WMG-Polska. Umowa w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w dziedzinie podatków bezpośrednich. Gdańsk.1929.05.29.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.49.472

Akt utracił moc

Wersja od: 22 kwietnia 1933 r.

UMOWA

między Rzecząpospolitą Polską i Wolnem Miastem Gdańskiem w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w dziedzinie podatków bezpośrednich.

RZECZPOSPOLITA POLSKA

i

WOLNE MIASTO GDAŃSK,

powodowane życzeniem zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w dziedzinie podatków bezpośrednich, zawarły następującą umowę i wyznaczyły w tym celu swymi pełnomocnikami:

Rzeczpospolita Polska:

Stefana LALICKIEGO, Zastępcę Komisarza Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Gdańsku,

Józefa GUŻKOWSKIEGO, Inspektora w Ministerstwie Skarbu,

Dr. Bronisława OSTASZEWSKIEGO, Radcę Ministerstwa Skarbu,

Wolne Miasto Gdańsk:

Senatora Dr. KAMNITZER'A.

Po wzajemnem przedstawieniu sobie pełnomocnictw oraz uznaniu ich za dobre i właściwe pełnomocnicy ustalili po obustronnem porozumieniu następujące postanowienia:

Artykuł  I.

Niniejsza umowa ma na celu zapobieżenie podwójnemu opodatkowaniu obywateli umawiających się Stron w dziedzinie podatków, wyliczonych poniżej, a mianowicie:

a) w Rzeczypospolitej Polskiej:

1. podatku dochodowego,

2. podatku majątkowego,

3. podatku przemysłowego,

4. podatku gruntowego,

5. podatku budynkowego (od nieruchomości i t. d.),

6. podatku od kapitałów i rent,

7. podatku od lokali,

8. podatku od placów budowlanych;

b) w Wolnem Mieście Gdańsku:

1. podatku dochodowego,

2. podatku zrzeszeniowego,

3. podatku majątkowego,

4. podatku przemysłowego,

5. podatku od obrotu,

6. podatku gruntowego i budynkowego,

7. daniny na budowę mieszkań.

Artykuł  II.

Przychody z majątku nieruchomego łącznie z przychodami z gospodarstwa rolnego i leśnego, podlegają opodatkowaniu na tym obszarze, na którym się znajduje majątek.

To samo obowiązuje odnośnie do przychodów z wierzytelności zabezpieczonych hipotecznie lub innych tego rodzaju roszczeń i praw.

Artykuł  III.

Przychody z przedsiębiorstw przemysłowych i handlowych podlegają opodatkowaniu na tym obszarze, na którym znajdują się ich zakłady (stanowiska ruchu).

Za przedsiębiorstwa przemysłowe i handlowe uważać należy także przedsiębiorstwa ubezpieczeniowe, przedsiębiorstwa wykonywujące czynności bankowe i przedsiębiorstwa komunikacyjne, o ile dla tych ostatnich nie ustanowiono odmiennych przepisów w artykule XII.

Jako zakłady (stanowiska ruchu) uważa się siedziby kierownictwa, filje (oddziały), zakłady górnicze, kamieniołomy, fabryki, pracownie, agencje, miejsca zakupu i sprzedaży, biura, magazyny, składy i wszelkie inne urządzenia, utrzymywane dla wykonywania przedsiębiorstwa przez samego przedsiębiorcę, jego prokurzystów lub innych stałych zastępców. Jednak fakt utrzymywania przez przedsiębiorstwo z drugim obszarem stosunków handlowych za pośrednictwem istotnie samoistnego zastępcy (stręczyciela, komisjonera i t. d.) nie stanowi o posiadaniu przez to przedsiębiorstwo na tymże obszarze zakładu (stanowiska ruchu).

Jeżeli przedsiębiorstwo posiada zakłady (stanowiska ruchu) na obu obszarach, każda ze Stron umawiających się pobiera podatek od tej części przychodów, która osiągnięta została na jej obszarze.

Dla podziału przychodów w wypadku określonym w ustępie 4, miarodajne są przedewszystkiem księgi handlowe przedsiębiorstwa, względnie zakładu. W braku ksiąg handlowych umożliwiających jasne i prawidłowe ustalenie przychodów, właściwe władze skarbowe obu umawiających się Stron porozumią się w każdym poszczególnym wypadku co do podziału tych przychodów.

Artykuł  IV.

Przychody z samoistnych zatrudnień o celach zarobkowych (czynności zawodowych) włącznie z działalnością naukową, artystyczną, literacką, pedagogiczną lub wychowawczą, zawodową pracą lekarzy, techników dentystycznych, weterynarzy, adwokatów, budowniczych, inżynierów i innych wolnych zawodów, podlegają opodatkowaniu na tym obszarze, na którym zatrudnienie względnie zawód wykonywany jest stale. Jeżeli zatrudnienie wykonywane jest stale na obu obszarach, wówczas mają odpowiednie zastosowanie postanowienia artykułu III ustęp 4 i 5.

Artykuł  V.

Tantjemy członków zarządu i rady nadzorczej spółek akcyjnych i innych zrzeszeń, podlegają opodatkowaniu na tym obszarze, na którym znajduje się siedziba kierownictwa przedsiębiorstwa.

Artykuł  VI.

Niezależnie od postanowień ustępu następnego, przychody z pracy najemnej, a w szczególności uposażenia, płace, emerytury i inne pobory, podlegają opodatkowaniu na tym obszarze, na którym osoby osiągające te przychody mają miejsce zamieszkania.

Powyższe postanowienie nie ma zastosowania do urzędników i wszelkiego rodzaju funkcjonariuszy, zatrudnionych u jednej z umawiających się Stron lub w przedsiębiorstwach przez nią wykonywanych, którzy wprawdzie mieszkają na obszarze wykonywania swych czynności, jednak ich ogniska rodzinne, składające się z małżonka, jak również krewnych w linji wstępnej i zstępnej, przebywają na obszarze drugiej Strony. Tacy urzędnicy i funkcjonarjusze podlegają opodatkowaniu tylko na tym obszarze, na którym znajdują się ich ogniska rodzinne.

Artykuł  VII.

Przychody z ruchomego majątku w kapitałach (akcje, udziały w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością, dokumenty, stwierdzające posiadanie udziału i wszelkie inne papiery wartościowe), podlegają opodatkowaniu na tym obszarze, na którym osoba osiągająca te przychody, ma miejsce zamieszkania.

Jeżeli druga Strona umawiająca się pobiera drogą potrącenia od przychodów określonych w ustępie l, a płatnych na jej obszarze, podatek od przychodu z kapitałów, wówczas przysługuje jej prawo potrącenie to uskutecznić. W tym wypadku Strona, na której obszarze osoba osiągająca wspomniane przychody ma miejsce zamieszkania, zaniecha poboru -odrębnego podatku od przychodów, określonych w ustępie 1, a płynących z drugiego obszaru, o ile Strona ta niezależnie od powszechnego podatku dochodowego, taki odrębny podatek pobiera.

Artykuł  VIII.

Renty lub przychody z innych roszczeń nieokreślonych w poprzednich artykułach będą opodatkowane na tym obszarze, na którym wierzyciel posiada miejsce zamieszkania.

Artykuł  IX.

Miejsce zamieszkania w rozumieniu tej umowy posiada pewna osoba tam, gdzie ma mieszkanie wśród okoliczności, uzasadniających domniemanie, że ma ona zamiar zatrzymać to mieszkania stale, albo tam, gdzie osoba ta przebywa wśród okoliczności, uzasadniających przypuszczenie, że przebywa ona tam nietylko przejściowo.

Gdy podatnik posiada miejsce zamieszkania na obszarze obu Stron umawiających się, wówczas podatek od przychodów, które w myśl poprzednich przepisów, niniejszej umowy mają być opodatkowane na obszarze miejsca zamieszkania, pobiera się na obszarach obu umawiających się Stron w stosunku do czasu trwania pobytu w ciągu roku. Czas pobytu podatnika poza obszarami obu umawiających się Stron, zalicza się na korzyść tej Strony, której obywatelstwo posiada podatnik.

Postanowienia ustępu 1 i 2 nie obowiązują w wypadkach unormowanych w artykule VI ustęp 2.

Artykuł  X

Postanowienia poprzedzających artykułów mają analogiczne zastosowanie przy opodatkowaniu osób prawnych (nie fizycznych). O ile opodatkowanie reguluje się według miejsca zamieszania, wówczas u osób prawnych miarodajna jest ich siedziba, a w braku tejże, siedziba zarządu.

Artykuł  XI.

Postanowienia ustalone w poprzednich artykułach stosuje się odpowiednio do stałych podatków majątkowych, jak również do podatków rzeczowych (przychodowych) od przedsiębiorstw względnie zatrudnień zawodowych i majątków nieruchomych.

Artykuł  XII.

Przedsiębiorstwa żeglugi morskiej i komunikacji powietrznej podlegają opodatkowaniu tylko na tym obszarze, na którym znajduje się siedziba ich kierownictwa, z wyjątkiem jednak podatków majątkowych i rzeczowych, przypadających od majątku nieruchomego tych przedsiębiorstw.

Artykuł XIII.

Niniejsza umowa nie ma zastosowania przy opodatkowaniu handlu obnośnego, rozwoźnego i jarmarcznego.

Artykuł  XIV.

Najwyższe władze skarbowe obu Stron umawiających się porozumią się wzajemnie co do zastosowania środków i wydania zarządzeń, odpowiadających intencji tej umowy, a potrzebnych do jej wykonania, zwłaszcza w wypadkach w umowie tej wyraźnie nieprzewidzianych.

To samo dotyczy wypadku, gdy z uwagi na zmiany w przepisach podatkowych jednej z umawiających się Stron, okaże się potrzeba uzupełnienia umowy.

Artykuł  XV.

Umowa niniejsza ma zastosowanie po raz pierwszy do podatków, przypadających na rok kalendarzowy 1929, a to w Rzeczypospolitej Polskiej odnośnie do danin publicznych, pobieranych na rzecz Państwa, gmin i związków komunalnych, na obszarze Wolnego Miasta Gdańska, odnośnie do danin publicznych, pobieranych na rzecz Wolnego Miasta i gmin (związków gminnych), oraz na obu obszarach odnośnie do dodatków lub dopłat, pobieranych na rzecz innych związków publiczno-prawnych nieodłącznie od podatków.

Artykuł  XVI.

Niniejsza umowa wchodzi w życie dnia czternastego po wymianie not między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, a Senatem Wolnego Miasta Gdańska stwierdzających, że umowa ta została zatwierdzona w Rzeczypospolitej Polskiej i Wolnem Mieście Gdańsku.

Niniejsza umowa będzie obowiązywać tak długo, dopóki jedna ze Stron umawiających się nie wypowie jej najpóźniej sześć miesięcy przed upływem danego roku kalendarzowego. W razie terminowego wypowiedzenia umowy, traci ona z końcem tegoż roku kalendarzowego moc obowiązującą dla wszystkich podatków, których płatność przypada po tym okresie czasu.

Na dowód czego pełnomocnicy podpisali powyższą umowę w dwóch równobrzmiących oryginałach w polskim i niemieckim języku, przyczem oba teksty są w równym stopniu miarodajne.

Sporządzono w Gdańsku dnia dwudziestego dziewiątego maja tysiąc dziewięćset dwudziestego dziewiątego roku.

Za Rzeczpospolitą Polską:

Stefan Lalicki

Józef Gużkowski

Dr. Bronisław Ostaszewski

L.S.

Za Wolne Miasto Gdańsk:

Dr. Kamnitzer

PROTOKÓŁ KOŃCOWY.

Przy podpisaniu umowy, zawartej w dniu dzisiejszym między Rzecząpospolitą Polską i Wolnem Miastem Gdańskiem celem zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w dziedzinie podatków bezpośrednich, podpisani pełnomocnicy złożyli następujące zgodne wyjaśnienia, stanowiące integralną część tej umowy:

(1) Do artykułu II i III umowy:

Jednorazowe zyski ze sprzedaży, osiągane przy sprzedaży majątków nieruchomych lub przedsiębiorstw, podlegają opodatkowaniu na obszarze tej ze Stron umawiających się, na której obszarze znajduje się przedmiot sprzedaży.

(2) Do artykułu III umowy:

W wykonaniu postanowień ustępów 4 i 5 artykułu III, w szczególności celem ustalenia wysokości tak łącznych przychodów z przedsiębiorstwa, jak i przychodów, przypadających, na poszczególne obszary, władze skarbowe obu Stron umawiających się uprawnione są żądać od podatnika w granicach swoich przepisów podatkowych przedłożenia bilansów, rachunków zysków i strat i dokumentów, potrzebnych dla zbadania sprawy. O ile zaś lutowanie takich środków okazałoby się niemożliwem, władze skarbowe obszaru, na którym, znajdują się tylko zakłady uboczne przedsiębiorstwa i t. p., winny zasięgnąć potrzebnych informacyj w drodze wzajemnej pomocy prawnej u władz skarbowych tego obszaru, w którym mieści się zarząd przedsiębiorstwa.

Ocena udzielonych informacyj należy do władzy, która uskutecznia wymiar podatku.

(3) Do artykułu III i IV umowy:

Za skup zawodowy towarów nie uważa się, jeżeli kupiec polski lub gdański, prowadzący według zaświadczenia właściwej władzy prawidłowe księgi handlowe w miejscu zamieszkania i tamże opłacający odpowiednie podatki, czyni zakupy u kupców w publicznych miejscach sprzedaży na obszarze drugiej Strony umawiającej się.

Nie uważa się za utrzymywanie zakładu handlowego, jeżeli kupiec polski lub gdański przy dostosowaniu się do warunków wyżej określonych, zbiera zamówienia na obszarze drugiej Strony sam lub przez swego pomocnika handlowego.

Podróżujący (komiwojażerowie) firm gdańskich, którzy według zaświadczenia właściwej władzy gdańskiej wykonują swe czynności na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, będą w Polsce traktowani pod względem podatku przemysłowego tak samo, jak podróżujący (komiwojażerowie) firm polskich.

(4) Do artykułu VI umowy.

Senat Wolnego Miasta Gdańska wyraża gotowość wbrew postanowieniu artykułu VI umowy, pobierać podatek dochodowy od uposażeń służbowych od osób, zatrudnionych stale w Generalnym Komisariacie Rzeczypospolitej Polskiej w Gdańsku tylko wówczas, gdy osoby te posiadają obywatelstwo Wolnego Miasta Gdańska. Istnieje zgoda co do tego, że postanowienie to wprowadzono tylko ze względów podatkowo-technicznych i że przez to nie narusza się bynajmniej umówionego w układzie z dnia 17 maja 1922 r. pod III i VI równomiernego traktowania na obszarze Wolnego Miasta Gdańska urzędników polskich i gdańskich.

(5) Do artykułu VIII umowy:

Strony umawiające się zgadzają się w tem, że studenci przebywający w Polsce lub w Wolnem Mieście Gdańsku tylko dla studjów, nie będą pociągani na obszarze, na którym przebywają dla studjów, do opodatkowania od kwot pieniężnych, uzyskiwanych na utrzymanie lub dla celów nauki od krewnych względnie powinowatych, zamieszkałych na obszarze drugiej Strony umawiającej się.

(6) Do artykułu XI umowy:

Postanowienia artykułu XI umowy mają zastosowanie także do polskiego podatku przemysłowego, pobieranego od obrotu towarowego w formie podatku od obrotu, jak również do podatku obrotowego, pobieranego w Wolnem Mieście Gdańsku.

Strony umawiające się zgodne są jednak co do tego, że przy obowiązującem obecnie ustawodawstwie podatkowem na obszarach obu Stron umawiających się nie zachodzi możliwość podwójnego opodatkowania w dziedzinie wspomnianych podatków.

(7) Spadki wakujące (nieobjęte) w rozumieniu polskiego ustawodawstwa będą traktowane pod względem podatkowym tak, jak gdyby spodkodawca pozostawał jeszcze przy życiu.

Za Rzeczpospolitą Polską:

Stefan Lalicki

Józef Gużkowski

Dr. Bronisław Ostaszewski

Za Wolne Miasto Gdańsk:

Dr. Kamnitzer

Delegacja Polska, złożona z Inspektora Ministerjalnego Gużkowskiego i Radcy Ministerjalnego Dr. Ostaszewskiego, składa następujące jednostronne oświadczenie do artykułu XIV, ustęp 2 umowy o podwójnem opodatkowaniu, parafowanej 28 marca 1929 r.:

Postanowienia ustępu drugiego artykułu XIV umowy będą miały zastosowanie zwłaszcza wówczas, gdy w następstwie reformy polskiego ustawodawstwa podatkowego nastąpią również zmiany w formie i w sposobie opodatkowania uposażeń funkcjonarjuszy państwowych.

Ze Strony Gdańskiej, zastąpionej przez Starszego Radcę Rządu Dr. Gallascha, oświadczenie powyższe przyjęto do wiadomości.

Gdańsk, dnia 28 maja 1929 r.

Józef Gużkowski

Dr. Bronisław Ostaszewski