Rozdział 1 - WYDANIE OSÓB - Wietnam-Polska. Umowa o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych. Warszawa.1993.03.22.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1995.55.289

Akt obowiązujący
Wersja od: 7 lutego 2022 r.

WYDANIE OSÓB

Obowiązek wydania osób

1. 
Umawiające się Strony zobowiązują się wzajemnie, stosownie do postanowień niniejszej umowy, wydawać sobie, na wniosek, osoby przebywające na ich terytorium w celu przeprowadzenia postępowania karnego lub w celu wykonania kar.
2. 
Wydanie w celu przeprowadzenia postępowania karnego następuje tylko z powodu przestępstw zagrożonych według prawa obu Umawiających się Stron karą pozbawienia wolności, która jest zagrożona karą pozbawienia wolności powyżej 1 roku lub karą surowszą.
3. 
Wydanie w celu wykonania kary następuje tylko z powodu takich przestępstw, które podlegają karze według prawa obu Umawiających się Stron i jeżeli dana osoba została skazana na karę pozbawienia wolności powyżej sześciu miesięcy lub na karę surowszą.

Wydanie przy zbiegu przestępstw

Jeżeli wniosek o wydanie obejmuje kilka odrębnych przestępstw, z których każde według prawa obu Umawiających się Stron podlega karze pozbawienia wolności, lecz niektóre z nich nie odpowiadają warunkom przewidzianym w artykule 52 ustępach 2 i 3, Strona wezwana może wyrazić zgodę na wydanie również za te przestępstwa.

Odmowa wydania

Nie dokonuje się wydania obywateli Strony wezwanej ani osób, które korzystają na jej terytorium z prawa azylu.

Wniosku o wydanie nie uwzględnia się:

a)
jeżeli przestępstwo zostało popełnione na terytorium Strony wezwanej, w tym również na jej statku wodnym lub powietrznym, lub jeżeli podlega z innych przyczyn jurysdykcji Strony wezwanej i narusza jej ważne interesy,
b)
jeżeli przestępstwo zostało popełnione na terytorium państwa trzeciego, a prawo wezwanej Umawiającej się Strony nie dopuszcza ścigania za takie przestępstwo popełnione poza własnym terytorium.
1. 
Wniosku o wydanie nie uwzględnia się, jeżeli czyn, którego dotyczy wniosek, według prawa Strony wezwanej:
a)
mógłby zagrozić suwerenności, bezpieczeństwu lub porządkowi publicznemu tej Strony,
b)
stanowi wyłącznie naruszenie przepisów o daninach publicznych, monopolach, przepisów celnych, dewizowych, przepisów o reglamentacji towarów albo przepisów o handlu zagranicznym (skarbowe czyny karalne),
c)
podlega ściganiu z oskarżenia prywatnego.
2. 
Jednakże postanowienia ustępu poprzedzającego nie stanowią przeszkody w porozumieniu Umawiających się Stron co do udzielenia ekstradycji również za przestępstwa wymienione w ustępie 1 litera b) i c), w poszczególnych przypadkach.
1. 
Nie wyraża się zgody na wydanie:
a)
jeżeli osoba, której wydania się żąda, została na terytorium Strony wezwanej za ten sam czyn prawomocnie uznana za winną, uniewinniona lub gdy postępowanie przeciwko niej zostało prawomocnie umorzone, chyba że orzeczenie takie zapadło w wyniku braku jurysdykcji,
b)
jeżeli ściganie karne albo wykonanie kary uległo przedawnieniu według prawa Strony wzywającej lub Strony wezwanej.
2. 
Ponadto Strona wezwana może odmówić wydania, jeżeli wydania żąda się z powodu przestępstwa popełnionego na terytorium państwa trzeciego i wyrok został już wydany w tym państwie.
1. 
Jeżeli przeciwko osobie, której wydania zażądano, na terytorium wezwanej Umawiającej się Strony jest prowadzone postępowanie karne lub jeżeli odbywa ona karę za inne przestępstwo, wydanie może być odroczone do chwili ukończenia postępowania karnego lub odbycia albo darowania kary.
2. 
Jeżeli przewidziane w ustępie 1 odroczenie wydania mogłoby spowodować przedawnienie ścigania karnego lub przyczynić się do poważnego utrudnienia postępowania, to na uzasadniony wniosek można wydać czasowo osobę, której wydania zażądano.
3. 
Osoba wydana czasowo powinna być odesłana z powrotem niezwłocznie po dokonaniu czynności w sprawie karnej, dla których została wydana, a w każdym razie nie później niż przed upływem trzech miesięcy od dnia przekazania.

Ograniczenie ścigania karnego

1. 
Osoba wydana nie może być bez zgody Strony wezwanej ścigana ani nie można w stosunku do niej wykonać kary za inne przestępstwo popełnione przed wydaniem, oprócz tego, które było podstawą wydania, jak również nie można jej wydać państwu trzeciemu.
2. 
Zgoda ta nie jest wymagana w następujących przypadkach:
a)
jeżeli osoba wydana nie opuściła terytorium tej Umawiającej się Strony, której została wydana, w ciągu miesiąca od dnia zakończenia postępowania w sprawie, a w razie jej skazania - od dnia odbycia kary lub uwolnienia od kary. Do tego terminu nie wlicza się czasu, w którym osoba wydana bez własnej winy nie mogła opuścić terytorium Strony wzywającej,
b)
jeżeli osoba wydana po opuszczeniu terytorium Strony wzywającej następnie dobrowolnie tam powróciła.

Wniosek o wydanie

1. 
Do wniosku o wydanie w celu przeprowadzenia postępowania karnego należy dołączyć uwierzytelniony odpis postanowienia o tymczasowym aresztowaniu, opis okoliczności popełnienia przestępstwa, jak również tekst przepisu ustawy, według którego przestępstwo zostało zakwalifikowane. Jeżeli przestępstwo spowodowało szkodę majątkową, należy wskazać jej wysokość.
2. 
Do wniosku o wydanie w celu wykonania kary należy dołączyć uwierzytelniony odpis prawomocnego wyroku, jak również pełny tekst przepisu ustawy, według którego zakwalifikowano przestępstwo. Jeżeli skazany odbył już część kary, należy o tym zawiadomić.
3. 
Do wniosku dołącza się dane o obywatelstwie osoby, której wydania zażądano, a w miarę możności jej rysopis, dane o jej tożsamości, sytuacji osobistej i miejscu zamieszkania, jej fotografię i odciski palców.
4. 
Umawiająca się Strona, która żąda wydania, nie ma obowiązku dołączenia do wniosku dowodów dotyczących czynu popełnionego przez osobę, której wydania zażądano.

Uzupełnienie informacji w przedmiocie wydania

Jeżeli wniosek o wydanie nie zawiera wszystkich niezbędnych danych, Strona wezwana może zażądać jego uzupełnienia. W tym celu może ona zakreślić termin, który nie powinien przekraczać dwóch miesięcy, lecz który może być przedłużony o piętnaście dni z usprawiedliwionych przyczyn.

Tymczasowe aresztowanie w celu wydania

Po otrzymaniu wniosku o wydanie Strona wezwana poczyni niezwłocznie, co należy, aby aresztować osobę, której wydania zażądano. Nie dotyczy to wypadków, gdy wydanie stosownie do niniejszej umowy nie może nastąpić.

Tymczasowe aresztowanie przed otrzymaniem wniosku o wydanie

1. 
Osoba, której wydania zażądano, może być tymczasowo aresztowana przed otrzymaniem wniosku o wydanie, jeżeli o jej aresztowanie wnosi Strona wzywająca, zapewniając, że wydano nakaz aresztowania danej osoby lub że zapadł prawomocny wyrok skazujący albo inne orzeczenie sądu. Wniosek taki może być zgłoszony przy pomocy poczty, telegrafu lub innych środków przekazujących treść wniosku na piśmie.
2. 
Wyjątkowo, w nagłych wypadkach, właściwe organy Umawiających się Stron mogą tymczasowo aresztować osobę znajdującą się na ich terytorium nawet bez zgłoszenia takiego wniosku, jeżeli posiadają wiadomość, że dana osoba na terytorium drugiej Umawiającej się Strony popełniła przestępstwo uzasadniające wydanie.
3. 
O dniu tymczasowego aresztowania przewidzianego w ustępach 1 i 2 niniejszego artykułu należy niezwłocznie zawiadomić drugą Umawiającą się Stronę.

Zwolnienie osoby tymczasowo aresztowanej

Osoba tymczasowo aresztowana stosownie do artykułu 62 lub 63 niniejszej umowy może być zwolniona, jeżeli wniosek o wydanie lub wniosek o uzupełnienie tego wniosku nie wpłynie w ciągu miesiąca, licząc od zawiadomienia drugiej Strony o aresztowaniu tej osoby. Termin ten może być przedłużony o dni piętnaście na podstawie uzasadnionego wniosku wzywającej Umawiającej się Strony.

Zawiadomienie o decyzji w przedmiocie wydania

1. 
Strona wezwana zawiadamia Stronę wzywającą o swojej decyzji w przedmiocie wydania.
2. 
W wypadku całkowitego lub częściowego nieuwzględnienia wniosku o wydanie zostanie przekazane Stronie wzywającej uzasadnienie decyzji.
3. 
W wypadku zgody na wydanie wezwana Umawiająca się Strona zawiadamia wzywającą Umawiającą się Stronę o miejscu i czasie wydania. Jeżeli Strona wzywająca nie przejmie osoby, której się domagała, w chwili i w miejscu wskazanym przez Stronę wezwaną, i jeżeli nie zostanie zgłoszony wniosek o odroczenie przekazania, osoba ta zostanie zwolniona. W takim przypadku, jeżeli wniosek o wydanie zostanie ponowiony, można odmówić wydania.
4. 
Odroczenie przewidziane w ustępie 3 nie może być dłuższe niż jeden miesiąc.

Zbieg wniosków o wydanie

Jeżeli kilka państw zwraca się o wydanie tej samej osoby, Strona wezwana decyduje, któremu ze zgłoszonych wniosków należy dać pierwszeństwo, biorąc pod uwagę wszelkie okoliczności, a w szczególności wagę przestępstwa, miejsce jego popełnienia, obywatelstwo osoby, której wydania się żąda, możliwość dalszej ekstradycji między państwami ubiegającymi się o wydanie, jak również daty złożenia poszczególnych wniosków.

Ponowne wydanie

Jeżeli wydana osoba uchyli się od wymiaru sprawiedliwości i powróci na terytorium Strony wezwanej, podlega wydaniu na ponowny wniosek bez potrzeby przesyłania materiałów wymienionych w artykule 60 niniejszej umowy.

Wydanie przedmiotów

1. 
Przedmioty uzyskane przez sprawcę w wyniku przestępstwa, jak również wszelkie inne przedmioty, które mogą służyć w postępowaniu karnym jako dowody rzeczowe, powinny być wydane Stronie wzywającej nawet w takim wypadku, gdy wydanie sprawcy przestępstwa ze względu na jego śmierć lub z innych powodów jest niemożliwe. Przekazanie przedmiotów następuje za pokwitowaniem.
2. 
Strona wezwana może czasowo odroczyć wydanie przedmiotów, jeśli są one niezbędne w innym postępowaniu karnym.
3. 
Prawa osób trzecich do podlegających wydaniu przedmiotów pozostają nienaruszone. Przedmioty te po zakończeniu postępowania karnego podlegają zwróceniu Stronie, która je wydała, w terminie możliwie najkrótszym, w celu ich przekazania uprawnionym osobom.
4. 
Do wydawania przedmiotów stosownie do postanowień niniejszego artykułu nie mają zastosowania przepisy ograniczające przywóz i wywóz przedmiotów i wartości dewizowych.

Wydanie czasowe

1. 
Jeżeli wyniknie potrzeba przesłuchania w charakterze świadków osób pozbawionych wolności na terytorium drugiej Strony, organy wymienione w artykule 3 niniejszej umowy mogą zezwolić na doprowadzenie ich na terytorium Strony wzywającej, pod warunkiem że osoby te będą nadal pozbawione wolności i zostaną odesłane z powrotem w najkrótszym czasie po przesłuchaniu.
2. 
Jeżeli wyniknie potrzeba przesłuchania w charakterze świadków osób pozbawionych wolności na terytorium trzeciego państwa, organy wymienione w artykule 3 niniejszej umowy udzielą zezwolenia na przewóz tych osób przez terytorium swego państwa.
3. 
Postanowienia artykułu 13 niniejszej umowy stosuje się w wypadkach przewidzianych w ustępach 1 i 2.