Włączenie zarazy cieszyńskiej świń do chorób podlegających obowiązkowi zgłaszania i zwalczanie tej choroby.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1948.61.479

Akt utracił moc
Wersja od: 15 grudnia 1997 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ROLNICTWA I REFORM ROLNYCH
z dnia 6 grudnia 1948 r.
wydane w porozumieniu z Ministrami: Skarbu, Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych o włączeniu zarazy cieszyńskiej świń do chorób podlegających obowiązkowi zgłaszania i o zwalczaniu tej choroby. *

Na podstawie art. 29 pkt a i art. 109 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych (Dz. U. R. P. Nr 77, poz. 673, z 1927 r. Nr 114, poz. 975, z 1928 r. Nr 26, poz. 229, z 1932 r. Nr 26, poz. 229, Nr 60, poz. 573 i Nr 67, poz. 622, z 1934 r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 27, poz. 245 i z 1948 r. Nr 49, poz.373) zarządza się co następuje:
I. Obowiązek zgłaszania zarazy cieszyńskiej świń.
Do zaraźliwych chorób zwierzęcych, podlegających obowiązkowi zgłaszania w myśl art. 20 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych, włącza się zarazę cieszyńską świń.
Za zarazę cieszyńską świń uważa się zakaźne zapalenie opon mózgowych, mózgu i rdzenia, wywołane przesączalnym zarazkiem neurotropowym atakującym wybiorczo ośrodkowy układ nerwowy, i objawiające się gorączką do 41,5oC, posmutnieniem, osowiałością, utratą apetytu, niedowładem kończyn (najczęściej tylnych), drgawkami mięśni, często oczopląsem, skrzywieniem głowy uderzaniem głową o ścianę, upadkiem na grzbiet lub pośladki, porażeniem krtani i gardzieli, nieznacznym świądem skóry, wyjątkowo występującą osutką pęcherzykową, przy czym sekcja zwłok nie wykazuje dostrzegalnych zmian anatomo-patologicznych.

II. Dochodzenia i tymczasowe zarządzenia.

Posiadacz świń niezwłocznie po zauważeniu u świni objawów wzbudzających podejrzenie o zarazę cieszyńską, równocześnie ze zgłoszeniem tego spostrzeżenia do przełożonego swojej gminy, sołtysa, najbliższego posterunku Milicji Obywatelskiej lub bezpośrednio do właściwego starosty winien:
a)
odosobnić świnie chore i podejrzane i nie wpuszczać do ich pomieszczeń osób postronnych z wyjątkiem lekarzy weterynaryjnych i osób, którym zostało powierzone oprzątanie świń i opieka nad nimi,
b)
dopilnować, aby do czasu przewidzianego w § 4 zbadania zagrody przez powiatowego lekarza weterynaryjnego, nie wprowadzano do zagrody innych świń, ani nie usuwano z nich świń żywych, padłych lub zabitych i ich części, jak również nie wynoszono narzędzi, przedmiotów, nawozu, paszy, ściółki oraz sprzętów, z którymi miały styczność świnie chore lub podejrzane o chorobę.
1.
Starosta, otrzymawszy zgłoszenie lub dowiedziawszy się w jakikolwiek inny sposób o istnieniu zarazy cieszyńskiej świń lub o jej podejrzeniu, winien natychmiast, przy pomocy powiatowego lekarza weterynaryjnego, zbadać stan rzeczy na miejscu i przy tym ustalić::
a)
czy, kiedy i skąd świnie chore lub podejrzane o zarazę cieszyńską zostały wprowadzone do zagrody w ciągu ostatnich czterech tygodni,
b)
czy w ciągu ostatnich czterech tygodni przed wystąpieniem pierwszych objawów chorobowych świnie chore lub podejrzane o chorobę miały bezpośrednio lub pośrednio styczność z innymi świniami i którymi, lub czy i dokąd zostały z zagrody usunięte.
2.
W każdym wypadku zarazy cieszyńskiej świń lub podejrzenia o nią celem ostatecznego rozpoznania zarazy należy przeprowadzić histopatologiczne badanie mózgu i rdzenia chorej lub podejrzanej o zarazę cieszyńską świni.

Sposób pobierania prób zawiera załącznik do niniejszego rozporządzenia.

Z chwilą stwierdzenia w zagrodzie zarazy cieszyńskiej świń, świnie dzieli się na dwie grupy:
a)
świnie chore z klinicznymi objawami choroby oraz świnie gorączkujące bez innych objawów chorobowych i
b)
świnie podejrzane o zarażenie się, które nie wykazują żadnych objawów chorobowych.
W sprawie dochodzenia i wydania tymczasowych zarządzeń mają odpowiednie zastosowanie przepisy §§ 344, 345, 346 i 348 rozporządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 9 stycznia 1928 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych (Dz. U. R. P. z 1928 r. Nr 19, poz. 167, z 1933 r. Nr 7, poz. 45, Nr 58, poz. 435, z 1936 r. Nr 50, poz. 360 oraz z 1948 r. Nr 32, poz. 217).
Pierwszy wypadek wystąpienia zarazy cieszyńskiej świń na terenie powiatu starosta winien zgłosić wojewodzie.

III. Postępowanie po stwierdzeniu podejrzenia zarazy cieszyńskiej świń.

Jeżeli w zagrodzie wolnej od zarazy cieszyńskiej świń powiatowy lekarz weterynaryjny stwierdzi podejrzenie tej zarazy, starosta powinien wydać zarządzenia przewidziane dla zagród, w których została stwierdzona zaraza cieszyńska świń, i utrzymać zarządzenia te w mocy do czasu ustalenia przez powiatowego lekarza weterynaryjnego, że podejrzenie było nieuzasadnione.
Jeżeli dla pobrania próbek do badania rozpoznawczego (§ 4 ust. 2) nie ma świni padłej lub zabitej, starosta zarządzi zabicie świni podejrzanej.
Posiadacz świń, pozostających pod obserwacją, powinien każde wystąpienie objawów wzbudzających podejrzenie zarazy cieszyńskiej świń niezwłocznie zgłosić sołtysowi, przełożonemu gminy, posterunkowi Milicji Obywatelskiej lub bezpośrednio staroście, który zarządzi natychmiastowe zbadanie stanu rzeczy na miejscu przez powiatowego lekarza weterynaryjnego.

IV. Postępowanie po stwierdzeniu zarazy cieszyńskiej świń.

1.
Po urzędowym stwierdzeniu zarazy cieszyńskiej świń starosta zarządza wybicie świń chorych wymienionych w § 5 pkt a i zniszczenie ich (§ 12 ust. 2).
2.
W wypadku konieczności wybicia, na zarządzenie władz, świń powyżej 20 sztuk w zagrodzie, na przeprowadzenie wybicia należy uzyskać zgodę wojewody.
3.
Wojewoda może zarządzić wybicie wszystkich świń w zagrodzie zapowietrzonej zarazą cieszyńską, jeżeli na podstawie przeprowadzonego dochodzenia należy przypuszczać, że zaraza cieszyńska ma charakter sporadyczny i przez wybicie tych świń da się osiągnąć zupełne stłumienie zarazy na określonym terenie.
1.
Zarządzone na podstawie § 11 ust. 1 wybicie świń odbywa się na grzebowisku, w rakarni lub zakładzie utylizacyjnym.
2.
Świnie wybite na zarządzenie władz lub dorżnięte przez posiadacza podlegają zniszczeniu w całości.
3.
Do uboju świń wymienionych w § 5 lit. b niniejszego rozporządzenia, co do których zarządzono wybicie na podstawie § 11 ust. 3, należy stosować przepisy § 22.
Do zagrody zapowietrzonej zarazą cieszyńską świń mają zastosowanie przepisy § 350 rozporządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 9 stycznia 1928 r. powołanego w § 6, z tym że tablica ostrzegawcza winna mieć napis "zaraza cieszyńska świń". Ponadto mają odpowiednie zastosowanie przepisy §§ 351, 353 ust. 1, 354 i 355 zdanie pierwsze wymienionego rozporządzenia.

V. Odszkodowania i zapomogi.

Za świnie zabite na zarządzenie władz z powodu zarazy cieszyńskiej świń należy się odszkodowanie od Państwa według przepisów art. 79 lit. a rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych, jeżeli w wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że świnie były wolne od zarazy cieszyńskiej, lub według przepisów art. 80 lit. b tegoż rozporządzenia, jeżeli były dotknięte zarazą cieszyńską świń.
Za świnie, co do których urzędowo stwierdzono, że padły na zarazę cieszyńską świń, gdy przedtem uczyniono zadość obowiązkowi zgłoszenia, należy się zapomoga od Państwa według przepisów art. 82 pkt c rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych.

VI. Okręg zapowietrzony i zagrożony.

Dookoła zagrody zapowietrzonej starosta winien ustanowić okręg zapowietrzony, do którego należy włączyć zagrody sąsiadujące z zagrodą zapowietrzoną.
Dookoła okręgu zapowietrzonego starosta winien ustanowić ściśle określony okręg zagrożony, włączając do niego daną miejscowość, a nawet i sąsiednie miejscowości w zależności od stopnia niebezpieczeństwa tej zarazy i miejscowych warunków gospodarczych.
Ustanowienie określonych w §§ 16 i 17 okręgów oraz wydane zarządzenia powinien starosta ogłosić publicznie w sposób przyjęty w danej miejscowości.
W okręgu zapowietrzonym i zagrożonym mają zastosowanie przepisy powołane w § 13.
W okręgu zapowietrzonym i zagrożonym starosta powinien:
a)
zakazać wywozu świń w celach hodowlanych,
b)
zakazać odbywania targów, spędów i pokazów świń, handlu domokrążnego świniami, jak również przetargów na świnie i trzebienia świń,
c)
zakazać pędzenia świń, puszczania ich samopas lub na wspólne pastwiska, jak również zatrzymywania się ze świniami, przewożonymi na wozach, samochodach i innych środkach transportowych,
d)
uzależnić od swego zezwolenia używania knurów do pokrywania cudzych świń,
e)
nakazać umieszczenie tablic z wyraźnym i trwałym napisem "zaraza cieszyńska świń" przy drogach na granicy okręgu zapowietrzonego i zagrożonego.
1.
Wojewoda może wydawać zarządzenia przewidziane w §§ 17 do 20 dla obszaru całego powiatu, a nawet wojwództwa lub jego części, jeżeli niebezpieczeństwo zarazy cieszyńskiej świń grozi większym obszarom.
2.
Zarządzenia wydane na podstawie ust. 1 powinny buć uchylone z chwilą usunięcia niebezpieczeństwa szerzenia się zarazy cieszyńskiej świń.

VII. Ubój świń w okręgu zapowietrzonym.

Ubój świń podejrzanych o zarażenie się, które nie wykazują żadnych objawów chorobowych, dozwolony jest tylko w zagrodzie zapowietrzonej oraz przy zachowaniu środków ostrożności wskazanych przez powiatowego lekarza weterynaryjnego w rzeźni okręgu zapowietrzonego lub zagrożonego, a w braku takiej rzeźni za zezwoleniem starosty w najbliższej rzeźni. Zwierzęta takie podlegają urzędowemu badaniu przed ubojem i po uboju tylko przez lekarza weterynaryjnego.

VIII. Ubój świń w okręgu zagrożonym.

Starosta może zezwolić na wywóz na wozach lub samochodach i innych środkach transportowych świń znajdujących się w okręgu zagrożonym w celu natychmiastowego uboju w rzeźni w okręgu zagrożonym lub w rzeźniach w innych miejscowościach położonych na terenie danego powiatu. Zwierzęta te podlegają urzędowemu badaniu przed ubojem i po uboju tylko przez lekarza weterynaryjnego.

IX. Szczepienie.

Szczepienie świń przeciwko zarazie cieszyńskiej może być stosowane tylko na zarządzenie Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych.

X. Odkażanie.

1.
Po zabiciu świń chorych i podejrzanych o chorobę podlegają oczyszczeniu i odkażeniu: chlewy i pomieszczenia, w których znajdowały się świnie chore lub podejrzane o zarazę cieszyńską jak również osoby, a także wszystkie narzędzia i przedmioty, które miały bezpośrednio lub pośrednio styczność ze świniami chorymi lub podejrzanymi o tę chorobę.
2.
Przed uznaniem zarazy cieszyńskiej świń za wygasłą, powinno być przeprowadzone ostateczne oczyszczenie i odkażenie osób i rzeczy wymienionych w ust. 1 niniejszego paragrafu stosownie do zarządzeń powiatowego lekarza weterynaryjnego.
3.
Sposoby przeprowadzania oczyszczania i odkażania podane są w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
4.
Oczyszczenie i odkażenie przeprowadza właściciel zapowietrzonej zagrody na własny koszt pod nadzorem dezynfektora.

XI. Uchylenie zarządzeń.

Zarazę cieszyńską świń należy uznać za wygasłą i wydane zarządzenia uchylić:
a)
po upływie czterech tygodni od czasu, kiedy wszystkie świnie w zagrodzie zapowietrzonej padły, zostały zabite lub z zagrody usunięte do rzeźni, a w okręgu zapowietrzonym i zagrożonym nie było w tym okresie zachorowań świń na zarazę cieszyńską świń, albo
b)
jeżeli po usunięciu z zagrody świń chorych i gorączkujących, u pozostałych świń w zagrodzie zapowietrzonej, jak również w okręgu zapowietrzonym i zagrożonym w przeciągu ośmiu tygodni nie zaszły nowe wypadki zarazy cieszyńskiej świń i
c)
jeżeli poza tym zostało przeprowadzone oczyszczenie i odkażenie, a należyte jego wykonanie zostało stwierdzone przez powiatowego lekarza weterynaryjnego (§ 25 ust. 2).
O wygaśnięciu zarazy cieszyńskiej świń w okręgu zapowietrzonym i zagrożonym starosta winien zawiadomić wszystkie władze i urzędy, które zostały powiadomione o wybuchu zarazy, i publicznie ogłosić w ten sam sposób, w jaki stwierdzenie choroby zostało podane do publicznej wiadomości.

XII. Przepisy końcowe.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
*Z dniem 15 grudnia 1997 r. rozporządzenie utraciło moc, na podstawie art. 65 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej (Dz.U.97.60.369), w zakresie w jakim jest sprzeczne z tą ustawą.