Rozdział 2 - Wjazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wyjazd z tego terytorium - Wjazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobyt oraz wyjazd z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2021.1697 t.j.

Akt obowiązujący
Wersja od: 7 kwietnia 2023 r.

Rozdział  2

Wjazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wyjazd z tego terytorium

1. 
Obywatel UE może wjechać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie ważnego dokumentu podróży lub innego ważnego dokumentu potwierdzającego jego tożsamość i obywatelstwo.
2. 
Członek rodziny niebędący obywatelem UE może wjechać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie ważnego dokumentu podróży oraz wizy, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
3. 
Obowiązek posiadania wizy, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy:
1)
obywatela państwa, wobec którego stosuje się częściowe lub całkowite zniesienie obowiązku wizowego, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1806 z dnia 14 listopada 2018 r. wymieniającym państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Dz. Urz. UE L 303 z 28.11.2018, str. 39);
2)
członka rodziny niebędącego obywatelem UE, posiadającego wydany przez inne państwo członkowskie UE, państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederację Szwajcarską lub Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej ważny dokument odpowiadający karcie pobytowej, o której mowa w art. 30 lub art. 65b ust. 2 pkt 1, lub karcie stałego pobytu, o której mowa w art. 54 lub art. 65b ust. 2 pkt 2, lub ważną kartę pobytu, o której mowa w art. 226 pkt 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.
1. 
Członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE wydaje się wizę Schengen lub wizę krajową w celu dołączenia do obywatela państwa członkowskiego lub przebywania z nim.
2. 
Członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE odmawia się wydania wizy, gdy:
1)
nie spełnia przesłanek jej wydania lub
2)
jego wjazd następuje w okresie obowiązywania wpisu do wykazu cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, prowadzonego na podstawie art. 434 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, zwanego dalej "wykazem", lub
3)
w postępowaniu o wydanie wizy:
a)
złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub informacje lub
b)
zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument w celu jego użycia jako autentycznego lub takiego dokumentu używał jako autentycznego, lub
4)
ubiega się on o wydanie wizy w celu obejścia przepisów prawa obowiązujących w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej regulujących zasady wjazdu na terytorium Unii Europejskiej, pobytu na tym terytorium oraz wyjazdu z niego, lub
5)
związek małżeński z obywatelem UE lub obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej został zawarty w celu obejścia przepisów określających zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego, lub
6)
wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub
7)
wymagają tego względy zdrowia publicznego.
3. 
Wizę wydaje lub odmawia jej wydania konsul lub komendant placówki Straży Granicznej niezwłocznie po złożeniu wniosku, zapewniając członkowi rodziny wszelkie dopuszczalne przez przepisy prawa ułatwienia w uzyskaniu wizy.
4. 
Odmowa wydania wizy przez konsula następuje w drodze decyzji.
5. 
Od decyzji o odmowie wydania wizy wydanej przez konsula przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw zagranicznych, a od decyzji o odmowie wydania wizy, wydanej przez komendanta placówki Straży Granicznej - do Komendanta Głównego Straży Granicznej.
1. 
Wizę cofa się z urzędu, jeżeli po jej wydaniu powstały następujące okoliczności:
1)
członek rodziny niebędący obywatelem UE wjechał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obowiązywania wpisu do wykazu lub
2)
wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub
3)
wymagają tego względy zdrowia publicznego.
2. 
Wizę można cofnąć na wniosek posiadacza.

Wizę unieważnia się, jeżeli w chwili jej wydania zachodziły następujące okoliczności:

1)
obowiązywał wpis danych członka rodziny niebędącego obywatelem UE do wykazu lub
2)
członek rodziny niebędący obywatelem UE nie spełniał przesłanek jej wydania, lub
3)
w postępowaniu o wydanie wizy członek rodziny niebędący obywatelem UE:
a)
złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub informacje lub
b)
zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument w celu jego użycia jako autentycznego lub takiego dokumentu używał jako autentycznego, lub
4)
członek rodziny niebędący obywatelem UE ubiegał się o wydanie wizy w celu obejścia przepisów prawa obowiązujących w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej regulujących zasady wjazdu na terytorium Unii Europejskiej, pobytu na tym terytorium oraz wyjazdu z niego, lub
5)
związek małżeński członka rodziny niebędącego obywatelem UE został zawarty z obywatelem UE lub obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej w celu obejścia przepisów określających zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego, lub
6)
względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego wymagały odmowy jej wydania, lub
7)
względy zdrowia publicznego wymagały odmowy jej wydania.

Wizę cofa lub unieważnia w drodze decyzji:

1)
konsul;
2)
komendant oddziału Straży Granicznej;
3)
komendant placówki Straży Granicznej.

Od decyzji o cofnięciu lub unieważnieniu wizy wydanej przez:

1)
konsula - przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw zagranicznych;
2)
komendanta oddziału Straży Granicznej lub komendanta placówki Straży Granicznej - przysługuje odwołanie do Komendanta Głównego Straży Granicznej.

Wydanie decyzji o cofnięciu lub unieważnieniu wizy odnotowuje się w dokumencie podróży.

1. 
Obywatelowi UE lub członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE można odmówić wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdy:
1)
jego wjazd następuje w okresie obowiązywania wpisu do wykazu lub
2)
wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub,
3)
nie posiada dokumentu, o którym mowa odpowiednio w art. 9 ust. 1 lub 2, chyba że udowodni w inny, niebudzący wątpliwości sposób, że jest uprawniony do korzystania ze swobody przepływu osób, lub
4)
wymagają tego względy zdrowia publicznego.
2. 
Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się w przypadku wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu wzięcia udziału w postępowaniu przed sądem administracyjnym w sprawie o wydalenie z tego terytorium i gdy przebywanie obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE na tym terytorium nie spowoduje poważnych zakłóceń porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego.
3. 
Decyzji o odmowie wjazdu nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
4. 
W przypadku wydania członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE decyzji o odmowie wjazdu na podstawie ust. 1 pkt 1 lub 2, wydaje się także decyzję o unieważnieniu wizy.
1. 
W przypadku wydawania decyzji o:
1)
odmowie wydania wizy w przypadkach, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 6 lub 7,
2)
cofnięciu wizy w przypadkach, o których mowa w art. 10a ust. 1 pkt 2 lub 3,
3)
unieważnieniu wizy w przypadkach, o których mowa w art. 10b pkt 6 lub 7,
4)
odmowie wjazdu w przypadkach, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2 lub 4

- uwzględnia się zasadę proporcjonalności.

2. 
Decyzja o:
1)
odmowie wydania wizy w przypadkach, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 6,
2)
cofnięciu wizy w przypadkach, o których mowa w art. 10a ust. 1 pkt 2,
3)
unieważnieniu wizy w przypadkach, o których mowa w art. 10b pkt 6,
4)
odmowie wjazdu w przypadkach, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2

- może być wydana wyłącznie osobie, której zachowanie stanowi rzeczywiste, aktualne i dostatecznie poważne zagrożenie dla interesu społecznego, przy czym wcześniejsza karalność tej osoby nie może stanowić samoistnej podstawy do wydania decyzji.

3. 
Na zagrożenie dla interesu społecznego nie można się powoływać dla celów gospodarczych.

Komendant placówki Straży Granicznej umożliwia obywatelowi UE lub członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE, przez okres nie dłuższy niż 72 godziny przed wydaniem decyzji o odmowie wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podjęcie działań zmierzających do uzyskania dokumentów, o których mowa odpowiednio w art. 9 ust. 1 lub 2, albo do udowodnienia w inny, niebudzący wątpliwości sposób, że osoby te są uprawnione do korzystania ze swobody przepływu osób.

1. 
Decyzje o odmowie wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz decyzje o unieważnieniu wizy wydaje komendant placówki Straży Granicznej.
2. 
Od decyzji komendanta placówki Straży Granicznej przysługuje odwołanie do Komendanta Głównego Straży Granicznej.
1. 
Obywatel UE może wyjechać z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie ważnego dokumentu podróży lub innego ważnego dokumentu potwierdzającego jego tożsamość i obywatelstwo.
2. 
Członek rodziny niebędący obywatelem UE może wyjechać z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie ważnego dokumentu podróży.
3. 
W przypadku nieposiadania dokumentu, o którym mowa odpowiednio w ust. 1 lub 2, obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE może wyjechać z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli udowodni w inny, niebudzący wątpliwości sposób, że jest uprawniony do korzystania ze swobody przepływu osób.