Rozdział 4 - Odwołanie. - Właściwość władz bezpieczeństwa publicznego i tryb postępowania w sprawach szkód w majątku bezpieczeństwa publicznego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.5.43

Akt utracił moc

Wersja od: 17 lutego 1950 r.

Rozdział  IV.

Odwołanie.

§  43.

1. Od zarządzenia o wynagrodzeniu szkody, wydanego przez władzę bezpieczeństwa publicznego w I instancji, przysługuje osobie zobowiązanej do odszkodowania odwołanie do władzy bezpieczeństwa publicznego orzekającej w II instancji jako władzy odwoławczej.

2. Wniesienie odwołania wstrzymuje wykonanie zarządzenia.

§  44.

1. Odwołanie wnosi się na piśmie w terminie 14 dni od dnia doręczenia zarządzenia za pośrednictwem tej władzy, która je wydała.

2. Obowiązkiem tej władzy jest najdalej w terminie 8 dni przekazać akta postępowania administracyjnego wraz z odwołaniem władzy orzekającej w II instancji.

§  45.

1. Dnia doręczenia zarządzenia nie wlicza się do biegu terminu do wniesienia odwołania.

2. Jeżeli koniec terminu przypada na niedzielę lub święto, termin upływa w najbliższym, następnym dniu powszednim.

3. Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem odwołanie wysłano pocztą listem poleconym.

§  46.

1. Jeżeli niedotrzymanie terminu do wniesienia odwołania nastąpiło wskutek szczególnych, nieprzewidzianych i od woli osoby zobowiązanej do odszkodowania niezależnych okoliczności, może ona w ciągu 7 dni po ustaniu przeszkody prosić o przywrócenie terminu, dołączając do prośby odwołanie nie wniesione w terminie.

2. O przywróceniu terminu rozstrzyga władza orzekająca w II instancji, która w razie przywrócenia terminu równocześnie rozstrzyga w samej sprawie.

3. Prośba o przywrócenie terminu nie wstrzymuje wykonania zarządzenia, jeżeli władza orzekająca w II instancji na prośbę interesowanego lub też z urzędu inaczej nie postanowi.

§  47.

1. Jeżeli władza orzekająca w I instancji błędnie objaśniła w zarządzeniu o dalszym toku instancji, wówczas

1) odwołanie wniesione w terminie wyznaczonym, chociażby po upływie właściwego terminu, uważa się za wniesione w terminie,

2) instancja niewłaściwa, która odwołanie otrzymała, prześle je do instancji właściwej, a ta ostatnia postąpi tak, jak gdyby odwołanie było od początku skierowane właściwie.

2. Jeżeli władza bezpieczeństwa publicznego błędnie objaśniła w zarządzeniu, iż nie podlega ono zaskarżeniu w administracyjnym toku instancji, albo jeżeli nie umieściła w zarządzeniu pouczenia co do odwołania, osobie zobowiązanej do odszkodowania służy prawo żądania sprostowania pouczenia lub uzupełnienia zarządzenia pouczeniem. Od dnia doręczenia sprostowanego bądź uzupełnionego zarządzenia liczy się termin do wniesienia odwołania.

§ 48. Niezaskarżone w trybie §§ 43 - 47 zarządzenie o wynagrodzeniu szkody wydane przez władzę bezpieczeństwa publicznego orzekającą w I instancji jest prawomocne i podlega wykonaniu.

§ 49. Władza orzekająca w II instancji pozostawia bez rozpoznania odwołanie wniesione przez osobę do tego nie uprawnioną lub po upływie terminu.

§  50.

1. Władza orzekająca w II instancji rozpatruje odwołanie i po zasiągnięciu w miarę potrzeby opinii prawnej i fachowej powołanych do tego organów bezpieczeństwa publicznego w drodze zarządzenia:

1) zatwierdza zaskarżone zarządzenie,

2) uchyla zaskarżone zarządzenie w przypadku, gdy ono jest błędne pod względem faktycznym lub prawnym i wydaje nowe rozstrzygnięcie w sprawie,

3) uchyla zaskarżone zarządzenie w przypadku, gdy ono opiera się na niewyczerpująco zbadanym stanie faktycznym sprawy i przekazuje sprawę władzy orzekającej w I instancji do ponownego zbadania i wydania zarządzenia.

2. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy władza orzekająca w II instancji rozpatrując odwołanie uzna, że zachodzi potrzeba zmiany zaskarżonego zarządzenia na niekorzyść odwołującego się.

3. Zarządzenie władzy orzekającej w II instancji powinno zawierać uzasadnienie i pouczenie, iż zarządzenie to jest ostateczne w administracyjnym toku instancji i że w terminie miesięcznym od dnia doręczenia zarządzenia o wynagrodzeniu szkody służy odwołującemu się prawo wniesienia powództwa określonego w § 52 ust. 1.

§  51.

1. Władza orzekająca w II instancji przekazuje zarządzenie ostateczne wraz z aktami postępowania administracyjnego władzy orzekającej w I instancji, celem wykonania.

2. Władza orzekająca w I instancji zawiadamia odwołującego się o załatwieniu wniesionego przez niego odwołania i równocześnie przesyła mu odpis zarządzenia władzy orzekającej w II instancji.

§  52.

1. Osobie określonej w art. 19 ust. 1 przysługuje w terminie miesięcznym od dnia doręczenia ostatecznego zarządzenia o wynagrodzeniu szkody prawo wystąpienia na drogę sądową przeciw Skarbowi Państwa z powództwem o ustalenie, czy roszczenie Skarbu Państwa do niej istnieje w całości lub w części.

2. W przypadku wniesienia powództwa, o którym mowa w ust. 1, władza orzekająca w II instancji ma obowiązek na żądanie Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej udzielić jej wszelkich wyjaśnień, jakie się okażą konieczne dla udowodnienia w tym sporze winy osoby odpowiedzialnej za szkodę wyrządzoną w majątku bezpieczeństwa publicznego oraz wysokości tej szkody.

3. Wniesienie powództwa, o którym mowa w ust. 1, nie wstrzymuje wykonania zarządzenia o wynagrodzeniu szkody, chyba że władza bezpieczeństwa publicznego orzekająca w II instancji zarządzi inaczej.