Dział 7 - NIEKTÓRE WYMAGANIA SZCZEGÓLNE DLA BUDYNKÓW I POMIESZCZEŃ. - Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1980.17.62

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1995 r.

DZIAŁ  7

NIEKTÓRE WYMAGANIA SZCZEGÓLNE DLA BUDYNKÓW I POMIESZCZEŃ.

Rozdział  1

Przechowywanie cieczy palnych w budynkach zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi.

§  246.

1. Ciecze palne w zależności od temperatury zapłonu dzieli się na klasy niebezpieczeństwa pożarowego cieczy:

1) klasa I - ciecze o temperaturze zapłonu do 21^oC,

2) klasa II - ciecze o temperaturze zapłonu powyżej 21^oC do 55^oC,

3) klasa III - ciecze o temperaturze zapłonu powyżej 55^oC do 100^oC.

2. Cieczy o temperaturze zapłonu powyżej 100^oC nie zalicza się do żadnej z klas niebezpieczeństwa pożarowego cieczy.

3. Dopuszczalne ilości cieczy palnych i sposób ich przechowywania w różnych pomieszczeniach budynków zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi określają odrębne przepisy.

4. Przekroczenie dopuszczalnej ilości przechowywanych lub stosowanych cieczy palnych w pomieszczeniach budynków zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi wymaga przekwalifikowania pomieszczeń do odpowiedniej kategorii niebezpieczeństwa pożarowego.

§ 247. Sytuowanie pomieszczeń zaliczonych do I i II kategorii niebezpieczeństwa pożarowego w budynkach zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi jest zabronione, z wyjątkiem budynków użyteczności publicznej, w których ze względu na ich przeznaczenie lub zasady użytkowania jest konieczne usytuowanie takich pomieszczeń. W tych wypadkach pomieszczenia te powinny być sytuowane na najwyższej kondygnacji budynku oraz spełniać warunki techniczne ustalone dla pomieszczeń zaliczonych do I lub II kategorii niebezpieczeństwa pożarowego, a także powinny być wyposażone w stałe urządzenia gaśnicze.

§  248.

1. Pomieszczenia magazynowe, przeznaczone do przechowywania cieczy palnych, znajdujące się w budynkach zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi, powinny być oddzielone od pomieszczeń sąsiednich ścianami i stropami oddzieleń przeciwpożarowych zgodnie z § 202.

2. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 1, należy zabezpieczyć przed możliwością wypłynięcia cieczy na zewnątrz lub do pomieszczeń sąsiednich.

§ 249. Pomieszczenia, o których mowa w § 248, przeznaczone do przechowywania cieczy palnych powinny spełniać następujące warunki:

1) nie mogą mieć połączenia bezpośredniego z innymi pomieszczeniami, w których znajduje się lub może znajdować się ogień otwarty,

2) nie mogą mieć żadnych odpływów na zewnątrz i do kanalizacji ogólnej oraz otworów łączących je z przewodami dymowymi i wentylacji ogólnej budynku,

3) powinny mieć ogrzewanie i instalacje elektryczne odpowiadające wymaganiom przepisów dotyczących warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać te instalacje ze względu na niebezpieczeństwo pożaru lub wybuchu,

4) powinny mieć wentylację zapewniającą wymaganą wymianę powietrza,

5) powinny mieć podłogę wykonaną z materiałów co najmniej trudno zapalnych i nienasiąkliwych,

6) powinny mieć drzwi przeciwpożarowe o klasie 0,5 odporności ogniowej, otwierane na zewnątrz pomieszczenia, otwory okienne, zabezpieczone przed możliwością zaprószenia ognia z zewnątrz i odpowiednie zabezpieczenie przed nagrzaniem pomieszczenia promieniami słonecznymi.

Rozdział  2

Zabezpieczenie przed hałasem i drganiami.

§  250.

1. Budynki mieszkalne, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej powinny być sytuowane w miejscach najmniej narażonych na uciążliwości powodowane dźwiękami i drganiami pochodzącymi z zewnątrz.

2. Budynki lub urządzenia, które ze względu na prowadzoną w nich działalność lub sposób eksploatacji mogą stwarzać uciążliwe dla otoczenia dźwięki lub drgania, należy sytuować i projektować tak, aby te dźwięki lub drgania nie powodowały uciążliwości dla otoczenia.

3. Ściany zewnętrzne, otwory okienne, ściany wewnętrzne oddzielające poszczególne mieszkania, pomieszczenia lub zespoły pomieszczeń, ściany klatek schodowych i szybów dźwigowych oraz stropy między kondygnacjami powinny zapewniać wymaganą ochronę przed przenikaniem dźwięków lub drgań.

§ 251. Sposób posadowienia i łączenia hydroforów, sprężarek, pomp, wentylatorów i podobnych urządzeń oraz sposób zamocowania przewodów wentylacyjnych, wodociągowych, kanalizacyjnych i innych do elementów konstrukcyjnych budynku powinien zapobiegać powstawaniu i rozchodzeniu się dźwięków i drgań do innych pomieszczeń budynku.

§ 252. Budynki oraz urządzenia i instalacje w zakładach pracy, w których ze względu na sposób użytkowania powstają dźwięki lub drgania uciążliwe dla pracowników i otoczenia, należy zaopatrzyć w odpowiednie zabezpieczenia, przy czym maksymalny poziom dźwięków i drgań emitowanych na zewnątrz nie powinien przekraczać dopuszczalnych wartości.

Rozdział  3

Zabezpieczenie przed wilgocią, korozją i nadmiernym nasłonecznieniem.

§  253.

1. Budynki oraz związane z nimi urządzenia należy zabezpieczać przed szkodliwymi wpływami opadów atmosferycznych i wody gruntowej oraz przed innymi czynnikami powodującymi korozję, a także przed szkodliwymi skutkami użytkowania.

2. W budynkach zagrożonych korozją:

1) rozwiązania konstrukcyjnobudowlane powinny umożliwiać wymianę skorodowanych elementów,

2) powierzchnia narażona na szkodliwe działania agresywnych pyłów, cieczy lub gazów powinna być dostępna do łatwego jej oczyszczenia.

3. W budynkach wymagających konserwacji należy zapewnić bezpośredni dostęp do elementów podlegających konserwacji.

§ 254. W budynkach należy wykonać izolację poziomą i pionową w sposób uniemożliwiający kapilarne podnoszenie poziomu wody gruntowej przez konstrukcję ścian i stropów oraz zabezpieczający ściany i podłogi budynku, stykające się z gruntem, przed zawilgoceniem.

§ 255. Budynki powinny mieć cokoły o wysokości co najmniej 0,3 m powyżej terenu, wykonane z materiałów odpornych na działanie wilgoci, oraz urządzenia zapewniające odprowadzenie wód opadowych od budynku.

§ 256. Zagłębienie posadzki pomieszczeń poniżej poziomu wody gruntowej jest dopuszczalne tylko w wyjątkowych, uzasadnionych wypadkach, pod warunkiem wykonania odpowiedniej izolacji wodoszczelnej.

§  257.

1. Powierzchnie przegród budowlanych w pomieszczeniach, w których ze względu na ich przeznaczenie może występować skraplanie się pary lub zawilgocenie przewodów instalacyjnych, powinny być wykonane z materiałów niewrażliwych na zawilgocenie, nienasiąkliwych i łatwo zmywalnych.

2. Elementy konstrukcyjne oraz zewnętrzne przegrody budowlane budynków powinny być zabezpieczone przed skraplaniem się pary wodnej w warstwach izolacji termicznej przez właściwe rozwiązanie techniczne pod względem konstrukcji, doboru materiałów, wentylacji i ogrzewania.

§ 258. Posadzki na tarasach oraz posadzki w pomieszczeniach, narażone na działanie wody, powinny być wykonane z materiałów nieprzepuszczalnych, nienasiąkliwych, łatwo zmywalnych i mieć izolację wodoszczelną oraz w razie potrzeby urządzenia do odprowadzania wody.

§ 259. Elementy drewniane i inne wykonane z materiałów organicznych należy w odpowiedni sposób zabezpieczyć przed wilgocią i korozją biologiczną.

§  260.

1. Jeżeli ze względu na położenie otworów okiennych w stosunku do stron świata lub na charakter użytkowy pomieszczenia może powstać uciążliwe przegrzanie pomieszczeń albo olśnienie pracowników przez promienie słoneczne lub przez odblaski od płaszczyzny roboczej, należy stosować skuteczne zabezpieczenia wewnętrzne lub zewnętrzne.

2. Jako zabezpieczenie przed nadmiernym nasłonecznieniem należy stosować:

1) w otworach okiennych - specjalne gatunki szkła rozpraszającego i nie przepuszczającego promieni podczerwonych,

2) zasłony mające urządzenia do łatwego regulowania ich położenia z poziomu podłogi lub pomostu,

3) stałe przesłony, żaluzje, daszki lub markizy.