§ 7. - Właściwość miejscowa organów podatkowych w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1992.16.62

Akt utracił moc

Wersja od: 21 stycznia 1999 r.

§  7.

1. Właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach podatku od spadków i darowizn ustala się:

1) w sprawach spadków - według miejsca położenia przedmiotów majątkowych nabytych w drodze spadku, a jeżeli przedmioty spadku są położone na obszarze właściwości dwóch lub więcej organów podatkowych - według ostatniego miejsca zamieszkania (pobytu) spadkodawcy,

2) w sprawach praw do wkładów oszczędnościowych wypłacanych na podstawie dyspozycji wkładcy na wypadek śmierci, jeżeli nabywca wkładów oszczędnościowych nie jest równocześnie spadkobiercą wkładcy - według ostatniego miejsca zamieszkania wkładcy,

3) w sprawach darowizn:

a) jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość lub prawo użytkowania wieczystego - według miejsca położenia nieruchomości,

b) jeżeli przedmiotem darowizny są inne rzeczy lub inne prawa majątkowe - według miejsca zamieszkania lub siedziby darczyńcy w dniu przyjęcia darowizny przez obdarowanego, a jeżeli darczyńca nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w kraju - według miejsca zamieszkania obdarowanego,

c) otrzymanych z zagranicy - według miejsca zamieszkania obdarowanego,

4) w sprawach zasiedzenia:

a) jeżeli przedmiotem zasiedzenia jest nieruchomość lub prawo użytkowania wieczystego - według miejsca położenia nieruchomości,

b) jeżeli przedmiotem zasiedzenia jest nieruchomość lub prawo użytkowania wieczystego oraz inne rzeczy - według miejsca położenia nieruchomości,

c) jeżeli przedmiotem zasiedzenia są rzeczy ruchome - według miejsca zamieszkania nabywcy.

2. Jeżeli nabycie w drodze spadku lub darowizny dotyczy w całości lub w części rzeczy położonych za granicą lub praw podlegających wykonaniu za granicą, właściwy miejscowo jest urząd skarbowy według miejsca zamieszkania (pobytu) spadkobiercy lub obdarowanego w dniu nabycia spadku lub otrzymania darowizny.