§ 3. - Warunki, w jakich uważa się rodziców i męża za pozostających na utrzymaniu pracownika (pracownicy).

Dziennik Ustaw

Dz.U.1958.42.200

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1962 r.

§  3.

1. Przyjmuje się, że rodzice lub mąż nie pozostawali na utrzymaniu pracownika (pracownicy) i że pracownik (pracownica) nie przyczyniał się w sposób istotny do ich utrzymania, jeżeli mąż lub oboje rodzice albo jedno z nich w chwili śmierci pracownika (pracownicy):

1) posiadali przedsiębiorstwo przemysłowe, handlowe lub rzemieślnicze,

2) 1 byli właścicielami, posiadaczami lub użytkownikami gospodarstwa rolnego o rocznym przychodzie szacunkowym ustalonym dla wymiaru podatku gruntowego na kwotę co najmniej 9.680 zł,

3) byli zatrudnieni i z tego tytułu uzyskiwali zarobek w wysokości co najmniej 500 zł miesięcznie,

4) pobierali rentę albo

5) posiadali dochód z wszelkich innych źródeł poza wymienionymi w pkt 1 - 4 przekraczający w ciągu ostatnich 12 miesięcy kalendarzowych przed śmiercią pracownika (pracownicy) przeciętnie kwotę 500 zł miesięcznie z wyłączeniem jednak pomocy ze strony zmarłego pracownika (pracownicy) i pomocy ze strony osób nie obowiązanych do alimentacji.

2. Jeżeli mąż lub przynajmniej jedno z rodziców byli przed śmiercią pracownika (pracownicy) zatrudnieni i nie mieli dochodu z innych źródeł, a okres ich zatrudnienia nie trwał dłużej niż 9 miesięcy kalendarzowych licząc wstecz od śmierci pracownika (pracownicy), przyjmuje się, że mąż lub rodzice pozostawali na utrzymaniu pracownika (pracownicy) bez względu na wysokość zarobków przez nich osiąganych.

¹ § 3 ust. 1 pkt 2 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 13 lipca 1962 r. (Dz.U.62.41.187) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1962 r.