Wejście w życie nowego tekstu załącznika I do konwencji międzynarodowej o przewozie towarów kolejami żelaznymi (KMT), podpisanej w Rzymie dnia 23 listopada 1933 r.
Dz.U.1953.51.258
Akt jednorazowyOŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 12 października 1953 r.
w sprawie wejścia w życie nowego tekstu załącznika I do konwencji międzynarodowej o przewozie towarów kolejami żelaznymi (KMT), podpisanej w Rzymie dnia 23 listopada 1933 r.
ZAŁĄCZNIK
ZAŁĄCZNIK I.
ZAŁĄCZNIK I.
ZAŁĄCZNIK I
Przepisy w sprawie materiałów i przedmiotów dopuszczonych do przewozu warunkowo.
UWAGI WSTĘPNE
1
Klasa Ia. Materiały wybuchowe.
Klasa Ib. Amunicja.
Klasa Ic Materiały zapalające, ognie sztuczne itp.
Klasa Id Gazy sprężone, skroplone lub rozpuszczone pod ciśnieniem.
Klasa Ie Materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy zapalne.
Klasa II. Materiały samozapalne.
Klasa IIIa Materiały płynne łatwo zapalne.
Klasa IIIb Materiały stałe łatwo zapalne.
Klasa IIIc Materiały podtrzymujące palenie.
Klasa IVa Materiały trujące.
Klasa IVb Materiały radioaktywne.
Klasa V. Materiały żrące.
Klasa VI. Materiały budzące odrazę lub zaraźliwe
Klasa VII Różne materiały.
2
A. Sztuki przesyłki:
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
2. Opakowanie poszczególnych materiałów lub przedmiotów tego samego rodzaju.
3. Pakowanie razem.
4. Napis i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki.
B. Sposób nadawania. Ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
C. Wzmianki w liście przewozowym.
D. Sprzęt i urządzenia przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach.
E. Zakazy ładowania razem.
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
Sześć dodatków zawiera:
Dodatek I - warunki stałości pewnych materiałów i przedmiotów zagrażających wybuchem lub łatwo-zapalnych klas Ia, Ib, Ic i IIIb oraz przepisy dotyczące prób celem ustalenia, czy warunki te są zachowane;
Dodatek II - przepisy dotyczące jakości naczyń ze stopów aluminiowych dla niektórych gazów klasy Id;
Dodatek III - przepisy dotyczące prób materiałów płynnych łatwozapalnych klasy IIIa;
Dodatek IV - przepisy dotyczące używania wagonów z urządzeniami elektrycznymi dla materiałów i przedmiotów klas Ia, Ib, IIIc oraz dla niektórych materiałów klas Ic, IIIa i IIIb;
Dodatek V - przepisy dotyczące nalepek ostrzegawczych oraz objaśnienia ich wzorów;
Dodatek VI - przepisy dotyczące pojemników.
W szczególności poza przepisanymi w niniejszym Załączniku wzmiankami i zaświadczeniami należy zamieścić w liście przewozowym również zaświadczenia wymagane przez władze administracyjne oraz dołączyć do niego dokumenty, wymagane przez te władze.
3
Wszystkie postanowienia Załącznika I dotyczące wagonów mają również odpowiednie zastosowanie do wielkich pojemników (patrz jednak c. m. 1600).
4
Materiał Załącznika I można przewozić w wagonach-cysternach lub pojemnikach-cysternach tylko wówczas, gdy taki sposób przewożenia jest wyraźnie przewidziany dla tego materiału w odpowiedniej klasie.
5-19
KLASA Ia.
MATERIAŁY WYBUCHOWE
MATERIAŁY WYBUCHOWE
1.
Wyszczególnienie materiałów.
Wyszczególnienie materiałów.
Uwaga. Próżne opakowania po materiałach klasy Ia nie podlegają przepisom Załącznika I.
a) nitroglikol albo
b) dwunitrodwuetylenoglikol albo
c) nitrowany cukier (sacharoza nitrowana) albo
d) mieszaniną wymienionych materiałów.
21
Grupa 1. Materiały wybuchowe dopuszczone do przewozu w przesyłkach drobnych i wagonowych:
1. Nitroceluloza wysoko nitrowana (jak bawełna strzelnicza), tj. z zawartością azotu powyżej 12,6%, dobrze stabilizowana i zawierająca poza tym: najmniej 25% wody lub alkoholu (etylowego, propylowego, butylowego, amylowego lub ich mieszanin) albo mieszanin wody i alkoholu, jeśli jest nie prasowana,
najmniej 15% wody lub najmniej 12% parafiny, lub innych podobnie działających materiałów, jeśli jest prasowana.
Patrz również Dodatek I, c. m. 1101.
Uwaga. Nitroceluloza z zawartością azotu powyżej 12,6% jest materiałem klasy IIIb (patrz c. m. 331 pkt 8 lit. a).
2. Prochowa masa, nie zżelatynowana, służąca do wyrobu prochów bezdymnych, zawierająca najwyżej 70% części suchych i co najmniej 30% wody; sucha nie może zawierać więcej niż 50% nitrogliceryny lub podobnych płynnych materiałów wybuchowych.
3. Prochy nitrocelulozowe zżelatynowane nieporowate i niesproszkowane i prochy nitrocelulozowe niesproszkowane, zawierające nitroglicerynę, jeśli - tak pierwsze jak i drugie - są według przepisów kraju nadania dopuszczone do przewozu w przesyłkach drobnych. Patrz również Dodatek I c. m. 1102.
4. Prochy nitrocelulozowe zżelatynowane porowate, opakowane według c. m. 25. Patrz również. Dodatek I, c. m. 1102.
5. Odpadki filmów nitrocelulozowych, myte i poddane dalszej przeróbce przez wygotowanie pod ciśnieniem, zawierające co najmniej 2% kamfory. Patrz również Dodatek I c. m. 1103.
7. a) Heksyl (sześcionitrodwufenylamina) i kwas pikrynowy.
Co do a) b) i c) patrz również Dodatek I c. m. 1104.
8. Nitrozwiązki organiczne (patrz również pkt 16):
Do a) i b): Waga jednej przesyłki nie może przekraczać 300 kg. Patrz również Dodatek I cm. 1104.
Uwaga. Z wyjątkiem płynnego trójnitrotoluenu (pkt 6) płynne wybuchowe nitrozwiązki organiczne są wyłączone od przewozu.
9. a) Pentryt (czteroazotan pentaerytrytu) i heksogen (trójmetyleno-trójnitroamina), równomiernie zwilżone, pierwszy co najmniej 20% wody, drugi co najmniej 15% wody.
Do a) i b): Waga jednej przesyłki nie może przekraczać 300 kg. Zobacz również pkt 17 oraz Dodatek I c. m. 1104.
10. Materiały wybuchowe amonowo-saletrzane, zżelatynowane i nie zżelatynowane. Patrz również Dodatek I c. m. 1105,
11. Materiały wybuchowe górnicze podobne do prochu czarnego o następującym składzie: mieszanina 72 do 80% saletry sodowej (która najwyżej w czwartej części może być zastąpiona saletrą potasową), 8 do 12% siarki i 12 do 16% węgla kamiennego lub brunatnego.
Patrz również Dodatek I c. m. 1106.
12. Materiały wymienione niżej w pkt 18, 19, 20 i 21, jeśli przewozi się je jako próbki w sztukach przesyłki o wadze nie przekraczającej 10 kg; waga jednej przesyłki nie może przekroczyć 100 kg.
Grupa 2. Materiały wybuchowe dopuszczone do przewozu tylko w przesyłkach wagonowych zwyczajnych.
13. Prochy nitrocelulozowe, zżelatynowane porowate, opakowane według c. m. 34. Patrz również Dodatek I c. m. 1102
14. Prochy nitrocelulozowe, zżelatynowane i prochy nitrocelulozowe zawierające nitroglicerynę - tak jedne jak i drugie - jeśli według przepisów kraju nadania są dopuszczone do przewozu w przesyłkach drobnych. Patrz również Dodatek I c. m. 1102.
15. Prochy nitrocelulozowe nie zżelatynowane (tzw. prochy mieszane). Patrz również Dodatek I, c. m. 1102
16. Nitrozwiązki organiczne w ilościach większych niż podano w punkcie 8:
Do a) i b) patrz również Dodatek I, c. m. 1104.
Uwaga. Z wyjątkiem płynnego trójnitrotoluenu (pkt 6) nitrozwiązki organiczne w stanie płynnym są wyłączone od przewozu.
17. a) Pentryt (czteroazotan pentaerytrytu) i heksogen (trójmetylenotrójnitroamina) równomiernie zwilżone, pierwszy najmniej 20% wody, drugi - 15% wody, w ilościach większych niż te, które podano w pkt 9.
Dla a), b) i c) patrz również Dodatek I, c. m. 1104.
18. a) Dynamity z obojętnym absorbentem i analogiczne materiały wybuchowe do nich.
Dla a) i b) patrz również Dodatek I, c. m. 1107.
19. Materiały wybuchowe chloranowe i nadchloranowe, tj. mieszaniny chloranów lub nadchloranów alkalicznych lub ziem alkalicznych ze związkami bogatymi w węgiel. Patrz również Dodatek I, c. m. 1108.
20. Proch czarny do celów wybuchowych (mieszaniny saletry potasowej lub sodowej, siarki i węgla drzewnego) ziarnisty, prasowany lub w postaci mączki. Patrz również Dodatek I, c. m. 1109.
21. Proch czarny strzelniczy. Patrz również Dodatek I, c. m. 1109.
2.
Przepisy o przewozie.
Przepisy o przewozie.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
22
2. Opakowania poszczególnych materiałów.
23
a) w naczynia drewniane lub nieprzemakalne beczki z tektury; poza tym naczynia te i beczki powinny być wyłożone materiałem nie przepuszczającym wchodzących w skład ładunku płynów, albo
b) w beczki żelazne, wewnątrz ocynkowane lub wyołowione, lub
c) w naczynia z blachy białej, cynkowej lub aluminiowej, układane pojedynczo lub po kilka w skrzyniach drewnianych z uszczelnieniem miękkim materiałem pakowym.
24
a) w pudełka z tektury, z blachy białej, cynkowej lub aluminiowej albo z trudno palnej masy plastycznej, albo w torebki parafinowane. Opakowania te należy umieszczać pojedynczo lub po kilka w skrzyniach drewnianych. Albo
b) bez uprzedniego opakowania w pudełka lub torebki:
1. w beczki z nieprzemakalnej tektury bądź
2. w naczynia drewniane wyłożone blachą cynkową lub aluminiową, bądź
3. w naczynia metalowe z wyjątkiem blachy czarnej.
25
a) w pudełka z tektury lub z blachy białej lub aluminiowej. Jedno pudełko nie powinno zawierać więcej niż 1 kg prochu i powinno być owinięte papierem. Opakowania te należy umieszczać pojedynczo lub po kilka w opakowania drewniane. Albo
b) w worki umieszczone pojedynczo lub po kilka w opakowaniach drewnianych wyłożonych blachą cynkową lub aluminiową, albo w naczynia z blachy cynkowej lub aluminiowej. Wnętrze naczyń z blachy cynkowej lub aluminiowej powinno być w całości wyłożone okładziną drewnianą lub tekturową.
26
27
28
a) z punktu 7 a): w naczynia drewniane lub w beczki z nieprzemakalnej tektury. Do opakowania kwasu pikrynowego nie wolno używać ołowiu ani materiałów zawierających ołów (stopów, mieszanin lub związków);
b) z punktów 7 b) i 7 c): w ilościach nie większych niż 30 kg w worki płócienne nie dopuszczające do przesiewania zawartości lub mocne worki papierowe; worki umieszcza się następnie w skrzyniach lub naczyniach drewnianych. Przykrywę skrzyń należy przyśrubować.
29
Naczynia muszą być zamknięte czopem korkowym lub kauczukowym, który musi być zabezpieczony dodatkowym środkiem (jak czepiec, kaptur, opieczętowanie, przewiązanie), zdolnym do przeciwdziałania wszelkiemu rozluźnieniu podczas przewozu.
Naczynia ze szkła muszą być wolne od wad, które obniżałyby wytrzymałość; w szczególności prężność wewnętrzna musi być odpowiednio osłabiona. Grubość ścian nie może w żadnym przypadku być mniejsza niż 2 mm. Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 15 kg.
Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 40 kg.
30
Sztuka przesyłki nie może ważyć więcej niż 60 kg oraz jeśli waży więcej niż 35 kg, powinna być zaopatrzona w uchwyty.
Sztuka przesyłki nie może ważyć więcej niż 35 kg.
Sztuka przesyłki nie może ważyć więcej niż 10 kg.
31
32
33
a) materiały wymienione w punkcie 18 według postanowień c. m. 37 (1) i (2);
b) materiały wybuchowe chloranowe i nadchloranowe (punkt 19) według postanowień c. m. 38 (1),
c) proch czarny strzelniczy dla celów wybuchowych (punkt 20) według postanowień c. m. 39(1);
d) proch czarny strzelniczy (punkt 21) według postanowień c. m. 40 (1).
34
35
a) rozpuszczalne w wodzie: w naczynia ze stali nierdzewnej lub z innego odpowiedniego materiału. Nitrozwiązki powinny być równomiernie zwilżone taką ilością wody, aby przez cały czas przewozu zawartość wody nie spadła poniżej 25%. Zamknięcie naczyń powinno ustępować pod słabym ciśnieniem wewnętrznym. Naczynia te, z wyjątkiem naczyń z nierdzewnej stali, należy układać w naczyniach drewnianych, przekładające materiałem wypełniającym;
b) nierozpuszczalne w wodzie: w ilościach nie większych niż 15 kg - w worki z tkaniny, umieszczone w naczyniach drewnianych.
36
Najwyżej 4 naczynia metalowe należy pakować do skrzyni drewnianej wyłożonej tekturą falistą i oddzielić od siebie kilku warstwami tektury falistej.
37
38
39
40
3. Pakowanie razem.
41
Materiały, ilości i opakowania materiałów wymienione w jednym punkcie c. m. 21 nie mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki ani z materiałami zgrupowanymi w jednym i tym samym punkcie pod inną nazwą lub w innym punkcie tej c. m., ani z materiałami lub przedmiotami należącymi do innych klas, ani też z innymi towarami.
Uwaga. Sztuka przesyłki wymieniona w punkcie 8a) może zawierać nitrozwiązki organiczne różnego rodzaju i różnej nazwy.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki (patrz Dodatek V).
42
Na sztukach przesyłki, zawierających kwas pikrynowy (punkt 7 a), należy umieścić wyraźny i nie dający się wytrzeć napis czerwonego koloru, oznaczający nazwę materiału. Napis ten powinien być sporządzony w jednym z języków urzędowych kraju nadania, a oprócz tego w języku francuskim, niemieckim lub włoskim, jeżeli taryfy międzynarodowe lub umowy, zawarte pomiędzy zarządami kolejowymi, nie stanowią inaczej.
43
Sztuki przesyłki które zawierają materiały wymienione w punktach 1 - 21, należy zaopatrywać w nalepki ostrzegawcze według wzoru nr 1; oprócz tego na nalepkach sztuk przesyłki, które zawierają materiały wymienione w punktach 8 i 9, powinna być umieszczona wzmianka w czerwonym kolorze "tylko 300 kg", a na nalepkach sztuk przesyłki, które zawierają materiały wymienione w punkcie 12 "tylko 100 kg".
B. Sposób nadawania. Ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
44
Materiały wymienione w punktach 7, 8 i 11 można nadawać jako przesyłki pośpieszne tylko w przesyłkach wagonowych. Materiały wymienione w punktach 13 do 21 nie mogą być w ogóle wysyłane jako przesyłki pośpieszne, lecz tylko jako przesyłki zwyczajne wagonowe.
C. Wzmianki w liście przewozowym.
45
D. Sprzęt i urządzenia przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
46
47
48
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach (patrz Dodatek V).
49
Po obu stronach wagonu, do którego załadowano sztuki przesyłki zaopatrzone w nalepki według wzoru nr 1 (c.m. 43), należy również umieścić nalepki tego samego wzoru.
E. Zakaz ładowania razem.
50
a) petardami kolejowymi klasy Ib, punkt 3 (c. m. 61);
b) zapalnikami detonującymi klasy Ib, punkt 5 (c. m. 61),
c) lontami detonującymi momentalnymi klasy Ib, punkt 7 (c. m. 61),
d) przedmiotami klasy Ib, punkt 13 (c. m. 61),
e) amunicją klasy Ib, punkt 14 (c. m. 61).
f) materiałami samozapalnymi c. m. 201 punkt 3 oraz ze wszystkimi innymi materiałami klasy II (c. m. 201), jeżeli nie są pakowane w naczynia z metali,
g) materiałami płynnymi łatwo zapalnymi wymienionymi w punktach 1 i 2, również z nitrometanem z punktu 3, aldehydem octowym, acetonem, mieszaninami acetonu z punktu 5 klasy IIIa (c. m. 301),
h) materiałami podtrzymującymi palenie klasy IIIc (c.m. 371), i) materiałami radioaktywnymi klasy IVb (c. m. 451.).
51
Na przesyłki, które nie mogą być ładowane razem do tego samego wagonu, powinny być sporządzone oddzielne listy przewozowe (K.M.T. art. 6 § 9 ust. 2).
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
52
Nie ma przepisów.
53-59
KLASA Ib.
AMUNICJA
AMUNICJA
1. Wyszczególnienie przedmiotów.
1. Wyszczególnienie przedmiotów.
Uwaga. Próżne opakowania po przedmiotach klasy I b nie podlegają przepisom Załącznika I.
61
1. Lonty bez spłonek:
Co do lontów detonujących momentalnych patrz pkt 7.
3. Petardy kolejowe.
4. Naboje do ręcznej broni palnej (z wyjątkiem tych, które zawierają ładunek wybuchowy albo ładunek zapalający; patrz jednak punkt 14), np.:
Uwaga. Za amunicję do ręcznej broni palnej uważa się, z wyjątkiem nabojów myśliwskich ze śrutem drobnoziarnistym, tylko taką, której kaliber nie przekracza 13,2 mm.
5. Zapały o znacznej sile wybuchowej:
6. spłonki do sondowania, zwane również bombami do sondowania (spłonki detonujące ze spłonkami zapalającymi lub bez, umieszczone w osłonach blaszanych).
7. Lonty detonujące momentalne (sznury tkane małego przekroju i o rdzeniu z materiału wybuchowego więcej niebezpiecznego niż czteroazotan pentaerytrytu).
Co do innych lontów patrz pkt 1 oraz klasa Ic, pkt 3 (c. m. 101).
8. Amunicja oddzielnie nie wymieniona (np. ładunki miotające, ładunki miotające w łuskach, naboje, nabite pociski), wszystko bez zapalników i bez urządzeń detonujących (np. spłonek detonujących), jeżeli zawiera tylko materiały wybuchowe klasy Ia.
9. Granaty ręczne i granaty karabinowe, jedne i drugie bez zapalników i bez urządzeń detonujących (jak spłonki detonujące).
10. Ładunki wybuchowe:
11. Środki świetlne i sygnałowe, których ładunki miotające i świetlne powinny posiadać taką gęstość, aby przedmioty te spalały się bez wybuchu:.
12. Środki dymotwórcze, zawierające chlorany potasu lub sodu albo ładunek zdolny do wybuchu.
Co do materiałów dymotwórczych używanych w rolnictwie i leśnictwie patrz klasę Ic, pkt 27 (c.m. 101).
13. Torpedy wiertnicze, zawierające ładunek dynamitu lub materiału wybuchowego podobnego do dynamitu, bez zapalników i bez urządzeń detonujących (jak spłonki detonujące) ; sprzęt z ładunkiem kruszącym, dla celów gospodarczych, który zawiera najwyżej 1 kg materiału wybuchowego mocno umieszczonego w osłonie, bez spłonek detonujących.
15. Amunicja ćwiczebna bez ładunku wybuchowego.
2.
Przepisy o przewozie.
Przepisy o przewozie.
1. Ogólne przepisy o pakowaniu.
62
2. Opakowanie przedmiotów tego samego rodzaju.
63
a) wymienione w punkcie 1a) i b): w naczynia drewniane lub nieprzemakalne beczki tekturowe. Sztuka przesyłki nie może ważyć więcej niż 120 kg, a przy użyciu beczki tekturowej nie więcej niż 75 kg;
b) wymienione w punkcie 1c): nawijane w odcinkach do 250 m na szpule z drzewa lub tektury. Szpule powinny być zapakowane do skrzyń drewnianych w ten sposób, aby nie mogły się stykać ani ze sobą, ani ze ściankami skrzyń. Jedna skrzynia nie powinna zawierać więcej niż 1.000 m lontu.
64
a) wymienione w punkcie 2a): spłonki zapalające z odkrytą powierzchnią masy zapalającej najwyżej po 500 sztuk, a spłonki zapalające z przykrytą powierzchnią masy zapalającej najwyżej po 5.000 sztuk: w pudełka blaszane, pudełka tekturowe lub w skrzynki drewniane. Opakowania te umieszcza się następnie w drewnianych lub blaszanych skrzyniach zewnętrznych;
b) wymienione w punkcie 2b): próżne łuski ze spłonkami zapalającymi do broni palnej wszelkich kalibrów: w opakowania drewniane lub tekturowe albo w worki. Próżne łuski bocznego ognia dla flowerów i tym podobnej broni małego kalibru można w ilościach najwyżej 25.000 sztuk pakować również do worka, który powinien być umieszczony w skrzyni zewnętrznej wyłożonej tekturą falistą;
c) wymienione w punktach 2c) i 2d): w pudełka tekturowe, drewniane lub blaszane, które umieszcza się następnie w opakowaniu drewnianym.
65
66
67
a) wymienione w punkcie 5a): najwyżej po 100 sztuk, dobrze zabezpieczonych od zapalania się, należy układać w naczyniach z blachy lub nieprzemakalnej tektury, przekładając materiałem wypełniającym. Naczynia blaszane powinny być wyłożone elastycznym materiałem. Pokrywy powinny być przytwierdzone do naczyń naklejoną dookoła taśmą. Najwyżej 5 takich naczyń należy połączyć w paczkę lub umieścić w pudełku tekturowym. Paczki te lub pudełka należy pakować bądź do zamykanej za pomocą śrub skrzyni drewnianej o ściankach grubości co najmniej 18 mm, bądź w naczynie blaszane. Potem skrzynie lub naczynia blaszane należy ułożyć w zamykanej za pomocą śrub skrzyni zewnętrznej o ściankach grubości co najmniej 18 mm, przekładając je materiałem wypełniającym; należy to uczynić w ten sposób, aby pomiędzy skrzynią drewnianą lub naczyniem blaszanym a skrzynią zewnętrzną pozostawało wszędzie co najmniej 3 cm wolnej przestrzeni, którą należy wypełnić materiałem pakunkowym. Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 50 kg;
b) wymienione w punkcie 5b: najwyżej po 100 sztuk w paczki, przy czym spłonki detonujące powinny być umieszczone na przemian w jednym i drugim końcu paczki. Najwyżej 10 takich paczek łączy się w paczkę zbiorową. Najwyżej 5 paczek zbiorowych należy ułożyć, przekładając je materiałem wypełniającym, w zamykanej za pomocą śrub zewnętrznej skrzyni drewnianej o ściankach grubości co najmniej 18 mm, bądź też w naczynie blaszane w ten sposób, aby pomiędzy paczkami zbiorowymi a skrzynią zewnętrzną lub naczyniem blaszanym pozostawało wszędzie co najmniej 3 cm wolnej przestrzeni, którą należy wypełnić materiałem pakunkowym;
c) wymienione w punkcie 5c): lonty złączone ze spłonkami należy zwinąć w krążek; najwyżej 10 krążków należy połączyć w jeden rulon, który pakuje się w papier. Najwyżej 10 rulonów układa się, przekładając materiałem wypełniającym w zamykanej za pomocą śrub skrzynce drewnianej o ściankach grubości co najmniej 12 mm. Najwyżej 10 takich skrzynek należy, przekładając materiałem wypełniającym, ułożyć w zamykanej za pomocą śrub skrzyni zewnętrznej o ściankach grubości co najmniej 18 mm w ten sposób, by pomiędzy skrzynkami a skrzynią zewnętrzną pozostawało wszędzie co najmniej 3 cm wolnej przestrzeni, którą należy wypełnić materiałem pakunkowym;
d) wymienione w punkcie 5d): najwyżej 100 detonatorów do skrzyni drewnianej o ściankach grubości co najmniej 18 mm, tak aby były oddzielone od siebie i od ścianek skrzyni przestrzenią nie mniejszą niż 1 cm. Ścianki skrzyni powinny być złączone ze sobą na wczep, a dno i pokrywa zamykane śrubami. Jeśli skrzynia jest wyłożona blachą cynkową lub aluminiową, to wystarczy 16-milimetrowa grubość ścianek. Skrzynie takie należy ułożyć, przekładając materiałem wypełniającym w zamykanej za pomocą śrub skrzyni zewnętrznej, o ścianach grubości co najmniej 18 mm, w ten sposób, aby pomiędzy skrzynią wewnętrzną i zewnętrzną pozostawało wszędzie co najmniej 3 cm wolnej przestrzeni, którą należy wypełnić materiałem pakunkowym. Albo najwyżej po 5 sztuk do pudełek blaszanych. Umieszcza się je tam w przegródkach drewnianych lub w otworach wywierconych w listwach drewnianych. Pokrywę przymocowuje się naklejoną dookoła taśmą. Najwyżej 20 pudełek blaszanych umieszcza się w drewnianej skrzyni o ściankach grubości co najmniej 18 mm. Sztuka przesyłki nie może ważyć więcej niż 75 kg.
e) wymienione w punkcie 5e): najwyżej 25 sztuk w skrzynie drewniane o ściankach grubości co najmniej 18 mm. Przedmioty powinny być tam unieruchomione za pomocą wkładek drewnianych tak aby były oddalone od siebie i od ścianek skrzyni co najmniej o 2 cm. Ścianki skrzyń powinny być złączone ze sobą na wczep, a dno i pokrywa umocowane śrubami. Najwyżej 5 takich skrzynek należy, przekładając je materiałem wypełniającym, ułożyć w zamykanej za pomocą śrub skrzyni zewnętrznej, o ściankach grubości co najmniej 18 mm, w ten sposób, aby pomiędzy skrzyniami wewnętrznymi i skrzynią zewnętrzną pozostawało wszędzie co najmniej 3 cm wolnej przestrzeni, którą należy wypełnić materiałem pakunkowym;
f) wymienione w punkcie 5f): najwyżej po 50 sztuk do skrzyń drewnianych lub metalowych. W takich skrzyniach każdy zapalnik powinien być unieruchomiony za pomocą wkładek drewnianych, tak aby detonatory były oddalone od siebie i od ścianek skrzyni co najmniej o 2 cm. Zamknięcie pokrywy skrzyni powinno zapewniać unieruchomienie zawartości. Najwyżej 3 takie skrzynie należy umieścić, bez wolnej przestrzeni, w drewnianej skrzyni zewnętrznej o ścianach grubości co najmniej 18 mm, której pokrywę należy umocować śrubami.
68
69
Przedmioty wymienione w punkcie 7 powinny być nawijane w odcinkach po około 125 m na szpule drewniane lub papierowe. Szpule pakuje się do zamykanej za pomocą śrub skrzyni drewnianej o ściankach grubości co najmniej 18 mm w ten sposób, aby szpule nie stykały się ani z sobą, ani ze ściankami skrzyń. Jedna skrzynia nie może zawierać więcej niż 1.000 m lontu.
70
Przedmioty wymienione w punkcie 8 należy pakować do skrzyń drewnianych, zamykanych za pomocą śrub.
71
72
Przedmioty wymienione w punkcie 10 należy pakować:
a) wymienione w punkcie 10a): do skrzyń drewnianych. Ciała złożone z kwasu pikrynowego prasowanego powinny być zaopatrzone w nieprzemakalne osłony; ołów i materiały zawierające ołów (stopy, mieszaniny albo związki) nie mogą być używane do opakowania. Głowice torped bojowych oraz ładunki do min morskich i rzecznych mogą być przewożone w swych osłonach stalowych również bez skrzyń. Sztuki przesyłki których waga przekracza 25 kg, powinny posiadać uchwyty lub listwy;
b) wymienione w punkcie 10b): najwyżej po 100 sztuk w pudełka blaszane. Najwyżej 100 pudełek blaszanych umieszcza się w drewnianej skrzyni zewnętrznej;
c) wymienione w punkcie 10c): najwyżej po 3 kg w pudełka tekturowe, tak aby się ze sobą nie stykały. Najwyżej 3 takie pudełka należy, przekładając je materiałem wypełniającym, ułożyć w zamykanej za pomocą śrub drewnianej skrzyni w taki sposób, aby pomiędzy pudełkami tekturowymi a skrzynią drewnianą pozostawało wszędzie co najmniej 3 cm wolnej przestrzeni, którą należy wypełnić materiałem pakunkowym.
73
a) wymienione w punkcie 11a): w skrzynie drewniane wyłożone przeoliwionym papierem, których ścianki mające co najmniej 18 mm grubości powinny być złączone na wczep, a dno i pokrywa zamykane za pomocą śrub. Są również dozwolone pokrywy połączone ze skrzynią zawiasami. Skrzynie powinny posiadać uchwyty lub listwy;
b) wymienione w punkcie 11b): w skrzynie drewniane albo w nieprzemakalne beczki. Główka zapłonna powinna być tak zabezpieczona, aby ładunek nie mógł się wysypywać.
74
Przedmioty wymienione w punkcie 12 należy pakować w opakowanie drewniane.
75
Przedmioty wymienione w punkcie 13 należy pakować w skrzynie drewniane, posiadające listwy lub uchwyty.
76
Przedmioty wymienione w punkcie 14 należy pakować:
a) naboje kalibru mniejszego od 13,2 mm: po 25 sztuk, bez luzu, w dobrze zamykające się pudełka tekturowe; pudełka te należy układać, bez pozostawiania wolnej przestrzeni, w skrzynki drewniane o ściankach grubości co najmniej 18 mm; skrzynki drewniane mogą być wyłożone blachą cynkową, białą lub aluminiową.
Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 50 kg. Sztuki przesyłki, których waga przekracza 25 kg, muszą posiadać uchwyty i listwy;
b) naboje kalibru od 13,2 do 57 mm:
albo pojedynczo w mocną, dobrze dopasowaną i dobrze zamykaną powłokę papierową,
albo też pojedynczo w mocną, dobrze dopasowaną i na obu końcach otwartą powłokę papierową, która posiada wewnątrz występ do unieruchomienia pocisku.
W powyższy sposób opakowane naboje należy, najmniej po 300 sztuk kalibru od 13,2 do 21 mm, najwyżej zaś po 60 sztuk kalibru powyżej 21 mm do 37 mm i najwyżej po 25 sztuk kalibru powyżej 37 mm do 57 mm, układać warstwami do drewnianej skrzyni o ściankach grubości co najmniej 18 mm; skrzynia drewniana może być wyłożona blachą cynkową, białą lub aluminiową.
Jeśli naboje są zapakowane w powłoki papierowe otwarte na obydwu końcach, wówczas drewniana skrzynia zewnętrzna powinna być wyłożona na obydwu ścianach, które są położone w poprzek powłok papierowych, warstwą filcu o grubości co najmniej 7 mm. Sztuki przesyłki, których waga przekracza 25 kg. muszą posiadać uchwyty i listwy;
c) inne przedmioty wymienione w punkcie 14 należy pakować, stosownie do rodzaju amunicji, zgodnie z przepisami c. m. 70, 71, 72 lub 77.
77
Przedmioty wymienione w punkcie 15 należy pakować do skrzyń drewnianych. Sztuki przesyłki, których waga przekracza 25 kg, muszą posiadać uchwyty i listwy.
3. Pakowanie razem.
78
Przedmioty wymienione w jednym i tym samym punkcie c. m. 61 nie mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki ani z innego rodzaju przedmiotami wymienionymi w tym samym punkcie, ani z przedmiotami wymienionymi w innym punkcie tejże c. m., ani z materiałami lub przedmiotami innych klas, ani z innymi towarami, z wyjątkiem:
a) przedmiotów wymienionych w punkcie 1 razem ze sobą, mianowicie:
wymienionych w punkcie 1a) i 1b) w opakowaniu według c. m. 63.
Jeżeli przedmioty wymienione w punkcie 1c) pakuje się razem z przedmiotami wymienionymi w punkcie 1a) lub 1b) albo z jednymi i drugimi, wówczas przedmioty wymienione w punkcie 1c) powinny być opakowane w jedną sztukę, według przepisów dla nich przewidzianych, a opakowanie zewnętrzne powinno odpowiadać przepisom o opakowaniu przedmiotów wymienionych w punktach 1a) i 1b).
Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 120 kg;
b) przedmiotów wymienionych w punkcie 2a) z przedmiotami wymienionymi w punkcie 2b), jeśli jedne i drugie są zapakowane do pudełek, które są umieszczone w drewnianej skrzyni.
Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 100 kg;
c) przedmiotów wymienionych w punkcie 4, tylko razem ze sobą w drewnianym opakowaniu zewnętrznym, przy zachowaniu przepisów o opakowaniu wewnętrznym. Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 100 kg.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki (patrz Dodatek V).
79
Sztuki przesyłki z przedmiotami wymienionymi w punktach 1, 3, 5 do 11 i 13 do 15 należy zaopatrywać w nalepki według wzoru nr 1.
B. Sposób nadawania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
80
Przedmioty wymienione w punktach 3, 5, 7 do 10 i 15 można nadawać jako przesyłki pośpieszne tylko w przesyłkach wagonowych. Przedmioty wymienione w punktach 13 i 14 są wyłączone od przewozu jako przesyłki pośpieszne; można je nadawać do przewozu tylko jako zwyczajne przesyłki wagonowe.
C Wzmianki w liście przewozowym.
81
a) w odniesieniu do przedmiotów wymienionych w punktach 1b), 1c), 5d) i 11: "Właściwości i opakowanie odpowiadają przepisom załącznika I do KMT";
b) w odniesieniu do przedmiotów wymienionych w punktach 2, 3, 4, 5a) do c), 5e) i f) do 10 i 12 do 15: "Opakowanie odpowiada przepisom załącznika I do KMT".
D. Sprzęt i urządzenia przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
82
83
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach (patrz Dodatek V).
84
Po obydwu stronach wagonu, do którego załadowano sztuki przesyłki zaopatrzone w nalepki wzoru nr 1 (c. m. 79), należy również umieścić nalepki tego samego wzoru.
E. Zakaz ładowania razem.
85
a) z materiałami wybuchowymi klasy Ia (c. m. 21);
b) z przedmiotami klasy Ib, punktu 6 (c. m. 61);
c) z płynnymi materiałami łatwo zapalnymi, wymienionymi w punktach 1 i 2, ani z aldehydem octowym, z acetonem, z mieszaninami acetonu, wymienionymi w punkcie 5 klasy IIIa (c. m. 301).
a) petardy kolejowe (pkt 3), zapały o znacznej sile wybuchowej (pkt 5) i lonty detonujące momentalne (pkt 7) z przedmiotami klasy Ib punktów 8 do 11, 14 i 15 (c. m. 61);
b) przedmioty wymienione w punkcie 12 z przedmiotami klasy Ib, punktów 3, 5, 7 do 11, 14 i 15 (c. m. 61),
c) amunicja wymieniona w punkcie 14 z przedmiotami klasy Ib, punktów 3, 5, 7, 11 i 13 (c. m. 61).
a) z materiałami samozapalnymi wymienionymi w punkcie 3 c. m. 201 i z innymi materiałami klasy II, jeżeli nie są zapakowane do naczyń metalowych;
b) z materiałami radioaktywnymi klasy IVb (c. m. 451).
86
Na przesyłki, które nie mogą być ładowane razem do jednego wagonu, należy sporządzać osobne listy przewozowe (KMT, art. 6 § 9 ust. 3).
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
87
Nie ma przepisów.
88-99.
KLASA Ic.
MATERIAŁY ZAPALAJĄCE, OGNIE SZTUCZNE itp.
MATERIAŁY ZAPALAJĄCE, OGNIE SZTUCZNE itp.
1.
Wyszczególnienie przedmiotów.
Wyszczególnienie przedmiotów.
Uwaga. Próżne opakowania po przedmiotach klasy Ic nie podlegają przepisom Załącznika I.
a) ładunek wybuchowy powinien być tak sporządzony, rozmieszczony i podzielony, by tarcie, wstrząśnienie, uderzenie lub zapalenie się zapakowanych przedmiotów nie mogły spowodować wybuchu całej zawartości sztuki przesyłki;
b) biały lub żółty fosfor może być stosowany tylko w przedmiotach wymienionych w punktach 2 i 20 (c. m. 101);
c) materiał wybuchowy do wytwarzania huku w ogniach sztucznych (c. m. 101, pkt 21 do 24), jak również materiał dymotwórczy w przedmiotach używanych do walki ze szkodnikami (c. m. 101, pkt 27) nie powinny zawierać chloranów;
d) materiał wybuchowy powinien odpowiadać warunkom stałości, określonym w Dodatku I pod cm. 1113.
A. Środki zapalające:
101
1. a) Zapałki bezpieczne (na bazie chloranu, potasu i siarki);
2. Taśmy zapalne do lamp bezpieczeństwa i taśmy zapalne parafinowane do lamp bezpieczeństwa. 1.000 zapalników może zawierać najwyżej.7,5 g masy wybuchowej.
Co do innych taśm zapalnych patrz pkt 15.
3. Lonty z prochem czarnym - tzw. lonty wolno zapalne (lonty o cienkiej i ścisłej pochewce i o rdzeniu małej średnicy z prochu czarnego). Co do innych lontów patrz klasę Ib, punkty 1 i 7 (c. m. 6.1).
5. Zapalniki do lontów (rurki papierowe lub tekturowe z niedużym ładunkiem masy zapalającej, składającej się ze związków bogatych w tlen i ze związków organicznych, również z dodaniem nitrozwiązków aromatycznych) kapsle termitowe z pigułkami zapalającymi.
6. Zapalniki do lontów bezpieczne (spłonka papierowa zawierająca zapalnik z przewleczoną nicią przeznaczoną do wywołania tarcia lub wyrwania albo o innej podobnej konstrukcji).
7. Zapalniki elektryczne bez spłonek detonujących.
8. Elektryczne zapalniki (np. do zapalania fotograficznych proszków błyskowych). Ładunek zapalający poszczególnej blaszki nie powinien przewyższać 30 kg ani zawierać więcej niż 10% piorunianu rtęci.
Uwaga. Aparaty do wytwarzania światła błyskowego w rodzaju elektrycznych lampek żarowych, które zawierają ładunek zapalający podobny do ładunku elektrycznych blaszek zapalnych, nie podlegają przepisom Załącznika I.
B. Przedmioty i zabawki pirotechniczne; zapalniki i wstążki zapalne, pukawki:
9. Wyroby pirotechniczne salonowe (np. cylindry Bosco, bomby z konfetti, owoce kotylionowe). Każdy przedmiot z bawełną nitrowaną (bawełną kolodionową) może zawierać najwyżej 1 q tej bawełny.
10. Cukierki strzelające, karty kwiatowe, karty papieru nitrowanego (papier kolodionowany).
11. Groch strzelający, granaty strzelające i tym podobne zabawki pirotechniczne zawierające piorunian srebra. 1.000 sztuk może zawierać najwyżej 2,5 g piorunianu srebra.
12. Kamienie strzelające, zawierające każdy najwyżej 3 g masy wybuchowej na powierzchnię czynną bez piorunianu.
13. Zapałki pirotechniczne (np. zapałki bengalskie, zapałki z deszczem złocistym lub deszczem kwiatowym).
14. Świece cudowne bez główki zapalającej.
15. Kapiszonki do zabawek dziecięcych wstążki zapalne i pierścienie zapalne. 1.000 kapiszoników może zawierać najwyżej 7,5 g masy wybuchowej, nie zawierającej piorunianu.
16. Korki strzelające z masą wybuchową z fosforu i chloranu albo też z zaprasowanym w rurki tekturowe ładunkiem piorunianu lub masy o podobnym składzie. 1.000 korków może zawierać najwyżej 60 g chloranowej masy wybuchowej albo najwyżej 10 g piorunianów.
17. Krążki strzelające z masą wybuchową z fosforu i chloranu. 1.000 krążków może zawierać najwyżej 45 g masy wybuchowej.
18. Kapiszoniki tekturowe (amunicja lilipucia) z masą wybuchową z fosforu i chloranu albo z ładunkiem piorunianu lub z masy o podobnym składzie. 1.000 kapiszoników może zawierać najwyżej 25 g masy wybuchowej.
19. Kapiszoniki tekturowe wybuchające pod nogą z osłoniętą masą wybuchową z fosforu i chloranu. 1.000 kapiszoników może zawierać najwyżej 30 g masy wybuchowej.
20. a) Płytki strzelające,
Płytka nie może ważyć więcej niż 2,5 g, a martynika więcej niż 0,1 g.
C. Ognie sztuczne;
21. Rakiety z gradem bez spłonek detonujących, bomby i garnki ogniste. Waga ładunku, łącznie z ładunkiem miotającym, nie powinna przekraczać 14 kg na sztukę; całkowita waga bomby lub garnka ognistego nie powinna przewyższać 18 kg.
22. Bomby ogniste, rakiety, świece rzymskie, fontanny, młynki ogniste i podobne ognie sztuczne, których waga jednej sztuki nie powinna przewyższać 1.200 g.
23. Huki armatnie, zawierające na sztukę najwyżej 600 g czarnego prochu ziarnistego lub 220 g materiału wybuchowego nie więcej niebezpiecznego niż pył aluminiowy z nadchloranem potasu, oraz huki karabinowe (petardy), zawierające na sztukę najwyżej 20 g czarnego prochu ziarnistego; wszystko z lontami, których końce powinny być przykryte, i tym podobne przedmioty służące do wywoływania silnego dźwięku.
Co do petard kolejowych patrz klasa Ib, punkt 3 (c. m. 61).
24. Ognie sztuczne drobne (np. żabki, szmermele, deszcz złocisty, deszcz srebrzysty), zawierające w 144 sztukach najwyżej 1.000 g czarnego prochu ziarnistego; wulkany i komety ręczne zawierające w jednej sztuce najwyżej 30 g czarnego prochu ziarnistego.
25. Bengalskie środki świetlne bez główki zapalającej (np. pochodnie, ognie, płomienie).
26. Proszki do światła błyskowego gotowe do użytku, w jednostkowym opakowaniu zawierające nie więcej niż 5 g masy świetlnej, w której skład nie powinien wchodzić żaden chloran.
D. Materiały do walki ze szkodnikami;
27. Materiały dymotwórcze używane w rolnictwie i leśnictwie oraz naboje dymne do walki ze szkodnikami.
Co do środków dymotwórczych, zawierających chloran sodu lub chloran potasu albo ładunek zdolny do wybuchu, patrz klasa Ib, pkt 12 (c. m. 61).
2.
Przepisy o przewozie
Przepisy o przewozie
1. Ogólne przepisy o pakowaniu.
102
2. Opakowanie przedmiotów tego samego rodzaju.
103
a) w pudełka, w których nie mogą się przesuwać; najwyżej 16 takich pudełek można łączyć w jedną paczkę pakowaną w mocny papier, fałdy powinny być klejone.
Paczki te należy układać w pudła z mocnej i gładkiej tektury albo z podwójnej tektury falistej, której wszystkie założenia powinny być sklejone lub zamknięte gumowanymi paskami zakrywającymi wszystkie spoiny. Waga jednej sztuki przesyłki przy pudłach z tektury gładkiej nie powinna przekraczać 15 kg, a przy pudłach z podwójnej tektury falistej 20 kg;
albo: najwyżej 50 takich paczek należy łączyć za pomocą papieru Krafta (co najmniej 50 g/m2) w jeden pakiet zbiorowy; fałdy powinny być klejone. Pewną ilość takich pakietów zbiorowych należy zapakować w pudło z podwójnej tektury falistej; sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 30 kg. Wszystkie założenia pudła powinny być oklejone lub zamknięte gumowanymi paskami zakrywającymi wszystkie spoiny.
Ponadto zamknięcia sztuk przesyłki ważących więcej niż 15 kg powinny być zabezpieczone jedną lub kilkoma taśmami metalowymi napinanymi mechanicznie;
b) w torebkach: 100 torebek można zapakować do pudełek z cienkiej tektury lub z innego trudno zapalnego materiału (np. octanu celulozy), albo w mocny papier; albo 200 torebek można zapakować do pudełek z cienkiej tektury lub z innego materiału trudno zapalnego (np. octanu celulozy) pod warunkiem, że jedna warstwa torebek będzie oddzielona od drugiej warstwą tektury lub innego trudno palnego materiału.
Najwyżej 50 takich pudełek należy pakować w pudła z mocnej gładkiej tektury. Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 20 kg.
Zamknięcia sztuk przesyłki, których waga przekracza 15 kg, powinny być zabezpieczone jedną lub kilkoma taśmami metalowymi napinanymi mechanicznie.
Najwyżej 12 takich pudełek należy łączyć w jedną paczkę pakowaną w mocny papier; fałdy powinny być klejone.
Najwyżej 50 takich pudełek należy łączyć za pomocą papieru Krafta (co najmniej 50 g/m2) w jeden pakiet zbiorowy; fałdy powinny być klejone, a waga pakietu nie powinna przekraczać 10 kg.
Pewną ilość takich pakietów zbiorowych należy zapakować w pudło z podwójnej tektury falistej. Wszystkie pudła powinny być oklejone lub zamknięte gumowanymi paskami, zakrywającymi wszystkie spoiny. Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 20 kg; zamknięcia sztuk przesyłki, których waga przekracza 15 kg, powinny być zabezpieczone jedną lub kilkoma taśmami metalowymi napinanymi mechanicznie.
104
105
Przedmioty wymienione w punkcie 3 należy pakować bądź do skrzyń drewnianych wyłożonych mocnym papierem albo cienką blachą cynkową lub aluminiową, bądź do nieprzemakalnych beczek tekturowych, których waga nie powinna przekraczać 75 kg. Małe przesyłki o wadze nie przekraczającej 20 kg można owijać w tekturę falistą i następnie łączyć w jedną dobrze zasznurowaną paczkę z podwójnego mocnego papieru pakowego.
106
107
108
Przedmioty wymienione w punktach 6 do 8 należy pakować:
a) wymienione w punkcie 6: w skrzynie drewniane;
b) wymienione w punkcie 7: w skrzynie lub beczki drewniane lub w nieprzemakalne beczki tekturowe; nieprzemakalna beczka tekturowa nie powinna ważyć więcej niż 75 kg;
c) wymienione w punkcie 8: w pudełka tekturowe. Pudełka należy łączyć w paczki, z których każda powinna zawierać najwyżej 1.000 zapalników elektrycznych. Paczki umieszcza się następnie pojedynczo lub po kilka w drewnianej skrzyni zewnętrznej.
109
a) wymienione w punktach 9 i 10 w opakowania papierowe lub pudełka;
b) wymienione w punkcie 11: przekładając trocinami w pudełka tekturowe, które owija się pojedynczo lub po kilka papierem albo w skrzynki drewniane; każde pudełko lub każda skrzynka może zawierać najwyżej 500 sztuk;
c) wymienione w punkcie 12: najwyżej po 25 sztuk w pudełka tekturowe;
d) wymienione w punkcie 13: w pudełka. Najwyżej 12 pudełek łączy się w jedną paczkę pakowaną w papier;
e) wymienione w punkcie 14: w pudełka lub torby papierowe. Takie opakowanie łączy się w jedną paczkę opakowaną w papier, która może zawierać najwyżej 144 sztuki tych przedmiotów;
f) wymienione w punkcie 15: w pudełka tekturowe, z których każde powinno pomieścić nie więcej niż 100 zapalników, zawierających najwyżej po 5 mg masy wybuchowej, albo nie więcej niż 50 zapalników, zawierających najwyżej po 7,5 mg masy wybuchowej. Najwyżej 12 takich pudełek łączy się razem w rulon, a najwyżej 12 takich rulonów łączy się w pakiet przez owinięcie papierem.
Wstążki z 50 zapalnikami, zawierającymi najwyżej po 5 mg masy wybuchowej, można pakować w sposób następujący: po 5 wstążek w pudełka tekturowe, które łączy się po 6 sztuk w jeden pakiet pakowany w papier tak mocny, jak papier Krafta (co najmniej 40 g/m2) ; 12 w ten sposób sporządzonych małych pakietów łączy się w paczkę opakowaną w podobny papier.
j) wymienione w punkcie 16: najwyżej 50 sztuk układa się w pudełka tekturowe, przekładając materiałem wypełniającym. Korki powinny być przyklejone do dna pudełka lub umocowane w inny, niemniej pewny, sposób w tym położeniu. Najwyżej 10 pudełek, złożonych w małe paczki, łączy się następnie w pakiet;
h) wymienione w punkcie 17: najwyżej po 5 sztuk w pudełka tekturowe. Najwyżej 200 sztuk pudełek złożonych w rulony łączy się w zbiorowe tekturowe pudełka;
j) wymienione w punkcie 18: najwyżej po 10 sztuk układa się w pudełka tekturowe, przekładając materiałem wypełniającym. Najwyżej 100 pudełek złożonych w rulony łączy się w paczkę pakowaną w papier;
k) wymienione w punkcie 19: najwyżej po 15 sztuk układa się w pudełka tekturowe, przekładając materiałem wypełniającym. Najwyżej 144 pudełka, złożone w rulony, łączy się w drugie pudełko kartonowe;
1) wymienione w punkcie 20a): najwyżej po 144 sztuki w pudełka tekturowe, przekładając materiałem wypełniającym;
m) wymienione w punkcie 20b): najwyżej po 75 sztuk w pudełka tekturowe; najwyżej 72 pudełka łączy się w paczkę pakowaną w tekturę;
n) wymienione w punkcie 21: w pudełka tekturowe lub w mocny papier. Jeśli miejsca, w których zapala się te przedmioty, nie są przykryte osłoną ochronną, to każdy przedmiot musi być uprzednio owinięty w papier. Ładunek miotający bomb ważących więcej niż 5 kg powinien być osłonięty łuską papierową, zakrywającą dolną część bomby;
o) wymienione w punkcie 22: w pudełka tekturowe lub w mocny papier. Ognie sztuczne większych wymiarów nie wymagają opakowania wewnętrznego, jeśli miejsca, w których się je zapala, są przykryte osłoną ochronną;
p) wymienione w punkcie 23: w pudełka drewniane lub tekturowe, przekładając materiałem wypełniającym. Miejsca, w których zapala się te przedmioty, powinny być przykryte osłoną ochronną;
q) wymienione w punkcie 24: w pudełka tekturowe lub w mocny papier;
r) wymienione w punkcie 25: w pudełka tekturowe lub w mocny papier. Ognie sztuczne większych wymiarów nie wymagają opakowania wewnętrznego, jeśli miejsca, w których się je zapala, są przykryte osłoną ochronną;
s) wymienione w punkcie 26: w torby papierowe lub w rurki szklane, które umieszcza się w pudełkach tekturowych. Pudełko tekturowe powinno zawierać najwyżej 3 rurki szklane.
a) opakowania z przedmiotami, wymienionymi w punktach 10. 13 i 14, w drewnianych skrzyniach zewnętrznych;
b) opakowanie z przedmiotami, wymienionymi w punktach 9, 11, 12 i 15 do 26, w skrzyniach zewnętrznych o ściankach ściśle spojonych i mających co najmniej 18 mm grubości, wyłożonych mocnym papierem albo blachą cynkową lub aluminiową. Dla sztuk przesyłki, których waga nie przewyższa 35 kg, wystarcza grubość ścianki wynosząca 11 mm, jeżeli skrzynie są opasane dookoła taśmą żelazną.
Skrzynia nie może jednak zawierać więcej niż:
50 zbiorowych pudełek tekturowych z przedmiotami wymienionymi w punkcie 17,
25 paczek z przedmiotami wymienionymi w punkcie 18,
50 paczek tekturowych z przedmiotami wymienionymi w punkcie 20a),
50 paczek po 72 pudełka tekturowe z przedmiotami wymienionymi w punkcie 20b),
albo taką ilość rakiet z gradem bez spłonek detonujących bomb lub garnków ognistych (pkt 21), aby łączna waga ładunku nie przekraczała 56 kg;
c) proszki do światła błyskowego (pkt 26), również w zwyczajnych drewnianych skrzyniach zewnętrznych albo, jeżeli są zapakowane w torebki papierowe, również w mocnych skrzyniach tekturowych; w obu przypadkach skrzynia zewnętrzna nie powinna ważyć więcej niż 5 kg.
110
a) w pudełka z tektury falistej albo skrzynie z mocnej tektury; sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 20 kg;
b) w zwykłe pudełka tekturowe; sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 5 kg.
3. Pakowanie razem.
111
Spośród przedmiotów wymienionych pod c. m. 101 mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki z przedmiotami innego rodzaju tej c. m., z materiałami lub przedmiotami innych klas albo z innymi towarami tylko następujące przedmioty i to tylko pod warunkiem zachowania niżej podanych przepisów:
a) razem ze sobą:
1. przedmioty wymienione w tym samym punkcie, pod warunkiem zachowania przepisów o opakowaniu wewnętrznym, w opakowaniu zewnętrznym, jakie jest przewidziane dla przedmiotów tego punktu. Jednej skrzynce tekturowej z przedmiotami wymienionymi w punkcie 20a) odpowiada jedna paczka z przedmiotami wymienionymi w punkcie 20b). Oprócz tego należy przestrzegać przepisów dla sztuk przesyłki pod c. m. 109 (3);
2. przedmioty wymienione w punktach 9 do 25, pod warunkiem zachowania przepisów o opakowaniu wewnętrznym, w skrzyni zbiorowej, która powinna odpowiadać przepisom o skrzyni zewnętrznej dla tego rodzaju zawartych w niej przedmiotów, dla którego c. m. 109 (2) i (3) przewiduje najsurowsze przepisy. Jednej paczce z przedmiotami wymienionymi w punkcie 18 odpowiadają dwa pudełka zbiorowe z przedmiotami wymienionymi w punkcie 17 albo dwie skrzynki tekturowe z przedmiotami wymienionymi w punkcie 20a) albo też dwie paczki z przedmiotami wymienionymi w punkcie 20b). Sztuka przesyłki nie może w żadnym przypadku ważyć więcej niż 100 kg, a jeśli zawiera przedmioty wymienione w punkcie 23, więcej niż 50 kg;
b) razem z materiałami innych klas - jeśli i o ile pakowanie razem jest również dla nich dozwolone - i z innymi towarami:
1. przedmioty wymienione w punkcie 1 w ogólnej ilości do 5 kg, przy czym nie wolno ich pakować razem z materiałami klas II, IIIa i IIIb.
Przedmioty należy łączyć z pakowanymi razem innymi towarami w drewnianym opakowaniu zbiorowym, pod warunkiem zachowania przepisów o opakowaniu wewnętrznym;
2. przedmioty wymienione w punkcie 4 w ogólnej ilości do 5 skrzynek. Przedmioty należy łączyć z pakowanymi razem innymi towarami w drewnianym opakowaniu zbiorowym, pod warunkiem zachowania przepisów o opakowaniu wewnętrznym;
c) z towarami galanteryjnymi lub ze zwykłymi zabawkami:
przedmioty wymienione w punktach 9 do 20. Należy je jednak odgrodzić od towarów galanteryjnych i zwykłych zabawek. Każdy rodzaj należy, przy zachowaniu przepisów o opakowaniu wewnętrznym, łączyć z towarami galanteryjnymi lub zabawkami w skrzyni zbiorowej, odpowiadającej przepisom o skrzyni zewnętrznej dla tego samego rodzaju zawartych w niej przedmiotów, dla którego c. m. 109 (2) i (3) przewiduje najsurowsze przepisy. Jednej paczce z przedmiotami wymienionymi w punkcie 18 odpowiadają dwa pudełka zbiorowe z przedmiotami wymienionymi w punkcie 17 albo dwie skrzynki tekturowe z przedmiotami wymienionymi w punkcie 20a) albo też dwie paczki z przedmiotami wymienionymi w punkcie 20b). Sztuka przesyłki nie może w żadnym przypadku ważyć więcej niż 100 kg.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki.
112
Nie ma przepisów.
B. Sposób nadawania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
113
Nie ma ograniczeń.
C. Wzmianki w liście przewozowym.
114
D. Sprzęt i urządzenia przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
115
116
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach.
117
Nie ma przepisów.
E. Zakaz ładowania razem.
118
Materiałów klasy Ic nie wolno ładować razem do jednego wagonu z materiałami radioaktywnymi klasy IVb (c. m. 451).
119
Na przesyłki, które nie mogą być ładowane razem do jednego wagonu, należy sporządzać osobne listy przewozowe (KMT, art. 6 § 9 ust. 2).
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
120
Nie ma przepisów.
121-129
KLASA Id.
GAZY SPRĘŻONE, SKROPLONE LUB ROZPUSZCZONE POD CIŚNIENIEM
GAZY SPRĘŻONE, SKROPLONE LUB ROZPUSZCZONE POD CIŚNIENIEM
1.
Wyszczególnienie materiałów.
Wyszczególnienie materiałów.
131
A. Gazy sprężone:
1. a) Tlenek węgla, wodór zawierający najwyżej 2% tlenu, gaz wodny, gazy syntetyczne (np. według Fischera - Tropscha), metan (gaz kopalniany i gaz ziemny), gaz świetlny (gaz miejski, gaz węglowy);
2. Gaz świetlny naturalny, sprężony (gaz tłusty).
3. Tlen, zawierający najwyżej 3% wodoru; mieszaniny tlenu z bezwodnikiem kwasu węglowego, nie zawierające ponad 20% bezwodnika kwasu węglowego; azot, powietrze sprężone, nitrox (mieszanina 20% azotu z 80% tlenu), fluorek boru (trójfluorek boru) ; gazy szlachetne: hel, neon, argon, krypton, ksenon oraz mieszaniny gazów szlachetnych między sobą lub mieszaniny gazów szlachetnych z azotem. Co do tlenu patrz również c. m. 131a, pod a).
B. Gazy skroplone (patrz również c. m. 131 a, pod c):
Dla bezwodnika węglowego skroplonego patrz również c. m. 131a, pod b).
Uwaga. Rurki do rozsadzania węgla powinny stanowić przyrząd stalowy o ściankach bardzo mocnych, zaopatrzonych w przesłonę rozerwalną. Rurki powinny być wypełnione w jednej części przez bezwodnik węglowy, w drugiej części przez nabój (zwany przeważnie elementem palnym), którego zapalenie może odbywać się tylko elektrycznie. Skład zapalny w elemencie palnym może być taki, aby nie mógł się zapalić, jeżeli przyrząd nie zawiera bezwodnika węglowego pod ciśnieniem. Naboje "Cardox" lub tym podobne, dopuszczone do transportu, powinny odpowiadać wzorom przyjętym przez kopalnie do użytku w szybach.
5. Chlorowodór bezwodny (kwas chlorowodorowy ciekły), kwas fluorowodorowy bezwodny, sześciofluorek siarki, siarkowodór, amoniak, chlor, bezwodnik siarkawy (kwas siarkawy, dwutlenek siarki), nadtlenek azotu (czterotlenek azotu), gaz T (mieszanina tlenku etylenu i bezwodnika węglowego, którego ciśnienie w 50°C nie przekracza 14 kg/cm2).
6. a) Propan, cyklopropan, propylen, butan, isobutan, butadien, butylen oraz izobutylen;
mieszanina gazów A przy 50°C mają ciśnienie nie przewyższające 6,5 kg/cm2
mieszanina gazów A 1 przy 50°C mają ciśnienie nie przewyższające 13,0 kg/cm2,
mieszanina gazów B przy 50°C mają ciśnienie nie przewyższające 16,5 kg/cm2,
mieszanina gazów C przy 50°C mają ciśnienie nie przewyższające 20,0 kg/cm2.
7. Tlenek metylu (eter metylowy), tlenek metylo-winylowy (eter metylo-winylowy), chlorek metylu, bromek metylu, chlorek etylu, ostatni również perfumowany (perfumy Lance), tlenochlorek węgla (fosgen), trójchlorofluorometan (freon 11), dwuchlorodwufluorometan (freon 12), dwuchlorotfuorometan (freon 21), chlorodwufluorometan (freon 22), dwuchloroczterofluoroetan (freon 114), chlorek winylu, bromek winylu, monometyloamina (metyloamina), dwumetyloamina, trójmetyloamina, monoetyloamina (etyloamina), tlenek etylenu.
Uwaga. 1. Mieszanina bromku metylu i bromku etylenu, zawierająca najwyżej 50% bromku metylu, nie jest gazem skroplonym i wobec tego nie podlega przepisom Załącznika I.
2. Trójchlorotrójfluoroetan (freon 13) nie jest gazem skroplonym i wobec tego nie podlega przepisom Załącznika I.
C. Gazy rozpuszczone pod ciśnieniem:
9. Amoniak rozpuszczony w wodzie w stosunku od 35% (wyłącznie) do 50°/o (włącznie).
Uwaga. Woda amoniakalna zawierająca nie więcej niż 35% amoniaku, nie podlega przepisom Załącznika I.
10. Acetylen rozpuszczony w rozpuszczalniku (np. w acetonie) wchłoniętym przez masy porowate.
D. Próżne naczynia.
11. Próżne naczynia po gazach wymienionych w punktach 1 do 7 oraz 10.
Uwaga. 1. Za naczynia próżne uważa się te naczynia, które po opróżnieniu z gazów wymienionych w punktach 1 do 7 oraz 10 zawierają jeszcze niewielką ich pozostałość w stanie gazowym. Te pozostałości nie mogą się znajdować w takiej ilości, by mogły spowodować poważne ciśnienie manometryczne.
2. Próżne naczynia po gazach, wymienionych w punktach 8 i 9, nie podlegają przepisom Załącznika I.
131a
Następujące gazy, nadawane do przewozu z zachowaniem niżej podanych warunków, nie podlegają przepisom Załącznika I:
a) tlen (pkt 3), jeżeli jest sprężony do 0,3 kg/cm2, w workach gumowych, z tkaniny impregnowanej lub podobnych materiałów;
b) skroplony bezwodnik kwasu węglowego (pkt 4):
1. w naczyniach bez szwów ze stali nawęglonej lub ze stopów aluminiowych, o pojemności najwyżej 220 cm3, zawierających najwyżej 0,75 g kwasu węglowego na 1 cm3 pojemności;
2. w kapslach metalowych (sodorach, sparkletach), jeżeli bezwodnik kwasu węglowego zawiera nie więcej niż 0,5% powietrza, najwyżej po 25 g bezwodnika kwasu węglowego w każdej kapsli i najwyżej po 0,75 g na 1 cm3 jej pojemności;
c) gazy skroplone w ilościach najwyżej 20 litrów w maszynach do wyrobu lodu, a potrzebne do pracy tych maszyn.
2. Przepisy o przewozie,
(Przepisy dotyczące próżnych naczyń podane są pod F).
A. Sztuki przesyłki.
1. Ogólne przepisy o pakowaniu.
132
2. Opakowanie poszczególnych materiałów.
a. Rodzaje naczyń.
133
Jednakowoż wolno używać:
1. naczyń z miedzi do przewozu:
2. naczyń ze stopów aluminiowych (patrz Dodatek II) do przewozu:
134
a) nie działa na naczynia i nie tworzy szkodliwych związków ani z acetylenem, ani z rozpuszczalnikiem;
b) również po dłuższym używaniu i wstrząśnieniach nie osiada nawet w temperaturze do 50°C;
c) jest zdolna do zapobiegania rozszerzaniu się procesu rozkładu w całej masie rozkładu zapoczątkowanego w fazie gazowej.
135
a) do 3 g bezwodnika kwasu węglowego, podtlenku azotu, etanu lub etylenu (pkt 4) i to tylko do połowy pojemności;
b) do 20 g amoniaku, chloru, nadtlenku azotu (pkt 5), cyklopropanu (pkt 6). bromku metylu i chlorku etylu (pkt 7) i to tylko do dwóch trzecich pojemności;
c) do 100 g bezwodnika siarkowego (pkt 5) albo tlenochlorku węgla (pkt 7) i to tylko do trzech czwartych pojemności.
136
Zamkniecie musi być zabezpieczone dodatkowym urządzeniem (np. czop, kaptur, opieczętowanie, przewiązanie itp), które zapobiegłoby wszelkiemu rozluźnieniu podczas przewozu.
137
a) do naczyń szklanych o podwójnych ścianach, z próżnią pomiędzy ścianami, otoczonych chłonnych materiałem izolacyjnym, który nadto, przy naczyniach do ciekłego powietrza i ciekłego i tlenu, powinien być niepalny. Naczynia szklane powinny być zabezpieczone koszami drucianymi i umieszczone w skrzyniach metalowych lub drewnianych;
b) do naczyń z innego materiału, jeśli są one tak zabezpieczone od przenikania ciepła, że nie pokrywają się rosą lub szronem. Dalsze opakowywanie tych naczyń nie jest konieczne.
b. Przepisy dotyczące naczyń metalowych.
(Nie mają zastosowania do gazów wymienionych w punkcie 8 ani do butelek ze stopów aluminiowych wymienionych pod c. m. 135 (3), ani (do rurek metalowych wymienionych pod c. m. 136; co do naczyń wagonów-zbiorników patrz również c. m. 157 i 158).
1. Budowa i osprzęt.
138
Uwaga. Butelki, których wytrzymałość pod próbnym ciśnieniem wyniosła 2/3 granicy rozciągliwości metalu, z którego są zrobione, powinny być badane nadal pod pierwotnym ciśnieniem.
139
140
141
2. Urzędowe badanie naczyń (patrz również Dodatek II).
A. na odpowiednim modelu nowych naczyń:
a) próbę materiału, z którego sporządzono naczynie;
b) próbę na ciśnienie wewnętrzne, aż do rozerwania;
c) wymierzenie grubości najsłabszej ściany i ustalenie ciśnienia;
d) ustalenie twardości i jednostajności materiału, z którego sporządzono naczynie, oraz zbadanie zewnętrznego i wewnętrznego stanu naczynia.
B. przy wszystkich naczyniach:
a) próbę ciśnienia hydraulicznego, podczas której ciśnienie wewnętrzne powinno wynosić:
1. dla naczyń przeznaczonych do transportu gazów sprężonych wymienionych w punktach 1 do 3 półtorakrotną wartość najwyższego ciśnienia przewidzianego według c. m. 145 i 146;
2. dla naczyń przeznaczonych do przewozu gazów skroplonych, wymienionych w punktach 4 do 7:
bezwodnik kwasu węglowego (kwas węglowy) | pkt | 4 | 250 kg/cm2 |
podtlenek azotu (gaz rozweselający) | pkt | 4 | 250 kg/cm2 |
etan | pkt | 4 | 120 kg/cm2 |
etylen | pkt | 4 | 225 kg/cm2 |
gaz świetlny naturalny skroplony (gaz Z) | pkt | 4 | 40 kg/cm2 |
chlorowodór skroplony | pkt | 5 | 120 kg/cm2 |
kwas fluorowodorowy bezwodny | pkt | 5 | 10 kg/cm2 |
sześciofluorek siarki | pkt | 5 | 70 kg/cm2 |
siarkowodór | pkt | 5 | 54 kg/cm2 |
amoniak | pkt | 5 | 30 kg/cm2 |
chlor | pkt | 5 | 22 kg/cm2 |
bezwodnik siarkawy (kwas siarkawy) | pkt | 5 | 12 kg/cm2 |
nadtlenek azotu (czterotlenek azotu) | pkt | 5 | 20 kg/cm2 |
gaz T | pkt | 5 | 30 kg/cm2 |
propan | pkt | 6 | 30 kg/cm2 |
cyklopropan | pkt | 6 | 25 kg/cm2 |
propylen | pkt | 6 | 35 kg/cm2 |
butan | pkt | 6 | 10 kg/cm2 |
izobutan | pkt | 6 | 12 kg/cm2 |
butadien | pkt | 6 | 10 kg/cm2 |
butylen | pkt | 6 | 10 kg/cm2 |
izobutylen | pkt | 6 | 10 kg/cm2 |
mieszanina gazów A | pkt | 6 | 10 kg/cm2 |
mieszanina gazów Al | pkt | 6 | 20 kg/cm2 |
mieszanina gazów B | pkt | 6 | 25 kg/cm2 |
mieszanina gazów C | pkt | 6 | 30 kg/cm2 |
tlenek metylu (eter dwutmetylowy) | pkt | 7 | 16 kg/cm2 |
tlenek metylowo-winylowy (eter metylowo-winylowy) | pkt | 7 | 10 kg/cm2 |
chlorek metylu | pkt | 7 | 16 kg/cm2 |
bromek metylu | pkt | 7 | 10 kg/cm2 |
chlorek etylu | pkt | 7 | 10 kg/cm2 |
tlenochlorek węgla (fosgen) | pkt | 7 | 20 kg/cm2 |
trójchlorofluorometan (freon 11) | pkt | 7 | 10 kg/cm2 |
dwuchlorodwufluorometan (freon 12) | pkt | 7 | 18 kg/cm2 |
dwuchlorofluorometan (freon 21) | pkt | 7 | 10 kg/cm2 |
chlorodwufluorometan (freon 22) | pkt | 7 | 27 kg/cm2 |
dwuchloroczterofluoroetan (freon 114) | pkt | 7 | 10 kg/cm2 |
chlorek winylu | pkt | 7 | 11 kg/cm2 |
bromek winylu | pkt | 7 | 10 kg/cm2 |
metyloamina | pkt | 7 | 14 kg/cm2 |
dwumetyloamina | pkt | 7 | 12 kg/cm2 |
trójmetyloamina | pkt | 7 | 10 kg/cm2 |
etyloamina | pkt | 7 | 10 kg/cm2 |
tlenek etylenu | pkt | 7 | 10 kg/cm2 |
3. dla naczyń do przewozu gazów rozpuszczonych pod ciśnieniem:
do amoniaku rozpuszczonego w wodzie pod ciśnieniem (pkt 9): zawierającego ponad 35%, lecz najwyżej 40% amoniaku 10 kg/cm2
zawierającego ponad 40%, lecz najwyżej 50% amoniaku 12 kg/cm2
do acetylenu rozpuszczonego (pkt 10) 60 kg/cm2
Uwaga. Do dnia 1 września 1958 r. są dopuszczone do przewozu również naczynia napełnione amoniakiem rozpuszczonym w wodzie pod ciśnieniem, który zawiera najwyżej 40% amoniaku, a które zostały poddane próbie ciśnienia tylko 8 kg/cm2.
f) próbę wyposażenia i oznakowania naczyń (c. m. 140, 141 i 145);
g) poza tym przy naczyniach na acetylen rozpuszczony (pkt 10) próbę wypełnienia porowatą masą (c. m. 134).
143
Należy powtórzyć: próbę ciśnienia hydraulicznego, badanie wewnętrzne i odważenie naczyń, próbę wyposażenia i oznakowania naczyń oraz, w fazie potrzeby, kontrolę grubości ścian i ustalenie jednostajności materiału, z którego sporządzono naczynie, przez próbę twardości, której należy dokonać co najmniej w trzech różnych miejscach naczynia (u góry, w środku i u dołu):
a) co dwa lata dla naczyń do gazu świetlnego [pkt 1a) ], fluorku boru (pkt 3), chlorowodoru bezwodnego, kwasu fluorowodorowego bezwodnego, siarkowodoru, chloru, bezwodnika siarkawego, nadtlenku azotu (pkt 5) oraz tlenochlorku węgla (pkt 7);
b) co pięć lat dla naczyń do innych gazów sprężonych lub skroplonych, jak również dla naczyń do amoniaku rozpuszczonego pod ciśnieniem (pkt 9);
c) co dwa lata dla naczyń ze stopów aluminiowych.
144
Naczynia do rozpuszczonego acetylenu (pkt 10) muszą być badane co dziesięć lat co do stanu zewnętrznego (korozja, zniekształcenie) i stanu masy porowatej (rozluźnienie, opadnięcie). Badanie takie należy przeprowadzać rozcinając pewną ilość naczyń i badając ich wnętrze tak co do korozji jak również co do zmian zachodzących w materiale, z których naczynia sporządzono, jak i w masie porowatej.
3. Znaki na naczyniach.
a) pełną nazwę gazu, nazwisko wytwórcy lub właściciela oraz numer naczynia;
b) wagę własną naczynia, łącznie z osprzętem, jak z zaworami, zatyczkami metalowymi itp., lecz bez osłony ochronnej;
c) wysokość ciśnienia próbnego (patrz c. m. 142), datę ostatniej próby (patrz c. m. 143 i 144) oraz pieczęć rzeczoznawcy, który tej próby dokonał;
d) dla gazów sprężonych (punkty 1 do 3): ciśnienie napełnienia dozwolone dla odnośnego naczynia (patrz c. m. 146);
e) dla gazów skroplonych (punkty 4 do 7) oraz dla amoniaku rozpuszczonego w wodzie (pkt 9): najwyższy dozwolony ciężar napełnienia oraz pełna pojemność;
f) dla acetylenu rozpuszczonego w rozpuszczalniku (pkt 10): wysokość dozwolonego ciśnienia [patrz c. m. 148 (2)], wagę naczynia wraz z osprzętem, masą porowatą oraz rozpuszczalnikiem.
c. Napełnianie naczyń.
146
147
kg płynu na 1 litr pojemności | |||
dla bezwodnika kwasu węglowego pkt | 4 | 0,75 | |
podtlenku azotu | 4 | 0,75 | |
etanu | 4 | 0,30 | |
etylenu | 4 | 0,29 | |
gazu świetlnego naturalnego skroplonego (gazu Z) | 4 | 0,40 | |
chlorowodoru ciekłego | 5 | 0,57 | |
fluorowodoru bezwodnego | 5 | 0.84 | |
sześciofluorku siarki | 5 | 0,75 | |
siarkowodoru | 5 | 0,70 | |
amoniaku | 5 | 0,53 | |
chloru | 5 | 1,25 | |
bezwodnika siarkawego | 5 | 1,25 | |
nadtlenku azotu | 5 | 1,35 | |
gazu T | 5 | 0,75 | |
propanu | 6 | 0,43 | |
cyklopropanu | 6 | 0,51 | |
propylenu | 6 | 0,45 | |
butanu | 6 | 0.52 | |
isobutanu | 6 | 0,49 | |
butadienu | 6 | 0,55 | |
butylenu | 6 | 0,53 | |
izobutylenu | 6 | 0,53 | |
mieszaniny gazów A | 6 | 0,46 | |
mieszaniny gazów Al | 6 | 0,44 | |
mieszaniny gazów B | 6 | 0,43 | |
mieszaniny gazów C | 6 | 0,42 | |
tlenku metylu (eteru dwumetylowego) | 7 | 0,61 | |
tlenku metylowo-winylowego | 7 | 0,65 | |
chlorku metylu | 7 | 0,80 | |
bromku metylu | 7 | 1,45 | |
chlorku etylu | 7 | 0,80 | |
tlenochlorku węgla (fosgenu) | 7 | 1,25 | |
trójchlorofluorometanu (freonu 11) | 7 | 1,35 | |
dwuchlorodwufluorometanu (freonu 12) | 7 | 1,12 | |
dwuchlorofluorometanu (freonu 21) | 7 | 1,05 | |
chlorodwufluorometanu (freonu 22) | 7 | 0,98 | |
dwuchloroczterofluoroetanu (freonu 114) | 7 | 1,31 | |
chlorku winylu | 7 | 0,80 | |
bromku winylu | 7 | 1.25 | |
metylaminy | 7 | 0,60 | |
dwumetyloaminy | 7 | 0,59 | |
trójmetyloaminy | 7 | 0,57 | |
etyloaminy | 7 | 0,59 | |
tlenku etylenu | 7 | 0,77 |
148
a) zawierającego ponad 35%, lecz najwyżej 40% amoniaku, 0,80 kg płynu na 1 litr pojemności;
b) zawierającego ponad 40%, lecz najwyżej 50% amoniaku, 0,77 kg płynu na 1 litr pojemności.
3. Pakowanie razem.
149
Spośród materiałów wymienionych pod c. m. 131 mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki razem ze sobą, z materiałami lub przedmiotami innych klas albo też z innymi towarami tylko materiały niżej podane i to tylko pod następującymi - warunkami:
a) razem ze sobą:
1 bezwodnik kwasu węglowego, podtlenek azotu, etan, etylen (pkt 4), amoniak, chlor, bezwodnik siarkawy (pkt 5), tlenochlorek węgla (pkt 7), jednakowoż chlor nie może być pakowany z amoniakiem lub bezwodnikiem siarkawym (pkt 5). Gazy powinny być opakowane według c. m. 135;
2. gazy wymienione w punkcie 7 (z wyjątkiem tlenochlorku węgla), opakowane według cm. 136;
b) z materiałami i przedmiotami innych klas - jeśli i o ile pakowanie razem jest również dla nich dozwolone lub z innymi towarami:
1. gazy wymienione w punktach 4, 5 (z wyjątkiem chloru i nadtlenku azotu), 6 i 7 umieszczone w naczyniach metalowych, które należy z innymi razem pakowanymi towarami łączyć w drewnianej skrzyni zbiorowej;
2. bezwodnik kwasu węglowego, podtlenek azotu, etan, etylen (pkt 4), amoniak, bezwodnik siarkawy, nadtlenek azotu (pkt 5) oraz tlenochlorek węgla (pkt 7) w małych ilościach. Gazy powinny być opakowane według c. m. 135 w rurki i puszki blaszane, które należy łączyć z innymi pakowanymi razem towarami w drewnianej skrzyni zbiorowej;
3. gaz świetlny skroplony (pkt 4), chlorowodór bezwodny, siarkowodór oraz gaz T (pkt 5), jak również gazy wymienione w punktach 6 i 7, z wyjątkiem tlenochlorku węgla (pkt 7), w łącznej ilości do 5 kg. Gazy powinny być opakowane według c. m. 136 w rurki i skrzynki, które należy łączyć z innymi pakowanymi razem towarami w drewnianej skrzyni zbiorowej.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki (patrz Dodatek V).
150
Na sztukach przesyłki zawierających gazy, wymienione w punktach 1 do 10, nawet jeśli gazy te są pakowane razem z innymi towarami według c. m. 149, należy wyraźnie i w sposób trwały wskazać zawartość - dla gazów uzupełnioną przez dodanie słów "klasa Id" - w jednym z języków urzędowych kraju nadania, a oprócz tego w języku francuskim, niemieckim lub włoskim, jeżeli taryfy międzynarodowe lub umowy zawarte pomiędzy zarządami kolejowymi nie stanowią inaczej.
151
B. Sposób nadawania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
152
Nie ma ograniczeń.
C. Wzmianki w liście przewozowym.
153
D. Sprzęt i urządzenia przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
a. Dla sztuk przesyłki.
154
Należy ładować: sztuki przesyłki zawierające gazy:
a) wymienione w punktach 1 do 7 i 10: do wagonów krytych lub tło wagonów nie krytych które od kwietnia do października należy przykrywać oponami, jeżeli naczynia nie są umieszczone w skrzyniach drewnianych;
b) wymienione w punkcie 8: do wagonów krytych.
155
b. Dla wagonów-zbiorników (wagonów-kotłów i cystern albo innych naczyń umocowanych na ich podwoziu).
156
157
a) Naczynia nie powinny być sporządzane ze stopów aluminiowych i nie powinny posiadać zaworów bezpieczeństwa. Jeżeli jednak posiadają zawory bezpieczeństwa, to zawory te powinny być zablokowane za pomocą odpowiedniego urządzenia.
b) Jeśli w wagonie jest kilka umocowanych w nim na stałe naczyń, nie jest konieczne zaopatrywanie każdego naczynia w urządzenia do napełniania i opróżniania; w urządzenie to może być zaopatrzona wspólna rura, która łączy naczynia. Naczynia ruchome nie mogą być jednak łączone wspólną rurą. (Za naczynia ruchome uważa się naczynia tak zbudowane, aby pasując do specjalnych urządzeń wagonu mogły być wyjęte tylko po rozebraniu przyborów które służą do ich umocowania w wagonie).
c) Jeżeli kilka naczyń umocowanych w wagonie na stałe, przeznaczonych do przewozu sprężonych gazów nie niebezpiecznych dla organów oddechowych, jest połączone między sobą wspólnymi rurami, to nie każde naczynie musi być zamykane zaworem. (Za gazy sprężone nie niebezpieczne dla organów oddechowych uważa się: wodór, metan, mieszaniny wodoru i metanu, tlen, mieszaniny tlenu i bezwodnika węglowego, azot, powietrze sprężone, nitroks, gazy szlachetne (hel, neon, argon, krypton, ksenon), mieszaniny gazów szlachetnych i azotu).
d) Jeżeli kilka naczyń umocowanych w wagonie na stałe, przeznaczonych do przewozu sprężonych gazów niebezpiecznych dla organów oddechowych, połączono między sobą wspólnymi rurami, to każde z naczyń musi być zamykane zaworem. (Za gazy sprężone niebezpieczne dla organów oddechowych uważa się: tlenek węgla, gaz wodny, gaz syntetyczny, gaz świetlny, gaz świetlny naturalny sprężony, fluorek boru, a także mieszaniny tlenku węgla, gazu wodnego, gazu syntetycznego lub gazu świetlnego).
e) Jeżeli kilka naczyń umocowanych w wagonie na stałe, przeznaczonych do przewozu skroplonych gazów nie niebezpiecznych dla organów oddechowych, połączono między sobą wspólnymi rurami, to nie każde naczynie musi być zamykane zaworem. (Za gazy skroplone nie niebezpieczne dla organów oddechowych uważa się: bezwodnik węglowy, podtlenek azotu, etan, etylen, gaz świetlny skroplony, sześciofluorek siarki, propan, cyklopropan, propylen, butan, izobutan, butadien, butylen, izobutylen, mieszaniny gazów A, Al, B i C, tlenek metylu, chlorek etylu, trójchlorofluorometan, dwuchlorodwufluorometan, dwuchlorofluorometan, chlorodwufluorometan, dwuchloroczterofluoroetan i chlorek winylu).
f) Jeżeli kilka naczyń umocowanych w wagonie na stałe, przeznaczonych do przewozu skroplonych gazów niebezpiecznych dla organów oddechowych, połączono między sobą wspólną rurą, to każde z naczyń musi być zamykane zaworem, naczynia powinny być napełniane każde z osobna, a ich zawory zamknięte i zaplombowane podczas przewozu. (Za gazy skroplone niebezpieczne dla organów oddechowych uważa się: chlorowodór bezwodny, siarkowodór, amoniak, chlor, bezwodnik siarkawy, nadtlenek azotu, gaz T, tlenek metylowo-winylowy, chlorek metylu, bromek metylu, tlenochlorek węgla, bromek winylu, metyloamina, dwumetyloamina, trójmetyloamina, etyloamina, i tlenek etylenu). Te przepisy stosuje się. do amoniaku rozpuszczonego" pod ciśnieniem w wodzie.
g) Zawory naczyń ruchomych, które można przetaczać, powinny być zaopatrzone w osłony ochronne.
h) Urządzenia zamykające powinny być takie, by nie mogły ich otwierać osoby nie upoważnione.
i) Sprawdzanie wewnętrzne naczyń wagonów-zbiorników musi być dokonywane w tych samych terminach, jakie są przewidziane dla próby ciśnienia. Przy naczyniach do chloru i bezwodnika siarkawego (pkt 5), prób ciśnienia należy dokonywać co pięć lat a sprawdzania wewnętrznego co dwa i pół roku.
k) Waga własna wagonu-zbiornika wraz z osprzętem powinna być wskazana na płycie przylutowanej do zbiornika [patrz c. m. 145 (1) b)].
1) Naczynia cylindryczne do przewozu gazów skroplonych powinny posiadać przegrody z otworami, dzielące je na przedziały nie dłuższe niż 3,50 m.
a) być sporządzone z drewna albo z innego podobnego materiału izolującego, albo z metalu o powierzchni odbijającej, o grubości co najmniej 1,5 mm;
b) zakrywać co najmniej górną część powierzchni naczynia;
c) być oddzielone od naczynia warstwą powietrza grubości 4 cm i chronić rzeczywiście wszystkie naczynia znajdujące się na wagonie-zbiorniku;
d) być tak umieszczone, by nie przeszkadzało łatwemu kontrolowaniu urządzeń do napełniania i opróżniania oraz wspólnych rur.
Uwaga. Zwyczajnego pomalowania nie uważa się za urządzenie chroniące od działania promieni cieplnych.
bezwodnik kwasu węglowego pkt | 4 | 210 kg/cm2 | |
podtlenek azotu (gaz rozweselający) | 4 | 210 kg/cm2 | |
etan | 4 | 95 kg/cm2 | |
etylen | 4 | 180 kg/cm2 | |
chlorowodór bezwodny | 5 | 100 kg/cm2 | |
sześciofluorek siarki | 5 | 60 kg/cm2 | |
siarkowodór | 5 | 45 kg/cm2 | |
amoniak | 5 | 25 kg/cm2 | |
chlor | 5 | 18 kg/cm2 | |
nadtlenek azotu | 5 | 15 kg/cm2 | |
gaz T | 5 | 25 kg/cm2 | |
propan | 6 | 22 kg/cm2 | |
cyklopropan | 6 | 16 kg/cm2 | |
propylen | 6 | 27 kg/cm2 | |
izobutan | 6 | 11 kg/cm2 | |
tlenek metylu (eter dwumetylowy) | 7 | 14 kg/cm2 | |
chlorek metylu | 7 | 14 kg/cm2 | |
tlenochlorek węgla (fosgen) | 7 | 15 kg/cm2 | |
dwuchlorodwufluorometan (freon 12) | 7 | 15 kg/cm2 | |
chlorodwufluorometan (freon 22) | 7 | 25 kg/cm2 | |
chlorek winylu | 7 | 10 kg/cm2 | |
metylamina | 7 | 10 kg/cm2 | |
dwumetylamina | 7 | 10 kg/cm2 |
kg płynu na 1 litr pojemności | |||
chlorowodór bezwodny pkt | 5 | 0,67 | |
sześciochlorek siarki | 5 | 0,78 | |
amoniak | 5 | 0,54 | |
cyklopropan | 6 | 0,55 | |
izobutan | 6 | 0,50 | |
trójchlorofluorometan (freon 11) | 7 | 1,37 | |
dwuchlorodwufluorometan (freon 12) | 7 | 1,18 | |
dwuchlorofluorometan (freon 21) | 7 | 1,26 | |
chlorodwufluorometan (freon 22) | 7 | 1,05 | |
dwuchloroczteroetan (freon 114) | 7 | 1,33 | |
chlorek winylu | 7 | 0,83 | |
bromek winylu | 7 | 1,40 | |
metylamina | 7 | 0,61 | |
dwumetylamina | 7 | 0,60 | |
trójmetylamina | 7 | 0,58 |
158
c. Dla małych pojemników.
159
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach (patrz Dodatek V).
160
Wagony-zbiorniki, zawierające gazy wymienione w punktach 1 do 7, powinny być zaopatrzone z obu stron w nalepki według wzoru nr 9.
E. Zakaz ładowania razem.
161
162
Na przesyłki, które nie mogą być ładowane razem do jednego wagonu, należy sporządzać osobne listy przewozowe (art. 6 § 9 ust. 2 KMT).
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
163
164
165- 179
KLASA Ie.
MATERIAŁY WYTWARZAJĄCE W ZETKNIĘCIU Z WODĄ GAZY ZAPALNE
MATERIAŁY WYTWARZAJĄCE W ZETKNIĘCIU Z WODĄ GAZY ZAPALNE
1..
Wyszczególnienie materiałów.
Wyszczególnienie materiałów.
Spośród materiałów wyszczególnionych w tytule klasy Ie dopuszcza się do przewozu tylko materiały wymienione pod c. m. 181 i to tylko na warunkach przewidzianych pod c. m. 181 do 194. Wskutek tego uważa się je za materiały Załącznika I.
Uwaga. Próżne naczynia po materiałach klasy Ie jakie podlegają przepisom Załącznika I.
Próżne naczynia po materiałach wymienionych w punkcie 2 c. m. 181 przyjmuje się jednak do przewozu tylko wtedy, gdy nie zawierają pozostałości po tych materiałach. W liście przewozowym powinna być wskazana ich poprzednia zawartość. Co do wagonów-zbiorników i pojemników patrz jednak c. m. 194.
181
Uwaga. Cyjanamid wapnia (azotniak) nie podlega przepisom Załącznika I.
181a
Amidek sodu (pkt 3) w ilościach do 200 g nie podlega przepisom Załącznika I, jeżeli jest zapakowany w naczynia szczelnie zamknięte i nie podlegające działaniu zawartości oraz jeżeli naczynia te są umieszczone starannie w mocnych szczelnych opakowaniach drewnianych ze szczelnymi zamknięciami.
2. Przepisy o przewozie.
A. Sztuki przesyłki.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
182
Zamknięcie musi być zabezpieczone dodatkowym urządzeniem, jak czop, kaptur, opieczętowanie, przewiązanie itp., które nadaje się do przeszkodzenia wszelkiemu rozluźnieniu w czasie przewozu.
2. Opakowanie poszczególnych materiałów.
183
a) naczynia metalowe z materiałami wymienionymi w punkcie 1: w drewnianych skrzyniach zewnętrznych lub w żelaznych koszach ochronnych;
b) naczynia szklane z materiałami wymienionymi w punkcie 1: w drewnianych skrzyniach zewnętrznych szczelnie wyłożonych od wewnątrz zwyczajną blachą żelazną, blachą pokrytą ołowiem albo białą blachą żelazną. Przy pakowaniu do naczyń szklanych, zawierających nie więcej niż 250 g, zamiast wyłożonych skrzyń drewnianych mogą być używane również naczynia ze zwyczajnej blachy żelaznej, blachy pokrytej ołowiem lub białej blachy żelaznej. Naczynia szklane należy układać w opakowaniu wewnętrznym, przekładając niepalnym materiałem wypełniającym.
3. Pakowanie razem.
184
Materiały wymienione pod c. m. 181 mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki razem ze sobą, z materiałami lub przedmiotami innych klas albo z innymi towarami tylko pod warunkiem zachowania następujących przepisów:
a) razem ze sobą: materiały wymienione w tym samym punkcie, pod warunkiem zachowania przepisów o opakowaniu wewnętrznym, w opakowaniu zewnętrznym, jakie jest przewidziane dla materiałów tego punktu;
b) razem ze sobą, z materiałami lub przedmiotami innych klas - jeżeli i o ile pakowanie razem jest również i dla nich dozwolone - lub z innymi towarami:
wszystkie materiały wymienione pod c. m. 181 w ilościach nie większych niż 5 kg każdego z tych materiałów, materiały wymienione w punktach 1 i 2 zapakowane do naczyń metalowych według c. m. 183 (1), a amidek sodu (pkt 3) zapakowany do skrzyń drewnianych według c. m. 183 (3), w drewnianym naczyniu zbiorowym z innymi towarami pakowanymi razem.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki (patrz Dodatek V).
185
B. Sposób nadania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu:
186
Nie ma ograniczeń.
C. Wzmianki w liście przewozowym.
187
D. Sprzęt i urządzenia przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
188
189
Jeżeli wagony-zbiorniki i pojemniki są nadane do przewozu, to przykrywy powinny być zaryglowane, a temperatura po stronie zewnętrznej nie powinna przewyższać 50°C.
190
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach.
191
Na wagonach-zbiornikach z węglikiem wapnia (pkt 2) należy po stronie zamknięcia umieścić wyraźny i nie zacierający się napis: "Szczelnie zamykać po napełnieniu i opróżnieniu". Napis powinien być sporządzony w jednym z języków urzędowych kraju nadania, a prócz tego w języku francuskim, niemieckim lub włoskim, jeżeli taryfy międzynarodowe lub osobne umowy, zawarte pomiędzy zarządami kolejowymi, nie stanowią inaczej.
E. Zakaz ładowania razem.
192
Materiałów klasy Ie nie wolno ładować razem do jednego wagonu z materiałami radioaktywnymi klasy IVb (c. m. 451).
193
Na przesyłki, które nie mogą być ładowane razem do jednego wagonu, należy sporządzać osobne listy przewozowe (art. 6 § 9 ust. 2 KMT).
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
194
Próżne wagony-zbiorniki i pojemniki, które zawierały sód (pkt 1) albo węglik wapnia (pkt 2), powinny być hermetycznie zamknięte, jakby były ładowane.
195-199
KLASA II.
MATERIAŁY SAMOZAPALNE
MATERIAŁY SAMOZAPALNE
1.
Wyszczególnienie materiałów.
Wyszczególnienie materiałów.
Spośród materiałów określonych w tytule klasy II dopuszcza się do przewozu tylko materiały wymienione pod c. m. 201 i to tylko na warunkach przewidzianych pod c. m. 201 do 221. Wskutek tego uważa się je za materiały Załącznika I.
201
1. Fosfor zwyczajny (biały lub żółty).
2. Związki fosforu z metalami ziem alkalicznych,. jak fosforek wapnia, fosforek strontu,
Uwaga. Związki fosforu z metalami ciężkimi, jak żelazo, miedź, cyna itp. nie podlegają przepisom Załącznika I.
3. Cynkoetyl, cynkometyl, etyl magnezowy, rozpuszczone lub nie rozpuszczone w eterze, i inne podobne ciecze, które zapalają się same w powietrzu.
Patrz również c. m. 201 a, pod a).
Uwaga. 1. Włókna syntetyczne nie podlegają przepisom Załącznika I.
2. Zwilżone materiały, wymienione w punktach 4b) i 4c) są wyłączone od przewozu.
5. a) Pył i proszek aluminiowy lub cynkowy, również mieszaniny pyłu albo proszku z aluminium i pyłu lub proszku cynkowego, także natłuszczone lub naoliwione; pył z filtrów wielkopiecowych;
Co do a) patrz również c. m. 201 a pod a) i b); co do b) i c) patrz również c. m. 201a pod a).
6. Sadze świeżo wyżarzone. Patrz również c. m. 201a pod a).
7. Węgiel drzewny świeżo wypalony, w postaci proszku, ziarnisty lub w kawałach. Patrz również c. m. 201a pod a) i klasę IIIb pkt I (c. m. 331).
Uwaga. Przez węgiel drzewny świeżo wypalony rozumie się: węgiel drzewny w kawałkach - taki, od wypalenia którego nie upłynęło 4 dni;
węgiel drzewny w postaci proszku lub ziarnisty o ziarnach mniejszych niż 8 mm - taki, od wypalenia którego nie upłynęło 8 dni, co należy rozumieć, że chłodzenie powietrzem, dokonane było w cienkich warstwach lub inną metodą gwarantującą stopniowe chłodzenie.
8. Mieszaniny materiałów palnych ziarnistych lub porowatych ze składnikami ulegającymi jeszcze samoutlenianiu, jak olejem lnianym, pokostem z oleju lnianego lub pokostem z innych podobnych olejów, żywicą, olejem żywicznym, pozostałościami naftowymi itp. (np. masa korkowa, lupulina), oraz odpadki oleiste otrzymywane przy odbarwianiu oleju z soi. Patrz również c. m. 201 pod a).
9. Papier, tektura i wyroby z tych materiałów (np. rurki i pierścienie z tektury), płyty z fibry, z drzewa, pasma nici, tkaniny, przędza, sznurki, odpadki z przędzenia lub tkania, wszystko nasycone samoutleniającymi się olejami, tłuszczami, pokostami lub innymi substancjami nasycającymi. Patrz również c. m. 201 a pod a) i klasą IIIb pkt 1 (c, m. 331).
Uwaga. Materiały wymienione w punkcie 9, wykazujące wilgotność więcej niż higroskopijną, są wyłączone od przewozu.
10. Worki po drożdżach używane. Patrz również c. m. 201 a pod a).
11. Worki z tkanin, próżne, po azotanie sodu.
Uwaga. Worki z tkanin zupełnie oczyszczone przez wymycie z azotanu sodu, który je był nasycił, nie podlegają przepisom Załącznika I
12. Próżne beczki z blachy żelaznej nie oczyszczone, które zawierały zwyczajny fosfor (pkt 1).
13. Próżne naczynia nie oczyszczone, które zawierały cynkoetyl, cynkometyl, magnezoetyl lub inne ciecze samozapalne wymienione w punkcie 3.
Uwaga do punktów 12 i 13. Próżne opakowania, które zawierały inne materiały klasy II, nie podlegają przepisom Załącznika I.
201a
Materiały nadane do przewozu na warunkach niżej podanych nie podlegają przepisom Załącznika I:
a) materiały wymienione w punktach 4 do 10, jeżeli ich stan wyłącza wszelkie niebezpieczeństwo samozapalenia, a nadawca potwierdzi to w liście przewozowym oświadczeniem "Materiał niesamozapalny"; jednak co do materiałów wymienionych w punktach 7 i 9 patrz klasę IIIb, pkt 1 (c. m. 331)
b) pył i proszek aluminiowy lub cynkowy (pkt 5a) np. zapakowany razem z lakierami do wyrobu farb jeżeli są one starannie opakowane w ilościach nie przewyższających 1 kg.
2..
Przepisy o przewozie.
Przepisy o przewozie.
A. Sztuki przesyłki.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
202
Butelki i inne naczynia szklane muszą być wolne od wad, które mogłyby osłabić ich wytrzymałość; w szczególności ciśnienie wewnętrzne musi być odpowiednio zmniejszone. Grubość ścian nie może w żadnym przypadku być mniejsza niż 2 mm; nie może być ona mniejsza niż 3 mm, jeżeli ciężar naczynia wraz z zawartością przekracza 35 kg.
Zamknięcie musi być zabezpieczone dodatkowym urządzeniem, jak czop, kaptur, opieczętowanie, przewiązanie itp., które nadaje się do przeszkodzenia wszelkiemu rozluźnieniu w czasie przewozu.
2. Opakowanie poszczególnych materiałów.
203
a) w zalutowane naczynia z blachy żelaznej, układane w skrzyniach drewnianych, albo
b) w beczki z blachy żelaznej, z wyjątkiem tych, których przykrywy zamyka się przez dociśnięcie; beczki powinny być zamknięte hermetycznie, a waga ich wraz z zawartością nie powinna przekraczać 500 kg. Jeśli ważą więcej niż 100 kg to powinny mieć obręcze przy dnach i obręcze do przetaczania;
c) w ilości nie przewyższającej 250 kg, również w hermetycznie zamknięte naczynia szklane, które należy przekładając materiałem wypełniającym układać w zalutowanych naczyniach blaszanych, umieszczonych następnie w ten sam sposób w skrzyniach drewnianych.
204
205
206
207
208
Materiały, wymienione w punktach 6 do 10, należy pakować do dobrze zamykających się naczyń. Naczynia drewniane, przeznaczone do przewozu materiałów wymienionych w punktach 6 i 7, muszą być wyłożone szczelnym materiałem.
209
Próżne worki po azotanie sodu (pkt 11) należy, ułożywszy w dobrze związane i sprasowane pakiety, pakować do drewnianych skrzyń, albo pomiędzy kilka warstw mocnego papieru lub nieprzemakalnej tkaniny:
3. Pakowanie razem.
210
Spośród materiałów, wymienionych pod c. m. 201, mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki razem ze sobą, z materiałami i przedmiotami innych klas albo z innymi towarami tylko materiały niżej podane i to tylko pod następującymi warunkami:
a) razem ze sobą; materiały wymienione w tym samym punkcie w przepisanym opakowaniu;
b) z materiałami i przedmiotami innych klas - jeżeli i o ile pakowanie razem jest również dla nich dozwolone - albo z innymi towarami:
1. fosfor zwyczajny (pkt 1) w ilościach nie większych niż 250 g, opakowany według c. m. 203 w naczyniach z białej blachy albo w naczyniach szklanych, ułożonych w naczyniach blaszanych, które należy z innymi pakowanymi razem towarami łączyć w drewnianym naczyniu zbiorowym;
2. materiały, wymienione w punkcie 2, w ogólnej ilości nie większej niż 5 kg, opakowane według c. m. 204, albo w naczyniach kruchych (do 2 kg), ułożonych w skrzyniach albo w naczyniach blaszanych, które należy z innymi pakowanymi razem towarami łączyć w drewnianym naczyniu zbiorowym;
3. materiały, wymienione w punkcie 5 (z wyjątkiem pyłu z filtrów wysokopiecowych), w ogólnej ilości nie większej niż 1 kg, jednak nie z kwasami, ługami alkalicznymi, ani z cieczami zawierającymi wodę. Materiały te, zapakowane do zamkniętych szklanek lub pudełek blaszanych, a szklanki ułożone ponadto w puszkach blaszanych lub tekturowych, należy łączyć z pakowanymi razem innymi towarami w drewnianym naczyniu zbiorowym;
4. materiały, wymienione w punkcie 9, opakowane według przepisów dla sztuk przesyłek, z innymi pakowanymi razem towarami w drewnianym naczyniu zbiorowym.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki. (patrz Dodatek V).
211
B. Sposób nadawania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
212
Materiały, wymienione w punkcie 3. dopuszcza się do przewozu jako drobne przesyłki pośpieszne tylko w sztukach ważących nie więcej niż 25 kg.
C. Wzmianki w liście przewozowym.
213
D. Sprzęt i urządzenia przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
214
Należy ładować:
a) sztuki przesyłki z materiałami wymienionymi w punkcie 3 do wagonów nie krytych. Sztuki przesyłki, których waga nie przewyższa 25 kg. można ładować również do wagonów krytych;
b) materiały, wymienione w punkcie 4, nie opakowane oraz nie opakowany pył z filtrów wysokopiecowych (punkt 5a) do wagonów żelaznych z ruchomymi pokrywami pod oponami;
c) sztuki przesyłki z materiałami wymienionymi w punkcie 9 do wagonów krytych lub wagonów nie krytych pod oponami.
215
a) urządzenie ogrzewające nie może sięgać wnętrza naczynia, lecz powinno być umieszczone na zewnątrz. Inne rury muszą prowadzić do górnej części naczynia; otwory muszą znajdować się w górnej części naczynia i powinny być zupełnie pod przykryciem dającym się zaryglować;
b) naczynie powinno być zrobione ze stali; ściany nie mogą być nigdzie cieńsze niż 10 mm;
c) naczynie powinno przed pierwszym użyciem przebyć próbę hydrauliczną pod ciśnieniem manometrycznym co najmniej 7 kg/cm2;
d) naczynie powinno posiadać stały znak orientacyjny, wskazujący najwyższy punkt, którego woda nie może przekroczyć, jak również urządzenie wewnątrz naczynia do stwierdzenia poziomu fosforu.
216
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach (patrz Dodatek V)
217
Po obu stronach wagonu-zbiornika z materiałami, wymienionymi w punkcie 1, należy umieścić nalepki według wzoru nr 2.
E. Zakaz ładowania razem.
218
a) z materiałami wybuchowymi klasy Ia (c. m. 21);
b) z amunicją klasy Ib (c. m. 61)
c) z materiałami podtrzymującymi palenie klasy IIIc (c. m. 371).
219
Na przesyłki, które nie mogą być ładowane razem do jednego wagonu, powinny być sporządzane oddzielne listy przewozowe (art. 6 § 9 ust. 2 KMT).
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
220
albo być napełnione azotem; nadawca powinien stwierdzić, że zbiornik po zamknięciu nie przepuszcza gazu;
albo być napełnione wodą najwyżej do 96% swej pojemności; w czasie od dnia 1 października do dnia 31 marca należy dodawać do wody tyle środka chroniącego przed zamarzaniem, by woda podczas przewozu nie zamarzała; zastosowany środek chroniący przed zamarzaniem nie powinien działać żrąco ani reagować w zetknięciu z fosforem.
221
Naczynia z materiałami, wymienionymi w punkcie 3, w razie uszkodzenia podczas przewozu, powinny być niezwłocznie wyładowane, a gdyby nie można ich w krótkim czasie naprawić, mogą być sprzedane bez dalszych formalności wraz z zawartością na rachunek nadawcy.
222-299
KLASA IIIa.
MATERIAŁY PŁYNNE ŁATWO ZAPALNE
MATERIAŁY PŁYNNE ŁATWO ZAPALNE
1.
Wyszczególnienie materiałów.
Wyszczególnienie materiałów.
301
1. Ciecze nie dające się zmieszać z wodą, których punkt zapłonu leży poniżej 21° C, chociażby zawierały nie więcej niż 30% ciał stałych bądź rozpuszczalnych w cieczach bądź znajdujących się w nich w zawiesinie, lub też jednych i drugich, jak:
ropa naftowa surowa lub inne oleje surowe jak również lotne destylaty ropy naftowej i innych olejów surowych, smoły z węgla kamiennego, z węgla brunatnego, z łupku, z drewna i z torfu, np. eter naftowy, pentany, benzyna, benzeon i toluen; produkty skroplenia gazu ziemnego (gazolina) ; octan etylowy; eter etylowy {eter siarczany), mrówczan etylu i inne etery i estry; kolodium, semikolodium i inne roztwory nitrocelulozy z zawartością mniej niż 55% nitrocelulozy zawierającej najwyżej 12,6°/o azotu; siarczek węgla; niektóre węglowodory chlorowane np. 1, 2 - dwuchloroetan). Patrz również c. m. 301 a, pod a).
2. Ciecze nie dające się zmieszać z wodą, których punkt zapłonu leży poniżej 21°C, jeżeli zawierają więcej niż 30% ciał stałych (z wyjątkiem nitrocelulozy) bądź rozpuszczalnych w cieczach, bądź znajdujących się w nich w zawiesinie, lub też jednych i drugich, jak:
niektóre farby do rotograwiury i do skór, jak również niektóre lakiery, farby lakierowe i roztwory kauczuku (gumy). Patrz również c. m. 301 a, pod b).
3. Ciecze nie dające się zmieszać z wodą, których punkt zapłonu leży pomiędzy 21° C włącznie a 55°C włącznie, chociażby zawierały nie więcej niż 30% ciał stałych bądź rozpuszczalnych w cieczach, bądź znajdujących się w nich w zawiesinie, lub też jednych i drugich, jak: terpentyna, średniociężkie destylaty ropy naftowej i innych olejów surowych, smoły z węgla kamiennego, z węgła brunatnego, z łupku, z drewna i z torfu, np. "white spirit" (namiastka terpentyny), benzol ciężki, nafta (do oświetlania, ogrzewania i motorów), ksylol, kumen, solventnafta; butanol; octan butylu (eter butylowy); octan amylu; bezwodnik octowy; nitrometan, także niektóre mononitroparafiny, niektóre węglowodany chlorowane (np. monochlorobenzen). Patrz również c. m. 301 a, pod b).
4. Ciecze nie dające się zmieszać z wodą, których punkt zapłonu leży powyżej 55° C do 100°C włącznie, chociażby zawierały nie więcej niż 30% ciał stałych bądź rozpuszczalnych w cieczach, bądź znajdujących się w nich w zawiesinie, lub też jednych i drugich, jak:
niektóre smoły i ich destylaty; oleje do ogrzewania, oleje do motorów Diesla, niektóre ciężkie frakcje nafty; tetralina (tetrahydronaftalen) ; nitrobenzen; niektóre węglowodory chlorowane np. chlorek benzoilu), kresol techniczny. Patrz również c. m. 301 a, pod b).
5. Ciecze dające się zmieszać z wodą w dowolnym stosunku, których punkt zapłonu leży poniżej 21°C, chociażby zawierały nie więcej niż 30% ciał stałych, bądź rozpuszczalnych w cieczach, bądź znajdujących się w nich w zawiesinie, lub też w jednych i drugich, jak:
alkohol metylowy (metanol, spirytus drzewny), również skażony; alkohol etylowy (etanol, spirytus zwykły), również skażony aldehyd octowy; aceton i mieszaniny acetonu; pirydyna. Patrz również c. m. 301 a, pod b).
6. Naczynia próżne nie oczyszczone, które zawierały:
301a
Nie uważana są za materiały Załącznika I materiały nadane do przewozu -na niżej podanych warunkach:
a) płyny wymienione w punkcie 1: w ilościach po 200 g w naczyniu z blachy, szkła, porcelany, kamionki itp.; najwyżej 10 takich sztuk naczyń należy mocno ułożyć w opakowaniu zbiorowym z blachy, drewna lub kartonu i dobrze zabezpieczyć od rozbicia;
b) płyny wymienione w punktach 2 do 5: 1 kg w naczyniu i 10 kg w sztuce przesyłki; materiały te powinny być opakowane tak samo, jak materiały wymienione w punkcie 1.
2.
Przepisy o przewozie.
Przepisy o przewozie.
A. Sztuki przesyłki.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
302
Butelki i inne naczynia szklane powinny być wolne od wad, które mogłyby osłabić ich wytrzymałość; w szczególności ciśnienie wewnętrzne powinno być odpowiednio zmniejszone. Grubość ścian nie może w żadnym przypadku być mniejsza niż 2 mm; nie może być ona mniejsza niż 3 mm, jeśli ciężar naczynia wraz z zawartością przekracza 35 kg.
Zamknięcie musi być zabezpieczone dodatkowym urządzeniem, jak czop, kaptur, opieczętowanie, przewiązanie itp., które nadaje się do przeszkodzenia wszelkiemu rozluźnieniu w czasie przewozu.
2. Opakowanie poszczególnych materiałów.
303
a) do beczek metalowych z podwójnymi czopami i obręczami do przetaczania albo
b) do naczyń z blachy żelaznej, które mogą zawierać najwyżej 10 kg produktów, albo do naczyń szklanych, które mogą zawierać najwyżej 1 kg tego produktu (patrz również c. m. 304).
304
a) naczynia szklane, porcelanowe, kamionkowe itp.
b) naczynia z białej blachy, zawierające więcej niż 20 kg cieczy, wymienionej w punkcie 1;
c) naczynia z blachy żelaznej, zawierające eter etylowy albo siarczek węgla (pkt 1)., nawet w ilości mniejszej niż 20 kg. Zalutowane naczynia z blachy żelaznej nie wymagają opakowania ochronnego;
d) naczynia z blachy żelaznej zawierające nitrometan (pkt 3).
305
306
Zbiorniki pojazdów z napędem silnikowym - nawet jeśli pojazdy są załadowane do wagonów krytych - mogą zawierać materiał pędny. Jeśli w przewodzie między zbiornikiem a gaźnikiem jest umieszczony zawór, to należy go zamknąć. Zbiorniki pomocnicze, dobrze przymocowane do pojazdu, mogą również zawierać materiał pędny pod warunkiem, by były zamknięte. Motocykle ze zbiornikami, zawierającymi materiał pędny, powinny być ładowane stojąco i zabezpieczone od upadku.
3. Pakowanie razem.
307
Materiały wymienione pod c. m. 301 mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki razem ze sobą, z materiałami lub przedmiotami innych klas - jeżeli i o ile pakowanie razem również dla nich jest dozwolone -lub z innymi towarami, pod warunkiem zachowania następujących przepisów:
a) w ograniczonej ilości:
1. siarczek węgla (pkt 1) w ilościach nie większych niż 5 kg;
2. produkty skroplenia gazu ziemnego, eter etylowy oraz roztwory zawierające eter etylowy (np. kolodium), wymienione w punkcie 1, w ilościach ogólnych nie większych niż 20 kg;
3. inne płyny, wymienione w punkcie 1, w ilościach ogólnych nie większych niż 100 kg.
Uwaga. Dla cieczy, wymienionych w punktach 2 do 5, nie ma ograniczeń co do wagi.
b) łączenie cieczy wymienionych w punktach 1 do 5 z materiałami klasy IIIc (c. m. 371) nie jest dozwolone;
c) wszystkie materiały (punkty 1 do 5), opakowane według przepisów dla sztuk przesyłki, należy umieścić z innymi pakowanymi razem towarami w mocnym opakowaniu zbiorowym; przy łączeniu materiałów wymienionych pod c. m. 301 razem ze sobą wystarczy jako naczynie zbiorowe - naczynie ochronne, opisane pod c. m. 304.
4. Nalepki i napisy ostrzegawcze na sztukach przesyłki (patrz Dodatek V).
308
B. Sposób nadawania. Ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
309
Ciecze, wymienione w punktach 1, 2 i 3, oraz aldehyd octowy, aceton i mieszaniny acetonu (pkt 5) dopuszcza się do przewozu jako przesyłki pośpieszne tylko w przesyłkach wagonowych z wyjątkiem przesyłek, które zgodnie z c. m. 311 (2) mogą być ładowane do wagonów krytych.
C. Wzmianki w liście przewozowym.
310
D. Sprzęt i urządzenia przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
a. Dla sztuk przesyłki.
311
a) sztuki przesyłki z siarczkiem węgla (pkt 1), które nie ważą więcej niż 12 kg, z produktami skroplenia gazu ziemnego, eterem etylowym i roztworami zawierającymi eter etylowy (np. kolodium) (pkt 1), których waga nie przewyższa 40 kg, z eterem etylowym w butelkach szklanych o zawartości nie więcej niż 250 g, umieszczonych w zamkniętym opakowaniu drewnianym, którego waga nie przewyższa 50 kg, i sztuki przesyłki z innymi cieczami wymienionymi w punkcie 1, których waga nie przewyższa 75 kg;
b) sztuki przesyłki z cieczami, wymienionymi w punktach 2 i 3, oraz z aldehydem octowym, acetonem i mieszaninami acetonu (pkt 5), jeśli waga' ich nie przewyższa 100 kg. Waga bębnów nie może przewyższać 250 kg, a waga beczek blaszanych z obręczami wzmacniającymi i z obręczami do przetaczania oraz waga innych naczyń o takiej samej wytrzymałości i szczelności 500 kg;
c) opakowanie zbiorowe z naczyniami, które w myśl powyższych przepisów pod a) i b) można ładować do wagonów krytych, jeśli sztuka przesyłki nie waży więcej niż 100 kg.
b) Dla wagonów -zbiorników i pojemników -cystern.
312
C. Dla małych pojemników.
313
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach (patrz Dodatek V).
314
E. Zakaz ładowania razem.
315
a) z materiałami wybuchowymi klasy Ia- (c. m. 21);
b) z amunicją klasy Ib, punktów 3, 5r 7, 13 i 14 (c. m. 61).
316
Na przesyłki, które nie mogą być ładowane razem do jednego wagonu, powinny być sporządzane oddzielne listy przewozowe (art. 6 § 9 ust. 2 KMT).
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
317
318
Naczynia z cieczami, wymienionymi w punktach 1 i 2, jak również z aldehydem octowym, acetonem lub mieszaninami acetonu (pkt 5), w razie uszkodzenia podczas przewozu, powinny być niezwłocznie, wyładowane, a gdyby nie można ich w krótkim czasie naprawić, mogą być sprzedane bez dalszych formalności wraz z zawartością na rachunek nadawcy.
319-329
KLASA IIIb.
MATERIAŁY STAŁE ŁATWO ZAPALNE
MATERIAŁY STAŁE ŁATWO ZAPALNE
1.
Wyszczególnienie materiałów.
Wyszczególnienie materiałów.
Spośród materiałów określonych w tytule plasy IIIb materiały wymienione pod c. m. 331 podlegają przepisom przewidzianym pod c. m. 331 do 355. Materiały te uważa się wskutek, tego za materiały Załącznika I.
331
1. Materiały, które mogą się łatwo zapalić od iskier lokomotywy, np. mączka drzewna, trociny drzewne, wióry drzewne, wełna drzewna i celulozą drzewna, stary papier i odpadki pa-i pieni, wełna papierowa, trzcina (z wyjątkiem trzciny hiszpańskiej), sitowie, siano, słoma, również sucha (także słoma kukurydziana, ryżowa lub lniana), materiały włókiennicze pochodzenia roślinnego i odpadki materiałów włókienniczych pochodzenia roślinnego, korek sproszkowany lub ziarnisty, napęczniały lub nie, też z dodatkiem smoły lub innych materiałów nieskłonnych do samozapalenia się i drobne odpadki korkowe. Patrz również klasę II, cm. 201, punkty 7 i 9, oraz cm. 201 a pod a).
Uwaga. 1. Osłony i płyty sporządzone przez sprasowanie korka napęcznianego, także z dodatkiem smoły lub innych materiałów nieskłonnych do samozapalenia się, nie podlegają przepisom Załącznika I.
2. Korek nasycony materiałami skłonnymi do samozapalania się jest wyłączony od przewozu.
2. Siarka (również kwiat siarkowy),
3. Celoidyna, materiał wytwarzany przez niezupełne odparowanie alkoholu zawartego w kolodium i zawierający głównie bawełnę koloidową.
4. Celuloid w płytkach, arkuszach, prętach lub mikach.
5. Celuloid filmowy, tj. surowiec do wyrobu filmów bez emulsji w zwojach oraz wywołane filmy z celuloidu.
Uwaga. Filmy nie naświetlone i filmy naświetlone, lecz nie wywołane, są przedmiotami klasy VII (patrz c. m. 701, pkt 2).
6. Odpadki celuloidu i odpadki filmów celuloidowych.
Uwaga. Odpadki filmów nitrocelulozowych, mytych i poddanych dalszej przeróbce przez wygotowanie pod ciśnieniem, materiałami klasy la (patrz c. m. 21, pkt 5).
7. Nadtlenek benzoilu, zawierający nie mniej niż 10°/o, ale mniej niż 25 % wody.
Uwaga. Materiał ten, jeśli zawiera mniej niż 10% wody, nie jest dopuszczony do przewozu, a jeśli zawiera 25% i więcej wody nie podlega przepisom Załącznika I
8. a) Nitroceluloza słabo nitrowana (jak bawełna kolodiowa), tj. z zawartością azotu do 12,6%, dobrze stabilizowana ł zawierająca co najmniej 25% wody albo alkoholu (etylowego, propylowego, butylowego, anylowego lub ich mieszanin) albo ksylenu, albo mieszanin wody z alkoholem albo alkoholu z kamforą.
Uwaga. Nitroceluloza z zawartością azotu powyżej 12% jest materiałem klasy Ia (patrz c. m. 21 pkt 1).
Uwaga. Płatki zawierające mniej niż 40% nitrocelulozy nie podlegają przepisom Załącznika 1.
Do a) i b) patrz Dodatek I c. m. 1101.
9. Fosfor czerwony (bezpostaciowy) i półtorasiarczek fosforu.
10. Kauczuk (guma) mielony i pył kauczowy (gumowy).
11. Miał węglowy z węgla kamiennego, z węgla brunatnego, z koksu, z węgla brunatnego lub z torfu, wyrabiany sztucznie (np. przez zmielenie lub w inny sposób) jak również zobojętniony (tj. pozbawiony skłonności do samozapalania), półkoks z węgla brunatnego.
Uwaga. 1. Pył naturalny, który opada przy wydobywaniu węgla koksu lub torfu, nie podlega przepisom Załącznika I.
2. Niezupełnie zobojętniony półkoks z węgla brunatnego nie jest dopuszczony do przewozu.
Uwaga. Jeśli używana masa do oczyszczania gazu świetlnego była dobrze przechowywana i przewietrzana, a nadawca potwierdził to w liście przewozowym przez zamieszczenie oświadczenia "Dobrze przechowywano i przewietrzano", wówczas nie podlega ona przepisom Załącznika I.
13. Naftalina surowa lub rafinowana. Patrz również c. m 331 a.
331a
Naftalina w postaci kulek lub łusek (pkt 13) nie podlega przepisom Załącznika I, jeśli jest zapakowana do dobrze zamkniętego pudełka z tektury lub drewna, przy czym waga jednego pudełka nie może przekraczać 1 kg, a najwyżej 10 takich pudełek zapakowano do skrzyni drewnianej.
2.
Przepisy o przewozie.
Przepisy o przewozie.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
332
2. Opakowanie poszczególnych materiałów.
333
Materiały, wymienione w punktach 1 i 2, jeśli są wysyłane jako drobne przesyłki pośpieszne, należy pakować do drewnianego opakowania; do przewozu mączki drzewnej, trocin drzewnych, węgła drzewnego, korka sproszkowanego lub ziarnistego, drobnych odpadków korkowych (pkt 1) i siarki (pkt 2) można używać do opakowania również mocnych worków papierowych albo worków z juty gęsto tkanej.
334
Celoidyna (pkt 3) powinna być tak opakowana, aby nie wysychała.
335
a) w klatkach z okładzin albo
b) w ramach z desek, których brzegi wystają poza ramy papierowe i które powinny być ściągnięte taśmami żelaznymi, albo
c) w opakowaniu ze szczelnej tkaniny.
120 kg, jeśli zawiera rurki zapakowane w skrzynie, klatki z okładzin lub ramy z desek,
75 kg, jeśli zawiera rurki w opakowaniu z tkaniny,
120 kg, jeśli zawiera pręty.
336
337
338
339
a) w naczynia drewniane lub w nieprzemakalne beczki tekturowe; te naczynia i beczki powinny być wyłożone od wewnątrz materiałem nie przepuszczającym cieczy albo
b) w beczki powleczone od wewnątrz warstwą cynku lub ołowiu, albo
c) w beczki z blachy białej, cynkowej lub aluminiowej, które należy układać pojedynczo lub po kilka w skrzyniach drewnianych, przekładając, materiałem wypełniającym.
a) w opakowanie drewniane, dobrze wyłożone mocnym papierem, albo w naczynia z blachy cynkowej lub aluminiowej, albo
b) w mocne beczki tekturowe, albo
c) w naczynia blaszane; naczynia te i ich zamknięcia powinny być zaopatrzone w urządzenia zabezpieczające, które ustępują pod słabym ciśnieniem wewnętrznym bez szkody dla wytrzymałości naczynia lub jego zamknięcia.
340
a) w naczynia lub bańki z blachy żelaznej lub, białej, które pojedynczo lub po kilka należy układać w mocnych skrzyniach drewnianych; sztuka przesyłki nie może ważyć więcej niż 100 kg; albo
b) w naczynia szklane lub kamionkowe o grubości ścian co najmniej 3 mm; pojedyncze naczynie nie może zawierać więcej niż 12,5 kg fosforu. Naczynia te należy układać pojedynczo lub po kilka w mocnych skrzyniach drewnianych, przekładając materiałem wypełniającym; sztuka przesyłki nie może ważyć więcej niż 100 kg; albo
c) w bębny metalowe lub w mocne beczki żelazne, które - jeśli ważą więcej niż 200 kg - powinny być zaopatrzone od zewnątrz w obręcze wzmacniające i w obręcze do przetaczania.
341
Materiały wymienione w punkcie 10 należy pakować do naczyń szczelnych i dobrze zamykających się.
342
343
344
3. Pakowanie razem.
345
Spośród materiałów wymienionych pod c. m. 331 mogą być łączone w jedną sztuką przesyłki razem z sobą lub z innymi towarami tylko materiały niżej wymienione i to tylko pod następującymi warunkami:
a) razem z sobą: materiały wymienione w tym samym punkcie w przepisanym opakowaniu. Sztuka przesyłki, w której zapakowano razem przez owinięcie w tkaninę celuloid w prętach i rurkach, nie może ważyć więcej niż 75 kg;
b) materiały wymienione w punktach 3 i 5 z towarami, które nie są objęte Załącznikiem I. Materiały te, opakowane według przepisów dla sztuk przesyłki, należy łączyć z innymi razem pakowanymi towarami w naczyniu zbiorowym.
Uwaga. Ograniczenia podane pod niniejszą c, m. nie obejmują materiałów wymienionych w punkcie 1, jeżeli używa się ich jako materiałów do pakowania lub wypełniających.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki (patrz Dodatek V).
346
Każda sztuka przesyłki, zawierająca filmy wymienione w punkcie 5, powinna być zaopatrzona w napis "Film". Napis ten powinien być sporządzony w jednym z języków urzędowych kraju nadania, a oprócz tego w języku francuskim, niemieckim lub włoskim, jeżeli taryfy międzynarodowe lub osobne umowy zawarte między zarządami kolejowymi nie stanowią inaczej.
347
B. Sposób nadawania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
348
Materiały wymienione w punktach 1, 2, 5, i 6 dopuszcza się do przewozu jako drobne przesyłki pośpieszne tylko wtedy, gdy są opakowane według przepisów c. m. 333, 336 (2) i-337 (1),
C. Wzmianki w liście przewozowym.
349
D. Sprzęt i urządzenia przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowani a.
350
351
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach (patrz Dodatek V).
352
Przy przewozie materiałów wymienionych w punktach 4 do 9 należy po obydwu stronach wagonu umieścić nalepki według wzoru nr 2.
E. Zakaz ładowania razem.
353
a) z materiałami podtrzymującymi palenie klasy III c (c. m. 371),
b) z materiałami radioaktywnymi klasy IV b (c. m. 451).
354
Na przesyłki, które nie mogą być ładowane razem do jednego wagonu, należy sporządzać osobne listy przewozowe (art. 6 § 9 ust. 2 KMT).
F. Próżne opakowania. Inne przepisy.
355
Nie ma przepisów.
356-369
KLASA IIIc.
MATERIAŁY PODTRZYMUJĄCE PALENIE
MATERIAŁY PODTRZYMUJĄCE PALENIE
1.
Wyszczególnienie materiałów.
Wyszczególnienie materiałów.
Spośród materiałów określonych w tytule klasy IIIc materiały wymienione pod c. m. 371 podlegają przepisom przewidzianym pod c. m. 371 do 393. Materiały te uważa się wskutek tego za materiały Załącznika I.
Uwaga. Materiały podtrzymujące palenie, gdy są zmieszane z materiałami palnymi, są wyłączone od przewozu, jeśli pod działaniem ognia mogą być doprowadzone do wybuchu i jeśli zarówno na uderzenie jak i tarcie są bardziej wrażliwe od dwunitrobenzonu, chyba że są wyraźnie wymienione w klasach Ia lub Ic.
371
1. Kwas azotowy, zawierający więcej niż 70% czystego kwasu (HNO3). Patrz również c. m. 371a pod a).
Uwaga. Kwas azotowy zawierający najwyżej 70% czystego kwasu (HNO3) jest materiałem klasy V (patrz c. m. 501, pkt 1e).
2. Mieszaniny kwasu siarkowego z kwasem azotowym, zawierające więcej niż 30% czystego kwasu azotowego (HNO3). Patrz również c. m. 371 a pod a).
Uwaga. Co do innych mieszanin kwasu siarkowego z kwasem azotowym patrz c. m. 501, pkt 1f.
3. Nadtlenek wodoru i roztwory wodne nadtlenku wodoru zawierające ponad 60% nadtlenku wodoru.
Uwaga. Co do roztworów wodnych nadtlenku wodoru zawierających najwyżej 60% nadtlenku wodoru patrz c. m. 501 pkt 11.
4. Czteronitrometan, nie zawierający zapalnych zanieczyszczeń. Patrz również c. m. 371 a pod a).
Uwaga. Czteronitrometan zawierający zapalne zanieczyszczenia jest wyłączony od przewozu.
5. Kwas nadchloranowy w roztworach wodnych zawierających nie mniej niż 50%, ale najwyżej 72,5% czystego kwasu (HClO4). Patrz również c. m. 371 a pod a).
Uwaga Kwas nadchloranowy w roztworach wodnych zawierających najwyżej 50% czystego kwasu (HClO4) jest materiałem klasy V [patrz c. m. 501, pkt 1i) ]. Roztwory wodne kwasu nadchloranowego, zawierające powyżej 72,5% czystego kwasu, jak również mieszaniny kwasu nadchloronowego z cieczą inną niż woda są wyłączone od przewozu.
6. a) Chlorany;
Uwaga. Chloran amonu nie jest dopuszczony do przewozu.
Do a), b), c) id) patrz również c. m. 371 a pod. b)
Uwaga. Mieszaniny chloranu sodu, chloranu potasu lub chloranu wapnia z chlorkiem hygroskopijnym (jak chlorek magnezu lub chlorek wapnia), nie zawierające więcej niż 50% chloranu, są materiałami klasy IVa (patrz c. m. 401, pkt 16).
7. Nadchloran amonu. Patrz również c. m. 371 a pod b).
8. a) Azotan amonu, zawierający nie więcej niż 0,4% substancji zapalnych;
Uwaga. Azotan amonu, zawierający ponad 0,4% substancji zapalnych, nie jest dopuszczony do przewozu, chyba że jest częścią składową materiału wybuchowego z c. m. 21 pkt 10.
Do a), b) i c) patrz również cm. 371 a pod b).
Uwaga. 1. Mieszaniny azotanu amonu z siarczanem amonu lub fosforanem amonu, zawierające najwyżej 40% azotanu, oraz mieszaniny azotanu amonu z nieorganicznym materiałem biernym, zawierające najwyżej 65% azotanu, nie podlegają przepisom Załącznika I.
2. Przy mieszaninach wymienionych pod c) mogą być uważane za materiały bierne tylko nieorganiczne materiały niezapalne i podtrzymujące palenie.
3. Nawozy sztuczne zmieszane, w których łączna zawartość azotu w azotanach i amoniaku nie przekracza 14% albo w których zawartość azotu w azotanach nie przekracza 7%, nie podlegają przepisom Załącznika I.
9. a) Azotan sodu;
Do a) i b) patrz również c. m. 371 a pod b).
Uwaga. 1. Mieszaniny azotanu amonu z azotanem wapnia lub azotanem magnezu lub obydwoma z nich, które zawierają mniej niż 10% azotanu amonu, nie podlegają przepisom Załącznika I.
2. Worki z tkanin po azotanie sodu niezupełnie oczyszczone z azotanu, którym są przepojone, są materiałem klasy II (patrz c. m. 201, pkt 11).
10. Azotyny nieorganiczne. Patrz również c. m. 371 a pod b).
Uwaga. Azotyn amonu i mieszaniny nieorganicznego azotynu z solą amonu nie są dopuszczone do przewozu.
11. a) Nadtlenek sodu i mieszaniny zawierające nadtlenek sodu, nie bardziej niebezpieczne od niego;
Do a), b) i c) patrz również c. m. 371 a pod b).
Uwaga. Nadmanganian amonu oraz mieszaniny nadmanganianu z solą amonu są dopuszczone do przewozu.
12. Trójtlenek chromu (zwany też kwasem chromowym lub bezwodnikiem chromowym). Patrz również c. m, 371 a pod b)
13. Opakowanie próżne, nie oczyszczone, po chloranach, nadchloranach, chlorynach lub nieorganicznych azotynach. Patrz również c. m. 392.
371a
Materiały, nadane do przewozu na niżej podanych warunkach, nie są uważane za materiały Załącznika I:
a) materiały wymienione w punktach 1, 2, 4 i 5 w ilościach do 200 g każdego z nich, jeśli są zapakowane do naczyń szczelnie zamkniętych, odpornych na działanie zawartości; najwyżej 10 sztuk takich naczyń należy ułożyć do skrzyni drewnianej wyłożonej obojętnym materiałem chłonnym;
b) materiały wymienione w punktach 6 do 12 w ilościach do 10 kg, zapakowane najwyżej po 2 kg do naczyń szczelnie zamkniętych, odpornych na działanie zawartości; naczynia te należy ułożyć w mocnych szczelnych opakowaniach drewnianych lub blaszanych, posiadających szczelne zamknięcie.
2.
Przepisy o przewozie.
Przepisy o przewozie.
A. Sztuki przesyłki.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
372
Butelki i inne naczynia szklane muszą być wolne od wad, które obniżałyby ich odporność. W szczególności ciśnienie wewnętrzne musi być osłabione. Grubość ścian nie może być w żadnym przypadku mniejsza niż 2 mm; nie może ona być mniejsza niż 3 mm, jeśli naczynie wraz z zawartością waży więcej niż 35 kg.
Zamknięcie musi być zabezpieczone przez urządzenie dodatkowe, jak przykrywa, kapsel, zalakowanie, przewiązanie lub tp., które zapobiegałoby wszelkiemu rozluźnieniu podczas przewozu,
2. Opakowanie poszczególnych materiałów.
373
a) do balonów szklanych lub butelek szklanych, zaopatrzonych w zatyczkę szklaną porcelanową, kamionkową lub tp.; naczynia te należy umieszczać w koszach lub w mocnych skrzyniach drewnianych w pozycji stojącej i dobrze umocowanej; albo
b) do naczyń metalowych, które nie mogą ulegać działaniu przewożonych w nich kwasów ani ewentualnie zawartych w tych kwasach zanieczyszczeń.
374
375
376
377
a) wymienione w punktach 6a), c), d) i 7): do beczek metalowych; dopuszcza się również beczki z dobrze sfugowanymi klepkami, wyłożone od wewnątrz wytrzymałym papierem;
b) wymienione w punkcie 6b): do puszek metalowych albo do beczek z metalu lub twardego drzewa.
378
379
a) w beczki stalowe albo
b) w naczynia blaszane, z blachy powleczonej ołowiem lub z blachy białej, które należy następnie układać w zewnętrznych skrzyniach drewnianych, szczelnie wyłożonych od wewnątrz osłoną metalową.
a) w niepalne naczynia, które mają zamknięcia hermetyczne i równocześnie niepalne. Jeśli niezapalne naczynia są kruche, to każde z nich musi być owinięte w tekturę falistą i włożone do skrzyni drewnianej, wyłożonej od wewnątrz wytrzymałym papierem;
b) w beczki z drzewa twardego z dobrze sfugowanymi klepkami, wyłożone od wewnątrz wytrzymałym papierem.
380
Trójtlenek chromu (pkt 12) należy pakować:
a) w dobrze zamykające się naczynia szklane, porcelanowe, kamionkowe lub tp., które należy następnie układać w skrzyniach drewnianych przekładając obojętnymi i chłonnymi materiałami wypełniającymi; albo
b) w beczki metalowe.
3. Pakowanie razem.
381
Materiały wymienione w jednym z punktów cm. 371 nie mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki ani z innymi materiałami tego samego punktu, ani z materiałami wymienionymi w innych punktach tejże c. m., ani z materiałami lub przedmiotami innych klas, ani też z innymi towarami.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki (patrz Dodatek V).
382
B. Sposób nadawania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
383
Materiały wymienione w punktach 1 do 5 dopuszcza się do przewozu jako przesyłki pośpieszne tylko w przesyłkach wagonowych.
C. Wzmianki w liście przewozowym.
384
Nazwa towaru w liście 'przewozowym powinna odpowiadać nazwie wydrukowanej kursywą pod c. m. 371. Nazwę towaru należy podkreślić czerwonym kolorem.
D. Sprzęt ł urządzenia przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
a. Dla sztuk przesyłki
385
Można je jednak ładować do wagonów krytych lub do wagonów niekrytych pod oponami, jeśli naczynia kruche ułożono w skrzyniach drewnianych o pełnych ścianach, przekładając materiałem wypełniającym, stosownie do postanowień c. m. 372 (5). Sztuka przesyłki nie może ważyć więcej niż 55 kg.
b. Dla przewozu luzem.
386
a) materiały wymienione w punktach 6a), 6b), 6d) i 7:
1. w wagonach-kadziach metalowych, które należy przykrywać nieprzepuszczalną i niezapalną oponą,
2. w szczelnych pojemnikach metalowych, w których produkt nie ma styczności z drzewem lub innym materiałem zapalnym;
b) materiały wymienione w punktach 8 i 9:
1. w wagonach metalowych, w których produkt nie ma styczności z drzewem lub innym materiałem zapalnym,
2. w wagonach drewnianych, których podłoga i ściany są wyłożone w swej całości osłoną nieprzepuszczalną i niepalną albo impregnowane szkłem wodnym lub innym podobnym materiałem.
c. Dla wagonów-cystern i pojemników-cystern.
387
d. Dla małych pojemników.
388
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach (patrz Dodatek V).
389
E. Zakaz ładowania razem.
390
a) z materiałami wybuchowymi klasy Ia (c. m. 21),
b) z amunicją klasy Ib punktów 3 i 5 do 15 (c. m. 61),
c) z tlenochlorkiem węgla, wymienionym w punkcie 7 klasy Id (c. m. 131),
d) z materiałami samozapalnymi klasy II (c. m. 201), jeśli one nie są zapakowane do skrzyń metalowych,
e) z materiałami płynnymi łatwo zapalnymi klasy IIIa (c. m. 301),
f) z materiałami stałymi łatwo zapalnymi klasy IIIb (c. m. 331),
g) z materiałami radioaktywnymi klasy IVb (c. m. 451).
Poza tym nie można ładować do jednego wagonu materiałów wymienionych w punktach 6 i 7 razem z aniliną, wymienioną w punkcie 17 klasy IVa (c. m. 401).
391
Na przesyłki, które nie mogą być ładowane razem do jednego wagonu, należy sporządzać osobne listy przewozowe (art. 6 § 9, ust. 2 KMT).
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
392
Inne naczynia, nie oczyszczone z materiałów klasy IIIc, muszą odpowiadać takim samym przepisom, jakby były w stanie napełnionym.
393
Materiały wymienione w punktach 10 i 11b) należy w magazynach umieszczać z daleka od artykułów żywnościowych i towarów konsumpcyjnych.
394-399
KLASA IVa.
MATERIAŁY TRUJĄCE
MATERIAŁY TRUJĄCE
1.
Wyszczególnienie materiałów.
Wyszczególnienie materiałów.
Spośród materiałów określonych w tytule klasy IV materiały wymienione pod c. m. 401 podlegają przepisom przewidzianym pod c. m. 401 do 431. Materiały te uważa się wskutek tego za materiały Załącznika I.
401
1. Kwas cyjanowodorowy, zawierający najwyżej 3% wody, bądź wchłonięty zupełnie przez masę porowatą, bądź w stanie płynnym. Kwas cyjanowodorowy powinien być ustalony przez dodanie innego materiału, a naczynia napełnione tym kwasem nie wcześniej niż przed jednym rokiem.
Uwaga. Kwas cyjanowodorowy w naczyniach napełnionych wcześniej niż przed jednym rokiem oraz kwas cyjanowodorowy o innym składzie nie są dopuszczone do przewozu.
2. Roztwory cyjanku potasu i cyjanku sodu; roztwory wodne kwasu cyjanowodorowego z zawartością najwyżej 20% czystego kwasu (HCN) Patrz również c. m. 401a, pod a) i b).
Uwaga. Roztwory kwasu cyjanowodorowego z zawartością powyżej 20% czystego kwasu (HCN) nie są dopuszczone do przewozu.
3. Preparaty arsenowe ciekłe lub w roztworach, jak kwas arsenowy, również w roztworach, arsenin sodu w roztworze itp. Patrz również c. m. 401 a pod a) i b).
4. Czteroetylan ołowiu i mieszaniny czteroetylanu ołowiu z chlorowcowanymi związkami organicznymi (etyl skroplony). Patrz również c. m. 401a; pod a) t b).
5. a) Siarczan dwumetylu;
Do a), b) i c) patrz również c. m. 401 a, pod a) i b).
6. Związki arsenowe nieciekłe, jak kwas arsenowy (pył hutniczy), arszenik żółty (siarczek arsenu, auripigment), arszenik czerwony (realgar), arszenik rodzimy (kobalt skorupkowy lub kamień muszy), arsenin miedzi, zieleń szwajnfurcka i arsenian miedzi; związki arsenowe stałe przeznaczone do ochrony roślin (w szczególności preparaty na bazie arsenianów używane w rolnictwie). Zobacz również c. m. 401a, pod a) do c).
7. Sole kwasu cyjanowodorowego, nie wymienione w punktach 2 i 8, jak cyjanek potasu, cyjanek sodu, cyjanek wapnia, sole cyjanowe pojedyncze i podwójne, cyjanamid sodu, jak również preparaty zawierające sole kwasu cyjanowodorowego. Patrz również c. m. 401 a, pod a) i b).
Uwaga. Żelazocyjanki i żelazicyjanki nie podlegają przepisom Załącznika I.
8. Sole kwasu miedzianocyjanowodorowego i cynkocyjanowodorowego, podwójne cyjanki cynku, miedzi, srebra i złota w połączeniu z cyjankami alkalicznymi, cyjanek miedzi i cyjanek cynku. Patrz również c. m. 401 a, pod a) i b).
9. Związki rtęciowe, jak sublimat - z wyjątkiem cynobru -; związki rtęciowe przeznaczone do ochrony roślin lub drewna. Patrz również c. m. 401a, pod a) do c).
10. Sole talu, trujące sole fosforowe i preparaty soli talu lub trujących soli fosforowych. Patrz również c. m. 401a, pod a) i b).
11. Azotek baru, w stanie suchym albo zawierający mniej niż 10% wody lub alkoholu. Patrz również c. m. 401 a, pod a).
12. Azotek baru zawierający nie mniej niż 10% wody lub alkoholu oraz roztwory wodne azotku baru. Patrz również c. m. 401 a, pod a) i b).
13. Związki baru, jak tlenek baru, dwutlenek baru, siarczek baru i sole baru (z wyjątkiem siarczanu baru). Patrz również c. m. 401a, pod a) i b).
Uwaga. Chlorany i nadchlorany baru są materiałami klasy IIIc (patrz c. m. 371, pkt 6).
14. a) Związki antymonu, jak tlenki antymonu i sole antymonu, lecz z wyjątkiem trójsiarczku antymonu; związki ołowiu, jak tlenki ołowiu, sole ołowiu, również azotan ołowiu, octan ołowiu (cukier ołowiany), farby ołowiane (np. biel ołowiana i chromian ołowiu), z wyjątkiem tytanianu ołowiu, galeny, związków wanadu, jak pięciotlenek wanadu oraz wanadiany;
Do a) i b) patrz również e. m. 401a, pod a) i b).
Uwaga. Chlorany i nadchlorany materiałów wymienionych pod a) są materiałami klasy IIIc (patrz c. m. 371, pkt 6).
15. -
16. Azotek sodu, nieorganiczne środki odchwaszczające, zawierające chlor, utworzone przez zmieszanie chloranów sodu, potasu lub wapnia i chlorkiem higroskopijnym (takim jak chlorek magnezu lub chlorek wapnia), nie zawierające więcej niż 50% chloranu. Patrz również
17. Anilina (olej anilinowy). Patrz również c. m. 401 a, pod a) i b).
18. Żelazokrzem i manganokrzem, otrzymane w drodze elektrolitycznej, zawierające więcej niż 30%, a mniej niż 70% krzemu, i otrzymane w drodze elektrolitycznej stopy żelazokrzemu z aluminium, manganem, wapniem albo kilkoma z tych metali, zawierające ogółem więcej niż 30%, a mniej niż 70% tych składników razem z krzemem (z wyjątkiem żelaza). Patrz również c. m. 401 a, pod a).i b).
Uwaga. 1. Brykiety z żelazokrzemu i mangano-krzemu z dowolną zawartością krzemu nie podlegają przepisom Załącznika I.
2. Żelazokrzem nie podlega przepisom Załącznika I, jeśli nadawca poświadczy w liście przewozowym, że materiał nie zawiera fosforu lub że materiał na skutek obróbki przeprowadzonej przed nadaniem do przewozu nie może wytworzyć w czasie przewozu pod wpływem wilgoci niebezpiecznych gazów.
19. Nie oczyszczone próżne worki po materiałach trujących, wymienionych w punkcie 6.
20. Nie oczyszczone próżne opakowanie i nie oczyszczone próżne worki po materiałach trujących, wymienionych w punktach 1 do 5 i 7 do 13, jak również nie oczyszczone próżne opakowanie po materiałach trujących, wymienionych w punkcie 6.
21. Nie oczyszczone próżne opakowanie i nie oczyszczone próżne worki po materiałach trujących, wymienionych w punktach 16-18.
401a
Materiały, które nadano do przewozu na niżej podanych warunkach, nie są uważana za materiały Załącznika I:
a) materiały wymienione w punktach 2 do 18, jeżeli są zapakowane z zachowaniem, przepisów c. m. 402 do naczyń z blachy, szkła, porcelany, kamionki lub tym podobnych materiałów - materiały wymienione w punkcie 11 również do pudełek kartonowych - i po szczelnym ich zamknięciu, ułożone i przełożone materiałem wypełniającym, w zalutowanych naczyniach blaszanych, a następnie umieszczone razem z nimi w mocnych drewnianych skrzyniach zewnętrznych; oprócz tego co do poszczególnych materiałów należy przestrzegać przepisów c. m. 404 do 410, 412, 413 i 416, dotyczących ilości rozmaitych materiałów w użytym naczyniu oraz ograniczeń wagi sztuk przesyłki;
b) materiały, wymienione w punktach 2 do 10 i 12 do 13, każdy w ilości do 1 kg, jeśli są zapakowane z zachowaniem przepisów c. m. 402 do naczyń z blachy, szkła, porcelany, kamionki lub tym podobnych materiałów, które po szczelnym ich zamknięciu są ułożone i przełożone materiałem wypełniającym, w mocnych, szczelnych i dobrze zamkniętych drewnianych skrzyniach zewnętrznych, oprócz tego należy przestrzegać przepisów c. m. 404 dotyczących ilości rozmaitych materiałów w użytym naczyniu
c) gotowe do użycia mieszaniny stałych trujących związków przeznaczonych do ochrony roślin (lub drewna) (pkt 6 i 9) w workach papierowych, zawierających najwyżej 5 kg, umieszczonych w pudełkach tekturowych z wyraźnym nie zacierającym się napisem "Związki trujące przeznaczone do ochrony roślin (lub drewna)". Napis powinien być sporządzony w jednym z języków urzędowych kraju nadania i oprócz tego w języku francuskim, niemieckim lub włoskim, jeżeli taryfy międzynarodowe lub osobne umowy, zawarte miedzy zarządami kolejowymi, nie stanowią inaczej.
2.
Przepisy o przewozie.
Przepisy o przewozie.
A. Sztuki przesyłki.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
402
Butelki i inne naczynia szklane muszą być wolne od wad, które mogłyby osłabić ich wytrzymałość; w szczególności ciśnienie wewnętrzne powinno być odpowiednio zmniejszone. Grubość ścian nie może być w żadnym przypadku mniejsza niż 2 mm; nie może być ona mniejsza niż 3 mm, jeśli ciężar naczynia wraz z zawartością przekracza 35 kg.
Zamknięcie musi być zabezpieczone dodatkowym urządzeniem, jak czop, kaptur, opieczętowanie, przewiązanie itp., które uniemożliwia wszelkie rozluźnienia w czasie przewozu.
2. Opakowanie poszczególnych materiałów.
a) jeśli jest zupełnie wchłonięty przez obojętną masę porowatą;: w puszki z mocnej blachy żelaznej o pojemności najwyżej 7,5l, wypełnione całkowicie masą porowatą, która po dłuższym używaniu ani przy wstrząsach, ani przy temperaturze to 50°C nie osiada ani nie tworzy niebezpiecznych próżni. Puszki powinny wytrzymywać nadciśnienie 6 kg/cm2 i po napełnieniu przy temperaturze 15°C pozostawać jeszcze szczelnymi przy temperaturze 50°C. Na pokrywie każdej puszki powinna być wyciśnięta data napełnienia. Puszki powinny być rozmieszczone w skrzyniach zewnętrznych, których ścianki powinny mieć co najmniej 18 mm grubości, w ten sposób, by nie stykały się ze sobą. Całkowita pojemność wszystkich pudeł nie powinna przewyższać 120l, a waga sztuki przesyłki 120kg;
b) jeśli jest w stanie płynnym, lecz nie wchłonięty przez masę porowatą: do naczyń ze stali zlewnej. Naczynia te powinny odpowiadać właściwym przepisom klasy Id, c. m. 133, 138, 139, 140, 142 i 145 z następującymi odchyleniami i uzupełnieniami:
Ciśnienie wewnętrzne stosowane przy próbie wodnej powinno wynosić 100 kg/cm2.
Próba ciśnienia powinna być powtarzana co dwa lata. i połączona z dokładnym zbadaniem wnętrza i stwierdzeniem jego wagi.
Oprócz napisów, przewidzianych pod c. m. 145 (1) a) do c) i e), powinna być podana data ostatniego napełnienia.
Najwyższe dozwolone napełnienie wynosi 0.55 kg płynu na 1 litr pojemności.
404
a) roztwory cyjanku potasu i cyjanku sodu w naczynia żelazne, które należy następnie układać przy użyciu materiału wypełniającego w drewnianym lub metalowym opakowaniu ochronnym;
b) roztwory wodniste kwasu cyjanowodorowego w szklane ampułki, zatopione pod lampą, mieszczące najwyżej 50 g, lub w butelki szklane, zamykane ściśle korkiem szklanym mieszczące najwyżej 250 g. Ampułki bądź butelki należy pojedynczo lub po kilka ułożyć w zalutowanych pudełkach z blachy białej albo w skrzyniach ochronnych wyłożonych zlutowaną blachą białą, przekładając je chłonnym materiałem wypełniającym. Sztuka przesyłki przy użyciu pudełek z blachy białej nie może ważyć więcej niż 15 kg i nie może zawierać więcej niż 3 kg roztworu kwasu cyjanowodorowego, a przy użyciu skrzyń nie może ważyć więcej niż 75 kg.
405
a) w naczynia metalowe lub kauczukowe albo
(b) w naczynia szklane, porcelanowe, kamionkowe lub tym podobne. Opakowanie ochronne tych naczyń, z wyjątkiem skrzyń, powinno być zaopatrzone w uchwyty.
406
a) w zalutowane beczki żelazne, zaopatrzone w hermetyczne zamknięcia o podwójnym korku oraz w obręcze do przetaczania. Beczki mogą być wypełnione najwyżej do 95% ich pojemności. Albo
b) w hermetycznie zamykane naczynia z mocnej czarnej tob białej blachy. Jedno naczynie z blachy białej nie może jednak ważyć więcej niż 6 kg. Naczynia blaszane należy pojedynczo lub po kilka układać w drewnianej skrzyni zewnętrznej nie cięższej niż 75 kg, przekładając je ssącym materiałem wypełniającym.
407
a) w hermetycznie zamykane beczki żelazne z obręczami do przetaczania albo
b) w hermetycznie zamykane naczynia z mocnej blachy czarnej lub białej. Jedno naczynie blaszane nie może jednak ważyć więcej niż 6 kg.
Albo
c) w hermetycznie zamykane butelki szklane lub ampułki szklane; jedne i drugie nie powinny ważyć więcej niż 3 kg każda,
a) w naczynia cylindryczne z żelaza lub z blachy żelaznej z obręczami do przetaczania. Jedno naczynie wraz z zawartością nie może ważyć więcej niż 200 kg, Albo
b) w opakowania drewniane, wyłożone od wewnątrz nieprzemakalną tkaniną (np. smołowcowaną lub bitumizowaną). Takie opakowanie z zawartością nie może ważyć więcej niż 75 kg. Albo
c) w hermetycznie zamykane naczynia blaszane. Takie naczynie wraz z zawartością nie może ważyć więcej niż 15 kg.
408
a) w mocne beczki żelazne z obręczami do przetaczania,
b) w beczki z białej blachy lub innej blachy, wzmocnione wwalcowanymi obręczami. Jedna beczka wraz z zawartością nie może ważyć więcej niż 200 kg. Przy przewozie w przesyłkach wagonowych można używać także zwyczajnych beczek żelaznych i to bez ograniczenia wagi poszczególnych sztuk. Albo
c) w opakowanie drewniane, wyłożone od wewnątrz gęstą tkaniną, albo do naczyń blaszanych, albo w naczynia szklane, porcelanowe, kamionkowe lub tym podobne. Wszystkie naczynia - także opakowanie drewniane - należy układać pojedyńczo lub po kilka w zewnętrznym opakowaniu drewnianym; naczynia kruche należy układać w materiale wypełniającym.
409
a) w beczki o podwójnych ścianach, które należy wewnątrz wyłożyć mocnym papierem, albo
b) w pudełka tekturowe, umieszczone w skrzyni, albo
c) w ilościach do 12,5 kg w podwójne torby z mocnego papieru, umieszczone pojedynczo lub po kilka w skrzyni wyłożonej mocnym papierem.
a) zwyczajnego opakowania drewnianego wyłożonego mocnym papierem albo
b) w ilościach do 25 kg: podwójnych toreb z mocnego papieru, które pojedynczo należy wkładać do worków z juty lub podobnej tkaniny, wyłożonych od wewnątrz papierem marszczonym, albo
c) worków o co najmniej trzech warstwach papieru; jeden worek nie może ważyć więcej niż 20 kg, albo
d) podwójnych worków papierowych; worki wewnętrzne muszą mieć dwie warstwy; należy je składać w większe worki papierowe o czterech warstwach. Jedna taka sztuka przesyłki nie może ważyć więcej niż 60 kg.
W przypadkach, wymienionych pod c) i d), należy dołączyć do każdej przesyłki próżne worki w ilości obliczonej w stosunku 1 na 20 worków z materiałami zawierającymi arsen; próżne worki są przeznaczone do przyjęcia materiału, który mógłby się ewentualnie wysypać z worków uszkodzonych w czasie przewozu.
410
a) w naczynia żelazne albo w mocne beczki drewniane, albo w skrzynie drewniane wzmocnione obręczami, albo
b) w naczynia szklane, porcelanowe, kamionkowe lub tym podobne, albo
c) w ilościach do 10 kg również w podwójne torby papierowe.
Do b) i c): Naczynia i papierowe torby należy układać w zewnętrznym opakowaniu drewnianym, przekładając je materiałem wypełniającym.
a) w naczynia metalowe albo
b) w naczynia szklane, porcelanowe, kamionkowe lub tym podobne.
Opakowania ochronne tych naczyń, z wyjątkiem skrzyń, powinny być zaopatrzone w uchwyty.
411
Materiały, wymienione w punkcie 10, należy pakować:
a) w naczynia z blachy białej albo
b) w skrzynie drewniane wzmocnione obręczami, albo
c) w beczki wzmocnione obręczami żelaznymi lub mocnymi obręczami drewnianymi.
412
Azotek baru, wymieniony w punkcie 11, należy pakować do pudełek tekturowych, które nie mogą przepuszczać płynu zawartego w azotku baru. Jedno pudełko może zawierać najwyżej 500 g. Zamknięcie pokrywą należy uszczelnić od wody, oklejając je taśmą izolacyjną. Przestrzeń próżna pomiędzy azotkiem baru a pokrywą musi być wypełniona materiałem elastycznym, by zapobiec kołysaniu. Pudełka należy układać pojedynczo lub po kilka w drewnianym opakowaniu zewnętrznym, przekładając materiałem wypełniającym; w opakowaniu zewnętrznym może się znajdować najwyżej 1 kg azotku baru.
413
Azotek baru, wymieniony w punkcie 12, i roztwory wodniste azotku baru (pkt 12) należy pakować w naczynia szklane. Każde naczynie może zawierać najwyżej 10 kg azotku baru albo najwyżej 20 1 roztworu azotku baru. Naczynia należy układać pojedynczo w skrzyniach lub koszach żelaznych z pełnymi ściankami, przekładając je materiałem wypełniającym, którego objętość powinna być co najmniej równa objętości zawartości naczynia. Jeśli materiał wypełniający jest łatwo zapalny, to przy stosowaniu koszy należy go uczynić niepalnym w tym stopniu, by przy zetknięciu się z płomieniem nie zapalał się.
414
a) w naczynia żelazne lub drewniane albo
b) w worki jutowe lub papierowe; jednakże dla azotanu ołowiu i octanu ołowiu można używać tylko worków konopnych wyłożonych mocnym papierem smołowcowanym.
415 -
416
Materiały, wymienione w punkcie 16, należy pakować:
a) azotek sodu w naczynia z blachy czarnej lub białej
b) środki odchwaszczające zawierające chlor (z zawartością nie więcej niż 50% chloranu) w naczynia z blachy czarnej lub w beczki drewniane o dobrze spojonych klepkach, wyłożone wewnątrz mocnym papierem.
417
Anilinę (pkt 17) należy pakować do beczek metalowych lub drewnianych.
418
3. Pakowanie razem.
419
Spośród materiałów, wymienionych pod c. m. 401, mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki razem ze sobą, z materiałami lub przedmiotami innych klas albo z innymi towarami tylko materiały niżej podane, i tylko pod następującymi warunkami:
a) razem ze sobą: materiały wymienione w tym samym punkcie. Należy je łączyć w drewnianym naczyniu zbiorowym po opakowaniu ich w sposób przewidziany dla sztuki przesyłki;
b) razem ze sobą, z materiałami lub przedmiotami innych klas - jeśli i o ile pakowanie razem jest również dla nich dozwolone - albo z innymi towarami:
1. materiały, wymienione w punkcie 3, w łącznych ilościach do 1 kg, zapakowane w naczynia szklane, które następnie należy - przekładając materiałem wypełniającym - układać razem z innymi pakowanymi razem towarami w drewnianym naczyniu zbiorowym;
2. materiały, wymienione w punktach 6, 7 i 16, w łącznych ilościach do 5 kg; łączenie razem nie jest jednak dopuszczalne:
dla materiałów, wymienionych w punkcie 16, z jakimikolwiek kwasami;
dla azotku sodu (pkt 16) z jakimikolwiek innymi solami lub solami metali alkalicznych i metali ziem alkalicznych;
dla zawierających chlor środków odchwaszczających (pkt 16) z materiałami klasy IIIa pkt 1 do 4 i klasy IVa pkt 17 albo z fosforem zwyczajnym klasy II pkt 1, albo z siarką (pkt 2), albo z fosforem czerwonym (pkt 9) klasy IIIb.
Materiały, opakowane według przepisów dla sztuk przesyłki, należy łączyć z innymi pakowanymi razem towarami w drewnianych naczyniach zbiorowych;
3. materiały, wymienione w punktach 5, 8 do 14 i 17; łączenie razem nie jest dozwolone:
dla materiałów, wymienionych w punktach 8, 11 i 12, z jakimikolwiek kwasami;
dla materiałów, wymienionych w punktach 11 i 12, z jakimikolwiek solami lub solami metali alkalicznych i metali ziem alkalicznych.
Materiały opakowane według przepisów dla sztuk przesyłki należy łączyć z innymi pakowanymi razem towarami w drewnianych naczyniach zbiorowych.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki (patrz Dodatek V).
420
B. Sposób nadawania. Ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
421
Nie ma ograniczeń.
C Wzmianki w liście przewozowym.
422
D. Sprzęt i urządzenia przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
423
a) opakowane, należy ładować do wagonów niekrytych pod oponami.
b) bez opakowania w przesyłkach wagonowych można ładować również do wagonów niekrytych baz opon.
424
Materiałów, wymienionych w punktach 1 do 13, nie wolno ładować do jednego wagonu razem i z artykułami żywnościowymi i towarami konsumpcyjnymi.
425
426
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach (patrz Dodatek V).
427
Przy przewozie materiałów, wymienionych w punktach 1 do 13 i 14a), oraz nadawanych luzem materiałów, wymienionych w punkcie 14b), powinny się znajdować po obu stronach wagonu nalepki ostrzegawcze według wzoru nr 3.
E. Zakaz ładowania razem.
428
a) ze zwyczajnym fosforem, wymienionym w punkcie I klasy II (c. m. 201),
b) z materiałami płynnymi łatwo zapalnymi, wymienionymi w punktach 1 do 4 klasy IIIa (c. m. 301),
c) z siarką, wymienioną w punkcie 2, oraz z fosforem czerwonym, wymienionym w punkcie 9 klasy IIIb (c. m. 331),
d) z materiałami, wymienionymi w punkcie 17 klasy IVa (c. m. 401).
429
Na przesyłki, które nie mogą być ładowane razem do tego samego wagonu, powinny być sporządzane oddzielnie listy przewozowe (art. 6 § 9 ust. 2 KMT).
F. Próżne opakowania. Inne przepisy.
430
431
Materiały, wymienione w punktach 1 do 13, powinny być w wagonach i magazynach umieszczane oddzielnie od artykułów żywnościowych i towarów konsumpcyjnych.
432-449
KLASA IVb.
MATERIAŁY RADIOAKTYWNE
MATERIAŁY RADIOAKTYWNE
1.
Wyszczególnienie materiałów.
Wyszczególnienie materiałów.
Spośród materiałów, wyszczególnionych w tytule klasy IVb, te które wymieniono pod c. m. 451, podlegają warunkom zawartym w c. m. 452 do 470. Wskutek tego uważa się je za materiały Załącznika I.
451
Grupa A. Materiały radioaktywne wydzielające promienie gamma lub neutrony (materiały radioaktywne z c. m. 451, Grupa A):
1. Materiały radioaktywne sproszkowane lub w kryształach,
2. Materiały radioaktywne w stanie stałym, nie kruszące się.
3. Materiały radioaktywne płynne.
4. Materiały radioaktywne gazowe.
Co do punktów 1 do 4 patrz również c. m. 451 a pod a), b) i c).
Grupa B. Materiały radioaktywne wydzielające promienie alfa lub beta, lecz nie wydzielające promieni gamma lub neutronów (materiały radioaktywne z c. m. 451, Grupa B):
5. Materiały radioaktywne sproszkowane lub w kryształach.
6. Materiały radioaktywne w stanie stałym, nie kruszące się.
7. Materiały radioaktywne płynne.
8. Materiały radioaktywne gazowe.
Co do punktów 5 do 8 patrz również c. m. 451 a pod a), b) i c).
451a.
Materiały, nadane do przewozu na warunkach niżej podanych, nie podlegają postanowieniom Załącznika I:
a) Materiały z grup A oraz B, jeśli ilość materiału radioaktywnego zawartego w sztuce przesyłki nie przekracza 1 millicurie, jeśli sztuka przesyłki jest tak mocna, iż przy mocnym uszkodzeniu nic z zawartości nie może wydobyć się na zewnątrz oraz jeśli promieniowanie na żadnej stronie powierzchni nic przekracza 10 milirentgenów w ciągu 24 godzin.
b) Przedmioty pociągnięte radioaktywną farbą świecącą (np. tarcze zegarowe, aparaty wskaźnikowe przeznaczone do tablic rozdzielczych w samolotach) pod warunkiem, że przedmioty te są mocno opakowane i że promieniowanie na żadnej stronie powierzchni nie przekracza 10 milirentgenów w ciągu 24 godzin.
c) Przesyłki wagonowe, czy to luzem, czy w workach lub w innym opakowaniu, kopalin, rud żużli lub pozostałości z przeróbki, jeśli radioaktywność tych materiałów jest tak słaba, że promieniowanie na odległość 1 m od wagonu nie przekracza 10 milirenlgenów na godzinę.
2. Przepisy o przewozie.
A. Sztuki przesyłki.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
452
a) przy materiałach grupy A, które nie wydzielają neutronów, siła promieniowania na powierzchni nie może przekraczać 200 milirentgenów na godzinę, a w odległości 1 m od zewnętrznej strony opakowania nie może przekraczać 10 milirentgenów na godzinę;
b) przy materiałach grupy A, które wydzielają neutrony, siła promieniowania nie może przekraczać równoważnika fizycznego 40 milirentgenów na godzinę promieni gamma na którejkolwiek powierzchni oraz 2 milirentgenów na godzinę promieni gamma na odległość 1 m od powierzchni sztuki przesyłki;
c) przy materiałach grupy B promienie korpuskularne nie mogą wydobywać się poza opakowanie, a siła promieniowania wtórnego na powierzchni sztuki przesyłki nie może przekraczać 10 milirentgenów w ciągu 24 godzin.
Materiały, z których zrobione jest opakowanie najbardziej wewnętrzne i jego zamknięcia, nie powinny ulegać działaniom zawartości ani też tworzyć z nią szkodliwych lub niebezpiecznych związków.
Opakowania zewnętrzne we wszystkich częściach powinny być tak mocne i trwałe, aby się nie rozluźniły podczas przewozu i odpowiadały z całą pewnością normalnym wymaganiom przewozu.
Sztuki przesyłki o wadze wyższej niż 5 kg powinny być zaopatrzone w uchwyty.
2. Opakowanie poszczególnych materiałów.
453
Materiały, wymienione w punkcie 1, powinny być zapakowane w szczelne naczynia, które należy włożyć do naczyń metalowych zaopatrzonych ewentualnie w powłokę ołowianą tworzącą ekran; całość należy umieścić w mocnej skrzyni.
454
Materiały, wymienione w punkcie 2, powinny być zapakowane w naczynia ochronne, zaopatrzone ewentualnie w powłokę ołowianą tworzącą ekran; całość należy umieścić w mocnej skrzyni.
455
Materiały, wymienione w punkcie 3, powinny być umieszczone w szczelnym naczyniu, które jest otoczone futerałem z materiału wchłaniającego (jak trociny lub tkanina) w ilości zdolnej wchłonąć wszystek płyn; taką całość należy umieścić w puszce metalowej ze szczelnym zamknięciem (np. w puszce zalutowanej), ewentualnie zaopatrzonej w powłokę ołowianą tworzącą ekran. Całość należy włożyć do mocnej skrzyni.
456
Materiały, wymienione w punkcie 4, powinny być umieszczone w dwu szczelnych naczyniach, z których jedno metalowe powinno pozostać szczelne nawet przy silnym uderzeniu lub w razie zniekształcenia. Pomiędzy te dwa naczynia kładzie się wystarczającą ilość materiału wypełniającego; te naczynia, po ewentualnym zaopatrzeniu w powłokę ołowianą tworzącą ekran, należy umieścić w skrzyni.
457
Materiały, wymienione w punkcie 5, powinny być zapakowane w szczelne naczynie, umieszczone w skrzyni metalowej; całość należy umieścić w tak mocnym opakowaniu, by nie mogła się przesuwać.
458
Materiały, wymienione w punkcie 6, powinny być zapakowane w naczynie ochronne, które należy umieścić w tak mocnym opakowaniu, by nie mogło się przesuwać.
459
Materiały, wymienione w punkcie 7, powinny być umieszczone w szczelnym naczyniu, które jest otoczone futerałem z materiału wchłaniającego (jak trociny lub tkanina) w ilości zdolnej wchłonąć wszystek płyn; taką całość należy umieścić w szczelnej puszce metalowej (np. w puszce zalutowanej). Wszystko należy mocno opakować.
460
Materiały, wymienione w punkcie 8, powinny być umieszczone w dwu szczelnych naczyniach, z których jedno metalowe powinno pozostać szczelne nawet przy silnym uderzeniu lub w razie zniekształcenia. Pomiędzy te dwa naczynia kładzie się wystarczającą ilość materiału wypełniającego. Całość należy umieścić w mocnym opakowaniu.
3. Pakowanie razem.
461
Sztuka przesyłki materiałów radioaktywnych nie może zawierać żadnych innych towarów.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki (patrz Dodatek V).
462
Każda sztuka przesyłki z materiałami, wymienionymi w punktach 1-8 powinna być zaopatrzona w nalepki według wzoru nr 5, które należy umieścić na dwu przeciwległych stronach bocznych. Jeśli materiał płynny mieści się w naczyniu kruchym, wówczas sztuki przesyłki powinny być ponadto zaopatrzone w nalepki według wzorów nr nr 7 i 8. Nalepki według wzoru nr 7 powinny być, w razie użycia skrzyni, umieszczone u góry na dwu przeciwległych stronach, a w razie użycia innego opakowania - odpowiednio do tego opakowania.
B. Sposób nadawania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
463
Przesyłka materiałów radioaktywnych nie może zawierać więcej niż 4 sztuki z materiałami grupy A.
C. Wzmianki w liście przewozowym.
464
Nazwa towaru w liście powinna brzmieć: "Materiał radioaktywny z c. m. 451, Grupa A (lub Grupa B) " i powinna być podkreślona czerwonym kolorem. Takie określenie powinno być uzupełnione następującą wzmianką: "Opakowanie odpowiada przepisowi Załącznika 1 do KMT".
D. Sprzęt i urządzenia przewozowe.
465
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach (patrz Dodatek V).
466
Przy przewozie materiałów, wymienionych w punktach 1 do 8, należy po obu stronach wagonu umieścić nalepki według wzoru nr 5.
E. Zakaz ładowania razem.
467
Sztuk przesyłki z materiałami radioaktywnymi grup A i B nie należy ładować do tego samego wagonu:
a) z materiałami wybuchowymi klasy Ia (c. m. 21);
b) z amunicją klasy Ib i c. m 61),
c) z materiałami zapalającymi, ogniami sztucznymi itp. klasy Ic (c. m. 101);
d) z gazami sprężonymi, skroplonymi lub rozpuszczonymi pod ciśnieniem klasy Id (c. m. 131);
e) z materiałami wytwarzającymi w zetknięciu z wodą gazy zapalne klasy Ie (c. m. 181);
f) z materiałami samozapalnymi klasy II (c m. 201),
g) z materiałami płynnymi łatwo zapalnymi klasy IIIa (c. m. 301);
h) z materiałami stałymi łatwo zapalnymi klasy IIIb (c. m. 331);
i) z materiałami podtrzymującymi palenie klasy IIIc (c. m. 371);
j) z materiałami żrącymi klasy V (c. m. 501).
468
Na przesyłki, które nie mogą być ładowane razem do tego samego wagonu, powinny być sporządzone oddzielne listy przewozowe (art. 6 § 9 ust. 2 KMT).
F. Próżne opakowania. Inne przepisy.
469
Próżne opakowania po materiałach radioaktywnych nie mogą po stronie zewnętrznej być zanieczyszczone nawet śladami materiałów radioaktywnych.
470
W magazynach sztuki przesyłki z materiałami radioaktywnymi powinny być umieszczane w odległości co najmniej 10 m od sztuk przesyłki z przedmiotami klasy VII punktu 2.
471-499
KLASA V.
MATERIAŁY ŻRĄCE
MATERIAŁY ŻRĄCE
1.
Wyszczególnienie materiałów.
Wyszczególnienie materiałów.
Spośród materiałów określonych w tytule klasy V materiały wymienione pod c. m. 501 podlegają przepisom przewidzianym pod c. m. 501 do 522. Materiały te uważa się wskutek tego za materiały Załącznika I.
501
1. a) Kwas siarkowy, kwas siarkowy dymiący (kwas siarkowy zawierający bezwodnik, oleum, olej witriolowy, kwas siarkowy nordhauseński).
Uwaga. Kwas siarkowy odpadkowy otrzymywany przy wyrobie nitrogliceryny, niezupełnie zdenitrowany, nie jest dopuszczony do przewozu.
Uwaga. Kwas azotowy, zawierający powyżej 70% czystego kwasu a HNO3), jest materiałem klasy IIIc (patrz c. m. 371 pkt 1).
Uwaga. 1. Kwas fluorowodorowy bezwodny (skroplony bezwodnik kwasu fluorowodorowego) jest materiałem klasy Id (patrz c. m. 131 pkt 5) ; roztwory wodne zawierające więcej niż 85% czystego Kwasu (HF) nie są dopuszczone do przewozu.
2. Roztwory kwasu fluorowodorowego zawierające więcej niż 65% czystego kwasu (HBF4) nie są dopuszczone do przewozu.
Uwaga. Roztwory wodne kwasu nadchloronowego zawierające ponad 50%, ale najwyżej 72,5% czystego kwasu (HCIO4) są materiałami klasy IIIc (patrz c. m. 371 pkt 5). Roztwory zawierające więcej niż 72,5% czystego kwasu jak również mieszaniny kwasu nadchlorowego z każdym płynem innym niż wodą nie są dopuszczone do przewozu
Co do punktów a) do i) patrz również c. m. 501a pod a).
2. Chlorek siarki. Patrz również c. m. 501 a, pod a).
3. a) Wodorotlenek sodu w roztworze (ług sodowy) i wodorotlenek potasu w roztworze (ług potasowy) jak również mieszaniny substancyj żrących (ługi kaustyczne), odpadki z rafinerii olejów, zasady organiczne silnie żrące (np. sześciometylenodwuamina, sześciometylenoimina, hydrazyna w roztworze wodnym, nie zawierająca więcej niż 65% hydrazyny N2H4). Patrz również c. m. 501 a, pod a).
Uwaga. Roztwory wodne zawierające więcej niż 65% hydrazyny N2H4 nie są dopuszczone do przewozu.
4. Brom. Patrz również c. m. 501 a, pod a).
5. Kwas chlorooctowy, kwas mrówkowy, w koncentracjach 70% lub więcej. Patrz również c. m. 501 a, pod a).
6. Dwusiarczan sodu i kwaśne fluorki. Patrz również c. m. 501 a, pod a).
7. -
8. Bezwodnik kwasu siarkowego. Patrz również c. m. 501 a, pod a) i c).
9. Chlorek acetylu, pięciochlorek antymonu, chlorek chronylu, tlenochlorek fosforu, pięciochlorek fosforu (nadchlorek fosforu), trójchlorek fosforu, chlorek sulfurylu, chlorek tionilu, czterochlorek cyny, czterochlorek tytanu, czterochlorek krzemu oraz kwas chlorosulionowy (siarczan chlorohydryny). Patrz również c. m. 501 a, pod a) i b).
10. Płynne substancje drażniące chlorowcowane, np. metylobromaceton. Patrz również c. m. 501 a, pod a).
11. Roztwory wodne nadtlenku wodoru (wody utlenionej) zawierające:
Patrz również c. m. 501 a, pod a).
Uwaga. Nadtlenek wodoru i jego roztwory wodne zawierające więcej niż 60% nadtlenku wodoru są materiałami klasy IIIc (patrz c. m. 371 pkt 3).
12. Roztwory podchlorynów. Patrz również c. m. 501 a, pod a).
13. Nie oczyszczone próżne naczynia po materiałach żrących wymienionych w punktach 1 do 5 oraz 8 do 10.
501a
Nie są uważane za materiały Załącznika I materiały nadane do przewozu na niżej podanych warunkach:
a) materiały wymienione w punktach 1 do 12, w ilości co najmniej 1 kg każdego z tych materiałów, jeżeli są zapakowane do naczyń szczelnie zamkniętych, odpornych na działanie zawartości i ułożonych starannie w mocnych i szczelnie zamkniętych opakowaniach ze spoistego drewna;
b) akumulatory elektryczne napełnione ługiem potasowym (pkt 3b, złożone z komór metalowych tak zamkniętych, ażeby ług potasowy nie mógł z nich wyciekać, i jeżeli są zabezpieczone od zwarcia;
c) bezwodnik kwasu siarkowego (pkt 8), zmieszany lub nie zmieszany z nieznaczną ilością kwasu fosforowego, jeżeli jest zapakowany w hermetycznie zamknięte i zaopatrzone w uchwyty mocne pudełka blaszane, ważące po napełnieniu najwyżej 15 kg;
d) pięciochlorek fosforu (pkt 9) sprasowany w bryły (bloki) ważące nie więcej niż 10 kg i zapakowany w hermetycznie zamknięte spawane pudełka blaszane, umieszczone następnie pojedynczo lub po kilka w pace z łat, skrzyni lub pojemniku.
2.
Przepisy o przewozie.
Przepisy o przewozie.
A. Sztuki przesyłki.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
502
Butelki i inne naczynia szklane muszą być wolne od wad, które mogłyby osłabić ich wytrzymałość; w szczególności ciśnienie wewnętrzne musi być odpowiednio zmniejszone. Grubość ścian nie może być w żadnym przypadku mniejsza niż 2 mm; nie może być ona mniejsza niż 3 mm, jeśli ciężar naczynia wraz z zawartością przekracza 35 kg.
Zamknięcie musi być zabezpieczone dodatkowym urządzeniem, jak czop, kaptur, opieczętowanie, przewiązanie itp., które nadaje się do przeszkodzenia wszelkiemu rozluźnieniu w czasie przewozu.
2. Opakowanie poszczególnych materiałów.
503
a) szlam ołowiany, zawierający kwas siarkowy [pkt 1 b) ], dwusiarczan sodu i kwaśne fluorki (pkt 6) może być pakowany do naczyń drewnianych, jak np. beczki, pod warunkiem, że naczynia te są bardzo szczelne oraz uniemożliwiają wyciekanie;
b) odpadki kwasów przy oczyszczaniu olejów mineralnych (Säureharz) [pkt 1c) ], zawierające kwas siarkowy mogący ociekać, pakuje się do naczyń z drzewa lub żelaza;
c) kwas fluorowodorowy i skoncentrowany kwas fluoroborowy [pkt 1 h)] pakuje się do naczyń z ołowiu, z żelaza powleczonego ołowiem lub z gutaperki bądź też w naczynia drewniane powleczone wewnątrz parafiną lub żywicą.
Roztwory kwasu fluorowodorowego, zawierające od 60 do 85°% czystego kwasu, można również pakować do naczyń żelaznych nie powleczonych ołowiem. Roztwory kwasu fluorowodorowego, nie zawierające więcej niż 70% czystego kwasu, mogą być ładowane również do naczyń z syntetycznych mas plastycznych.
Naczynia z roztworem kwasu fluorowodorowego, zawierającego 41% i więcej czystego kwasu, oraz z koncentrowanym kwasem fluoroborowym powinny być zamknięte wkręconymi zatyczkami.
Wszelkie takie naczynia powinny być zamknięte w ten sposób, aby kwas nie mógł wyciekać.
d) materiały wymienione w punkcie 3a) tylko w naczynia żelazne, szklane, porcelanowe, kamionkowe i tym podobne;
e) dwusiarczek sodu i kwaśne fluorki (pkt 6) można pakować również w teczki, wyłożone od wnętrza ołowiem, albo w beczki, kartonowe lub z dykty, podwójne lub powleczone wewnątrz parafiną lub podobnym materiałem, albo w worki z chlorku poliwinylu, dobrze przewiązane i umieszczone w drewnianych beczkach lub skrzyniach gładkich bez miejsc metalowych; worki te muszą być trwale umieszczone w ten sposób, aby w czasie przewozu nie mogły się przesuwać w swym opakowaniu ochronnym.
a) odpadki kwasów otrzymywane przy oczyszczaniu olejów mineralnych (Säureharz) [pkt 1c)], zawierające tylko drobne ilości mogącego ociekać kwasu siarkowego (patrz c. m. 516 ust. 1);
b) dwusiarczan sodu (pkt 6) [patrz c. m. 516 (2)].
a) dymiący kwas siarkowy [pkt 1a)], zawierający co najmniej 20% wolnego bezwodnika, albo
b) roztwory wodne kwasu nadchlorowego [pkt 1 i)], zawierające ponad 30% tego kwasu, albo
c) brom (pkt 4).
504
Jeżeli jednak komory są zrobione z wytrzymałego materiału i tak u góry urządzone, że kwas nie może wytryskiwać na zewnątrz w niebezpiecznej ilości, to opakowanie akumulatorów nie jest konieczne, lecz akumulatory muszą być zabezpieczone od przewrócenia się, przesunięcia lub uszkodzenia.
Również komory i baterie wbudowane do pojazdów nie wymagają specjalnego opakowania; jeżeli pojazdy te są dobrze umocowane w wagonie kolejowym.
505
a) w zalutowane naczynia z blachy czarnej lub białej albo w hermetycznie zamknięte butle z blachy czarnej, białej lub z miedzi, albo
b) w zatopione na końcu naczynia szklane lub w hermetycznie zamknięte naczynia porcelanowe, kamionkowe i tym podobne.
506
a) naczynia ze stali, ołowiu lub miedzi albo
b) w naczynia szklane z oszlifowanymi korkami szklanymi; naczynia te należy układać przekładając materiałem wypełniającym w opakowaniu z drzewa lub - jeśli zawierają więcej niż 5 kg materiału - w opakowaniu metalowym.
507
Płynne chlorowcowane ciała drażniące (pkt 10), należy pakować:
a) w ilościach najwyżej 100 g w ampułki szklane, zatapiane na końcu. Ampułki te należy napełniać tylko do 95% ich zawartości i układać pojedynczo lub po kilka w naczyniach blaszanych lub drewnianych, przekładając niepalnym materiałem chłonnym, albo
b) w naczynia szklane z oszlifowanymi korkami szklanymi, mające najwyżej 5 1 pojemności.
Naczynia te należy napełniać tylko do 95% ich zawartości i układać, przekładając je niepalnym materiałem chłonnym bądź w skrzyni wyłożonej blachą lutowaną, która przy większej ilości naczyń nie powinna zawierać więcej niż 20 l ciał drażniących, bądź każde oddzielnie w pudełka z blachy lutowanej, które pojedynczo lub po kilka powinny być ułożone do skrzyń, albo
c) w butelki metalowe z zamknięciem wkręcanym, które mogą być napełnione tylko do 95% ich pojemności.
508
Jako naczyń szklanych do roztworów, zawierających ponad 35%, lecz nie więcej niż 45% nadtlenku wodoru, można używać oplecionych balonów (demionów). Ilości do 200 g należy pakować do butelek szklanych o pojemności co najmniej 300 cm3.
a) naczynia szklane, porcelanowe, kamionkowe lub z materiału podobnego z roztworami zawierającymi ponad 6%, lecz nie więcej niż 35% nadtlenku wodoru: w koszach wiklinowych, w koszach żelaznych z pokrywami lub w skrzyniach. Kosze wiklinowe i żelazne powinny być zaopatrzone w uchwyty;
b) balony szklane oplecione (demiony) z roztworami zawierającymi ponad 35%, lecz nie więcej niż 45% nadtlenku wodoru: w koszach wiklinowych lub lakierowanych koszach żelaznych z pokrywami. Nie wolno używać do pakowania ani słomy, ani wełny drzewnej. Sztuka przesyłki nie powinna ważyć więcej niż 75 kg.
Butelki szklane, mieszczące nie więcej niż 200 g: w puszkach blaszanych z ziemią okrzemkową, wkładanych do skrzyń drewnianych;
c) naczynia szklane z roztworami zawierającymi ponad 45%, lecz nie więcej niż 60% nadtlenku wodoru: w wypełnionych ziemią okrzemkową koszach blaszanych z pełnymi ściankami, nieprzesiąkliwych i osmołowanych, które należy umieszczać w skrzyni zaopatrzonej w pochyłe wieko.
509
a) do naczyń ze szkła, porcelany, kamionki lub z innego podobnego materiału, które należy umieścić przekładając je materiałem wypełniającym w opakowaniu ochronnym, albo
b) do beczek metalowych wyłożonych odpowiednim materiałem.
3. Pakowanie razem.
510
Spośród materiałów wymienionych pod c. m. 501 mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki razem ze sobą albo z materiałami lub przedmiotami innych klas, albo też z innymi towarami tylko niżej podane materiały i tylko pod następującymi warunkami:
a) razem ze sobą: materiały wymienione w tym samym punkcie. Po opakowaniu ich według przepisów dla sztuk przesyłki należy je łączyć razem w drewnianym naczyniu zbiorowym;
b) razem ze sobą albo z materiałami lub przedmiotami innych klas - jeżeli i o ile pakowanie razem jest również dla nich dozwolone - albo z innymi towarami:
1. materiały wymienione w punktach 1 do 5, 8 i 12 w ilości najwyżej 15 kg każdego z tych materiałów,
2. materiały wymienione w punkcie 9 w ilości: najwyżej 5 kg każdego z tych materiałów,
3. materiały wymienione w punkcie 11a), w naczyniach o zawartości najwyżej po 1 kg, ogółem najwyżej 10 kg.
Materiały te, opakowane według przepisów dla sztuk przesyłki, należy łączyć razem w drewnianym naczyniu zbiorowym z innymi pakowanymi razem towarami. Naczynie zbiorowe wraz z zawartością nie powinno ważyć więcej niż 75 kg.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki (patrz Dodatek V).
511
Skrzynie z akumulatorami elektrycznymi [pkt 1 b) i 3b) ] powinny posiadać wyraźny i nie zacierający się napis: "Akumulatory elektryczne". Napis powinien być sporządzony w jednym z języków urzędowych kraju wysyłającego i oprócz tego w języku francuskim, niemieckim lub włoskim, jeżeli taryfy międzynarodowe lub specjalne porozumienia, zawarte między zarządami kolejowymi, nie postanawiają inaczej.
512
B. Sposób nadawania, ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
513
Materiały wymienione w punktach 1 do 5, 8, 11c) i 12 mogą być wysyłane jako przesyłki pośpieszne tylko w przesyłkach wagonowych, z wyjątkiem takich przesyłek, które według c. m. 515 (2) mogą być ładowane do wagonów krytych.
C. Wzmianki w liście przewozowym.
514
a) w razie zapakowania w naczynia kruche:
dla dymiącego kwasu siarkowego [pkt 1a) ]: zawartość procentową wolnego bezwodnika; dla kwasu nadchlorowego [pkt 1i) ]: zawartość procentową kwasu nadchlorowego.;
dla wodnych roztworów nadtlenku wodoru (wody utlenionej) (pkt 11): zawartość procentową nadtlenku wodoru.
Bez powyższych wskazówek kwasy w naczyniach kruchych powinny być opakowane zgodnie z c. m. 503 (3), a roztwory nadtlenku wodoru zgodnie z c. m. 508 (3) c);
b) dla szlamu ołowianego, pochodzącego z akumulatorów lub komór ołowianych [pkt 1b) ], zapakowanego w naczynia drewniane: "Opakowanie zgodne z przepisami Załącznika 1 do KMT";
c) dla kwasu fluorowodorowego [pkt 1h) ]: zawartość procentową kwasu fluorowodorowego.
Bez takiej wskazówki kwas ten uważa się za kwas fluorowodorowy zawierający 41% i więcej czystego kwasu [c. m. 503 (1) e) ]; jeżeli kwas ten przewozi się w wagonach-zbiornikach (wagonach z garnkami), naczynia takich wagonów powinny być zrobione z blachy żelaznej pokrytej ołowiem [c. m. 517 (2) ];
d) "suchy", jeżeli do przewozu opakowanego dwusiarczanu sodu (pkt 6) zażądano wagonu krytego albo jeżeli materiał ten ma być przewieziony bez opakowania jako przesyłka wagonowa w wagonie wyłożonym tylko parafinowaną lub smołowaną tekturą [patrz c. m. 516 (2) ],
D. Sprzęt i urządzenia przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
515
a) sztuki przesyłki w formie mocnych beczek metalowych, zawierające materiały wymienione w ustępie (1), pod warunkiem, że beczki te będą ustawione pokrywą do góry i tak umocowane, by nie mogły się ani przetaczać, ani przewracać.
Jednakże beczki z kwasem fluorowodorowym [pkt 1 h)] albo roztworami podchlorynów (pkt 12) - jako przesyłki drobne nie mogą ważyć więcej niż 75 kg, a beczki z materiałami wymienionymi w punkcie 3 mogą być napełnione najwyżej do 95% ich pojemności;
b) sztuki przesyłki z kruchych naczyń, jeśli każde z nich waży nie więcej niż 75 kg i jeśli każde naczynie jest umieszczone w ochronnym opakowaniu drewnianym, wyłożonym materiałem wypełniającym (jaki odpowiada przepisom dotyczącym opakowań przewidzianym pod różnymi c. m. dla każdego materiału);
c) gaśnice, zawierające kwasy wymienione w punkcie 1;
d) akumulatory elektryczne [pkt 1b) i 3b) ].
516
517
518
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach (patrz Dodatek V).
519
Przy przewozie materiałów wymienionych w punktach 1 do 4, 8 do 10 i 11c) powinny być na obu ścianach bocznych wagonu umieszczone nalepki według wzoru nr 4.
E. Zakaz ładowania razem.
520
a) z materiałami chloranowymi i nadchloranowymi, wymienionymi w punkcie 19 klasy la (c. m. 21);
b) z chloranami chlorynami lub mieszaniną chloranów, nadchloranów i chlorynów klasy IIIc (c. m. 371).
521
Na przesyłki, które nie mogą być ładowane razem do jednego wagonu, należy sporządzać osobne listy przewozowe (art. 6 § 9 ust. 2 KMT).
F. Próżne opakowania. Inne przepisy.
522
523-599
KLASA VI.
MATERIAŁY BUDZĄCE ODRAZĘ LUB ZARAŹLIWE
MATERIAŁY BUDZĄCE ODRAZĘ LUB ZARAŹLIWE
1.
Wyszczególnienie materiałów.
Wyszczególnienie materiałów.
Spośród materiałów określonych w tytule klasy VI dopuszcza się do przewozu tylko materiały wymienione pod c. m. 601 i to na warunkach przewidzianych pod c. m. 601 do 616. Materiały te uważa się wskutek tego za materiały Załącznika I.
601
1. Ścięgna świeże, świeże obrzynki skór nie wapnione lub nie solone, jako też odpadki ścięgien świeżych lub świeżych obrzynków skór, świeże rogi i racice lub kopyta nie oczyszczone z kości i miękkich części, kości świeże nie oczyszczone z mięsa i innych miękkich części, szczecina świńska surowa i sierść świńska surowa.
Uwaga. Mokre i świeże obrzynki skór, wapnione lub solone, nie podlegają przepisom Załącznika I.
2. Skóry świeże, tj. skóry nie solone i skóry solone, które ociekają w uciążliwej ilości krwawą słoną posoką.
Uwaga. Dobrze nasolone skóry, zawierające nieznaczną ilość wilgoci, nie podlegają przepisom Załącznika I.
3. Kości oczyszczone lub suszone, rogi i racice lub kopyta oczyszczone albo suche.
Uwaga. Kości odtłuszczone i suche, nie wydzielające zapachu gnilnego, nie podlegają przepisom Załącznika I.
4. Żołądki cielęce świeże, oczyszczone z wszelkich resztek pokarmu.
Uwaga. Żołądki cielęce suszone, nie wydzielające żadnego zapachu niemiłego, nie podlegają przepisom Załącznika I.
5. Prasowane pozostałości z wyrobu kleju ze skór (odpadki zawierające wapno, pozostałości z wapniowania obrzynków skór albo pozostałości używane jako nawóz).
6. Nie prasowane pozostałości z wyrobu kleju ze skór.
7. Uryna zdrowa zabezpieczona od rozkładu.
8. Budzące odrazę lub zaraźliwe materiały pochodzenia zwierzęcego, wyżej nie wymienione.
9. Obornik mieszany ze słomą.
10. Inne odchody (fekalia) i odchody (fekalia) pochodzące z ustępów.
11. Próżne opakowanie i próżne worki po materiałach wymienionych w punktach 1 do 6, 8 i 10 klasy VI jak również opony, które służyły do przykrycia materiałów klasy VI.
12. Próżne opakowanie po materiałach wymienionych w punkcie 7 klasy VI.
Uwaga. Do punktów 11 i 12. Opakowanie nie oczyszczone jest wyłączone od przewozu.
2. Przepisy przewozowe.
(Przepisy dotyczące próżnego opakowania i opon podane są pod 1it. F.).
A. Sztuki przesyłki.
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
602
2. Opakowanie poszczególnych materiałów.
603
a) szczecinę świńską i sierść świńską, suche w stanie surowym (pkt 1) ; materiały te, jeśli nie są suche, mogą być pakowane do worków tylko w czasie od 1 listopada do 15 kwietnia;
b) materiały wymienione w punkcie 2, jeżeli worki są nasycone odpowiednimi środkami odkażającymi i tylko w czasie od 1istopada do lutego;
c) materiały wymienione w punktach 3 i 4.
604
Jako przesyłki wagonowe materiały wymienione w punktach 1 do 10 mogą być przewożone we wskazanym niżej opakowaniu, odpowiadającym najmniejszym wymaganiom, albo też i bez opakowania pod następującymi warunkami:
a) materiały wymienione w punktach 1, 2 i 8:
1. w miesiącach od 1istopada do lutego bez opakowania; w innych miesiącach w opakowaniu z worków nasyconych odpowiednimi środkami odkażającymi;
2. rogi, racice, kopyta lub kości świeże (pkt 1) w ciągu wszystkich miesięcy, w opakowaniu lub bez opakowania, pod warunkiem, że zostały skropione odpowiednimi środkami odkażającymi; to samo dotyczy innych materiałów, lecz jedynie załadowanych do wagonów krytych, posiadających specjalne urządzenia i zaopatrzonych w przyrządy wentylacyjne [patrz c.m. 609(3) ];
3. jeżeli jednak złej woni nie da się usunąć przez odkażenie, materiały należy zapakować do beczek lub kubłów;
b) materiały wymienione w punkcie 3 bez opakowania;
c) żołądki cielęce (pkt 4) zapakowane do naczyń lub worków;
d) materiały wymienione w punkcie 5 bez opakowania, jeśli są skropione mlekiem wapiennym tak, że żaden zapach gnilny nie daje się odczuwać; jeśli nie da się usunąć przykrego zapachu, to należy je zapakować do beczek, kubłów lub skrzyń;
e) materiały wymienione w punkcie 6 zapakowane do beczek, kubłów lub skrzyń;
f) materiały wymienione w punkcie 7 zapakowane do naczyń z ocynkowanej blachy żelaznej;
g) obornik mieszany ze słomą (pkt 9) bez opakowania;
h) odchody i odchody pochodzące z ustępów (pkt 10) zamknięte w naczynia blaszane.
605
3. Pakowanie razem.
Spośród materiałów wymienionych pod c. m. 601 mogą być łączone w jedną sztukę przesyłki tylko materiały wymienione w tym samym punkcie, razem ze sobą w przepisanym opakowaniu.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki.
606
Nie ma przepisów.
B. Sposób nadawania. Ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
607
C. Wzmianki w liście przewozowym.
608
Nazwa towaru w liście przewozowym powinna odpowiadać nazwie wydrukowanej kursywą pod c. m. 601.
Jeśli cyfra ta nic zawiera nazwy materiału, należy wskazać jego nazwę handlową, dodając "Towar klasy VI, punkt 8". Nazwę towaru należy podkreślić czerwonym kolorem.
D. Sprzęt i urządzenia przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
609
a) materiały wymienione w punktach 1, 2 i 8 oponą nasyconą odpowiednimi środkami odkażającymi, którą przykrywa się następnie drugą oponą;
b) rogi, racice, kopyta lub kości świeże (pkt 1) nie opakowane, skropione odpowiednimi środkami odkażającymi: oponą lub nasmoloną tekturą;
c) nie opakowane materiały wymienione w punkcie 3: oponami, chyba że materiały te zostały tak skropione odpowiednimi środkami odkażającymi że przykry zapach nie daje się odczuwać:
d) nie opakowane materiały wymienione w punkcie 9: oponą.
a) materiały wymienione w punktach 1 i 8, zapakowane w naczynia metalowe z zabezpieczającym zamknięciem, ustępującym pod ciśnieniem wewnętrznym;
b) materiały wymienione w punktach 3 i 4.
610
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach.
611
Nie ma przepisów.
E. Zakaz ładowania razem.
612
Materiałów klasy VI nie wolno ładować do jednego wagonu razem z artykułami żywnościowymi i towarami konsumpcyjnymi.
613
Na przesyłki, które nie mogą być ładowane razem do jednego wagonu, należy sporządzać osobne listy przewozowe (KMT art. 6, § 9 ust. 2).
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
614
615
616
Materiały klasy VI powinny być w magazynach umieszczane oddzielnie od artykułów żywnościowych i towarów konsumpcyjnych.
617-699
KLASA V II.
MATERIAŁY RÓŻNE
MATERIAŁY RÓŻNE
1.
Wyszczególnienie materiałów.
Wyszczególnienie materiałów.
Materiały wymienione pod c. m. 701 podlegają przepisom przewidzianym pod c. m. 701 do 721. Materiały te uważa się wskutek tego za materiały Załącznika I.
701
1. Siarczek sodu. Patrz również c. m. 701 a.
2. Płyty i filmy powleczone emulsją czułą na promienie świetlne i inne promienie (jak płyty fotograficzne, filmy kinematograficzne, filmy do zdjąć roentgenowskich itp.), jeżeli te płyty i filmy jeszcze nie są wywołane.
701a
Siarczek sodu (pkt 1) w ilości najwyżej 1 kg nie podlega przepisom Załącznika I, jeżeli jest zapakowany do naczyń szczelnie zamkniętych, odpornych na działanie zawartości i jeżeli te naczynia są ułożone starannie, pojedynczo lub po kilka w mocnym opakowaniu drewnianym.
2.
Przepisy o przewozie.
Przepisy o przewozie.
702
1. Ogólne przepisy o opakowaniu.
2. Opakowanie poszczególnych materiałów.
703
Siarczek sodu (pkt 1), nie oczyszczony lub w roztworze, należy pakować do szczelnych naczyń żelaznych, a siarczek sodu rafinowany lub krystaliczny (pkt 1) może być pakowany do innych naczyń również szczelnych.
704-712
3. Pakowanie razem.
713
Siarczek sodu (pkt 1) i przedmioty wymienione w pkt 2 mogą być pakowane razem z materiałami i przedmiotami innych klas - jeżeli i o ile pakowanie takie razem jest również dla nich dozwolone - lub z innymi towarami. Jednakże łączenie w jedną sztukę przesyłki siarczku sodu z materiałami wymienionymi w punktach 1, 5, 6, 8 i 9 klasy V (c. m. 501) jest niedopuszczalne.
Siarczek sodu, opakowany według przepisów dla niego przewidzianych, należy łączyć w opakowaniu zbiorowym z innymi towarami przed pakowaniem razem. Opakowanie zbiorowe wraz z zawartością nie powinno ważyć więcej niż 75 kg.
4. Napisy i nalepki ostrzegawcze na sztukach przesyłki.
714
Sztuki przesyłki zawierające przedmioty wymienione w punkcie 2 powinny być zaopatrzone w napis "Filmy", nawet jeżeli chodzi o płyty fotograficzne. Poszczególne litery tego napisu powinny być wielkości co najmniej 5 cm.
B. Sposób nadawania. Ograniczenia w przyjmowaniu do przewozu.
715
Nie ma ograniczeń.
C. Wzmianki w liście przewozowym.
716
Nazwa towaru w liście przewozowym powinna odpowiadać nazwie wydrukowanej kursywą, pod c. m. 701. Nazwę towaru należy podkreślić czerwonym kolorem.
D. Sprzęt i urządzenia przewozowe.
1. Przepisy dotyczące wagonów i ładowania.
717
Sztuki przesyłki, zawierające materiały wymienione w niniejszej klasie, mogą być pakowane razem do małych pojemników (patrz Dodatek VI).:
2. Napisy i nalepki ostrzegawcze na wagonach.
719
Nie ma przepisów.
E. Zakaz ładowania razem.
720
Nie ma.
F. Próżne opakowanie. Inne przepisy.
721
Sztuki przesyłki, zawierające przedmioty wymienione w punkcie 2, powinny być w magazynach umieszczane oddzielnie w odległościach co najmniej 10 m od sztuk przesyłki zawierających materiały wymienione w klasie IVb.
722-1099
DODATEK I.
A. Warunki stałości dla materiałów wybuchowych i dla materiałów stałych łatwo zapalnych
1100
Wyszczególnione niżej warunki stałości stanowią najniższe normy porównawcze, określające wymaganą stałość materiałów dopuszczonych do przewozu. Materiały te można nadawać do przewozu tylko wtedy, gdy odpowiadają w zupełności następującym przepisom:
1101
Do c. m. 21 pkt 1, c. m. 101 pkt 4 i c. m. 331 pkt 8: Nitroceluloza nagrzewana przez 1/2 godziny w temperaturze 132°C nie powinna wydzielać widocznych żółtobrunatnych oparów dwutlenku azotu. Temperatura zapłonu powinna być wyższa od 180°C. Nić piroksylinowa powinna odpowiadać tym samym warunkom stałości co nitroceluloza. Patrz c. m. 1151 a) i 1152.
1102
Do c. m. 21 punkty 3, 4, 13, 14 i 15:
1. Prochy nitrocelulozowe nie zawierające nitrogliceryny: 3 g prochu, nagrzewane przez 1 godzinę w temperaturze 132°C, nie powinny wydzielać widocznych żółtobrunatnych oparów dwutlenku azotu. Temperatura zapłonu powinna być wyższa od 170°C.
2. Prochy nitrocelulozowe zawierające nitroglicerynę: 1 g prochu, nagrzewany przez 1 godzinę w temperaturze 110°C, nie powinien wydzielać widocznych żółtobrunatnych oparów dwutlenku azotu. Temperatura zapłonu powinna być wyższa od 160°C.
Patrz c. m. 1151 b) i 1152.
1103
Do c. m. 21 pkt 5: Odpadki filmów nitrocelulozowych, myte i poddane dalszej przeróbce, nie powinny przy nagrzewaniu przez 1/2 godziny w temperaturze 132° C wydzielać widocznych żółtobrunatnych oparów dwutlenku azotu.
Patrz c. m. 1151 a).
1104
Do c. m. 21 punkty 6, 7, 8, 9, 16 i 17:
1. Trójnitrotoluen, mieszaniny zwane trójnitroluenem ciekłym i trójnitroanizol (pkt 56), heksyl i kwas pikrynowy pkt 7 a), mieszaniny czteroazotanu pentaerytrytu i trójnitrotoluenu (pentolit i mieszaniny trójmetyleno-trójnitraminy i trójnitrotoluenu (heksolit) (pkt 7 b), zmiękczony pentryt i zmiękczony heksogen (pkt 7 c), tetryl (pkt 8 b) i 16 b), pentryt i heksogen (punkty 9 a) i 17 a), mieszaniny pentrytu i pentolitu oraz mieszaniny trójmetyleno trójnitroaminy i heksolitu (punkty 9 b) i 17 b), mieszaniny czteroazotanu, pentaerytrytu i trójmetylenotrójnitroaminy z woskiem, parafiną lub materiałami podobnymi (punkty 9 c) i 17 c) i trójnitrorezorcyna (punkt 16 a) przy nagrzewaniu przez 3 godziny do 90° C nie powinny wydzielać widocznych oparów dwutlenku azotu. Patrz c. m. 1153 a).
niż trójnitrorezorcyna, jeśli są rozpuszczalne w wodzie,
niż czteronitrometyloanilina, jeśli nie są rozpuszczalne w wodzie.
Patrz c. m. 1153, 1154, 1155 i 1156.
1105
Do c. m. 21 pkt 10: Materiały wybuchowe bazowane na saletrze amonowej, trzymane w ciągu 48 godzin w temperaturze 75°C, nie powinny wydzielać widocznych żółtobrunatnych oparów dwutlenku azotu. Przedtem i potem nie powinny być one wrażliwsze tak na uderzenie i tarcie jak i pod względem zapalności od porównawczego materiału wybuchowego o składzie następującym: 80% saletry amonowej, 12% trójnitrotoluenu, 6% nitrogliceryny i 2% mączki drzewnej. Patrz c. m. 1153 b), 1154, 1155 i 1156.
Próbkę wyżej opisanego porównawczego materiału wybuchowego może postawić do dyspozycji państwom uczestniczącym w niniejszej konwencji, laboratorium materiałów wybuchowych w Sevran (Seine-et-Oise) we Francji (adres: Laboratoire des substances explosives, Sevran (Seine-et-Oise) - France).
1106
Do c. m. 21 punkt 11: Materiał wybuchowy nie powinien być bardziej wrażliwy tak na uderzenie i tarcie, jak i pod względem zapalności od porównawczego materiału wybuchowego o składzie następującym: 75% saletry potasowej, 10% siarki. i 15% węgla brunatnego. Patrz c. m. 1154, 1155 i 1156.
1107
Do c. m. 21 pkt 18: Dynamity nie powinny być bardziej wrażliwe tak na uderzenie i tarcie jak i pod względem zapalności od żelatyny wybuchowej, zawierającej 93% nitrogliceryny lub dynamitu okrzemkowego, zawierającego najwyżej 75% nitrogliceryny. Patrz c. m. 1154 b), 1155 i 1156.
1108
Do c. m. 21 pkt 19: Materiały wybuchowe bazowane na chloranach i nadchloranach nie powinny zawierać żadnych soli amonowych. Nie powinny one być bardziej wrażliwe tak na uderzenie i tarcie, jak i pod względem zapalności od chloranowego materiału wybuchowego o składzie następującym: 80% chloranu potasu, 10°/o dwunitrotoluenu, 4% oleju rycynowego i 1% mączki drzewnej. Patrz c. m. 1154, 1155 i 1153.
1109
Do c. m. 21 punkty 20 i 21: Prochy czarne nie powinny być bardziej wrażliwe tak na uderzenie i tarcie, jak i pod względem zapalności od najdrobniejszego prochu myśliwskiego o składzie następującym: 75% saletry potasowej, 10% siarki i 15% węgla drzewnego kruszynowego. Patrz c. m. 1154, 1155 i 1156.
1010
Do c. m. 61 pkt 1 b): Materiał wybuchowy nie powinien być bardziej wrażliwy tak na uderzenie i tarcie jak i pod względem zapalności od czteronitrometyloaniliny. Patrz c. m. 1154, 1155 i 1156.
1111
Do c. m. 61 pkt 1 c): Materiał wybuchowy nie powinien być bardziej wrażliwy tak na uderzenie i tarcie, jak i pod względem zapalności od pentrytu. Patrz. c. m. 1154, 1155 i 1156.
1112
Do c. m. 61 pkt 5 d): Ładunek wzmacniający nie powinien być bardziej wrażliwy tak na uderzenie i tarcie, jak i pod, względem zapalności od czteronitronsetyloaniliny. Patrz. c. m. 1154, 1155 i 1156.
1113
Do c. m. 100 (2) d): Ładunek wybuchowy, trzymany przez 4 tygodnie w temperaturze 50º C, nie powinien wykazywać zmian wskazujących na niedostateczne warunki stałości. Patrz c. m. 1157.
1114-1149
B. Przepisy dotyczące prób.
1150
1151.
Próba stałości chemicznej przy nagrzewaniu (próba cieplna) (patrz c. m. 1101, 1102 i 1103).
a) Badanie materiałów wymienionych pod c. m. 1101 i 1103.
długość 350 mm
średnica wewnętrzna 16 mm
grubość ścianki 1,5 mm
wkłada się po 1 g materiału wybuchowego, osuszonego ponad chlorkiem wapnia. Obydwie probówki zupełnie nakryte w ten sposób, by ich zamknięcie nie stawiało oporu, umieszcza się następnie w termostacie tak, by były widoczne przynajmniej w swej długości, i trzyma się przez 30 minut w stałej temperaturze 132°C. Przez ten czas obserwuje się, czy nie wydziela się dwutlenek azotu w postaci żółtobrunatnych oparów, szczególniej widocznych na białym tle.
b) Próba prochów wymienionych pod c. m. 1102.
1152
Temperatura zapłonu (patrz c. m. 1101 i 1102).
długość 125 mm
średnica wewnętrzna 15 mm
grubość ścianki 0,5 min
i powinny być zanurzone do głębokości 20 mm.
1153
Próba wytrzymałości chemicznej na ciepło. (patrz c. m. 1104 i 1105).
a) Próba materiałów wymienionych pod c. m. 1104 pkt 1.
b) próba materiałów wymienionych pod c. m. 1104 pkt 2 i pod c. m. 1105.
1154
Badanie wrażliwości na rozgrzanie do czerwoności i na zapłon (patrz c. m. 1104 do 1112).
a) Próba w rozpalonym do czerwoności naczyniu żelaznym półkolistym (patrz c. m. 1104 do 1106 i 1108 do 1112).
Wyniki prób należy rozróżniać jak następuje:
1. zapalenie z powolnym spalaniem (materiały wybuchowe amonowo-saletrzane),
2. zapalenie z szybkim spalaniem (materiały wybuchowe chloranowe),
3. zapalanie z gwałtownym spalaniem i deflagracją (proch czarny),
4. gwałtowny wybuch (piorunian rtęci).
b) Próba zapalności (patrz c. m. 1104 do 1112).
1155
Próba wrażliwości na uderzenie (patrz c. m. 1104 do 1112).
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................
a) Materiał wybuchowy w ilości odmierzonej za pomocą małej łyżeczki o pojemności 0,05 cm3 wkłada się ostrożnie pomiędzy obydwie części tłoczka, których stykające się powierzchnie nie powinny być wilgotne. Temperatura otoczenia nie powinna przewyższać 30° C i nie powinna być niższa od 15° C. Każda próbka materiału wybuchowego powinna być tylko raz uderzona. Po każdej próbie tłoczek i pierścień prowadzący należy dokładnie oczyścić, usuwając mogące na nich znajdować się pozostałości materiału wybuchowego.
b) Próby należy rozpoczynać od takiej wysokości spadku, przy której może nastąpić zupełny wybuch materiału wybuchowego poddanego próbie. Wysokość spadku zmniejsza się stopniowo do chwili, kiedy wybuch będzie niezupełny lub wcale nie nastąpi. Przy tej ostatniej wysokości wykonywa się cztery próby uderzeniowe, a jeśli choćby jedna doprowadzi do wyraźnego wybuchu, wykonywa się cztery dalsze próby z wysokości nieco mniejszej itd.
c) Za granicę wrażliwości uważa się tę najmniejszą wysokość spadku, przy której podczas co najmniej czterech prób ciężar spadający z tej samej wysokości spowodował wyraźny wybuch.
d) Normalnie próbę uderzeniową wykonywać należy ciężarem 2 kg; gdyby jednak wrażliwość na uderzenie tym ciężarem wymagała większej wysokości spadku niż 60 do 70 cm, to próby uderzeniowej należy dokonać ciężarem 5 kg.
1156
Próba wrażliwości na tarcie (patrz c. m. 1104 do 1112).
1. bez żadnych objawów;
2. słabe pojedyncze trzaski;
3. trzaski częste lub pojedyncze, trzaski bardzo mocne.
1157
Stałość wyrobów, wymienionych pod c. m. 1113, sprawdza się zwykłymi sposobami laboratoryjnymi.
1158-1199
DODATEK II
Przepisy dotyczące jakości naczyń ze stopów aluminiowych dla niektórych gazów klasy Id.
A. Gatunek materiałów,
1200
Materiały dla naczyń poddano, ciśnieniu próbnemu | do 30 30 kg/cm2 | do 60 60 kg/cm2 | ponad 60 60 kg/cm2 |
Twardość wg Brinella H w kg/mm2 | 55 - 65 | 75 - 95 | 105 - 140 |
Wytrzymałość na rozerwanie βz w kg/mm2. | 22 - 26 | 26 - 30 | 38 - 55 |
Granica elastyczności ơf w kg/mm2 (zniekształcenie stałe λ=2‰ | 10 - 14 | 17 - 21 | 23 - 41 |
Wydłużenie po rozciągnięciu 5d (podłużne) λ5 w % | 30 - 22 | 22 - 19 | 16 - 12 |
Współczynnik zginania k poprzeczne | 40 - 30 | 30 - 25 | 24 - 13 |
Opór rozerwania χ w kgm/cm2 | 4 | 3 | 3 - 2,5 |
Pośrednie wartości mogą być odczytywane z wykresów na stronie następnej.
jeżeli średnica naczynia nie przekracza 50 mm, najmniej 1,5 mm,
jeżeli średnica naczynia ma od 50 do 150 mm, najmniej 2,0 mm,
jeżeli średnica naczynia ma powyżej 150 mm, najmniej 3,0 mm.
B. Dodatkowe urzędowe próby stopów aluminiowych na zawartość miedzi.
1201
C. Zabezpieczenie powierzchni wewnętrznej.
1202
Zabezpieczenie powierzchni wewnętrznej naczyń za pomocą utleniania anodowego uzupełnia się stosując specjalny lakier szczególnie polecany, jeżeli on nie działa na wysuszony gaz.
1203-1299
Uzupełnienie do Dodatku II
NACZYNIA ZE STOPÓW ALUMINIOWYCH
według stopów nie rafinowanych lub rafinowanych
DODATEK III
Próby materiałów płynnych łatwo zapalnych klasy IIIa.
1300
Punkt zapłonu ustala się za pomocą następujących aparatów:
a) dla temperatur nie wyższych niż 50° C: aparat Abel, aparat Aparat-Pensky, aparat Luchaire-Finances, aparat Tag;
b) dla temperatur powyżej 50° C; aparat Peńsky-Martens, aparat Luchaire-Finances;
c) za pomocą każdego innego aparatu, który daje wyniki różniące się nie więcej niż o 2° C od wyników, jakie dawałyby w tych samych wypadkach aparaty wymienione wyżej.
1301
Prób dokonuje się:
a) aparatem Abel według brytyjskiej normy nr 33/44 "Institute ot Petroleum"; można używać też aparatu Abel-Pensky według tej samej normy
b) aparatem Pensky-Martens według normy nr 34/47 "Institute oi Petroleum" lub normy D. 93.46. A.S.T.M.;
c) aparatem Tag według normy D. 53.46. A.S.T.M.;
d) aparatem Luchaire według instrukcji załączonej do francuskiego zarządzenia ministerialnego z dnia 26 października 1925.
W razie użycia innych aparatów należy przy dokonywaniu prób stosować następujące środki ostrożności:
1. próby powinny być dokonywane w miejscu wolnym od przeciągu;
2. szybkość ogrzewania cieczy badanej nie powinna przekraczać nigdy 5° C na minutę;
3. płomień zapalający musi posiadać długość 5 mm (± 0,5 mm);
4. po każdym podwyższeniu się temperatury o 1°C należy wprowadzić do otworu naczynia płomień zapalający.
1302
Gdy zaszeregowanie łatwo zapalnego materiału płynnego jest sporne, obowiązuje zaszeregowanie zaproponowane przez nadawcę, jeśli próba punktu zapłonu danego płynu da wynik różniący się nie o więcej niż 2°C od podanych pod c. m. 301 granic (21°, 55° i 100°C). Jeśli próba da wynik różniący się o więcej niż 2°C, należy przeprowadzić ponowną próbę i najwyższy z otrzymanych wyników należy uważać za właściwy.
1303
Celem ustalenia zawartości nadtlenków w cieczy należy postępować następująco:
Wlewa się do zlewki Erlenmayera pewną ilość p (około 5 g, odważoną dokładnie na 1 g) cieczy, która ma być badana, dodaje się 20 cm3 bezwodnika kwasu octowego i około 1 g stałego sproszkowanego jodku potasu i wstrząsa się. Po 10 minutach podgrzewa się płyn w ciągu 3 minut do 60°C, po czym pozostawia się na 5 minut do ochłodzenia i dodaje się następnie 25 cm3 wody. Zwolniony jod miareczkuje się 1/10 normalnym roztworem tiosiarczanu sodu bez użycia wskaźnika. Zupełne odbarwienie wskazuje zakończenie reakcji. Jeśli potrzebną ilość tiosiarczanu oznaczymy przez n cm3, to zawartość procentową nadtlenku (obliczoną w H2O2) w cieczy można obliczyć według wzoru .
1304-1399
DODATEK IV
Przepisy dotyczące używania wagonów z urządzeniami elektrycznymi.
1400
Materiały wybuchowe klasy, Ia.
amunicja klasy Ib,
przedmioty klasy Ic, punktów 4, 21, 22, 23 i 26,
materiały płynne łatwo zapalne klasy IIIa, punktów 1, 2 i 3, jak również aldehyd octowy, aceton i mieszaniny acetonowe (pkt 5), w sztukach przesyłki o wadze powyżej 50 kg,
materiały stałe łatwo zapalne klasy IIIb, punktów 3 do 8, oraz
materiały podtrzymujące palenie klasy IIIc mogą być przewożone w wagonach z urządzeniami elektrycznymi tylko wtedy, gdy wagony te odpowiadają warunkom następującym:
a) Przewody elektryczne powinny być trwale umocowane i zabezpieczone od uszkodzeń mechanicznych. Przewody te, z wyjątkiem kabli ołowianych lub podobnych przewodów w kablach chronionych nierdzewną osłoną bez szwu, powinny być zamknięte w szczelnych rurkach stalowych. Połączenia obwodu pod napięciem oraz części służące do uziemienia należy zabezpieczyć przed samorozluźnieniem się. Części metalowe wagonu nie mogą być użytkowane jako przewód zerowy.
b) Do oświetlania wolno używać tylko lamp elektrycznych żarowych, źródło światła powinno być uszczelnione i zaopatrzone od strony wagonu, przeznaczonej na ładunek, w mocny i szczelny klosz ochronny ze szkła. Jeśli żarówki nie są umieszczone we wzmocnieniach ścian lub dachu w sposób zabezpieczający od wszelkich uszkodzeń mechanicznych, należy je osłonić mocnym koszem albo plecionką ochronną. Żarówki powinny być zabezpieczone przed samorozluźnieniem się w umocowaniu.
c) Maszyny elektryczne, urządzenia do regulowania, przełączniki i urządzenia bezpiecznikowe (np. bezpieczniki, wyłączniki automatyczne), przy których działaniu mogą się wytworzyć iskry, jak również oporniki, grzejniki i piorunochrony, powinny być skonstruowane w taki sposób, by nie mogły spowodować zapalenia się mieszanin powietrza i gazu, powietrza i pary albo powietrza i kurzu, jakie mogłyby istnieć w przedziale (konstrukcja wykluczająca wybuch). Ten przepis nie obowiązuje w odniesieniu do urządzeń elektrycznych, które umieszczono w przedziale zupełnie oddzielonym od części wagonu przeznaczonej na ładunek ścianami całkowicie szczelnymi bez drzwi oraz zaopatrzonym w otwory przewietrzające z ujściem na zewnątrz.
1401
1402
Wagony nie odpowiadające niniejszym przepisom mogą być mimo to użyte do przewozu wyżej wskazanych materiałów i przedmiotów, jeśli wszystkie urządzenia elektryczne, które nie odpowiadają powyższym przepisom, są wyłączone z obwodu prądu elektrycznego i zabezpieczone od włączenia w czasie przewozu.
1403-1499
DODATEK V
1. Przepisy dotyczące nalepek ostrzegawczych.
1500
Przepisowe wymiary nalepek ostrzegawczych są formatu normalizowanego A5 (148 X 210 mm). Wymiary nalepek umieszczanych na sztukach przesyłki mogą być zmniejszone do formatu A7 (74 X 105 mm).
1501
a) na wszystkich sztukach przesyłki, nadawanych do przewozu zarówno jako przesyłki drobne, jak też jako przesyłki wagonowe,
b) na wszystkich pojemnikach.
c) na wagonach, nadawanych do przewozu jako przesyłki wagonowe,
d) na wagonach, zawierających przesyłki drobne, które nadawca załadował,
1502
Dawniejsze nalepki ostrzegawcze, nie odpowiadające nowym wzorom nr nr 1, 2, 3 i 4. mogą, być używane aż do wyczerpania zapasu.
2. Objaśnienie wzorów nalepek.
1503
Nalepki ostrzegawcze do oznaczania materiałów i przedmiotów klas Ia, Ib, Id, Ie oraz II do V (patrz tablice na str. 142) oznaczają:
Nr 1 | (bomba pomarańczowa): przewidziana pod c. m. 43 49, 79, 84, 1602(5) ; | zagraża wybuchem; co do zakazu ładowania razem patrz c. m. 48, 50, 83, 85; |
Nr 2 | (pochodnia pomarańczowa): przewidziana pod c. m. 211(1) i (4), 217(1), 308(1) i (4), 314(1), 347(1) i (2), 352, 1602 (5), 1603(6); | niebezpieczeństwo ognia: co do zakazu ładowania razem patrz c. m. 216, 218, 313, 315, 351, 353; |
Nr 3 | (trupia czaszka pomarańczowa): przewidziana pod c. m. 308(2) i (4), 314(2), 317(4), 382(2), 389(2), (420(1) i (2), 427, 430(3), 1602(5), 1603(6); | materiał trujący; nie składać w wagonach i magazynach w pobliżu artykułów żywnościowych i towarów konsumpcyjnych; co do zakazu ładowania razem patrz c. m. 313, 315, 388, 390, 426, 428; |
Nr 4 | (butla opleciona pomarańczowa): przewidziana pod c. m. 382(1), 389(1), 392(3), 512(1) i (2), 519, 522(3), 1602(5), 1603(6) ; | materiał żrący: materiał podtrzymujący palenie i żrący; co do zakazu ładowania razem patrz c. m. 388, 390, 518, 520; |
Nr 5 | (sztuka przesyłki z promieniami, trupią czaszką i napisem "RADIOACTIVE", pomarańczowa): przewidziana pod c. m. 462, 466; | materiał radioaktywny (promieniowanie szkodliwe dla zdrowia); trzymać z dala od, ludzi, zwierząt i nie wywołanych emulsji fotograficznych; co do zakazu ładowania razem patrz c. m. 467 |
Nr 6 | (otwarty parasol, czarny): przewidziana pod c. m. 185(1), 1602(5), 1603(6), | chronić od wilgoci; co do zakazu ładowania razem patrz c na.192; |
Nr 7 | (dwie strzały w pozycji pionowej, czarne): przewidziane pod c. m. 151(2), 185(2), 211(2), (3) i (4), 308(3) i (4), 382(1), 420(1) i (2), 462, 512(1), (2) i (3), 1602(5); | do góry; nalepkę należy umieścić szczytami strzał do góry na dwu przeciwległych ścianach sztuki przesyłki; |
Nr 8 | (kielich czerwony,): przewidziana pod c. m. 151(1) i (2), 185(2), 211 (3) i (4), 308(3) i (4), 382(1), 420(1) i (2), 462, 512(1) i (2), 1602(5); | ostrożnie lub: nie przewracać; |
Nr 9 | (czerwona nalepka trójkątna z czarnym napisem); przewidziana pod c. m. 160, 217(2), 314(1). | przetaczać ostrożnie. |
1504-1599
Nalepki ostrzegawcze
DODATEK VI
Przepisy dotyczące pojemników.
I. Warunki ogólne.
1600
Pojemniki powinny odpowiadać następującym warunkom:
a) Po napełnieniu wysokość środka ciężkości ponad poziom, na którym jest położony, nie może przekraczać 2/3 najmniejszego wymiaru swego wielokąta oparcia.
b) Pojemnik powinien spoczywać w równowadze stałej w pozycji ustawienia na jednej płaszczyźnie.
c) Każda ze ścian stałych lub ruchomych musi być dostatecznie mocna, tak by mogła wytrzymać całość ciężaru zawartości, gdyby zbiornik był zawieszony na ścianie przeciwległej.
d) Pojemniki powinny być zaopatrzone w wystarczającą ilość urządzeń do podnoszenia, aby w normalnych warunkach możliwe było manewrowanie pojemnikiem przy pozostawieniu go w pozycji poziomej nawet wtedy, gdy jedno z tych urządzeń zawiedzie.
Urządzenia do zawieszania powinny być tak obliczone i skonstruowane, by ich nośność wynosiła co najmniej 11/2 wagi najwyższej pojemnika w stanie ładownym, podzielonej przez ilość urządzeń do zawieszania pomniejszoną o jeden.
1601
II. Przepisy specjalne dla małych pojemników.
Niżej podane przepisy obowiązują przy przewozie towarów niebezpiecznych w pojemnikach, których pojemność nie jest mniejsza niż 1 m3 i nie większa niż 3 m3.
A. Warunki specjalne dla małych pojemników przeznaczonych do przewozu towarów w opakowaniu.
1602
B. Warunki specjalne dla małych pojemników przeznaczonych do przewozu towarów luzem.
1603
1604-1699
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »