WHO-Polska. Ramowa Konwencja Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu. Genewa.2003.05.21.
Dz.U.2007.74.487
Akt obowiązującyRAMOWA KONWENCJA
Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu,
sporządzona w Genewie dnia 21 maja 2003 r.
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 21 maja 2003 r. została sporządzona w Genewie Ramowa Konwencja Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu, w następującym brzmieniu:
Przekład
Ramowa Konwencja Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu
Użycia Tytoniu
Preambuła
Strony niniejszej Konwencji,
zdecydowane nadać priorytetowe znaczenie przysługującemu im prawu do ochrony zdrowia publicznego,
uznając, ze szerzenie się epidemii tytoniowej stanowi ogólnoświatowy problem niosący poważne konsekwencje dla zdrowia publicznego i wymagający możliwie jak najszerszej współpracy międzynarodowej oraz udziału wszystkich państw w skutecznych, odpowiednich i wszechstronnych działaniach międzynarodowych
odzwierciedlając troskę, z jaką wspólnota międzynarodowa traktuje zgubne, występujące na całym świecie, zdrowotne, społeczne, gospodarcze i środowiskowe konsekwencje konsumpcji wyrobów tytoniowych i narażenia na dym tytoniowy
poważnie zaniepokojone wzrostem konsumpcji i produkcji papierosów i innych wyrobów tytoniowych na świecie, a w szczególności w krajach rozwijających się, jak również obciążeniem, jakie stanowi to dla rodzin, osób biednych i krajowych systemów opieki zdrowotnej,
uznając, że dowody naukowe potwierdzają jednoznacznie, że konsumpcja wyrobów tytoniowych i narażenie na dym tytoniowy są przyczyną śmierci, chorób i niepełnosprawności oraz, że istnieje przedział czasowy pomiędzy narażeniem na dym tytoniowy lub innym używaniem wyrobów tytoniowych a wystąpieniem chorób odtytoniowych,
uznając także, że papierosy i niektóre inne produkty zawierające tytoń są poddawane wysoce zaawansowanym procesom technologicznym w celu doprowadzenia do uzależnienia i do podtrzymania takiego uzależnienia oraz, że wiele związków, które one zawierają i wytwarzany przez nie dym, są farmakologicznie aktywne, toksyczne, mutagenne i rakotwórcze oraz, że w większości międzynarodowych klasyfikacji chorób uzależnienie od tytoniu jest odrębnie klasyfikowane jako choroba,
uznając istnienie wyraźnych dowodów naukowych potwierdzających, że narażenie płodu na działanie dymu tytoniowego w okresie prenatalnym jest przyczyną powstawania niekorzystnych następstw zdrowotnych i rozwojowych u dzieci,
głęboko zaniepokojone wzrostem palenia i innych form konsumpcji wyrobów tytoniowych przez dzieci i młodocianych na całym świecie, a szczególnie paleniem tytoniu przez coraz młodsze dzieci,
zaalarmowane wzrostem częstości palenia i innych form konsumpcji wyrobów tytoniowych przez kobiety i młode dziewczęta na całym świecie oraz pamiętając o potrzebie pełnego udziału kobiet na wszystkich poziomach procesu decyzyjnego i wdrażania oraz o potrzebie istnienia strategii ograniczania użycia tytoniu, które byłyby dostosowane do płci odbiorców,
głęboko zaniepokojone skalą problemu palenia i poziomem innych form konsumpcji wyrobów tytoniowych przez ludność rdzenną,
poważnie zaniepokojone wpływem wszelkich form reklamy, promocji i sponsorowania ukierunkowanych na zachęcanie do używania wyrobów tytoniowych,
uznając za konieczne wspólne działanie na rzecz eliminowania wszelkich form nielegalnego obrotu papierosami i innymi wyrobami tytoniowymi, takich jak przemyt, nielegalna produkcja i podrabianie,
uznając, że ograniczanie użycia tytoniu na wszystkich szczeblach, a szczególnie w krajach rozwijających się i krajach, których gospodarki znajdują się w okresie przejściowym, wymaga wystarczających środków finansowych i zasobów technicznych odpowiadających aktualnym i przewidywanym potrzebom działalności związanej z ograniczaniem użycia tytoniu,
uznając potrzebę stworzenia odpowiednich mechanizmów umożliwiających zajęcie się długoterminowymi społecznymi i ekonomicznymi konsekwencjami skutecznych strategii ograniczania popytu na wyroby tytoniowe,
mając na względzie średnio- i długoterminowe społeczne i ekonomiczne problemy, jakie po wprowadzeniu programów ograniczenia użycia tytoniu mogą zaistnieć w niektórych krajach rozwijających się i w krajach, których gospodarki znajdują się w okresie przejściowym oraz uznając potrzebę tych krajów uzyskania wsparcia technicznego i finansowego w kontekście strategii zrównoważonego rozwoju opracowywanych na szczeblu krajowym,
świadome wartości działań podejmowanych przez liczne Państwa w dziedzinie ograniczenia użycia tytoniu oraz wyrażając się z uznaniem o przywódczej roli Światowej Organizacji Zdrowia, jak również o wysiłkach innych organizacji i organów systemu Narodów Zjednoczonych oraz innych międzynarodowych i regionalnych organizacji międzyrządowych na rzecz stworzenia środków ograniczenia użycia tytoniu,
podkreślając szczególny wkład organizacji pozarządowych i innych członków społeczeństwa obywatelskiego niezwiązanych z przemysłem tytoniowym, takich jak organy pracowników służby zdrowia, ugrupowania kobiece, młodzieżowe, ekologiczne i konsumenckie, instytucje akademickie i instytucje opieki zdrowotnej w działania na rzecz ograniczenia użycia tytoniu podejmowane na szczeblu krajowym i międzynarodowym oraz kluczowe znaczenie ich udziału w krajowych i międzynarodowych działaniach na rzecz ograniczenia użycia tytoniu,
uznając potrzebę zwracania bacznej uwagi na wszelkie próby podejmowane przez przemysł tytoniowy w celu zniweczenia lub podważenia wysiłków na rzecz ograniczenia użycia tytoniu oraz potrzebę uzyskiwania informacji na temat działań przemysłu tytoniowego wywierających negatywny wpływ na wysiłki na rzecz ograniczenia użycia tytoniu,
przypominając artykuł 12 Międzynarodowego Paktu Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych, przyjętego przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 16 grudnia 1966 roku, który głosi, że każdy ma prawo do osiągnięcia najwyższego możliwego poziomu zdrowia psychicznego i fizycznego,
przypominając także preambułę do Konstytucji Światowej Organizacji Zdrowia, która głosi, że korzystanie z najwyższego możliwego poziomu zdrowia jest podstawowym prawem człowieka, niezależnie od jego płci, wyznania, przekonań politycznych, sytuacji społecznej czy ekonomicznej,
zdecydowane promować środki ograniczenia użycia tytoniu w oparciu o aktualne i stosowne względy natury naukowej, technicznej i ekonomicznej,
przypominając, że Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 18 grudnia 1979 roku, przewiduje podjęcie przez Państwa-Strony tej Konwencji odpowiednich działań w celu likwidacji dyskryminacji kobiet w dziedzinie opieki zdrowotnej,
przypominając ponadto, że Konwencja Praw Dziecka, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 roku, przewiduje uznanie przez Państwa-Strony tej Konwencji prawa dziecka do najwyższego osiągalnego poziomu zdrowia,
uzgodniły, co następuje:
WSTĘP
WSTĘP
Stosowane terminy
W rozumieniu niniejszej Konwencji:
Stosunek niniejszej Konwencji do innych umów i instrumentów prawnych
CEL, ZASADY PRZEWODNIE ORAZ ZOBOWIĄZANIA OGÓLNE
CEL, ZASADY PRZEWODNIE ORAZ ZOBOWIĄZANIA OGÓLNE
Cel
Celem niniejszej Konwencji i jej protokołów jest ochrona dzisiejszych i przyszłych pokoleń przed zgubnymi zdrowotnymi, społecznymi, środowiskowymi i ekonomicznymi następstwami konsumpcji wyrobów tytoniowych i narażenia na dym tytoniowy poprzez przedstawienie ram dla środków ograniczenia użycia tytoniu, jakie Strony będą wprowadzać na szczeblu krajowym, regionalnym i międzynarodowym w celu ciągłego i znacznego ograniczenia rozpowszechnionej konsumpcji wyrobów tytoniowych i narażenia na dym tytoniowy.
Zasady przewodnie
W celu osiągnięcia celu niniejszej Konwencji i jej protokołów oraz wprowadzenia w życie jej postanowień, Strony będą kierować się, między innymi, następującymi zasadami przewodnimi:
Zobowiązania ogólne
ŚRODKI DOTYCZĄCE OGRANICZANIA POPYTU NA TYTOŃ
ŚRODKI DOTYCZĄCE OGRANICZANIA POPYTU NA TYTOŃ
Środki cenowe i podatkowe ograniczające popyt na tytoń
Pozacenowe środki ograniczania popytu na tytoń
Strony uznają wszechstronne pozacenowe środki za skuteczny i ważny sposób ograniczania konsumpcji wyrobów tytoniowych. Każda Strona przyjmie i wdroży skuteczne środki ustawodawcze, wykonawcze, administracyjne lub inne, konieczne dla wywiązania się ze swoich zobowiązań zgodnie z artykułami 8-13 i w tym celu będzie współpracować, w odpowiednich przypadkach, z innymi Stronami bezpośrednio lub za pośrednictwem właściwych organów międzynarodowych. Konferencja Stron zaproponuje odpowiednie wytyczne dla wdrożenia postanowień powyższych artykułów.
Ochrona przed narażeniem na dym tytoniowy
Przepisy nt. składu wyrobów tytoniowych
Konferencja Stron, w porozumieniu z właściwymi organami międzynarodowymi, zaproponuje wytyczne dotyczące badań i pomiarów zawartości składników wyrobów tytoniowych oraz substancji wydzielanych przez takie wyroby oraz wytyczne z zakresu uregulowania kwestii dotyczących zawartości składników i wydzielanych substancji. Każda Strona przyjmie i wdroży, o ile zostanie to zatwierdzone przez właściwe organy krajowe, skuteczne środki ustawodawcze, wykonawcze i administracyjne lub inne, dotyczące takich badań i pomiarów jak również uregulowań.
Przepisy nt. informacji jawnych o wyrobach tytoniowych
Każda Strona przyjmie i wprowadzi w życie, zgodnie z przepisami prawa krajowego, skuteczne środki ustawodawcze, wykonawcze i administracyjne lub inne, zobowiązujące producentów i importerów wyrobów tytoniowych do ujawnienia organom rządowym informacji na temat składu wyrobów tytoniowych oraz substancji wydzielanych przez takie wyroby. Następnie, każda Strona jest zobowiązana przyjąć i wprowadzić w życie skuteczne środki zapewniające podanie do publicznej wiadomości informacji na temat toksycznych składników wyrobów tytoniowych i wydzielanych przez nie substancji.
Pakowanie i oznakowanie wyrobów tytoniowych
Edukacja, komunikacja, szkolenie i świadomość społeczna
Każda Strona będzie propagować i wzmacniać świadomość społeczną na temat kwestii dotyczących ograniczania użycia tytoniu przy wykorzystaniu wszelkich dostępnych narzędzi komunikacji. W tym celu każda Strona przyjmie i wprowadzi w życie skuteczne środki ustawodawcze, wykonawcze, administracyjne i inne, na rzecz propagowania:
Reklama, promocja i sponsorowanie wyrobów tytoniowych
Środki ograniczania popytu dotyczące uzależnienia od tytoniu i zerwania z nałogiem
ŚRODKI DOTYCZĄCE OGRANICZANIA PODAŻY WYROBÓW TYTONIOWYCH
ŚRODKI DOTYCZĄCE OGRANICZANIA PODAŻY WYROBÓW TYTONIOWYCH
Nielegalny obrót wyrobami tytoniowymi
Sprzedaż wyrobów tytoniowych osobom nieletnim i przez osoby nieletnie
Zapewnienie wsparcia dla ekonomicznie uzasadnionych działań alternatywnych
Strony, we wzajemnej współpracy i we współpracy z innymi właściwymi międzynarodowymi i regionalnymi organizacjami międzyrządowymi, będą wspierać, w odpowiednich przypadkach, ekonomicznie uzasadnione alternatywne rozwiązania dla plantatorów tytoniu oraz, w zależności od przypadku, sprzedawców indywidualnych.
OCHRONA ŚRODOWISKA
OCHRONA ŚRODOWISKA
Ochrona środowiska i zdrowia ludzi
Strony uzgodniły, że przy wywiązywaniu się ze zobowiązań wynikających z niniejszej Konwencji, odpowiednio uwzględnią kwestie dotyczące ochrony środowiska i zdrowia ludzi w odniesieniu do środowiska, w dziedzinie uprawy i produkcji tytoniu na swoim terytorium.
KWESTIE DOTYCZĄCE ODPOWIEDZIALNOŚCI
KWESTIE DOTYCZĄCE ODPOWIEDZIALNOŚCI
Odpowiedzialność
WSPÓŁPRACA NAUKOWA I TECHNICZNA ORAZ WYMIANA INFORMACJI
WSPÓŁPRACA NAUKOWA I TECHNICZNA ORAZ WYMIANA INFORMACJI
Badania, nadzór oraz wymiana informacji
Sprawozdania i wymiana informacji
Współpraca w dziedzinie nauki, techniki i prawa oraz zapewnienie odpowiedniej wiedzy
UZGODNIENIA INSTYTUCJONALNE I ZASOBY FINANSOWE
UZGODNIENIA INSTYTUCJONALNE I ZASOBY FINANSOWE
Konferencja Stron
Sekretariat
Stosunki pomiędzy Konferencją Stron a organizacjami międzyrządowymi
Mając na celu zapewnienie technicznej i finansowej współpracy na rzecz osiągnięcia celu niniejszej Konwencji, Konferencja Stron może poprosić o współpracę właściwe międzynarodowe i regionalne organizacje międzyrządowe, w tym także instytucje finansowe i instytucje rozwoju.
Środki finansowe
ROZSTRZYGANIE SPORÓW
ROZSTRZYGANIE SPORÓW
Rozstrzyganie sporów
ZMIANY KONWENCJI
ZMIANY KONWENCJI
Poprawki do Konwencji
Przyjęcie załączników i poprawki do załączników do niniejszej Konwencji
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
Wypowiedzenie
Prawo do głosowania
Protokoły
Podpisanie
Niniejsza Konwencja pozostaje otwarta do podpisu przez wszystkie Państwa Członkowskie Światowej Organizacji Zdrowia oraz państwa niebędące członkami Światowej Organizacji Zdrowia ale będące Członkami Organizacji Narodów Zjednoczonych, jak również przez regionalne organizacje integracji gospodarczej w siedzibie Światowej Organizacji Zdrowia w Genewie w terminie od 16 czerwca 2003 roku do 22 czerwca 2003 roku, a następnie w siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku w terminie od 30 czerwca 2003 roku do 29 czerwca roku 2004.
Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie, formalne potwierdzenie lub przystąpienie
Wejście w życie
Depozytariusz
Depozytariuszem Konwencji, poprawek, protokołów oraz załączników do Konwencji przyjętych zgodnie z artykułami 28, 29 i 33 jest Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Teksty autentyczne
Oryginał niniejszej Konwencji, której teksty w językach arabskim, chińskim, angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim są jednakowo autentyczne, zostaje złożony u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.
NA DOWÓD CZEGO niżej podpisani, będąc należycie do tego upełnomocnieni, podpisali niniejszą Konwencję.
SPORZĄDZONO w Genewie, dnia dwudziestego pierwszego maja dwa tysiące trzeciego roku.
Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- postanowienia Konwencji są przyjęte, potwierdzone i będą niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 28 sierpnia 2006 r.
1) W odpowiednich przypadkach "krajowy" odnosi się w jednakowym stopniu do regionalnych organizacji integracji gospodarczej.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »