Rozdział 4 - Odwołanie. - Właściwość władz wojskowych i tryb postępowania w sprawach szkód w majątku wojskowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1948.36.260

Akt utracił moc

Wersja od: 3 sierpnia 1948 r.

Rozdział  IV.

Odwołanie.

§  44.

1. Od zarządzenia o wynagrodzeniu szkody, wydanego przez władzę wojskową I instancji, przysługuje osobie zobowiązanej do odszkodowania odwołanie do władzy wojskowej II instancji jako władzy odwoławczej.

2. Wniesienie odwołania wstrzymuje wykonanie zarządzenia.

§  45.

1. Odwołanie wnosi się na piśmie w terminie 14 dni od dnia doręczenia zarządzenia za pośrednictwem tej władzy wojskowej, która je wydała.

2. Obowiązkiem tej władzy jest najdalej w terminie 8 dni przekazać akta postępowania administracyjnego wraz z odwołaniem władzy wojskowej II instancji.

§  46.

1. Dnia doręczenia zarządzenia nie wlicza się do biegu terminu do wniesienia odwołania.

2. Jeżeli koniec terminu przypada na niedzielę lub święto, termin upływa w najbliższym następnym dniu powszednim.

3. Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem odwołanie wysłano pocztą listem poleconym.

§  47.

1. Jeżeli niedotrzymanie terminu do wniesienia odwołania nastąpiło wskutek szczególnych nie przewidzianych i od woli osoby zobowiązanej do odszkodowania niezależnych okoliczności, może ona w ciągu 7 dni po ustaniu przeszkody prosić o przywrócenie terminu, dołączając do prośby odwołanie nie wniesione w terminie.

2. O przywróceniu terminu rozstrzyga władza wojskowa II instancji, która w razie przywrócenia terminu, rozstrzyga równocześnie w samej sprawie.

3. Prośba o przywrócenie terminu nie wstrzymuje wykonania zarządzenia, jeżeli władza wojskowa II instancji na prośbę interesowanego lub też z urzędu inaczej nie postanowi.

§  48.

1. Jeżeli władza wojskowa I instancji błędnie objaśniła w zarządzeniu o dalszym toku instancji, wówczas:

a) odwołanie wniesione w terminie wyznaczonym chociażby po upływie właściwego terminu uważa się za wniesione w terminie,

b) instancja niewłaściwa, która odwołanie otrzymała, prześle je do instancji właściwej, a ta ostatnia postąpi tak, jak gdyby odwołanie było od początku skierowane właściwie.

2. Jeżeli władza wojskowa błędnie objaśniła w zarządzeniu, iż nie podlega ono zaskarżeniu w administracyjnym toku instancji, albo jeżeli nie umieściła w zarządzeniu pouczenia co do odwołania, osobie zobowiązanej do odszkodowania służy prawo żądania sprostowania pouczenia lub uzupełnienia zarządzenia pouczeniem. Od dnia doręczenia sprostowanego bądź uzupełnionego zarządzenia liczy się termin do wniesienia odwołania.

§ 49. Nie zaskarżone w trybie §§ 44 - 48 zarządzenie o wynagrodzeniu szkody wydane przez władzę wojskową I instancji jest prawomocne i podlega wykonaniu.

§ 50. Władza wojskowa II instancji pozostawia bez rozpoznania odwołanie wniesione przez osobą do tego nie uprawnioną lub po upływie terminu.

§  51.

1. Władza wojskowa II instancji rozpatruje odwołanie i po zasięgnięciu opinii prawnej i fachowej powołanych do tego organów wojskowych w drodze zarządzenia:

a) zatwierdza zaskarżone zarządzenie,

b) uchyla zaskarżone zarządzenie w przypadku, gdy ono jest błędne pod względem faktycznym lub prawnym, i wydaje nowe zarządzenie w sprawie,

c) uchyla zaskarżone zarządzenie w przypadku, gdy ono opiera się na nie wyczerpująco zbadanym stanie faktycznym sprawy i przekazuje sprawę władzy wojskowej I instancji do ponownego zbadania i wydania zarządzenia.

2. Przepis ust. 1 lit. c) stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy władza wojskowa II instancji rozpatrując odwołanie uzna, że zachodzi potrzeba zmiany zaskarżonego zarządzenia na niekorzyść odwołującego się.

3. Zarządzenie władzy wojskowej II instancji powinno zawierać uzasadnienie i pouczenie, iż zarządzenie to jest ostateczne w administracyjnym toku instancji i że w terminie miesięcznym od dnia doręczenia zarządzenia o wynagrodzeniu szkody służy odwołującemu się prawo wniesienia powództwa do sądu.

§  52.

1. Władza wojskowa II instancji przekazuje zarządzenie ostateczne wraz z aktami postępowania administracyjnego władzy wojskowej I instancji celem wykonania.

2. Władza wojskowa I instancji zawiadamia odwołującego się o załatwieniu wniesionego przez niego odwołania i równocześnie przesyła mu odpis zarządzenia władzy wojskowej II instancji.

§  53.

1. Osobie, wymienionej w art. 2, przysługuje w terminie miesięcznym od dnia doręczenia ostatecznego zarządzenia o wynagrodzeniu szkody prawo wystąpienia na drodze sądowej przeciw Skarbowi Państwa z powództwem o ustalenie, czy roszczenie Skarbu Państwa do niej istnieje w całości lub części.

2. W przypadku wniesienia powództwa, o którym mowa w ust. 1, władza wojskowa II instancji ma obowiązek na żądanie Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej przekazać jej akta postępowania administracyjnego i udzielić wszelkich wyjaśnień, jakie się okażą konieczne dla udowodnienia w tym sporze winy osoby odpowiedzialnej za szkodę wyrządzoną w majątku wojskowym oraz wysokości tej szkody.

3. Wniesienie powództwa, o którym mowa w ust. 1, nie wstrzymuje wykonania zarządzenia o wynagrodzeniu szkody, chyba że władza wojskowa II instancji zarządzi inaczej.