Art. 11. - [Czasowe zajęcie nieruchomości w celu poprawy stanu środowiska na wielkoobszarowym terenie zdegradowanym] - Wielkoobszarowe tereny zdegradowane.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2023.1719

Akt obowiązujący

Wersja od: 28 sierpnia 2023 r.

Art.  11.  [Czasowe zajęcie nieruchomości w celu poprawy stanu środowiska na wielkoobszarowym terenie zdegradowanym]

1. Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w art. 7 ust. 1, starosta niezwłocznie wysyła władającemu nieruchomością na adres wskazany w ewidencji gruntów i budynków oraz właściwemu organowi zawiadomienie o ujęciu nieruchomości w wykazie, o którym mowa w art. 7 ust. 6 pkt 3, w zakresie nieruchomości przeznaczonych do czasowego zajęcia w celu wykonania planu. Doręczenie zawiadomienia na adres wskazany w ewidencji gruntów i budynków jest skuteczne.

2. W przypadkach innych niż określone w art. 9 ust. 3 starosta w decyzji w sprawie poprawy stanu środowiska orzeka o czasowym, nieodpłatnym zajęciu nieruchomości, jeżeli jest to niezbędne do wykonania planu, określając termin i sposób jej udostępnienia oraz działania, jakie na tej nieruchomości zostaną wykonane. Czasowe zajęcie nieruchomości może nastąpić na okres konieczny do wykonania tych działań.

3. Nieruchomości, na których znajdują się działające elementy infrastruktury kolejowej w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym, podlegają czasowemu zajęciu jedynie w przypadku, gdy znajdują się na nich odpady niebezpieczne, których usunięcie jest niezbędne do wykonania planu.

4. W przypadku gdy wartość czasowo zajętej nieruchomości może wzrosnąć w wyniku wykonania planu, przed dokonaniem czasowego zajęcia jej wartość określa się według stanu na dzień wydania decyzji w sprawie poprawy stanu środowiska zgodnie z przepisami działu IV rozdziału 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

5. Za szkody powstałe w wyniku czasowego zajęcia nieruchomości przysługuje od gminy, w przypadku gdy organem właściwym jest wójt, burmistrz albo prezydent miasta, albo od Skarbu Państwa, w przypadku gdy organem właściwym jest regionalny dyrektor ochrony środowiska, odszkodowanie ustalane na zasadach wynikających z ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. Właściwy organ wypłaca odszkodowanie.

6. W przypadku gdy wartość nieruchomości, która została czasowo zajęta, wzrosła w wyniku wykonania decyzji w sprawie poprawy stanu środowiska, właściwy organ nakłada w drodze decyzji na władającego nieruchomością opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku wykonania planu na rzecz:

1) Skarbu Państwa - w przypadku gdy organem właściwym jest regionalny dyrektor ochrony środowiska;

2) gminy - w przypadku gdy organem właściwym jest jej organ wykonawczy.

7. Decyzję w sprawie nałożenia opłaty, o której mowa w ust. 6, wydaje się z urzędu w terminie do trzech lat od dnia, w którym decyzja w sprawie zakończenia wykonania planu stała się ostateczna.

8. Ustalenie wysokości opłaty, o której mowa w ust. 6, następuje po określeniu wartości nieruchomości zgodnie z przepisami działu IV rozdziału 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami według stanu na dzień, w którym decyzja w sprawie zakończenia wykonania planu stała się ostateczna.

9. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 6, jest równa różnicy między wartością nieruchomości określoną zgodnie z ust. 8 oraz wartością nieruchomości określoną na dzień wydania decyzji w sprawie poprawy stanu środowiska.

10. Opłatę, o której mowa w ust. 6, wnosi się w terminie miesiąca od dnia, w którym decyzja o ustaleniu opłaty stała się ostateczna, na rachunek bankowy wskazany w tej decyzji.

11. W przypadkach uzasadnionych względami społecznymi lub gospodarczymi, w szczególności możliwościami płatniczymi władającego nieruchomością, władający nieruchomością może wystąpić do właściwego organu z wnioskiem o:

1) odroczenie terminu wniesienia opłaty, o której mowa w ust. 6, nie dłużej niż o dziesięć lat albo

2) rozłożenie opłaty, o której mowa w ust. 6, na raty, nie więcej niż na dziesięć rocznych rat.

12. Odroczenie terminu wniesienia opłaty, o której mowa w ust. 6, albo rozłożenie jej na raty następuje w drodze decyzji.

13. W decyzji, o której mowa w ust. 12, określa się odroczony termin wniesienia opłaty albo wysokość rat i terminy ich wniesienia.

14. Należność z tytułu opłaty, o której mowa w ust. 6, której termin wniesienia został odroczony albo która została rozłożona na raty, podlega zabezpieczeniu na rzecz właściwego organu przez ustanowienie hipoteki na nieruchomości, o której mowa w ust. 6. Ostateczna decyzja, o której mowa w ust. 12, stanowi podstawę do dokonania wpisu w księdze wieczystej.

15. Należność z tytułu opłaty, o której mowa w ust. 6, której termin wniesienia został odroczony albo która została rozłożona na raty, podlega oprocentowaniu w wysokości równej stopie referencyjnej, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2023 r. poz. 702).

16. Od opłaty, o której mowa w ust. 6, albo od raty tej opłaty, nieuiszczonej w terminie, nalicza się odsetki jak dla zaległości podatkowych.

17. Do dochodzenia należności z tytułu opłaty, o której mowa w ust. 6, i odsetek stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.