WMG-Polska. Układ o ubezpieczeniu społecznym. Warszawa.1937.04.29.
Dz.U.1938.37.315
Akt utracił mocUKŁAD
pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Wolnym Miastem Gdańskiem o ubezpieczeniu społecznym.
UKŁAD
prowizoryczny:
Układ niniejszy stosuje się do następujących działów polskiego i gdańskiego ubezpieczenia społecznego:
1. ubezpieczenia od wypadków,
2. ubezpieczenia na wypadek inwalidztwa,
3. ubezpieczenia pracowników umysłowych (ubezpieczenia pracowników umysłowych na starość, na wypadek inwalidztwa i na rzecz pozostałych członków rodziny).
Za przedsiębiorstwo w rozumieniu tego postanowienia uważa się również oddział filialny lub inny stały zakład pracy, utworzony na obszarze jednej Strony przez przedsiębiorstwo, mające siedzibę na obszarze Strony drugiej.
1) Komisariat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Gdańsku wraz ze wszystkimi wchodzącymi w jego skład władzami i urzędami, np. Zarząd Nieruchomości Skarbu Polskiego, Urząd Marynarki Handlowej (artykuł 8 konwencji z dnia 9.XI.1920 i artykuł 173 umowy z dnia 24.X.1921), - Polska Kasa Rządowa (artykuł 191 umowy z dnia 24.X.1921), - Pełnomocnik Polski przy Gdańskim Urzędzie Handlu Zagranicznego (artykuł 218 umowy z dnia 24.X.1921)-Przedstawicielstwo Polskiej Agencji Telegraficznej.
2) Zarząd Poczt i Telegrafów Rzeczypospolitej Polskiej w Gdańsku (artykuł 29 konwencji z dnia 9.XI.1920 i artykuł 149 wraz z następnymi umowy z dnia 24.X.1921).
3) Polski Naczelny Inspektor Ceł i jego biura (artykuł 14 konwencji z dnia 9.XI.1920 i artykuł 200-203 umowy z dnia 24.X.1921).
4) Polska Delegacja Rady Portu (artykuł 19 i następne konwencji z dnia 9.XI.1920).
5) Delegat Polskiego Ministerstwa Komunikacji do Stoczni Gdańskiej (artykuł 12 układu z dnia 22.X.1923 o Stoczni Gdańskiej).
Przepis ustępu 2 c) nie stosuje się do pracowników władz i urzędów wymienionych w tym ustępie, którzy przed wejściem w życie niniejszego Układu ubezpieczeni byli w gdańskim ubezpieczeniu inwalidzkim lub ubezpieczeniu pracowników umysłowych, jeżeli pracownicy ci zgłoszą wniosek o to we właściwej instytucji ubezpieczeniowej w przeciągu roku od wejścia w życie niniejszego Układu.
Obie Strony stawiają na równi w zakresie świadczeń działów ubezpieczenia społecznego wymienionych w art. 1 przynależnych drugiej Strony oraz pozostałych po nich członków rodziny z własnymi przynależnymi oraz pozostałymi po nich członkami rodziny.
Uprawnionym należą się podczas pobytu na obszarze drugiej Strony te same świadczenia (wraz z kwotą zasadniczą i dodatkiem państwowym) oraz wszystkie dodatki, do których mieliby prawo podczas pobytu na obszarze danej Strony.
Przy stosowaniu przepisów ustawowych jednej Strony o odprawie roszczeń z tytułu działów ubezpieczenia społecznego wymienionych w art. 1 nie uważa się za pobyt za granicą pobytu na obszarze drugiej Strony uprawnionych, którzy są przynależnymi jednej z obu Stron. Udzielanie przez instytucję ubezpieczeniową zezwolenia na pobyt za granicą nie będzie wymagane, jeżeli chodzi o pobyt na obszarze drugiej Strony.
W razie, gdy składki zostały wpłacone do instytucji ubezpieczeniowej jednej Strony, chociaż winny były być wpłacone do instytucji ubezpieczeniowej Strony drugiej, należy je przekazać właściwej instytucji ubezpieczeniowej. Składki te traktować się będzie tak, jak gdyby zostały w chwili ich wpłacenia uiszczone do właściwej instytucji. O ile wchodzą przy tym w rachubę klasy składkowe, przekazane składki winny być rozdzielone między poszczególne klasy w sposób jak najkorzystniejszy dla ubezpieczonych.
Przepisy co do zwolnień i ulg w zakresie opłat stemplowych i innych, obowiązujące na obszarze jednej Strony w stosunku do ubezpieczenia społecznego, służą w równej mierze także dla wykonywania ubezpieczenia społecznego Strony drugiej.
Przedsiębiorcy, których przedsiębiorstwa podlegające obowiązkowemu ubezpieczaniu, a prowadzone na obszarze Wolnego Miasta Gdańska, mają siedzibę na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, nie mogą tylko z tego powodu być pociągani do zabezpieczenia należności i do płacenia wyższych składek, niż przedsiębiorcy, których przedsiębiorstwo ma siedzibę na obszarze Wolnego Miasta Gdańska i na odwrót.
Ubezpieczonym, którzy z obszaru jednej Strony przenieśli się na obszar Strony drugiej, której przynależność posiadają, a którzy w czasie od 1 stycznia 1934 r. do wejścia w życie niniejszego Układu mogli byli jeszcze utrzymać ekspektatywę nabytą w ubezpieczeniu inwalidzkim lub w ubezpieczeniu na starość, na wypadek inwalidztwa i śmierci pracowników umysłowych tej pierwszej Strony przez opłacenia składek tytułem dobrowolnego kontynuowania ubezpieczenia, służy prawo dodatkowego opłacenia za czas wstecz składek tych i to również w wypadku, gdy upłynął już przewidziany w ustawodawstwie wewnętrznym termin do opłacenia tych składek. Wniosek o dodatkowe opłacenie składek za czas wstecz winien być przedstawiony w przeciągu roku od wejścia w życie niniejszego Układu właściwej instytucji ubezpieczenia społecznego, która co do tego udziela wnioskodawcy orzeczenia, ustalając termin prekluzyjny dla przekazania tych składek; termin prekluzyjny ten musi wynosić co najmniej jeden miesiąc.
Zwierzchnie władze administracyjne obydwóch Stron porozumieją się co do tego:
Zwierzchnią władzą administracyjną w rozumieniu niniejszego Układu jest ze strony polskiej Minister Opieki Społecznej, ze strony gdańskiej - Senat.
Przy stosowaniu § 586 nr 1 i § 614 Ordynacji Ubezpieczeniowej Rzeszy uważa się w stosunku do polskiego sezonowego robotnika rolnego, zatrudnionego tylko przez pewien określony czas na obszarze Wolnego Miasta Gdańska, pozostawanie na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej we wspólnym gospodarstwie domowym z rodziną za nieprzerwane, dopóki robotnik ten przebywa zgodnie z przepisami gdańskimi na obszarze Wolnego Miasta Gdańska. To samo obowiązuje przy stosowaniu odpowiednich przepisów polskich w stosunku do gdańskiego sezonowego robotnika rolnego, zatrudnionego tylko przez pewien określony czas na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.
Postanowienia niniejszego Układu stosują się również do ubezpieczenia pracowników kolejowych, które zostało uregulowane umową pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Wolnym Miastem Gdańskiem w przedmiocie ubezpieczenia społecznego robotników i pracowników zajętych w służbie Polskich Kolei Państwowych na obszarze Wolnego Miasta Gdańska z dnia 13 stycznia 1927 r. Układ niniejszy nie narusza powyższej umowy.
Niniejszy Układ wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po wymianie not pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, a Senatem Wolnego Miasta Gdańska, w których stwierdzone zostanie, że niniejszy Układ został zatwierdzony przez Rzeczpospolitą Polską i przez Wolne Miasto Gdańsk.
Powyższy Układ sporządzony jest w dwóch oryginałach, każdy w języku polskim i niemieckim, przy czym obydwa teksty są jednakowo miarodajne.
Warszawa, dnia 29 kwietnia 1937 r.
Za Rząd Rzeczypospolitej Polskiej
Zbigniew Skokowski
Dr Stanisław Fischlowitz
Za Senat Wolnego Miasta Gdańska
Eduard Grentzenberg
PROTOKÓŁ KOŃCOWY.
Przy podpisaniu Układu o ubezpieczeniu społecznym, zawartego w dniu dzisiejszym pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Wolnym Miastem Gdańskiem, ustalono, że układające się Strony zgodne są w sprawach następujących:
Obydwie układające się Strony zgodne są co do tego, że osoby wymienione w art. 2 ust. a) i b) nie mają również podlegać obowiązkowi ubezpieczenia na wypadek choroby Strony, na której obszarze są zatrudnione.
Obydwie układające się Strony zgodne są co do tego, że gdańskie ubezpieczenie na wypadek choroby należy stosować do pracowników wymienionych tam władz i urzędów.
Obydwie układające się Strony zgodne są co do tego, że artykuły 6-10 i 13-16 należy stosować również do ubezpieczenia na wypadek choroby.
Niniejszy protokół końcowy winien być zatwierdzony równocześnie z ustalonym w dniu dzisiejszym Układem pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Wolnym Miastem Gdańskiem. Wchodzi on w życie równocześnie z tym Układem.
Warszawa, dnia 29 kwietnia 1937 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »