Rozdział 3 - Zarządzenie administracyjne. - Właściwość władz wojskowych i tryb postępowania w sprawach szkód w majątku wojskowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1948.36.260

Akt utracił moc

Wersja od: 3 sierpnia 1948 r.

Rozdział  III.

Zarządzenie administracyjne.

§  32.

1. Właściwa władza wojskowa I instancji (§ 2) bada, czy w dochodzeniu wyjaśniono wszystkie okoliczności niezbędne do wydania zarządzenia.

2. W razie stwierdzenia, iż dochodzenie jest niezupełne lub zawiera sprzeczności dotyczące istotnych okoliczności, należy zarządzić uzupełnienie dochodzenia.

3. Władza wojskowa I instancji zleca uzupełnienie dochodzenia w kierunku wskazanym bądź temu organowi, który je prowadził, bądź innemu, przez nią w tym celu delegowanemu. Władza wojskowa I instancji może również sama przeprowadzić uzupełnienie dochodzenia.

§ 33. Na zasadzie wyniku przeprowadzonego dochodzenia władza wojskowa I instancji wydaje:

a) zarządzenie o wynagrodzeniu szkody albo

b) zarządzenie o skierowaniu sprawy na drogę procesu cywilnego, albo

c) zarządzenie o umorzeniu postępowania.

§  34.

1. Władza wojskowa I instancji wydaje zarządzenie o wynagrodzeniu szkody, jeżeli na zasadzie wyniku dochodzenia zostało stwierdzone, że szkoda w majątku wojskowym powstała z powodu zawinionego działania lub zaniechania osoby, wymienionej w art. 2, w czasie trwania stosunku służbowego lub stosunku pracy, i jeżeli szkoda lub jej część została co do swej wysokości cyfrowo ustalona.

2. Zarządzenie o wynagrodzeniu szkody, o którym mowa w ust. 1, wydaje się również w przypadku, jeżeli stosunek służbowy lub stosunek umowny osób, wymienionych w art. 2, został już rozwiązany.

§  35.

1. Zarządzenie o wynagrodzeniu szkody winno zawierać następujące dane:

a) nazwę władzy wydającej zarządzenie,

b) datę wydania zarządzenia,

c) przedmiot szkody i dokładne określenie jej wysokości,

d) wskazanie osoby (lub osób) zobowiązanej do wynagrodzenia szkody oraz adres tej osoby (lub osób),

e) powołanie podstawy prawnej do żądania odszkodowania,

f) uzasadnienie faktyczne i prawne,

g) pouczenie, że od zarządzenia przysługuje odwołanie, w jakim terminie i do której władzy,

h) podpis i pieczęć władzy wydającej zarządzenie.

2. Odpis zarządzenia o wynagrodzeniu szkody powinien być doręczony za pokwitowaniem zobowiązanemu do odszkodowania.

§  36.

1. Zarządzenia o wynagrodzeniu szkody nie wydaje się:

a) jeżeli odpowiedzialność za szkodę w majątku wojskowym ponosi osoba nie należąca do kategorii osób, wymienionych w art. 2,

b) jeżeli osoba, należąca do kategorii osób wymienionych w art. 2, ponosi odpowiedzialność za szkodę mimo braku winy,

c) jeżeli sąd wojskowy zobowiązał osobę odpowiedzialną do wynagrodzenia szkody.

2. Władza wojskowa może w innych przypadkach niż wymienione w ust. 1 odstąpić od wydania zarządzenia o wynagrodzeniu szkody, jeżeli uzna to w danych okolicznościach za celowe.

3. W przypadkach, wymienionych w ust. 1 lit. a) i b) oraz w ust. 2, władza wojskowa zarządza skierowanie sprawy na drogę procesu cywilnego. W przypadku, wymienionych w ust. 1 lit. c), władza wojskowa zarządza umorzenie postępowania.

§  37.

1. Jeżeli szkodę w majątku wojskowym wyrządziło kilka osób, wymienionych w art. 2, wspólnie i w toku dochodzenia nie ustalono, która z tych osób i w jakim stopniu przyczyniła się do powstania szkody - odpowiedzialność tych osób jest solidarna. W tym przypadku zarządzenie o wynagrodzeniu szkody może być wydane bądź w stosunku do wszystkich osób solidarnie odpowiedzialnych łącznie, bądź w stosunku do kilku lub do każdej z nich z osobna.

2. Jeżeli w przypadku, określonym w ust. 1, jedna z osób solidarnie odpowiedzialnych za szkodę nie należy do kategorii osób, wymienionych w art. 2, władza wojskowa może wydać w stosunku do osoby, wymienionej w art. 2, zarządzenie o wynagrodzeniu całości szkody, albo, jeżeli uzna to za celowe, odstąpić od wydania zarządzenia i skierować sprawę roszczenia przeciwko wszystkim na drogę procesu cywilnego.

§  38.

1. Przed skierowaniem sprawy na drogę procesu cywilnego władza wojskowa ma obowiązek zasięgnąć opinii prawnej powołanych do tego organów wojskowych.

2. W celu wytoczenia powództwa cywilnego władza wojskowa przesyła akta sprawy do Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 39. Jeżeli w toku dochodzenia nie ustalono dokładnie wysokości szkody, za którą osoba, wymieniona w art. 2, ponosi odpowiedzialność, należy zarządzenie o wynarodzeniu szkody ograniczyć do sumy bezspornie ustalonej, a co do pozostałej szkody wydać zarządzenie albo o skierowaniu sprawy na drogę procesu cywilnego - jeżeli to jest celowe, albo o umorzeniu postępowania.

§  40.

1. Zarządzenie o umorzeniu postępowania wydaje się w przypadkach, gdy nie ma warunków do wydania zarządzenia o wynagrodzeniu szkody ani do skierowania sprawy na drogę procesu cywilnego, w szczególności:

a) gdy za szkodę nikt nie ponosi odpowiedzialności,

b) gdy ustalenie osoby odpowiedzialnej za szkodę jest niemożliwe,

c) gdy według obowiązujących przepisów odpowiedzialność za szkodę jest wyłączona lub gdy nastąpiło przedawnienie roszczenia.

2. Zarządzenie o umorzeniu postępowania może być wydane również w przypadkach:

a) gdy roszczenie Skarbu Państwa jest oczywiście nieściągalne,

b) gdy koszty związane z ustaleniem lub dochodzeniem roszczenia przewyższają jego wartość,

c) gdy wysokość szkody nie przewyższa sumy 500 zł, a jej ustalenie lub ściągnięcie było by niecelowe lub połączone z trudnościami niewspółmiernymi do jej wartości.

§ 41. Roszczenie uważa się za oczywiście nieściągalne:

a) jeżeli w toku dochodzenia ustalono, że osoba odpowiedzialna nie posiada żadnego majątku, z którego można by poszukiwać danej wierzytelności lub, że posiadany majątek nie wystarczyłby na pokrycie kosztów ściągnięcia wierzytelności,

b) jeżeli ściągnięcie roszczenia mogłoby spowodować ruinę gospodarczą zobowiązanego.

§  42.

1. Póki nie nastąpi przedawnienie wierzytelności Skarbu Państwa, postępowanie umorzone w myśl §40 może być podjęte w każdym czasie i prowadzone w dalszym ciągu w trybie określonym w niniejszym rozporządzeniu.

2. Każda czynność władzy wojskowej, podjęta w trybie niniejszego rozporządzenia w celu ustalenia lub dochodzenia roszczenia albo egzekucji wierzytelności, przerywa bieg przedawnienia roszczenia Skarbu Państwa. Po każdym przerwaniu bieg przedawnienia rozpoczyna się na nowo z ostatnią czynnością władzy wojskowej.

§  43.

1. Zarządzenie o umorzeniu postępowania winno być umotywowane.

2. Akta umorzonego postępowania powinny być w terminie 14 dni przedłożone z urzędu władzy wojskowej II instancji.

3. Władza wojskowa II instancji zatwierdza zarządzenie o umorzeniu postępowania albo uchyla je i akta sprawy przekazuje władzy wojskowej I instancji do ponownego zbadania i wydania zarządzenia.

4. Umorzenie postępowania przez dowódcę (kierownika) oddziału gospodarczego (równorzędnego) do wysokości 20.000 zł - lub też przez dowódcę okręgu wojskowego bądź dowódcą równorzędnego do wysokości 100.000 zł nie wymaga zatwierdzenia przez władzę wojskową II instancji.

5. Zarządzenie o umorzeniu postępowania powoduje spisanie szkody z majątku wojskowego.

6. Rachunkowe przeprowadzenie spisanych szkód normują przepisy, rozkazy lub instrukcje służbowe.

7. Minister Obrony Narodowej może w drodze zarządzenia wysokość kwot, określonych w ust. 4, podwyższać lub obniżać.