Rozdział 9 - Ewakuacja z pomieszczeń i budynków. - Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1980.17.62

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1995 r.

Rozdział  9

Ewakuacja z pomieszczeń i budynków.

§  220.

1. Z pomieszczeń, w których mogą przebywać ludzie, należy zapewnić bezpieczne wyjście prowadzące bezpośrednio na przestrzeń otwartą albo bezpośrednio lub pośrednio na poziome lub pionowe drogi komunikacji ogólnej, zwane dalej "drogami ewakuacyjnymi".

2. Za drogi ewakuacyjne nie uważa się wewnętrznych schodów i pochylni w mieszkaniach wielopoziomowych oraz innych wewnętrznych połączeń między poszczególnymi kondygnacjami w budynkach.

3. Wyjścia z budynku mogą prowadzić na plac (dziedziniec) pod warunkiem połączenia go z przestrzenią otwartą bezpośrednio lub za pośrednictwem przejść lub przejazdów, obudowanych jak poziome drogi komunikacji ogólnej.

§  221.

1. Długości przejść w pomieszczeniach, mierzone od najdalszego miejsca, w którym może przebywać człowiek, do osi wyjścia służącego celom ewakuacji z pomieszczenia, zwanego dalej "wyjściem ewakuacyjnym", nie mogą przekraczać w pomieszczeniach zaliczonych do:

1) I lub II kategorii niebezpieczeństwa pożarowego - 40 m,

2) III kategorii niebezpieczeństwa pożarowego - 75 m, a w budynkach jednokondygnacyjnych - 100 m,

3) ZL I - ZL III i ZL V kategorii zagrożenia ludzi - 40 m.

2. Nie ogranicza się długości przejść, o których mowa w ust. 1, w pomieszczeniach zaliczonych do IV i V kategorii niebezpieczeństwa pożarowego oraz do ZL IV kategorii zagrożenia ludzi chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

3. Do wyjść ewakuacyjnych z pomieszczeń nie zalicza się drzwi prowadzących do:

1) sąsiednich pomieszczeń zaliczonych do I lub II kategorii niebezpieczeństwa pożarowego, jeżeli nie są one oddzielone przedsionkiem przeciwpożarowym,

2) sąsiednich pomieszczeń zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi, w których może przebywać jednocześnie więcej niż 50 osób.

§ 222. W pomieszczeniach o wysokości przekraczającej 5 m, długości wyjść ewakuacyjnych mogą być zwiększone o 25%, a przy zastosowaniu urządzeń tryskaczowych w pomieszczeniach - o 100%. Zwiększeń długości wyjść ewakuacyjnych nie należy sumować.

§ 223. Należy projektować co najmniej 2 wyjścia ewakuacyjne z pomieszczeń, jeżeli:

1) powierzchnia pomieszczeń zaliczonych do I i II kategorii niebezpieczeństwa pożarowego przekracza 100 m²,

2) powierzchnia pomieszczeń zaliczonych do III kategorii niebezpieczeństwa pożarowego lub do kategorii ZL I, ZL II, ZL III i ZL V zagrożenia ludzi przekracza 300 m²,

3) powierzchnia pomieszceń zaliczonych do IV i V kategorii niebezpieczeństwa pożarowego przekracza 1000 m² lub gdy długość pomieszczenia przekracza 50 m, bez względu na to, na której kondygnacji pomieszczenie jest usytuowane,

4) liczba osób przebywających jednocześnie w pomieszczeniu przekracza 50.

§ 224. Wyjścia ewakuacyjne z pomieszceń zaliczonych do I i II kategorii niebezpieczeństwa pożarowego, prowadzące na drogę ewakuacyjną, powinny być zamknięte przedsionkami przeciwpożarowymi odpowiadającymi wymaganiom § 202.

§ 225. Szerokość wyjścia ewakuacyjnego (drzwi) należy dostosować do liczby osób mogących przebywać jednocześnie w pomieszczeniu, przyjmując 0,6 m szerokości wyjścia na 100 osób, przy czym:

1) szerokość w świetle drzwi powinna wynosić co najmniej:

a) z pomieszczeń sanitarnych o jednym oczku i z kabin - 0,6 m,

b) z pomieszczeń, w których pracuje lub przebywa nie więcej niż 5 osób, i z pomieszczeń sanitarnych nie wymienionych pod lit. a) - 0,7 m,

c) z pomieszczeń nie wymienionych pod lit. a) i b) - 0,8 m;

2) najmniejsza wysokość w świetle drzwi powinna wynosić co najmniej:

a) dla wejścia na strych - 1,6 m,

b) dla wejścia do maszynowni nie przeznaczonych na pobyt ludzi - 1,8 m,

c) w przejściach prowadzących do piwnic bez pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi - 1,9 m,

d) dla drzwi nie objętych lit. a)-c) - 2 m.

§ 226. Drzwi wyjść ewakuacyjnych powinny otwierać się na zewnątrz pomieszczeń:

1) zaliczonych do I i II kategorii niebezpieczeństwa pożarowego,

2) do których lub z których możliwe jest niespodziewane przedostawanie się substancji trujących, duszących lub niebezpiecznych pod względem wybuchowym,

3) w których może przebywać jednocześnie więcej niż 40 osób,

4) magazynowych o powierzchni ponad 200 m²,

5) w których zachodzi konieczność ewakuacji ludzi na noszach lub wózkach inwalidzkich, jeżeli są one przeznaczone dla więcej niż 6 osób niepełnosprawnych.

§ 227. Wejścia do sal zbiorowego użytku, w których przewiduje się zmiany publiczności następujące bezpośrednio po sobie, nie mogą jednocześnie służyć jako wyjścia ewakuacyjne, a drogi dla wychodzących nie mogą się stykać ani krzyżować z drogami dla wchodzących.

§  228.

1. W budynkach o wysokości powyżej 25 m powinny być co najmniej 2 obudowane klatki schodowe, oddzielone od poziomych dróg komunikacji ogólnej przedsionkiem zamykanym obustronnie samozamykającymi się drzwiami co najmniej klasy 0,5 odporności ogniowej.

2. W budynkach wymienionych w ust. 1 dopuszcza się stosowanie tylko jednej klatki schodowej, jeżeli powierzchnia rzutu budynku lub strefa pożarowa budynku nie przekracza 750 m².

3. W budynkach o wysokości powyżej 25 m do 55 m, zaliczonych do kategorii ZL IV zagrożenia ludzi, dopuszcza się wykonywanie klatek schodowych nie wydzielonych pożarowo, pod następującymi warunkami:

1) liczba mieszkań na każdej kondygnacji obsługiwanych przez jedną klatkę schodową nie może przekraczać 5,

2) każde mieszkanie będzie oddzielone od klatki schodowej samozamykającymi się drzwiami co najmniej klasy 0,5 odporności ogniowej.

§ 229. Obudowane klatki schodowe zamykane drzwiami należy stosować w budynkach:

1) o wysokości do 15 m, zaliczonych do:

a) I-III kategorii niebezpieczeństwa pożarowego,

b) ZL II kategorii zagrożenia ludzi,

2) o wysokości od 15 do 25 m, zaliczonych do:

a) I-III kategorii niebezpieczeństwa pożarowego,

b) ZL I - ZL III i ZL V kategorii zagrożenia ludzi.

§  230.

1. Schody i pochylnie służące celom ewakuacji należy obudować ścianami i stropami o klasie odporności ogniowej wymaganej dla ścian nośnych i stropów danego budynku, zgodnie z § 185.

2. Odporność ogniowa biegów, spoczników i pochylni w budynkach, o których mowa w § 229, oraz w budynkach z nie obudowanymi klatkami schodowymi powinna być co najmniej:

1) klasy 1 w budynkach A-C odporności ogniowej,

2) klasy 0,5 w budynkach D i E odporności ogniowej.

3. Dopuszcza się pośrednie połączenie dróg ewakuacyjnych, o których mowa w ust. 1, z przestrzenią otwartą przez hol, korytarz, przedsionek lub przejazd, pod warunkiem obudowania ścianami i stropami spełniającymi wymagania określone w § 185.

§  231.

1. Poziome drogi ewakuacyjne należy obudować ścianami nie rozprzestrzeniającymi ognia, o klasie odporności ogniowej odpowiadającej klasie odporności ogniowej ścian działowych dla danego budynku, lecz nie mniejszej niż klasa 0,25 odporności ogniowej, i oddzielić od pomieszczeń drzwiami.

2. W ścianach wewnętrznej obudowy dróg ewakuacyjnych dopuszcza się umieszczanie nie otwieranych naświetli na wysokości ponad 2 m od poziomu posadzki w budynkach zaliczonych do III, IV i V kategorii niebezpieczeństwa pożarowego, w budynkach biurowych i szkolnych, jeżeli obciążenie ogniowe pomieszczeń nie przekracza 50 kg/m² lub nie przechowuje się w nich cieczy palnych.

3. Szerokość poziomych dróg ewakuacyjnych oblicza się, przyjmując 0,6 m na 100 osób mogących przebywać na danej kondygnacji budynku. Szerokość ta nie może być mniejsza niż 1,4 m, a wysokość - 2,2 m.

§ 232. Na drogach ewakuacyjnych jest zabronione:

1) wykonywanie rozsuwanych, obrotowych i podnoszonych drzwi wyjściowych,

2) stosowanie mniej niż 3 stopni dla pokonania w jednym przejściu różnicy poziomów,

3) wykonywanie schodów ze stopniami zabiegowymi oraz spoczników ze stopniami,

4) umieszczanie przewodów z cieczami palnymi oraz gazami technicznymi, z wyjątkiem przejść poprzecznych przez drogi poziome; w takim wypadku przewody z cieczami lub gazami powinny być prowadzone w rurach ochronnych.

§ 233. W budynkach zaliczonych do kategorii niebezpieczeństwa pożarowego dopuszcza się ewakuowanie ludzi przez specjalne korytarze i tunele ewakuacyjne.

§ 234. Do ewakuacji mogą służyć również:

1) dźwigi, których spocznik jest oddzielony przedsionkiem przeciwpożarowym od reszty kondygnacji lub jeżeli hol dźwigowy zostanie oddzielony drzwiami co najmniej 1,5-godzinnej odporności ogniowej; zastosowanie dźwigu do celów ewakuacji nie może powodować zmniejszenia szerokości wyjść i dróg ewakuacyjnych,

2) przejścia nad urządzeniami technologicznymi, obudowane materiałami niepalnymi.

§  235.

1. Odległość od wyjścia z pomieszczeń na drogę ewakuacyjną do wyjścia na zewnątrz budynku lub do drzwi klatki schodowej, pochylni albo dźwigu, zwane dalej "dojściem ewakuacyjnym", mierzy się wzdłuż osi dojścia.

2. Jeżeli klatki schodowe są nie obudowane, długości dojść ewakuacyjnych mierzy się wzdłuż osi dojścia, od wyjścia z pomieszczenia do spocznika schodów. Można przewidywać jeden lub więcej kierunków dojść ewakuacyjnych.

3. Dopuszczalne długości dojść ewakuacyjnych w budynkach o wysokości do 25 m określa poniższa tabela:

Lp.	Kategoria niebezpieczeństwa pożarowego lub kategoria zagrożenialudzi, budynków albo ich części	Długość dojść w m
		przy jednym	przy dwu lub większej liczbie dojść
1	2	3	4
1	I i II kategoria niebezpieczeństwa pożarowego	10	40
2	III kategoria niebezpieczeństwa pożarowego	20	75
3	IV i V kategoria niebezpieczeństwa pożarowego	nie normuje się	nie normuje się
4	ZL I i ZL II kategoria zagrożenia ludzi	10	30
5	ZL III kategoria zagrożenia ludzi	20	45
6	ZL IV kategoria zagrożenia ludzi	20	60
7	ZL V kategoria zagrożenia ludzi	20	45

4. W budynkach o wysokości powyżej 25 m długość dojść ewakuacyjnych nie może przekroczyć 10 m - przy jednym dojściu, a 30 m - przy dwu lub więcej liczbie dojść.

5. Długości dojść ewakuacyjnych określone w ust. 3 mogą być zwiększone o 100% przy zastosowaniu urządzeń tryskaczowych.

§ 236. Korytarze w budynkach zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi należy dzielić drzwiami na odcinki nie dłuższe niż 50 m.

§  237.

1. W budynkach o wysokości powyżej 25 m, wymienionych w § 228 ust. 1 i 2, klatki schodowe i przedsionki do nich należy wyposażyć w urządzenia zapobiegające przenikaniu dymów i gazów pożarowych w razie powstania pożaru na jakiejkolwiek kondygnacji.

2. Każdą kondygnację w budynkach, o których mowa w ust. 1, należy wyposażyć w urządzenia do awaryjnego usuwania z niej dymów i gazów pożarowych.

3. Klatki schodowe, o których mowa w § 228 ust. 3 i § 229, należy wyposażyć w urządzenia zapobiegające przenikaniu się dymów i gazów pożarowych i awaryjnego usuwania tych dymów i gazów lub tylko w urządzenia do awaryjnego usuwania dymów i gazów pożarowych.

4. Klatki schodowe nie obudowane ścianami, znajdujące się wewnątrz budynków o wysokości powyżej 15 do 25 m, należy wyposażyć w urządzenia do awaryjnego usuwania dymów i gazów pożarowych.

§  238.

1. W elementach konstrukcyjnych schodów służących do ewakuacji dopuszcza się stosowanie drewna i innych materiałów palnych:

1) przy remontach budynków drewnianych o wysokości do 3 kondygnacji,

2) w budynkach klasy D i E odporności ogniowej, realizowanych przez inwestorów będących osobami fizycznymi lub poza granicami miast, w budynkach kategorii ZL III i ZL IV zagrożenia ludzi,

3) w stodołach,

4) w tymczasowych budynkach,

5) w mieszkaniach dwukondygnacyjnych.

2. W budynkach, o których mowa w § 228 ust. 1 i 2, dopuszcza się stosowanie schodów i spoczników o konstrukcji stalowej nie osłoniętej.

§ 239. Jeżeli w budynku znajdują się części podziemne o dwóch lub więcej poziomach użytkowych, powinny one mieć dodatkowe bezpośrednie wyjście na zewnątrz budynku.

§ 240. Drogi komunikacji ogólnej powinny być oddzielone od schodów prowadzących do piwnicy o charakterze techniczno-gospodarczym niepalnymi ścianami i stropami o odporności ogniowej klasy 1 i zamknięte drzwiami klasy 0,5.

§  241.

1. W budynkach o trzech lub więcej kondygnacjach należy zapewnić możliwość wyjścia na dach od wewnątrz budynku, przynajmniej z jednej klatki schodowej.

2. W budynkach o wysokości powyżej 55 m wieloklatkowych wyjścia na dach powinny prowadzić z każdej klatki schodowej.

3. Połączenie pionowych dróg komunikacji ogólnej ze strychem lub poddaszem jest dopuszczalne przez drzwi zaopatrzone w urządzenia do samoczynnego zamykania lub wyłazy o odporności ogniowej co najmniej:

1) klasy 0,25 w budynkach o jednej lub dwóch kondygnacjach,

2) klasy 0,5 w budynkach o trzech lub więcej kondygnacjach.

§  242.

1. W budynkach zaliczonych do kategorii niebezpieczeństwa pożarowego jako dodatkowe wyjście ewakuacyjne dla ludzi z drugiej kondygnacji można wykorzystać wyjścia na drabiny ewakuacyjne prowadzące na zewnątrz. Dopuszcza się to w budynkach o dwóch kondygnacjach, jeżeli liczba osób przebywających jednocześnie na drugiej kondygnacji nie przekracza 50 w budynkach zaliczonych do III kategorii niebezpieczeństwa pożarowego i 15 osób w budynkach zaliczonych do kategorii I i II.

2. Drabiny należy umieszczać w miejscach łatwo dostępnych. Sytuowanie drabin naprzeciw świetlików i okien jest zabronione.

3. Dopuszcza się wykonywanie drabin pionowych bez poręczy:

1) służących do schodzenia z części wyższej budynku na niższą, gdy różnica wysokości nie przekracza 10 m,

2) dla pojedynczych stanowisk pracy na pomostach związanych z obsługą maszyn i urządzeń oraz dla pomieszczeń przeznaczonych na czasowy pobyt ludzi, jeżeli liczba osób przebywających jednocześnie w nich nie przekracza 5.

§ 243. Stosowanie drabin ewakuacyjnych i zewnętrznych schodów ewakuacyjnych do ewakuacji ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się jest zabronione.

§ 244. Dopuszcza się przedzielanie korytarzy w piwnicach pod warunkiem umożliwienia dostępu do każdego odcinka korytarza z co najmniej dwóch klatek schodowych (biegów schodowych).

§ 245. Oznakowanie dróg i wyjść ewakuacyjnych w budynkach należy wykonywać w kolorze białym na zielonym tle.