanej dalej PRS.

3. Przepisy PRS powinny uwzględniać postanowienia umów i porozumień międzynarodowych zawartych przez Polskę, jak również przepisy polskie.

§  7.

1. Statek, dla którego wyznaczono wolną burtę, otrzymuje znak wolnej burty, który należy umieścić na obu burtach statku według zasad określonych w konwencji.

2. Statek, który został ocechowany znakiem wolnej burty w sposób prawidłowy i trwały, otrzymuje międzynarodowe świadectwo wolnej burty (1966).

§ 8. Międzynarodowe świadectwo wolnej burty (1966) stwierdza, że statek został zbadany i ocechowany znakiem wolnej burty i że wolna burta została wyznaczona zgodnie z postanowieniami konwencji.

§  9.

1. Statek o elementach konstrukcyjnych dotychczas nie spotykanych może być zwolniony od takich postanowień konwencji, których zastosowanie mogłoby poważnie zahamować badania, mające na celu rozwój tych elementów i ich stosowanie.

2. Statek, który normalnie nie odbywa podróży międzynarodowych, lecz na skutek wyjątkowych okoliczności ma podjąć jednorazową podróż międzynarodową, może być zwolniony od określonych postanowień konwencji.

3. Przepisy ust. 1 i 2 mogą być zastosowane, jeżeli organ wyznaczający wolną burtę upewni się, że statek spełnia wymagania bezpieczeństwa służby, do której jest przeznaczony, i podróży, którą ma odbyć.

§ 10. Statek, któremu na podstawie § 9 przyznano zwolnienie od postanowień konwencji, otrzymuje międzynarodowe świadectwo zwolnienia od wymagań wolnej burty.

§ 11. Międzynarodowe świadectwo wolnej burty (1966) i międzynarodowe świadectwo zwolnienia od wymagań wolnej burty wystawia się według wzorów stanowiących załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia.

§ 12. Międzynarodowe świadectwo wolnej burty (1966) i międzynarodowe świadectwo zwolnienia od wymagań wolnej burty wydane na podstawie § 9 ust. 1 wystawia się w jednym oryginale oraz niezbędnej liczbie kopii na okres nie przekraczający 5 lat. Międzynarodowe świadectwo zwolnienia od wymagań wolnej burty wydane na podstawie § 9 ust. 2 wystawia się na okres jednej podróży, dla której to świadectwo wydano.

§ 13. Niezależnie od świadectw przewidziany w § 8 i § 10 wyznaczenie wolnej burty statków pasażerskich powinno być stwierdzone w certyfikacie bezpieczeństwa statku pasażerskiego wydanym na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Żeblugi z dnia 26 marca 1964 r. w sprawie bezpieczeństwa statków morskich (Dz. U. z 1964 r. Nr 15, poz. 89 i z 1966 r. Nr 34, poz. 205).

§ 14. Statki odbywające podróże międzynarodowe między portami polskimi a sąsiadującymi portami innych państw mogą być zwolnione od postanowień konwencji na podstawie porozumień zawartych między Polską a rządami tych państw.

§  15.

1. Na statku można zastosować wyposażenie, materiał, urządzenie albo przyrząd lub też zastosować do statku wymagania inne niż określone przez konwencję pod warunkiem, że organ wyznaczający wolną burtę upewni się, że są one co najmniej tak samo skuteczne jak te, których wymaga konwencja.

2. Organ wyznaczający wolną burtę może ustanowić specjalne wymagania dla celów doświadczalnych w stosunku do statku, do którego ma zastosowanie konwencja.

§ 16. W każdym wypadku zastosowania przepisów § 9 ust. 1, § 14 i § 15 organ wyznaczający wolną burtę obowiązany jest sporządzić i przesłać do Ministerstwa Żeglugi informację przewidzianą odpowiednimi postanowieniami konwencji, w celu jej przekazania Międzynarodowej Morskiej Organizacji Doradczej (IMCO) w Londynie; informacja ta powinna być sporządzona w języku polskim i angielskim.

§  17.

1. Statek podlega następującym przeglądom:

1) przeglądowi zasadniczemu przed oddaniem statku do eksploatacji, obejmującemu pełną inspekcję jego konstrukcji i wyposażenia w zakresie wymaganym przez konwencję,

2) przeglądom okresowym w odstępach nie przekraczających pięciu lat w zakresie ustalonym w pkt 1,

3) przeglądom okresowym w odstępach rocznych (tzw. roczne potwierdzenie wolnej burty) od daty wydania świadectwa, z możliwością odchyleń o trzy miesiące przed lub po właściwej dacie; przegląd ten jest przeprowadzany w celu upewnienia się, że w kadłubie lub w nadbudówkach statku nie zostały dokonane zmiany, które mogłyby wpłynąć na obliczenia określające położenie linii ładunkowych, oraz w celu upewnienia się, że zostały zachowane we właściwym stanie następujące wyposażenie i urządzenia:

a) zabezpieczenia otworów,

b) bariery,

c) furty odwadniające,

d) drogi dostępu do pomieszczeń załogi.

2. Po dokonaniu przeglądu statku nie wolno bez zgody organu wyznaczającego wolną burtę czynić żadnych zmian w konstrukcji statku, jego wyposażeniu, urządzeniach, materiałach i wymiarach elementów konstrukcyjnych objętych przeglądem.

§  18.

1. Wydanie nowego międzynarodowego świadectwa wolnej burty (1966) i międzynarodowego świadectwa zwolnienia od wymagań wolnej burty w zamian świadectwa, które utraciło ważność, następuje, jeżeli przegląd określony w § 17 ust. 1 pkt 2 dał wynik pozytywny.

2. Przeglądy okresowe określone w § 17 ust. 1 pkt 3 odnotowuje się w międzynarodowym świadectwie wolnej burty (1966) lub w międzynarodowym świadectwie zwolnienia od wymagań wolnej burty.

§  19.

1. Międzynarodowe świadectwo wolnej burty (1966) i międzynarodowe świadectwo zwolnienia od wymagań wolnej burty tracą ważność przed upływem okresu, na który zostały wystawione, jeżeli zajdzie choćby jedna z następujących okoliczności:

1) w kadłubie lub w nadbudówkach statku nastąpią istotne zmiany, które powodowałyby konieczność wyznaczenia zwiększonej wolnej burty,

2) wyposażenie i urządzenia wymienione w § 17 ust. 1 pkt 3 nie są utrzymane w należytym stanie,

3) w świadectwie nie dokonano wpisu określonego w § 18 ust. 2,

4) wytrzymałość konstrukcji statku uległa obniżeniu do takiego stopnia, że statek przestał być bezpieczny.

2. Międzynarodowe świadectwo wolnej burty (1966) i międzynarodowe świadectwo zwolnienia od wymagań wolnej burty traci ważność po przejściu statku pod banderę innego państwa.

§  20.

1. Przeprowadzanie przeglądów statków, wyznaczanie wolnej burty i wydawanie międzynarodowych świadectw wolnej burty (1966) i międzynarodowych świadectw zwolnienia od wymagań wolnej burty oraz dokonywanie odpowiednich wpisów w tych świadectwach, a także wykonywanie tych czynności w odniesieniu do statków państw obcych w wypadkach określonych w konwencji, powierza się PRS.

2. Do wykonywania czynności wymienionych w ust. 1 upoważnione są oprócz PRS następujące obce instytucje klasyfikacyjne:

1) Det norske Veritas,

2) Lloyd's Register of Shipping,

3) Register Sojuza SSR.

3. Litery stanowiące skrót nazwy instytucji klasyfikacyjnej, która wyznaczyła wolną burtę, umieszcza się po obu stronach kręgu wolnej burty nad linią przechodzącą przez jego środek. Takie samo oznaczenie zamieszcza się w międzynarodowym świadectwie wolnej burty (1966).

§ 21. Wyznaczanie wolnej burty, wydawanie międzynarodowych świadectw wolnej burty (1966) i międzynarodowych świadectw zwolnienia od wymagań wolnej burty oraz przeglądy określone w § 17 dokonywane są na koszt armatora.