Wnoszenie broni palnej lub środków przymusu bezpośredniego na pokład statku powietrznego przez uprawnionych żołnierzy i funkcjonariuszy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2014.751

Akt utracił moc

Wersja od: 5 czerwca 2014 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 28 maja 2014 r.

w sprawie wnoszenia broni palnej lub środków przymusu bezpośredniego na pokład statku powietrznego przez uprawnionych żołnierzy i funkcjonariuszy

Na podstawie art. 116 ust. 5 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. z 2013 r. poz. 1393) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie określa:

1) szczegółowe warunki wnoszenia broni palnej lub środków przymusu bezpośredniego na pokład statku powietrznego przez żołnierzy i funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego oraz funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Policji, Straży Granicznej i Biura Ochrony Rządu, zwanych dalej "uprawnionymi";

2) organizację i zakres szkolenia uprawnionych w zakresie zasad bezpieczeństwa na pokładzie statku powietrznego w przypadku użycia broni palnej lub środków przymusu bezpośredniego.

§ 2. Warunkiem wniesienia broni palnej lub środków przymusu bezpośredniego na pokład statku powietrznego przez uprawnionych jest:

1) odbycie szkolenia, o którym mowa w art. 116 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, zwanej dalej "ustawą";

2) przekazanie przez przełożonych uprawnionych lub inne osoby upoważnione informacji o zamiarze wniesienia na pokład statku powietrznego broni palnej lub środków przymusu bezpośredniego;

3) posiadanie przez uprawnionych na pokładzie statku powietrznego:

a) broni palnej utrzymywanej w stanie zabezpieczonym, bez wprowadzonego naboju do komory nabojowej i w miejscu uniemożliwiającym jej dobycie przez osoby postronne,

b) amunicji przystosowanej do jej użycia na pokładzie statku powietrznego,

c) środków przymusu bezpośredniego w miejscu uniemożliwiającym ich użycie przez osoby postronne.

§  3.

1. Szkolenie, o którym mowa w art. 116 ust. 3 pkt 3 ustawy, prowadzi Straż Graniczna w oparciu o program szkolenia przygotowany przez Komendanta Głównego Straży Granicznej w porozumieniu z Prezesem Urzędu Lotnictwa Cywilnego.

2. Szkolenie w odniesieniu do funkcjonariuszy Policji może prowadzić Policja w oparciu o program szkolenia, o którym mowa w ust. 1.

3. Komendant Główny Straży Granicznej lub upoważniona przez niego osoba wydaje zaświadczenie potwierdzające odbycie szkolenia.

4. Komendant Główny Policji lub upoważniona przez niego osoba wydaje zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, w odniesieniu do funkcjonariuszy Policji, którzy odbyli szkolenie prowadzone przez Policję.

5. Szkolenie może być prowadzone w formie wykładu, pokazu lub ćwiczenia.

6. Koszty szkolenia prowadzonego przez Straż Graniczną ponoszą podmioty delegujące uprawnionych do odbycia tego szkolenia na podstawie pisemnego porozumienia zawartego między Komendantem Głównym Straży Granicznej a właściwym podmiotem.

§ 4. Szkolenie, o którym mowa w art. 116 ust. 3 pkt 3 ustawy, przeprowadza się z zakresu znajomości:

1) pokładu statku powietrznego;

2) procedur obowiązujących na pokładzie statku powietrznego;

3) skutków użycia broni palnej lub środków przymusu bezpośredniego na pokładzie statku powietrznego;

4) sposobów unieszkodliwienia osoby niebezpiecznej bez użycia broni palnej na pokładzie statku powietrznego.

§ 5. Szkolenie z zakresu znajomości pokładu statku powietrznego obejmuje zagadnienia dotyczące:

1) ogólnej budowy statku powietrznego, z uwzględnieniem miejsc szczególnie wrażliwych dla bezpieczeństwa statku powietrznego;

2) lokalizacji na pokładzie statku powietrznego miejsc, w których są rozmieszczone techniczne środki łączności statku powietrznego, oraz sposobu nawiązywania łączności za ich pośrednictwem z załogą statku powietrznego;

3) lokalizacji na pokładzie statku powietrznego zestawów pierwszej pomocy oraz ich składu.

§ 6. Szkolenie z zakresu znajomości procedur obowiązujących na pokładzie statku powietrznego obejmuje zagadnienia dotyczące postępowania w przypadku:

1) awaryjnego lądowania statku powietrznego;

2) pożaru na pokładzie statku powietrznego;

3) wystąpienia aktu bezprawnej ingerencji w lotnictwie cywilnym na pokładzie statku powietrznego.

§ 7. Szkolenie z zakresu znajomości skutków użycia broni palnej lub środków przymusu bezpośredniego na pokładzie statku powietrznego obejmuje zagadnienia dotyczące:

1) dopuszczalności użycia poszczególnych rodzajów broni palnej lub środków przymusu bezpośredniego;

2) następstw użycia poszczególnych rodzajów broni palnej lub środków przymusu bezpośredniego;

3) postępowania po użyciu broni palnej lub środków przymusu bezpośredniego.

§ 8. Szkolenie z zakresu znajomości sposobów unieszkodliwienia osoby niebezpiecznej bez użycia broni palnej na pokładzie statku powietrznego obejmuje zagadnienia dotyczące:

1) przypadków, w których zachowanie osoby na pokładzie statku powietrznego stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa statku powietrznego lub jego pasażerów;

2) sposobów podejmowania przez uprawnionego interwencji w przypadkach, o których mowa w pkt 1.

§  9.

1. Informację, o której mowa w § 2 pkt 2, przekazuje się:

1) komendantowi właściwej miejscowo placówki Straży Granicznej - w przypadku lotniska, na którym znajduje się lotnicze przejście graniczne;

2) zarządzającemu lotniskiem wylotu i przylotu statku powietrznego;

3) przewoźnikowi lotniczemu.

2. Informację, o której mowa w § 2 pkt 2, przekazuje się w postaci papierowej albo elektronicznej, nie później niż na 2 dni przed planowanym terminem wylotu uprawnionego.

3. Informacja, o której mowa w § 2 pkt 2, zawiera:

1) termin wylotu;

2) oznaczenie lotu;

3) dane dotyczące uprawnionego:

a) imię i nazwisko,

b) serię i numer dokumentu tożsamości,

c) numer karty identyfikacyjnej portu lotniczego - jeżeli posiada;

4) dane dotyczące liczby sztuk broni wnoszonej na pokład;

5) dane dotyczące rodzajów środków przymusu bezpośredniego wnoszonych na pokład.

4. W przypadkach niecierpiących zwłoki, gdy nie ma możliwości przekazania informacji, o której mowa w § 2 pkt 2, z zachowaniem terminu określonego w ust. 2, przekazuje się ją telefonicznie, a następnie niezwłocznie potwierdza w postaci papierowej albo elektronicznej.

5. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się do uprawnionych wnoszących broń palną lub środki przymusu bezpośredniego na pokład statku powietrznego bez zamiaru odbycia lotu oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej pełniących wartę ochronną, o której mowa w art. 186a ust. 1 ustawy.

6. W przypadku przewożenia broni palnej lub środków przymusu bezpośredniego przez uprawnionego na pokładzie statku powietrznego, przewoźnik lotniczy przekazuje dowódcy statku powietrznego dane wynikające z informacji, o której mowa w § 2 pkt 2.

7. Dowódca statku powietrznego, w trakcie przygotowania do lotu, jednak nie później niż do chwili startu, informuje uczestniczących w danym locie uprawnionych o przebywaniu na pokładzie statku powietrznego pozostałych uprawnionych posiadających broń palną lub środki przymusu bezpośredniego oraz o zajmowanych przez nich miejscach.

8. Dowódca statku powietrznego nie informuje uczestniczących w danym locie uprawnionych o miejscach zajmowanych przez funkcjonariuszy Straży Granicznej pełniących wartę ochronną, o której mowa w art. 186a ust. 1 ustawy.

§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 6 czerwca 2014 r. ¹

¹ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie wnoszenia broni oraz materiałów wybuchowych na pokład statku powietrznego przez uprawnionych żołnierzy i funkcjonariuszy (Dz. U. poz. 195), które traci moc z dniem 6 czerwca 2014 r. na podstawie art. 83 pkt 8 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. poz. 628 i 1165 oraz z 2014 r. poz. 24).