Węgry-Polska. Konwencja Kulturalna. Budapeszt.1948.01.31.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1948.51.399

Akt utracił moc

Wersja od: 7 października 1948 r.

KONWENCJA KULTURALNA

między Rzecząpospolitą Polską, a Republiką Węgierską,

podpisana w Budapeszcie dnia 31 stycznia 1948 r.

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

BOLESŁAW BIERUT

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu trzydziestym pierwszym stycznia tysiąc dziewięćset czterdziestego ósmego roku podpisana została w Budapeszcie Konwencja kulturalna między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską o następującym brzmieniu dosłownym:

KONWENCJA KULTURALNA

między

RZECZĄPOSPOLITĄ POLSKĄ

a

REPUBLIKĄ WĘGIERSKĄ

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Węgierskiej pragnąc zacieśnić więzy przyjaźni między obu Narodami i korzystając z możliwości, jakie stworzyło odrodzenie demokracji w obu krajach

dążąc do osiągnięcia tego celu poprzez wymianę wartości kulturalnych i wzajemne poznanie życia intelektualnego i kulturalnego obu Krajów

postanowiły zawrzeć Konwencję Kulturalną i w tym celu wyznaczyły swoich Pełnomocników, a mianowicie:

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej:

Dr STANISŁAWA SKRZESZEWSKIEGO

Ministra Oświaty

Dr ALFREDA FIDERKIEWICZA

Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Rzeczypospolitej Polskiej w Budapeszcie

Prezydent Republiki Węgierskiej:

Dr MOLNAR ERIKA

Ministra Spraw Zagranicznych

Dr ORTUTAY GYULA

Ministra Oświaty,

którzy po wymianie swoich pełnomocnictw uznanych za dobre i w należytej formie zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł  1.

Obie Wysokie Umawiające się Strony postanawiają:

a) poprzeć zorganizowanie katedry literatury języka lub historii węgierskiej na jednym z uniwersytetów polskich oraz katedry literatury i języka lub historii polskiej na jednym z uniwersytetów węgierskich,

b) popierać prace Instytutu Polskiego na Węgrzech oraz Instytutu Węgierskiego w Polsce,

c) poprzeć zorganizowanie co najmniej jednego lektoratu języka polskiego na jednym z uniwersytetów węgierskich i jednego lektoratu języka węgierskiego na jednym z uniwersytetów polskich,

d) popierać wymianę naukowców, słuchaczy szkół wszelkich typów i stopni, ułatwiać studia oraz przyznawać na zasadzie wzajemności stypendia naukowcom i studiującym w zakresie studiów lingwistycznych, literackich, historycznych i innych.

Artykuł  2.

Obie Wysokie Umawiające się Strony zawrą specjalną Konwencję regulującą zgodnie z ustawodawstwem obu Krajów, zagadnienia prawne, związane ze studiami w szkołach wszelkiego typu, oraz uznawanie świadectw szkolnych, stopni naukowych i dyplomów.

Artykuł  3.

Obie Wysokie Umawiające się Strony porozumieją się co do ułatwień, które zostaną przyznane dzieciom obywateli pochodzących z Kraju drugiej Umawiającej się Strony, a przebywających na terytorium Strony pierwszej w celu kształcenia się w języku ojczystym i poznania kultury swego narodu.

Artykuł  4.

Obie Wysokie Umawiające się Strony popierać będą współpracę pomiędzy instytucjami i towarzystwami naukowymi, związkami zawodowymi, towarzystwami przyjaźni i innymi organizacjami społecznymi, mającymi na celu zbliżenie kulturalne obu Narodów oraz instytucjami kultury ludowej, związkami młodzieżowymi i organizacjami sportowymi istniejącymi na terenie obu Krajów.

Artykuł  5.

Obie Wysokie Umawiające się Strony popierać będą uczestnictwo w kursach wakacyjnych, organizowanych przez Uniwersytety obu Krajów, jak również organizowanie wyjazdów grupowych w celach naukowych.

Artykuł  6.

Obie Wysokie Umawiające się Strony popierać będą wystawianie dzieł muzycznych, sztuk teatralnych i filmów oraz organizowanie wystaw w celu umożliwienia wzajemnego poznania osiągnięć życia kulturalnego i sztuki drugiego Kraju.

Artykuł  7.

Obie Wysokie Umawiające się Strony dążyć będą do zacieśnienia współpracy między radiofoniami i instytucjami filmowymi obu Krajów.

Artykuł  8.

Każda z Wysokich Umawiających się Stron umożliwi naukowcom poleconym przez Stronę drugą studiowanie materiałów w muzeach, archiwach i bibliotekach istniejących na terenie swego kraju, w granicach obowiązujących w tej mierze przepisów prawnych.

Artykuł  9.

Obie Wysokie Umawiające się Strony zobowiązują się:

a) popierać akcję przekładów wartościowych dzieł literackich i naukowych polskich na język węgierski oraz węgierskich na język polski, jak również ułatwiać wydawanie i wymianę książek, periodyków, prasy codziennej oraz innych publikacji,

b) ułatwiać wzajemnie działalność agencji prasowych i pracę korespondentów obu Krajów.

Artykuł  10.

Dla zabezpieczenia realizacji zadań określonych niniejszą Konwencją, zostanie utworzona w możliwie jak najkrótszym czasie polsko-węgierska Komisja Mieszana, która składać się będzie z dwóch Podkomisji, jednej z siedzibą w Warszawie, drugiej w Budapeszcie. Ilość członków każdej Podkomisji będzie jednakowa.

Na czele każdej Podkomisji stanie przewodniczący wyznaczony przez Rząd Kraju, w którym dana Podkomisja pracuje. W skład każdej Podkomisji wejdą ponadto delegaci zainteresowanych Ministerstw oraz przedstawiciele Poselstwa drugiej Umawiającej się Strony.

Spis delegatów do obu Podkomisji zostanie przedłożony do aprobaty obu Umawiającym się Stronom.

Podkomisje mogą zapraszać do współpracy rzeczoznawców wybranych spośród przedstawicieli instytucji kulturalnych oraz Związków Zawodowych obu Państw. Rzeczoznawcy mogą być dopuszczeni do prac obu Komisji jedynie w charakterze doradców.

Artykuł  11.

Posiedzenia Komisji Mieszanej odbywać się będą na przemian w Warszawie i w Budapeszcie, nie rzadziej niż raz na rok. Pierwsze posiedzenie odbędzie się w Budapeszcie, w przeciągu trzech miesięcy po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych niniejszej Konwencji.

Przewodniczącego posiedzeń Komisji Mieszanej będzie mianować Rząd Węgierski, gdy posiedzenie odbywać się będzie w Warszawie, zaś Rząd Polski, jeśli posiedzenie odbędzie się w Budapeszcie.

Komisja Mieszana ustali program prac Komisji oraz obu Podkomisji.

Na swych plenarnych posiedzeniach Komisja Mieszana formułuje wnioski odnośnie wykonania niniejszej Konwencji i bada rezultaty osiągnięte w czasie jej realizowania.

Wydatki Komisji Mieszanej pokrywać będzie Kraj, w którym obradują obie Strony, wydatki Podkomisji - Kraj, w którym dana Podkomisja pracuje.

Artykuł  12.

Konwencja niniejsza zostaje zawarta na okres lat pięciu licząc od dnia wejścia jej w życie. O ile nie zostanie wypowiedziana przez żadną z Umawiających się Stron na sześć miesięcy przed upływem terminu, ważność Konwencji przedłuża się automatycznie na okres dalszych pięciu lat.

Konwencja niniejsza będzie ratyfikowana możliwie najprędzej. Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w Warszawie.

Konwencja staje się prawomocna 30 dni po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych. Jednocześnie układ polsko-węgierski o współpracy intelektualnej zawarty w Warszawie dnia 21 października 1934 r. traci swą ważność.

Na dowód czego wymienieni Pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję i opatrzyli ją swymi pieczęciami.

Sporządzono w Budapeszcie dnia 31 stycznia 1948 roku w dwóch oryginalnych egzemplarzach w języku polskim i węgierskim i obydwa teksty są miarodajne.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona oraz przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 29 lipca 1948 roku.