Rozdział 1 - Wymagania ogólne - Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2000.63.735

Akt utracił moc

Wersja od: 30 sierpnia 2020 r.

Rozdział  1

Wymagania ogólne

§ 152. Obiekty inżynierskie powinny być tak zaprojektowane i wykonane, aby w przyjętym okresie użytkowania i poziomie utrzymania była zapewniona ich trwałość rozumiana jako zdolność użytkowania obiektu przy zachowaniu cech wytrzymałościowych i eksploatacyjnych, których miernikiem są stany graniczne nośności i stany graniczne użytkowania.

§  153. 

1. Przyjęty okres użytkowania, o którym mowa w § 152, może odnosić się w szczególności do:

1) całego obiektu - jako średnia trwałość podstawowych elementów nie podlegających okresowej wymianie,

2) podstawowych elementów obiektu, tj. podpór, dźwigarów i pomostu,

3) elementów podlegających okresowej wymianie.

2. Dla elementów obiektu inżynierskiego przyjmuje się okresy użytkowania:

1) dla podpór mostów:

a) w nurtach rzek - nie mniejszy niż 150 lat,

b) w wodach stojących o ustabilizowanym poziomie - nie mniejszy niż 200 lat,

c) na terenach zalewowych - nie mniejszy niż 100 lat,

2) dla przyczółków masywnych i konstrukcji oporowych - nie mniejszy niż 100 lat,

3) dla podpór wiaduktów i lekkich przyczółków - nie mniejszy niż 60 lat,

4) dla masywnych konstrukcji łukowych i płytowych oraz tuneli - nie mniejszy niż 100 lat,

5) dla ustrojów nośnych przęseł belkowych i skrzynkowych z pomostami:

a) masywnymi - nie mniejszy niż 80 lat,

b) lekkimi i gęstożebrowymi - nie mniejszy niż 60 lat,

6) dla ustrojów nośnych przęseł sprężonych całym przekrojem - nie mniejszy niż 60 lat,

7) dla pomostów:

a) masywnych - nie mniejszy niż 40 lat,

b) lekkich i gęstożebrowych - nie mniejszy niż 30 lat,

8) dla izolacji wodoszczelnych pomostów:

a) masywnych - nie mniejszy niż 30 lat,

b) lekkich i gęstożebrowych - nie mniejszy niż 20 lat,

9) dla warstw ochronnych izolacji wodoszczelnych - nie mniejszy, niż przewidziano dla izolacji wodoszczelnych w pkt 8,

10) dla płyt chodnikowych i belek podporęczowych - nie mniejszy niż 20 lat,

11) dla nawierzchni jezdni - nie mniejszy niż 10 lat, pod warunkiem że nie są przewidziane jako warstwy ochronne izolacji wodoszczelnych,

12) dla urządzeń dylatacyjnych - nie mniejszy niż 20 lat,

13) dla urządzeń odwadniających - nie mniejszy niż 25 lat,

14) dla łożysk:

a) stycznych i wałkowych - nie mniejszy niż 50 lat,

b) elastomerowych i z wkładkami ślizgowymi - nie mniejszy niż 20 lat,

15) dla malarskich powłok ochronnych konstrukcji stalowych:

a) nowych - nie mniejszy niż 15 lat,

b) przemalowanych - nie mniejszy niż 5 lat,

16) dla osłon sieci trakcyjnej i barier - nie mniejszy niż 20 lat,

17) dla balustrad - nie mniejszy niż 30 lat,

18) dla przepustów - nie mniejszy niż 40 lat.

3. Przez pomost masywny, o którym mowa w ust. 2 pkt 5 lit. a), pkt 7 lit. a) i pkt 8 lit. a), rozumie się pomost z płyt betonowych o grubości nie mniejszej niż 25 cm, zamocowany w dźwigarach o dużej sztywności skrętnej, który nie jest poddany działaniu momentów zginających o przemiennych znakach, tj. w szczególności pomost bez dodatkowych podłużnic i poprzecznic. Przez pomost lekki, o którym mowa w ust. 2 pkt 5 lit. b), pkt 7 lit. b) i pkt 8 lit. b), rozumie się pomost, który nie spełnia wymagań pomostu masywnego.

4. Okresy użytkowania, o których mowa w ust. 2, dotyczą obiektów inżynierskich nowo zbudowanych. Dla obiektów odbudowywanych, rozbudowywanych i przebudowywanych powinien być określony skorygowany okres użytkowania, uwzględniający zakres wykorzystania elementów starej konstrukcji oraz ich stan techniczny i wiek.

§  154. 

1. Materiały użyte do budowy powinny zapewnić trwałość odpowiednio do przyjętych okresów użytkowania poszczególnych elementów obiektów inżynierskich, o których mowa w § 153 ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

2. Przy ocenie trwałości materiałów, o której mowa w ust. 1, powinny być brane pod uwagę nie tylko cechy fizyczne i mechaniczne, określone dla poszczególnych wyrobów w Polskich Normach lub aprobatach technicznych, lecz również odporność na oddziaływanie środowiska uwzględniająca czynniki określone w Polskich Normach.

3. W przypadkach gdy nie są spełnione wymagania określone w ust. 1, powinny być zastosowane odpowiednie rozwiązania ochronne ograniczające oddziaływanie środowiska, przewidziane jako zabezpieczenia antykorozyjne, których skuteczność działania powinna odpowiadać przyjętym okresom użytkowania.

§  155. 

1. Rozwiązania ochronne, o których mowa w § 154 ust. 3, polegające w szczególności na odpowiednim:

1) usytuowaniu obiektu inżynierskiego,

2) ukształtowaniu konstrukcji - zwane dalej "ochroną konstrukcyjną",

3) doborze materiałów konstrukcyjnych lub doborze składu oraz struktury materiałów wykonywanych na budowie i w wytwórniach elementów - zwane dalej "ochroną materiałowo-strukturalną",

4) stosowaniu ochrony powierzchniowej konstrukcji lub jej elementów - zwane dalej "ochroną powierzchniową",

powinny spełniać wymagania Polskich Norm i rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Jako uzupełnienie rozwiązań, o których mowa w ust. 1, powinny być zależnie od okoliczności i w miarę możliwości zastosowane:

1) dodatkowe zabezpieczenia techniczne,

2) wyposażenie zabezpieczające pracę konstrukcji.

3. Zabezpieczenia techniczne, o których mowa w ust. 2 pkt 1, polegają w szczególności na ochronie:

1) katodowej:

a) zbrojenia w konstrukcjach żelbetowych,

b) konstrukcji stalowych i żelbetowych - zabezpieczającej przed działaniem prądów błądzących,

2) protektorowej - polegającej na powlekaniu prętów zbrojenia preparatami zabezpieczającymi przed korozją.

4. Jako wyposażenie zabezpieczające, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, mogą być zastosowane w szczególności:

1) bariery osłonowe - umieszczone przy podporach wiaduktów i kładek usytuowanych w pobliżu jezdni,

2) odbojnice - umieszczone wewnątrz toru pod wiaduktami i kładkami nad liniami kolejowymi i tramwajowymi,

3) dalby - umieszczone w pobliżu podpór mostów.