Weryfikacja dotrzymywania wielkości dopuszczalnej emisji z uwzględnieniem niepewności pomiarowej

Dziennik Ustaw

Dz.U.2024.400

Akt obowiązujący

Wersja od: 18 marca 2024 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA KLIMATU I ŚRODOWISKA ¹

z dnia 8 marca 2024 r.

w sprawie weryfikacji dotrzymywania wielkości dopuszczalnej emisji z uwzględnieniem niepewności pomiarowej ²

Na podstawie art. 204a ust. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2024 r. poz. 54) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie określa:

1) sposób dokonywania oceny dotrzymywania wielkości dopuszczalnej emisji z instalacji określonych w pozwoleniu zintegrowanym dokonywanej na podstawie wyników ciągłych pomiarów, o których mowa w art. 204a ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, zwanej dalej "ustawą";

2) maksymalne wartości niepewności pomiarowej dla pojedynczego wyniku pomiaru;

3) sposób uwzględniania niepewności pomiarowych podczas dokonywania oceny dotrzymywania wielkości dopuszczalnej emisji;

4) sposób rozliczania przekroczeń wielkości dopuszczalnej emisji.

§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

1) średniej długookresowej - rozumie się przez to średnią dobową lub dłuższą, dostosowaną do okresu uśredniania, w którym jest wyrażona wielkość dopuszczalnej emisji;

2) średniej krótkookresowej - rozumie się przez to średnią jednogodzinową lub krótszą, dostosowaną do okresu uśredniania, w którym jest wyrażona wielkość dopuszczalnej emisji;

3) ważnej średniej krótkookresowej - rozumie się przez to średnią krótkookresową uzyskaną w wyniku:

a) ciągłych pomiarów w okresie bez konserwacji lub awarii systemu do pomiarów ciągłych oraz z wyłączeniem okresów testów funkcjonalności QAL2, AST i QAL3 normy PN-EN 14181,

b) pomiarów przeprowadzonych z niepewnością pomiarową nie większą niż maksymalne wartości niepewności pomiarowej dla pojedynczego wyniku pomiaru określone w załączniku do rozporządzenia;

4) zatwierdzonej średniej krótkookresowej - rozumie się przez to ważną średnią krótkookresową pomniejszoną o niepewność pomiarową.

§ 3. Maksymalne wartości niepewności pomiarowej dla pojedynczego wyniku pomiaru określa załącznik do rozporządzenia.

§  4. 

1. Ocena dotrzymywania wielkości dopuszczalnej emisji jest dokonywana na podstawie wyników ciągłych pomiarów wielkości emisji w oparciu o zatwierdzone średnie krótkookresowe lub średnie długookresowe.

2. Średnie długookresowe oblicza się na podstawie zatwierdzonych średnich krótkookresowych.

3. Zatwierdzoną średnią krótkookresową oblicza się, odejmując od ważnej średniej krótkookresowej niepewność pomiarową:

1) obliczoną z wykorzystaniem wartości odchylenia standardowego, wyznaczoną w procedurze spełniającej co najmniej wymagania QAL2 normy PN-EN 14181 albo

2) stanowiącą określony w załączniku do rozporządzenia procent ważnej średniej krótkookresowej

- w zależności od tego, która z tych wartości jest mniejsza.

4. Dla instalacji, dla których zastosowano odstępstwo, o którym mowa w art. 204 ust. 2 ustawy, wartość odejmowana zgodnie z ust. 3 od ważnej średniej krótkookresowej nie przekracza maksymalnej wartości niepewności pomiarowej dla pojedynczego wyniku pomiaru określonej w załączniku do rozporządzenia, obliczonej w stosunku do wielkości dopuszczalnej emisji, która miałaby zastosowanie do instalacji w przypadku nieudzielenia odstępstwa.

§  5. 

1. Niepewność pomiarowa wyznaczana w procedurze spełniającej co najmniej wymagania QAL2 normy PN-EN 14181 odzwierciedla faktyczną niepewność rozszerzoną wyników ciągłych pomiarów uzyskiwanych za pośrednictwem danego systemu do pomiarów ciągłych zainstalowanego na konkretnym obiekcie w odniesieniu do mierzonej substancji.

2. W przypadku systemów spełniających wymagania, o których mowa w ust. 1 oraz w § 4 ust. 3 i 4, a także w przypadku gdy ocena dotrzymywania wielkości dopuszczalnej emisji jest dokonywana w sposób, o którym mowa w § 4 ust. 1 i 2, niepewność pomiarową uwzględnia się przy ocenie dotrzymywania wielkości dopuszczalnej emisji z instalacji określonych w pozwoleniu zintegrowanym.

§  6. 

1. Ocena dotrzymywania wielkości dopuszczalnej emisji jest dokonywana w oparciu o zatwierdzone stężenie lub strumień masy gazów odlotowych obliczony na podstawie zatwierdzonego stężenia i sumy przepływów gazów odlotowych w danym czasie, zgodnie z jednostkami i okresami uśredniania, w których wyrażono wielkość dopuszczalnej emisji.

2. Przy dokonywaniu oceny dotrzymywania wielkości dopuszczalnej emisji danej substancji nie uwzględnia się okresów pracy z niesprawnymi urządzeniami ochronnymi ograniczającymi emisję tej substancji do powietrza, zwanych dalej "zakłóceniami", które łącznie nie mogą przekroczyć:

1) 60 godzin w roku kalendarzowym, licząc od początku roku - w przypadku instalacji spalania odpadów oraz instalacji współspalania odpadów;

2) 120 godzin w ciągu każdego okresu dwunastomiesięcznego - w przypadku instalacji innych niż wskazane w pkt 1.

3. W przypadku źródeł spalania paliw objętych przepisami wydanymi na podstawie art. 146 ust. 3 ustawy okresy pracy, o których mowa w ust. 2 pkt 2, mogą wynosić do 300 godzin, jeżeli jest to uzasadnione nadrzędną koniecznością utrzymania dostaw energii lub koniecznością zastąpienia źródła, w którym nastąpiło zakłócenie, przez inne źródło, którego użytkowanie spowodowałoby ogólny wzrost wielkości emisji substancji.

4. Prowadzący instalację przekazuje informację o zakłóceniach wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska nie później niż w ciągu:

1) 24 godzin od momentu wystąpienia tych zakłóceń - w przypadku instalacji spalania odpadów oraz instalacji współ-

spalania odpadów;

2) 48 godzin od momentu wystąpienia tych zakłóceń - w przypadku instalacji innych niż wskazane w pkt 1.

§  7. 

1. Przekroczenia wielkości dopuszczalnej emisji są rozliczane dla każdego okresu uśredniania określonego w pozwoleniu zintegrowanym.

2. Wielkość przekroczenia jest obliczana w jednostkach masy danej substancji wprowadzonej do powietrza w jednostce czasu odpowiadającej okresowi uśredniania, z uwzględnieniem:

1) sumarycznego przepływu gazów odlotowych wprowadzanych do powietrza w uśrednianym okresie oraz

2) ważnego średniego stężenia gazów odlotowych w uśrednianym okresie.

3. W przypadku stwierdzenia przekroczenia wielkości dopuszczalnej emisji w wyniku oceny dotrzymywania wielkości dopuszczalnej emisji wielkość przekroczenia jest obliczana jako różnica między tą wielkością a wynikiem pomiaru stanowiącym ważną średnią krótkookresową lub średnią długookresową niepomniejszoną o niepewność pomiarową.

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK

MAKSYMALNE WARTOŚCI NIEPEWNOŚCI POMIAROWEJ DLA POJEDYNCZEGO WYNIKU POMIARU

Lp.	Nazwa substancji	Maksymalna wartość niepewności pomiarowej 1), 2)
1	Pył	1,5 mg/Nm3 3) - w przypadkach gdy wielkość dopuszczalnej emisji jest mniejsza niż 5 mg/Nm3, 30 % - w pozostałych przypadkach
2	SO2	20 %
3	NOx (w przeliczeniu na NO2)4)	20 %
4	NH3	40 %
5	Hg	40 %
6	HCl	0,8 mg/Nm3 3) - w przypadkach gdy wielkość dopuszczalnej emisji jest mniejsza niż 2 mg/Nm3, 40 % - w pozostałych przypadkach
7	HF	0,8 mg/Nm3 3) - w przypadkach gdy wielkość dopuszczalnej emisji jest mniejsza niż 2 mg/Nm3, 40 % - w pozostałych przypadkach
8	TOC	30 %
9	CO	2 mg/Nm3 3) - w przypadkach gdy wielkość dopuszczalnej emisji jest mniejsza niż 20 mg/Nm3, 10 % - w pozostałych przypadkach
10	Substancje niewymienione w lp. 1-9	ustalana w uzgodnieniu z organem właściwym do wydania pozwolenia zintegrowanego, przy czym nie może przekraczać 40 % wielkości dopuszczalnej emisji

Objaśnienia:

1) Niepewność pomiarową stanowi niepewność rozszerzona na poziomie ufności około 95 % i przy współczynniku rozszerzenia k = 1,96.

2) Wartości procentowe odnoszą się do wielkości dopuszczalnej emisji, w tym do wielkości określonych na podstawie poziomów wskaźnikowych podanych w konkluzjach BAT, wyrażonych jako średnie dobowe, a jeżeli średnie dobowe nie mają zastosowania lub nie zostały określone dla danej instalacji - jako średnie roczne lub średnie dla innych okresów uśredniania mające zastosowanie do instalacji.

3) Warunki znormalizowane zgodnie z definicją warunków odniesienia określoną we właściwych decyzjach wykonawczych Komisji Europejskiej ustanawiających konkluzje BAT.

4) NOx (w przeliczeniu na NO2) - tlenek azotu i dwutlenek azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu.

¹ Minister Klimatu i Środowiska kieruje działem administracji rządowej - klimat, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 2023 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Klimatu i Środowiska (Dz. U. poz. 2726).

² Niniejsze rozporządzenie zostało notyfikowane Komisji Europejskiej w dniu 8 listopada 2023 r., pod numerem 2023/0626/PL, zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. poz. 2039 oraz z 2004 r. poz. 597), które wdraża dyrektywę (UE) 2015/1535 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 września 2015 r. ustanawiającą procedurę udzielania informacji w dziedzinie przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (ujednolicenie) (Dz. Urz. UE L 241 z 17.09.2015, str. 1).