Włączenie posocznicy karpi do chorób, podlegających obowiązkowi zgłaszania, i zwalczanie tej choroby.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1937.57.455

Akt utracił moc

Wersja od: 29 lipca 1937 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ROLNICTWA I REFORM ROLNYCH

z dnia 20 lipca 1937 r.

o włączeniu posocznicy karpi do chorób, podlegających obowiązkowi zgłaszania, i o zwalczaniu tej choroby.

Na podstawie art. 17 lit. f), art. 29 lit. a), art. 109 i 112 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych (Dz. U. R. P. Nr 77, poz. 673) zarządzam co następuje:

§ 1. Do zaraźliwych chorób zwierzęcych, podlegających obowiązkowi zgłaszania w myśl art. 20 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych, włącza się posocznicę karpi, tj. schorzenie o przebiegu ostrym, powodujące masowe śnięcie karpi, przy którym występują objawy następujące: nienaturalne, czerwono - amarantowe zabarwienie skóry, owrzodzenie lub ropnie ścian ciała, częstokroć o charakterze drążącym w głąb, ogólny obrzęk, nastroszenie łusek i wysadzanie oczu. Objawy te mogą występować łącznie lub z osobna.

§ 2. Posiadacz stawowego gospodarstwa rybnego lub przedsiębiorstwa, przeznaczonego do przechowywania ryb obsadowych albo handlu nimi, gdy zauważy pojawienie się posocznicy karpi lub objawów, wzbudzających podejrzenie o tę chorobę, powinien niezwłocznie, jednocześnie ze zgłoszeniem, do czasu przybycia powiatowego lekarza weterynaryjnego:

1) zaniechać wyławiania ryb żywych,

2) zaniechać spuszczania wody ze stawów rybnych,

3) usuwać - w miarę możności - ryby śnięte ze stawów w sposób, uniemożliwiający przenoszenie zarazy, zachowując w miejscu odosobnionym próbki chorych ryb dla okazania ich powiatowemu lekarzowi weterynaryjnemu.

§ 3. Powiatowa władza administracji ogólnej, dowiedziawszy się ze zgłoszenia lub w inny sposób o pojawieniu się posocznicy karpi lub objawów, wzbudzających podejrzenie o tę chorobę, powinna niezwłocznie przez powiatowego lekarza weterynaryjnego przeprowadzić zbadanie stanu rzeczy na miejscu w celu ustalenia:

1) czy istotnie zachodzi przypadek posocznicy karpi,

2) kiedy zauważono pierwsze objawy choroby,

3) czy ryby chore lub podejrzane zostały wprowadzone do gospodarstwa rybnego, kiedy i skąd, albo też, czy choroba została w inny sposób przeniesiona,

4) czy w ciągu ostatnich trzech miesięcy przed wystąpieniem objawów, wzbudzających podejrzenie o posocznicę karpi, ryby były wyprowadzane z badanego gospodarstwa rybnego i dokąd.

§  4.

(1) W razie wątpliwości co do istoty choroby lub na żądanie posiadacza ryb powiatowy lekarz weterynaryjny powinien przesłać niezbędne do rozpoznania choroby próbki do państwowej weterynaryjnej pracowni rozpoznawczej.

(2) Do czasu stwierdzenia istoty choroby stosuje się przepisy § 6.

§ 5. Powiatowa władza administracji ogólnej powinna podać do publicznej wiadomości w sposób przyjęty w powiecie każdy pierwszy przypadek urzędowego stwierdzenia posocznicy karpi w gospodarstwie rybnym, a nadto powiadomić o tym sąsiednie powiatowa władze administracji ogólnej, właściwą izbę rolniczą, oraz Związek Organizacyj Rybackich Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 6. Z gospodarstw zarażonych nie wolno ryb sprzedawać i wywozić dla celów hodowlanych ani wypuszczać do wód otwartych. Ryby śnięte należy z takich gospodarstw w miarę możności usuwać w sposób, uniemożliwiający przenoszenie zarazy.

§ 7. Naczynia służące do przewozu ryb, pochodzących z gospodarstw zarażonych, oraz narzędzia połowu ryb w takich gospodarstwach należy po każdorazowym użyciu oczyścić i odkazić.

§ 8. Posiadacz, który u ryb przewożonych lub znajdujących się w obrocie handlowym dostrzegł objawy wzbudzające podejrzenie o posocznicę karpi, powinien niezwłocznie zgłosić o tym właściwej powiatowej władzy administracji ogólnej. Ryb takich nie wolno używać do celów hodowlanych.

§ 9. Powiatowy lekarz weterynaryjny powinien przynajmniej raz do roku w okresie wiosennej obsady lub jesiennych odłowów udać się do każdego zarażonego gospodarstwa rybnego w celu stwierdzenia stanu choroby oraz pobrania próbek, niezbędnych do rozpoznawania choroby.

§  10.

(1) Powiatowa władza administracji ogólnej uzna posocznicę karpi za wygasłą w gospodarstwie rybnym, jeżeli choroba nie wystąpiła w ciągu trzech lat kalendarzowych, następujących po ukończeniu sezonu hodowlanego, w którym choroba zastała ujawniona, oraz jeżeli przeprowadzone w tym okresie badania próbek dały wynik ujemny.

(2) O uznaniu posocznicy karpi za wygasłą, powiatowa władza administracji ogólnej ogłosi i zawiadomi władze i instytucje, które zawiadomiła o wybuchu choroby stosownie do przepisu § 5.

§ 11. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.