Dział 2 - Warunki użytkowania i utrzymania sprawności technicznej budowli morskich - Warunki techniczne użytkowania oraz szczegółowy zakres kontroli morskich budowli hydrotechnicznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2006.206.1516

Akt obowiązujący

Wersja od: 17 listopada 2006 r.

DZIAŁ  II

Warunki użytkowania i utrzymania sprawności technicznej budowli morskich

Rozdział  1

Warunki ogólne

§ 5. Właściciel, zarządca lub użytkownik budowli morskiej obowiązany jest do:

1) użytkowania budowli zgodnie z jej przeznaczeniem oraz utrzymania właściwych parametrów techniczno-użytkowych, z uwzględnieniem wymogów dotyczących bezpieczeństwa pożarowego, bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wymogów dotyczących ochrony środowiska lądowego i morskiego, na obszarze lokalizacji budowli;

2) przeprowadzania bieżącej konserwacji konstrukcji budowli morskiej i jej wyposażenia;

3) nadzoru nad wykonywaniem wszelkich zmian konstrukcyjnych, technologicznych i funkcjonalnych danej budowli morskiej.

Rozdział  2

Badania elementów betonowych istniejących budowli morskich przed przystąpieniem do remontu, przebudowy lub naprawy

§ 6. Przed przystąpieniem do remontu, przebudowy lub naprawy budowli morskiej należy wykonać:

1) szczegółową kontrolę budowli lub jej elementów;

2) inwentaryzację budowli morskiej, pozwalającą na ustalenie koniecznego zakresu remontu, przebudowy lub naprawy;

3) badania, o których mowa w § 8.

§ 7. Inwentaryzacja uszkodzeń budowli morskiej podlegającej remontowi lub przebudowie powinna określać:

1) rodzaj, położenie i wymiary elementów budowli morskiej podlegających remontowi, przebudowie lub naprawie;

2) rodzaj i jakość zastosowanych w budowli materiałów i wyrobów budowlanych;

3) charakterystykę uszkodzeń - rodzaj i zakres uszkodzeń, wymiary uszkodzeń, opis uszkodzeń;

4) dokumentację graficzną - fotografie, szkice i rysunki techniczne;

5) inne niezbędne dane wymagane przez projektanta albo rzeczoznawcę budowlanego.

§  8.

1. Zakres badań dotyczący betonowych, żelbetowych lub wstępnie sprężonych budowli morskich oraz ich elementów podlegających remontowi lub przebudowie określa w ocenie lub opinii technicznej osoba posiadająca uprawnienia, określone w ustawie, w specjalności odpowiadającej zakresowi opinii.

2. W zależności od potrzeb, badania, o których mowa w ust. 1, powinny określać:

1) w odniesieniu do betonu:

a) występowanie przewilgoceń, narośli organicznych, zafarbowań, wykwitów i odprysków betonu,

b) szorstkość powierzchni zewnętrznych,

c) wytrzymałość na rozciąganie przyczepne,

d) szczelność,

e) głębokość karbonatyzacji,

f) zawartość chlorków,

g) przebieg, lokalizację i rodzaj rys,

h) przemieszczenia w rysach,

i) stan szczelin dylatacyjnych sekcji budowli;

2) w odniesieniu do zbrojenia:

a) stan i grubość otuliny betonowej,

b) występowanie korozji i powierzchnie pokryte produktami korozji,

c) zmniejszenia przekroju stali zbrojeniowej;

3) w odniesieniu do kabli sprężających:

a) stan i grubość otuliny betonowej,

b) stan zacisków kabli,

c) stan prętów i kabli sprężających,

d) istniejący stopień sprężenia kabli;

4) w odniesieniu do całej konstrukcji budowli morskiej:

a) odkształcenia,

b) wielkość obciążeń, jakim była i jest poddana budowla i jej elementy,

c) zachowanie się budowli pod wpływem drgań.

3. W zależności od potrzeb, badania, o których mowa w ust. 1, powinny określać konieczność pobrania próbki materiału z wykwitów betonu lub próbki betonu i stali z uszkodzonych elementów betonowych.

§ 9. Ocena lub opinia techniczna, o której mowa w § 8 ust. 1, powinna zawierać obliczenia statyczne, określające stateczność i bezpieczeństwo całej budowli morskiej oraz poszczególnych jej elementów, przed i po naprawie, lub uzasadnienie odstąpienia od całości bądź określonej części tego wymogu.

Rozdział  3

Konserwacja budowli morskiej

§ 10. Konserwację budowli morskiej, jej wyposażenia, urządzeń i instalacji należy przeprowadzać w sposób zapewniający ciągłą sprawność techniczną budowli.

§ 11. Do zakresu bieżącej konserwacji budowli morskiej należy w szczególności:

1) w odniesieniu do elementów budowli morskiej:

a) renowacja antykorozyjnych zabezpieczeń powłokowych oraz naprawa elementów instalacji ochrony katodowej ścianki szczelnej lub palościanki,

b) dokręcenie śrub lub nakrętek elementów stężających,

c) uzupełnienie ubytków narzutów kamiennych oraz bloków betonowych w częściach nadwodnych budowli morskich,

d) uzupełnienie filtrów i zasypów,

e) wymiana uszkodzonej dyliny,

f) powierzchniowe impregnowanie drewnianych elementów konstrukcyjnych,

g) poprawianie i regulacja koron skarp,

h) uzupełnianie drobnych ubytków w okładzinach skarp,

i) uszczelnianie i spoinowanie szczelin między płytami lub blokami okładzinowymi,

j) usuwanie produktów korozji i złuszczeń oraz renowacja powłok powierzchniowych konstrukcji stalowych i żelbetowych,

k) uzupełnienie drobnych ubytków betonu, łącznie z oczyszczeniem zbrojenia, iniekcja rys i szczelin w betonie,

l) usuwanie lokalnych zapadlisk nawierzchni dróg oraz placów składowych i manewrowych usytuowanych w linii budowli morskich, jeśli nie są skutkiem nieszczelności budowli; w przeciwnym razie należy w możliwie najkrótszym czasie usunąć przyczynę zapadlisk,

m) naprawa ogrodzenia budowli morskich,

n) utrzymanie czystości i estetyki korony budowli morskich,

o) wymiana uszkodzonych kleszczy ścianek szczelnych lub palościanek,

p) lokalne uzupełnianie narzutu kamiennego lub kamienia w gabionach, falochronach i materacach faszynowo-kamiennych umocnienia dna lub skarp,

r) likwidowanie lokalnych nieszczelności w zamkach ścianki szczelnej lub palościanki,

s) naprawa i konserwacja elementów spełniających funkcje oznakowania nawigacyjnego, tablic informacyjnych i ostrzegawczych;

2) w odniesieniu do wyposażenia, urządzeń i instalacji:

a) wymiana na identyczne nowe lub naprawa uszkodzonych lub zużytych elementów urządzeń odbojowych, w tym opierzenia, drewnianych belek i ram odbojowych oraz elementów z gumy i tworzyw sztucznych,

b) prostowanie, zabezpieczanie przed korozją i drobne naprawy balustrad, barierek i poręczy,

c) naprawa stopni i podestów schodów,

d) oczyszczenie i zabezpieczenie przed korozją kątowników ochronnych oraz naprawa, uzupełnienie lub wymiana poluzowanych odcinków kątowników ochronnych,

e) oczyszczenie i udrożnienie systemów odprowadzających wodę opadową, systemów drenażowych oraz instalacji kanalizacyjnych,

f) uruchomienie istniejącego systemu ochrony katodowej,

g) naprawa, względnie wymiana pokryw studzienek lub przykryw kanałów instalacyjnych albo naprawa wnęk i kanałów instalacyjnych,

h) naprawa lub wymiana drabinek wyjściowych,

i) odnowienie barwnego oznakowania stałych elementów wyposażenia budowli,

j) wymiana uszkodzonych urządzeń cumowniczych na identyczne nowe urządzenia,

k) oczyszczanie opraw źródeł światła oraz ich powierzchni odbijającej;

3) w odniesieniu do akwenu przyległego do budowli morskiej, określonego w dokumentacji:

a) oczyszczenie dna z elementów stałych,

b) usunięcie materiałów powodujących spłycenia powstałe w wyniku eksploatacji,

c) usunięcie i utylizacja warstwy gruntu zanieczyszczonego,

d) usunięcie powstałych przegłębień dna.

§ 12. Zakończenie konserwacji należy potwierdzić opisem wykonanych prac konserwacyjnych załączanym do dokumentów, o których mowa w § 83 ust. 1 pkt 8.

§ 13. Budowla morska, wykazująca uszkodzenia niestanowiące zagrożenia dla ludzi, jednostek pływających lub stateczności konstrukcji budowli, może być użytkowana do czasu przeprowadzenia remontu, pod warunkiem określenia i wprowadzenia ograniczeń użytkowych.

Rozdział  4

Remont betonowych elementów budowli morskiej

§ 14. Właściciel lub zarządca załącza do książki obiektu budowlanego dokument zawierający wyniki inwentaryzacji elementów remontowanych lub przebudowywanych przed remontem lub przebudową budowli morskiej, określający w szczególności rodzaj, położenie i wymiary elementów budowli podlegających remontowi lub przebudowie, aktualny stan materiałów, z których wykonane są te elementy, oraz rodzaj i zakres uszkodzeń, z dokładnym określeniem wymiarów miejsc tych uszkodzeń.

§  15.

1. W przypadku stwierdzenia zniszczeń i uszkodzeń betonowych elementów budowli morskiej w toku przeprowadzonej kontroli, stanowiących zagrożenie dla ludzi, jednostek pływających lub stateczności konstrukcji, należy wykonać ekspertyzę techniczną stanu budowli. Wykonanie ekspertyzy należy powierzyć osobie posiadającej uprawnienia budowlane w specjalności odpowiadającej zakresowi ekspertyzy.

2. W ekspertyzie, o której mowa w ust. 1, należy określić:

1) przyczyny i zakres uszkodzeń;

2) zakres napraw i plan kolejności ich przeprowadzania;

3) wpływ istniejących uszkodzeń oraz projektowanych napraw na stateczność, trwałość i bezpieczeństwo użytkowania budowli morskiej, w oparciu o szczegółową inwentaryzację i przeprowadzone badania.

§ 16. Plan kolejności przeprowadzenia naprawy, o którym mowa w § 15 ust. 2 pkt 2, powinien w szczególności zawierać:

1) rodzaj oraz zakres koniecznych badań laboratoryjnych pobranych próbek;

2) rodzaj wstępnej obróbki podłoża betonowego, z ewentualnym wskazaniem wymaganych urządzeń oraz wstępnego oczyszczenia stali zbrojeniowej lub profili stalowych;

3) rodzaj i skład przewidzianych do stosowania materiałów, takich jak beton, beton natryskowy, beton natryskowy z dodatkiem tworzyw sztucznych, z ewentualnym określeniem urządzeń wymaganych dla nałożenia, względnie wbudowania tych materiałów;

4) wskazanie określonego systemu napraw;

5) sposób i wymagania dotyczące prac pielęgnacyjnych betonu;

6) sposób, urządzenia i rodzaj materiałów przewidzianych do uszczelnienia rys oraz do uszczelnienia szczelin dylatacyjnych sekcji budowli;

7) rodzaj i sposób nakładania powłok ochronnych, w szczególności materiał, przygotowanie podłoża, liczbę i grubość warstw;

8) zalecenie dostosowania zbrojenia do zastosowania ochrony katodowej poprzez zapewnienie ciągłości elektrycznej;

9) rodzaj i rozmieszczenie instalacji ochrony katodowej;

10) wytyczne mające na celu zapewnienie wymaganej jakości naprawy.

§ 17. W zakresie wykonanych na potrzeby ekspertyzy technicznej, o której mowa w § 15, obliczeń sprawdzających wytrzymałość i stateczność całej budowli morskiej lub pojedynczych jej elementów należy dokładnie ustalić nowe dane wyjściowe i uwzględnić możliwe do osiągnięcia współdziałanie między betonem konstrukcji i betonem uzupełnionym, gwarantujące przenoszenie obciążeń przez powierzchnie stykowe.

§ 18. Nadzór wykonywania naprawy budowli morskiej powinien obejmować w szczególności czynności związane z:

1) przygotowaniem podłoża dla zapewnienia dobrego połączenia między nowym i dotychczas istniejącym betonem;

2) wykonaniem prac nadwodnych i podwodnych obejmujących usunięcie słabego i uszkodzonego betonu oraz oczyszczenie stalowych prętów zbrojenia i uzupełnienie zbrojenia skorodowanego;

3) wykonaniem robót związanych z przystosowaniem budowli morskiej do założenia instalacji ochrony katodowej;

4) betonowaniem uprzednio przygotowanych fragmentów budowli betonem lub betonem z tworzywami sztucznymi, łącznie z wypełnieniem rys i uszczelnieniem spoin.

Rozdział  5

Użytkowanie elementów ziemnych budowli ochronnej brzegu morskiego tworzonych i utrzymywanych metodą sztucznego zasilania

§ 19. Utrzymywanie odcinków brzegu morskiego o sztucznie zmienionym poprzecznym profilu naturalnym jest użytkowaniem ziemnej budowli ochronnej lub elementu ziemnej budowli ochronnej.

§  20.

1. Utrzymywanie odcinków brzegu morskiego o sztucznie zmienionym poprzecznym profilu naturalnym, poprzez zwiększenie szerokości erodowanych wydm, zabezpieczenie wydmy przed podmyciem, poszerzenie plaży oraz poprawienie stanu podbrzeża i rew, wymaga wykonania i aktualizacji dokumentacji zasilania i utrzymania określonego odcinka brzegu, opartej na badaniach przeprowadzonych na obszarze zasilania.

2. Gwałtowne zniszczenie elementu budowli ziemnej, utworzonego metodą sztucznego zasilania, jest założeniem użytkowym funkcjonowania budowli tego typu.

§  21.

1. Dokumentacja, o której mowa w § 20 ust. 1, określa:

1) projektowany przebieg linii wody;

2) projektowany kształt strefy brzegowej, w tym w szczególności kształt i wysokość wydmy, nachylenie plaży i dna, odpowiadające uziarnieniu materiału zasilającego i warunkom hydrodynamicznym;

3) ilość materiału zasilającego.

2. Dane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, powinny być określone w oparciu o profile strefy brzegowej dowiązane do sytuacyjnej i wysokościowej państwowej sieci geodezyjnej, rozmieszczone maksymalnie co 100 m, prostopadłe do stycznej do linii brzegu w punkcie pomiaru.

§  22.

1. Przed przystąpieniem do sztucznego zasilania brzegu morskiego oraz bezzwłocznie po ustalonym w dokumentach budowy zakończeniu zasilania należy wykonać szczegółowe pomiary batymetryczne oraz wysokościowe wzdłuż prostopadłych do linii brzegu morskiego profili, dowiązanych do geodezyjnej sieci państwowej, w rozstawie nie większym niż 100 m, sięgających w morze poza strefę rew.

2. Pomiar wykonany przed przystąpieniem do sztucznego zasilania brzegu morskiego stanowi wyjściowy, zerowy pomiar batymetryczny do określenia przyrostu przekroju brzegu morskiego po wykonaniu sztucznego zasilania.

3. Pomiary batymetryczne, w przekrojach ustalonych w czasie pomiaru wyjściowego, należy powtarzać nie rzadziej niż co 1 rok, w celu określenia wielkości ubytku materiału zasilającego.

§ 23. W oparciu o udokumentowaną intensywność rozmyć i powstające ubytki materiału zasilającego w okresach, o których mowa w § 68 ust. 1 pkt 3, należy dokonać oceny trwałości ochrony wykonanej poprzez sztuczne zasilanie brzegu morskiego oraz określić, czy zachodzi potrzeba kontynuowania zasilania i w jakim terminie. Ponadto należy określić konieczność ewentualnej korekty miejsc zasilania oraz składu materiału zasilającego.

Rozdział  6

Użytkowanie sztucznych progów podwodnych

§ 24. Budowle morskie tworzące sztuczne progi podwodne, zwane dalej "progami podwodnymi", wymagają kontroli stałości ich wysokości i usytuowania.

§ 25. Progi podwodne działające jako wzdłużbrzegowe budowle rozpraszające energię falowania morskiego, ulegające znacznemu osiadaniu spowodowanemu erozją lokalną, drganiami konstrukcji oraz ruchami cząstek materiału dennego pod budowlą, należy poddawać pomiarom osiadań oraz przemieszczeń poziomych poszczególnych ich elementów w oparciu o ustalone repery, określające usytuowanie progu podwodnego i stanowiące jednocześnie punkty odniesienia badań zachowania się progu podwodnego.

§  26.

1. W przypadku progów podwodnych o konstrukcji:

1) monolitycznej - repery należy założyć w konstrukcji progu;

2) narzutowej z kamienia lub bloków betonowych - w punktach skrajnych progu należy wbić pale rurowe i obsypać narzutem kamiennym.

2. Pal rurowy powinien być zakończony pokrywą z przyspawanym reperem umożliwiającym pomiar przemieszczeń pionowych i poziomych.

§ 27. W progach podwodnych o konstrukcji narzutowej oprócz reperów należy ułożyć odpowiednio oznakowane bloki, których położenie powinno być przedmiotem obserwacji w okresie prowadzenia pomiarów przemieszczeń progu podwodnego.

Rozdział  7

Użytkowanie budowli morskiej w warunkach wystąpienia przegłębienia lub spłycenia dna przy budowli oraz konieczności wykonania podczyszczeniowych robót czerpalnych

§ 28. Właściciel lub zarządca budowli morskiej jest obowiązany do okresowego sprawdzania głębokości dna przy budowli, w okresach, o których mowa w § 90, a także do niezwłocznej likwidacji przegłębień dna.

§ 29. W przypadku stwierdzenia wystąpienia przegłębień dna w pasie przy konstrukcji budowli morskiej, określonym w projekcie technicznym, właściciel lub zarządca tej budowli powinien podjąć bezzwłoczne działania zmierzające do ustalenia stopnia zagrożenia stateczności budowli, a następnie wprowadzić niezbędne środki zaradcze, ograniczenia wielkości obciążeń lub wielkości jednostek pływających albo inne ograniczenia eksploatacyjne albo wstrzymać użytkowanie budowli, jeżeli dalsze jej użytkowanie grozi awarią lub katastrofą budowlaną.

§ 30. W przypadku stwierdzenia powstania przegłębienia dna przy budowli morskiej, spowodowanego oddziaływaniem strumieni zaśrubowych statków, tworzącego stan zagrożenia stateczności budowli, użytkowanie budowli wymaga określenia rozwiązania sposobu stabilizacji dna w odrębnym projekcie budowlanym.

§ 31. W przypadku stwierdzenia wystąpienia przegłębień dna przy budowli morskiej, spowodowanych oddziaływaniem prądów przydennych, wynikających z przepływu wzdłuż budowli morskiej, określonego cieku lub wywołanych falowaniem w rejonie budowli likwidowanych poprzez zasyp, użytkowanie budowli po likwidacji przegłębienia wymaga sporządzenia dokumentacji określającej, że:

1) zasypy zostały wykonane przy użyciu gruntu mającego miarodajną średnicę ziaren d₅₀ trzykrotnie większą od średnicy ziaren gruntu rodzimego;

2) grunt zasypowy jest gruntem sypkim, niezawierającym frakcji ilastych;

3) uzyskano zaprojektowany stopień zagęszczenia zasypu;

4) podczas realizacji zasypów prowadzona była kontrola powierzchni zasypu, poziomu stropu zasypu oraz profilu zasypu;

5) sprawdzona jest stateczność rozpatrywanego nabrzeża, pirsu lub pomostu, z uwzględnieniem oceny zjawiska tarcia negatywnego i wynikających z niego dodatkowych obciążeń pala w przypadku wykonania zasypu w otoczeniu pali nabrzeży pomostowych, pirsów lub pomostów, o miąższości zwiększonej ponad poziom określony głębokością techniczną (H_t).

§ 32. Wstrzymanie użytkowania zagrożonej budowli morskiej, o którym mowa w § 29, połączone musi być z maksymalnym możliwym odciążeniem budowli, polegającym w szczególności na:

1) usunięciu składowanych towarów i materiałów;

2) wprowadzeniu zakazu cumowania jednostek pływających;

3) wstrzymaniu ruchu dźwignic, pojazdów i ludzi.

§ 33. Jeżeli w wyniku ograniczenia użytkowania budowli morskiej nie dopuszcza się do wjazdu dźwignic szynowych na sekcje zagrożone utratą stateczności, to do czasu usunięcia zagrożenia sekcje te należy zabezpieczyć przed możliwością przypadkowego wjazdu dźwignic. Zabezpieczenie to należy trwale połączyć z szynami toru poddźwignicowego.

§ 34. W przypadku wystąpienia, obok konstrukcji budowli morskiej, głębokości dna poniżej głębokości technicznej (H_t), a nieprzekraczającej głębokości dopuszczalnej (H_dop), budowla ta może być nadal użytkowana pod warunkiem wprowadzenia przez właściciela lub zarządcę budowli obowiązku kontroli o określonej częstotliwości, dotyczącej głębokości dna.

§ 35. W dokumentach użytkowania budowli morskich, w których sąsiedztwie wykonano roboty zasypowe przegłębień dna, wymagane jest przedstawienie danych określających:

1) obszar robót zasypowych;

2) rodzaj gruntu zasypowego;

3) technologię robót;

4) nachylenie dna po zakończeniu robót zasypowych;

5) metodę i zakres podwodnego zagęszczenia gruntu zasypowego;

6) zakres badań i sposób udokumentowania właściwego podwodnego zagęszczenia gruntu zasypowego;

7) metodę zabezpieczenia dna przed ponownym rozmyciem.

§  36.

1. W odległości mniejszej niż 30 m od konstrukcji budowli morskiej nie wykonuje się usuwania spłyceń dna poprzez wykonywanie robót czerpalnych pogłębiarką ssącą.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy:

1) występuje umocnienie dna pozwalające na użycie sprzętu do wykonania tego rodzaju robót;

2) zbadana i zapewniona jest szczelność połączenia umocnienia dna z konstrukcją budowli morskiej;

3) zbadana i zapewniona jest szczelność konstrukcji budowli morskiej podtrzymującej uskok naziomu.

§ 37. Spłycenia dna dla przypadków głębokości dna mniejszej od głębokości technicznej (H_t) kwalifikuje się do podczyszczeniowych robót czerpalnych, o których mowa w art. 29 ust. 2 pkt 13 ustawy.

§ 38. Obszar prowadzenia robót zasypowych lub czerpalnych oraz miejsca zrzucania kotwic pogłębiarek należy oznakować na akwenie zgodnie z wymaganiami przepisów portowych.

§ 39. Budowla morska, w której sąsiedztwie wykonywane były podczyszczeniowe roboty czerpalne lub zasypowe, może być użytkowana pod warunkiem wykonania planu batymetrycznego akwenu oraz atestu czystości dna.

Rozdział  8

Użytkowanie urządzeń cumowniczych i odbojowych

§  40.

1. Nie wykonuje się wykopów wokół użytkowanych samodzielnych urządzeń cumowniczych posadowionych bezpośrednio na gruncie.

2. W przypadku konieczności wykonania wykopów, o których mowa w ust. 1, do czasu zasypania i właściwego zagęszczenia gruntu w tych wykopach, nie dopuszcza się do cumowania jednostek pływających do danego samodzielnego urządzenia cumowniczego.

§  41.

1. Jednostki pływające należy cumować w taki sposób, aby dziób lub rufa nie wystawały poza narożniki budowli morskiej, z wyjątkiem gdy taki sposób cumowania jest przewidziany w dokumentach użytkowania budowli.

2. Upoważniony przedstawiciel właściwego urzędu morskiego dla budowli morskiej, zlokalizowanej w porcie bądź podlegającej mu przystani morskiej, może udzielić zgody na cumowanie jednostek pływających w sposób odmienny, niż określono w ust. 1, co wymaga umieszczenia w dokumentacji użytkowania budowli morskiej.

§  42.

1. Urządzenia cumownicze należy oznakowywać numerami widocznymi z lądu.

2. Numerację pachołów cumowniczych należy nanosić w sposób trwały, na górnej poziomej części głowicy pachoła. Numerację należy wykonywać w kolorze czarnym.

3. Zasady numeracji pachołów cumowniczych ustala właściciel, zarządca lub użytkownik budowli morskiej, w uzgodnieniu z upoważnionym przedstawicielem właściwego urzędu morskiego.

§ 43. Nie dopuszcza się do:

1) zakrywania lub tarasowania urządzeń cumowniczych;

2) wykonywania i utrzymywania instalacji na urządzeniach odbojowych.

Rozdział  9

Użytkowanie torów poddźwignicowych

§  44.

1. Tolerancja ułożenia szyn toru poddźwignicowego w stanie użytkowania nie może przekraczać więcej niż 20 % tolerancji szyn dla stanu budowy, określonej w Polskiej Normie.

2. W przypadku przekroczenia granicy, o której mowa w ust. 1, bezzwłocznie należy dokonać regulacji ułożenia szyn toru.

§ 45. Odstęp pomiędzy obrysem składowanych ładunków lub towarów od poszczególnych szyn toru poddźwignicowego nie może być mniejszy niż 1,5 m.

§ 46. Nie dopuszcza się do składowania ładunków i towarów na szynach torów poddźwignicowych.

Rozdział  10

Utrzymanie ścianek szczelnych

§  47.

1. Oceny stanu technicznego ścianek szczelnych oraz palościanek pod względem wytrzymałościowym należy dokonać po upływie 30 lat od dnia ich pogrążenia.

2. Kolejny termin oceny stanu technicznego określa się w dokumentacji będącej wynikiem dokonanej oceny, o której mowa w ust. 1.

3. Sprawdzenia stanu technicznego ścianki szczelnej lub palościanki pod względem wytrzymałościowym wcześniej niż przed upływem 30 lat od dnia ich pogrążenia należy dokonywać w przypadku:

1) zmiany sposobu użytkowania budowli morskiej, połączonej ze zmianą wielkości lub układu obciążeń na bardziej niekorzystne;

2) uszkodzenia konstrukcji budowli morskiej;

3) wszelkich zmian konstrukcji nośnej budowli;

4) stwierdzonego na podstawie badań wzrostu agresywności środowiska wodnego w stosunku do stanu przyjętego w projekcie budowlanym, na podstawie którego wybudowano budowlę morską z daną ścianką szczelną albo palościanką;

5) stwierdzenia w czasie okresowych badań podwodnych znacznej korozji ścianki szczelnej lub palościanki.

§ 48. Po upływie okresu trwania danego typu budowli morskiej, określonego zgodnie z § 4, w odniesieniu do stalowej ścianki szczelnej albo palościanki, dalszą ich przydatność powinien określić rzeczoznawca budowlany lub osoba posiadająca uprawnienia budowlane w specjalności odpowiadającej zakresowi opinii, w szczególności na podstawie pomiarów grubości grzbietów i ramion brusów ścianki szczelnej lub palościanki.

§ 49. Pomiaru grubości brusów stalowej ścianki szczelnej albo stalowej palościanki należy dokonać co najmniej z dokładnością:

1) ± 0,5 mm - dla brusów o wskaźniku wytrzymałości W_x do 1.100 cm³/m.b.;

2) ± 1,0 mm - dla brusów o wskaźniku wytrzymałości W_x większym od 1.100 cm³/m.b.

§ 50. Pomiar grubości brusów na ich długości należy wykonać:

1) w poziomie I - tuż pod poziomem spodu żelbetowej nadbudowy budowli morskiej; odległość ta limitowana jest możliwością zeszlifowania powierzchni ścianki i wykonania pomiaru grubości;

2) w poziomie II - na głębokości 0,50 m poniżej średniego poziomu morza (SWW);

3) w poziomie III - na głębokości równej 1/3 głębokości technicznej (H_t);

4) w poziomie IV - na głębokości równej 2/3 głębokości technicznej (H_t);

5) w poziomie V - nad samym dnem akwenu;

6) na rzędnej występowania maksymalnego momentu zginającego w ściance szczelnej lub palościance.

§  51.

1. Powstałe w trakcie użytkowania budowli morskich uszkodzenia mechaniczne, a także nieszczelności lub uszkodzenia mechaniczne, które miały miejsce w czasie wbijania brusów ścianek szczelnych pali i brusów palościanki, a które odsłonięto w trakcie pogłębiania dna akwenów albo w wyniku wystąpienia przegłębień dna zaistniałych w czasie użytkowania budowli morskich, powodujące utratę możliwości prawidłowego działania ścianek szczelnych lub palościanek w zakresie utrzymania uskoku naziomu, wymagają bezzwłocznych napraw i uszczelnień w trakcie użytkowania.

2. Bezzwłocznej naprawy wymagają także przebicia, uszkodzenia, ugięcia, rysy, złamania i zerwania zamków ścianki szczelnej lub palościanki, a także zerwania kleszczy, powstałe w wyniku uderzenia kadłuba jednostki pływającej w ściankę szczelną lub palościankę.

§ 52. Sposób wykonania uszczelnienia bądź naprawy uszkodzonych ścianek szczelnych albo palościanek należy określić w dokumentacji stanowiącej podstawę do rozpoczęcia zamierzonego zakresu robót określonego zgodnie z wymogami ustawy.

Rozdział  11

Ustalenia szczególne dotyczące użytkowania i utrzymania sprawności technicznej budowli morskich

§ 53. Przy użytkowaniu budowli morskiej nie należy:

1) tarasować dróg pożarowych i ewakuacyjnych oraz dojść do urządzeń przeciwpożarowych i ratunkowych;

2) stosować środków do konserwacji budowli morskich, w szczególności: farb, lakierów, materiałów uszczelniających i powłok ochronnych, które mogłyby spowodować zanieczyszczenie wód morskich związkami toksycznymi;

3) instalować na budowli morskiej, bez zgody właściwego organu, wyposażenia i urządzeń nieprzewidzianych w projekcie budowlanym, według którego wykonano tę budowlę;

4) obciążać budowli morskiej od strony wody i lądu ponad obciążenia dopuszczalne;

5) obciążać budowli morskiej o konstrukcji oporowej w jej klinie odłamu fundamentami bezpośrednimi, jeżeli obciążenie tych fundamentów nie zostało uwzględnione w obliczeniach statycznych danej budowli morskiej;

6) wykonywać odkrywek i wykopów przed tarczą lub blokiem kotwiącym budowlę morską.

§  54.

1. Dopuszcza się wykonywanie robót, o których mowa w § 53 pkt 6, jeżeli jest to niezbędne ze względów bezpieczeństwa budowli morskiej. W takim przypadku należy ograniczyć użytkowanie budowli morskiej poprzez odciążenie rozpatrywanej sekcji lub całej budowli morskiej oraz wprowadzenie, w szczególności na czas prowadzenia tych robót, zakazu obciążania konstrukcji budowli, urządzeń cumowniczych oraz przyległego naziomu.

2. Grunt użyty do zasypania powstałych odkrywek i wykopów należy zagęścić zgodnie z wymogami projektu technicznego.

§  55.

1. Próby silników napędu głównego jednostek pływających odbywają się wyłącznie na stanowiskach prób statków na uwięzi, wyposażonych i specjalnie przystosowanych do tego celu.

2. Próby, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się zgodnie z wymaganiami instrukcji użytkowania stanowiska prób statków na uwięzi.

3. Instrukcja, o której mowa w ust. 2, przed zatwierdzeniem przez właściciela budowli morskiej, podlega uzgodnieniu z dyrektorem właściwego terytorialnie urzędu morskiego.

4. Instrukcja, o której mowa w ust. 2, po zatwierdzeniu przez właściciela budowli podlega przekazaniu do kapitanatu portu lub podległej mu przystani morskiej.

5. Właściciel, zarządca lub użytkownik stanowiska stacji prób statków na uwięzi powinien pisemnie poinformować, w języku polskim lub angielskim, kapitana statku odbywającego próby na uwięzi o ustaleniach obowiązujących na podstawie tej instrukcji.

§ 56. Odstęp pomiędzy obrysem składowanych ładunków lub towarów od odwodnej krawędzi budowli morskiej nie może być mniejszy niż 2,0 m.

§  57.

1. Przy ustalaniu wysokości składowania ładunków należy uwzględnić odporność ładunku na kruszenie się oraz możliwość samozapłonu.

2. Przy przeładunku materiałów powodujących zwiększenie intensywności korozji poza bieżącymi oględzinami samych konstrukcji prowadzić należy także badania agresywności wód, na podstawie warunków określonych przez organ ochrony środowiska.

§ 58. Właściciel, zarządca lub użytkownik budowli morskiej w okresie występowania niskich temperatur i zjawisk lodowych ma obowiązek zapewnienia odśnieżania i usuwania zalodzenia elementów niezbędnych do bezpiecznego użytkowania budowli morskiej oraz właściwego i nieprzerwanego działania urządzeń zainstalowanych w i na budowli morskiej.

§ 59. W przypadku zmiany sposobu użytkowania budowli morskiej polegającej na:

1) zmianie wielkości lub układu obciążeń konstrukcji budowli morskiej, na które rozpatrywana budowla była zaprojektowana i wybudowana, poprzez:

a) ustawienie i pracę urządzenia technicznego na szynach toru poddźwignicowego, posadowionego na konstrukcji budowli morskiej, wywołującego obciążenia większe albo bardziej niekorzystne od przyjętych w projekcie budowlanym lub w posiadanej ekspertyzie technicznej,

b) składowanie w istniejących zasobniach albo placach składowych, usytuowanych na konstrukcji budowli morskiej lub w jej bezpośrednim sąsiedztwie, ładunków i towarów w ilości powodującej przekroczenie dopuszczalnego równomiernie rozłożonego jednostkowego obciążenia dla zasobni lub placu składowego (q_dop) wyrażonego w kN/m² lub kPa,

c) dobijanie, odbijanie i postój przy budowli morskiej jednostek pływających, o wymiarach większych od statku uwzględnionego w obliczeniach statycznych projektu budowlanego, według którego zrealizowano budowlę morską, w tym dużych statków odlichtowanych o zredukowanym zanurzeniu (T_zr) lub statków pustych o zanurzeniu (T_p),

2) złomowaniu jednostek pływających przy budowli morskiej, składowaniu złomu lub wraków jednostek pływających na konstrukcji budowli morskiej lub na naziomie przyległym do budowli morskiej, wybudowanej i przystosowanej do innego celu,

3) zmianie rodzaju przeładowywanych towarów lub ładunków na budowli morskiej, powodujących powstanie albo wzrost uciążliwości dla środowiska

- należy sporządzić ekspertyzę techniczną zgodnie z art. 71 ust. 2 pkt 5 ustawy.

§ 60. W przypadku zmiany sposobu użytkowania budowli morskiej, polegającej na podjęciu przeładunku paliw płynnych, gazów płynnych, innych ładunków niebezpiecznych lub powodujących powstanie zagrożenia bezpieczeństwa pożarowego na budowlach morskich, wybudowanych i przystosowanych dotychczas do przeładunku innych towarów lub ładunków albo do innych celów, należy wykonać ekspertyzę rzeczoznawcy do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych.

§ 61. W przypadku zmiany sposobu użytkowania budowli morskiej, polegającej na zwiększeniu głębokości dopuszczalnej (H_dop) przy budowli morskiej, a także zwiększeniu głębokości technicznej (H_t) umożliwiającej obsługę statków większych niż to określono w pierwotnym projekcie budowlanym lub decyzji o zmianie sposobu użytkowania danej budowli morskiej, gdy zwiększenie głębokości dopuszczalnej (H_dop) lub technicznej (H_t) wiąże się z wykonaniem robót czerpalnych, przeprowadza się je zgodnie z wymogami określonymi dla wykonania robót czerpalnych przy budowli morskiej.