Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Wolna burta statków morskich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1969.28.225

Akt utracił moc

Wersja od: 7 lutego 1996 r.

Rozdział  1.

Przepisy ogólne.

§  1.

1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do następujących polskich statków morskich, zwanych dalej "statkami":

1) statków odbywających podróże międzynarodowe z wyjątkiem:

a) jednostek pływających marynarki wojennej, organów ochrony granic i Milicji Obywatelskiej,

b) statków sportowych,

c) statków rybackich,

d) statków o długości mniejszej niż 24 m, których stępka została położona lub które znalazły się w podobnym stadium budowy w dniu lub też po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia,

e) statków o pojemności brutto mniejszej niż 150 ton rejestrowych, których stępka została położona lub które znalazły się w podobnym stadium budowy przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia,

2) statków nie zajmujących się połowami, a służących wyłącznie do transportu lub czynności pomocniczych w zakresie rybołówstwa, bez względu na rodzaj odbywanych podróży.

2. Za statek rybacki uważa się statek morski, który dokonuje połowów ryb lub innych żywych zasobów morza, chociażby na statku dokonywano przetwórstwa ryb.

3. Przepisy rozporządzenia w zakresie inspekcji kontrolnej wolnej burty stosuje się również do statków obcych, objętych przyjętą przez Polskę Międzynarodową konwencją o liniach ładunkowych, podpisaną w Londynie dnia 5 kwietnia 1966 r., zwaną dalej "konwencją".

§ 2. Statek odbywający podróże międzynarodowe (§ 1 ust. 1 pkt 1) nie może wyjść w podróż międzynarodową, a statek określony w § 1 ust. 1 pkt 2 - w żadną podróż morską, jeżeli nie posiada międzynarodowego świadectwa wolnej burty (1966) lub międzynarodowego świadectwa zwolnienia od wymagań wolnej burty, przewidzianych w rozporządzeniu.

§ 3. Wolna burta jest to pionowa odległość od górnej krawędzi linii pokładowej do górnej krawędzi linii ładunkowej, mierzona w sposób ustalony w konwencji.

§ 4. Znak wolnej burty stanowią: krąg wolnej burty oraz linie ładunkowe wskazujące największe dopuszczalne zanurzenie statku w różnych okolicznościach i różnych porach roku według zasad określonych w konwencji.