Rozdział 13 - Dźwigi w budynkach. - Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1980.17.62

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1995 r.

Rozdział  13

Dźwigi w budynkach.

§  111.

1. Dźwigi, niezależnie od schodów, powinny być instalowane:

1) w budynkach mieszkalnych i budynkach zamieszkania zbiorowego o wysokości powyżej 15 m,

2) w każdym budynku mieszkalnym i zamieszkania zbiorowego, w którym powyżej pierwszej kondygnacji znajdują się mieszkania lub pomieszczenia przeznaczone dla osób niepełnosprawnych,

3) w budynkach nie wymienionych w pkt 1 i 2, w których podłoga najwyższej kondygnacji jest położona wyżej niż 15 m nad terenem,

4) w każdym budynku niezależnie od jego wysokości, jeżeli wymagają tego względy użytkowe lub techologiczne.

2. Liczbę dźwigów należy ustalać na podstawie obliczeń uwzględniających przeznaczenie budynku, jego wysokość i liczbę użytkowników.

§  112.

1. Wymagany w budynku dźwig powinien być przystosowany do przewozu mebli i ludzi na noszach.

2. Obowiązek określony w ust. 1 nie dotyczy dalszych dźwigów, których zainstalowanie w budynku jest wymagane.

3. W budynkach o wysokości powyżej 25 m należy instalować co najmniej dwa dźwigi.

4. W budynkach mieszkalnych wielorodzinnych o układzie klatkowym, mających nie więcej niż 11 kondygnacji i 3 mieszkania dostępne z klatki schodowej na poszczególnych kondygnacjach, dopuszcza się instalowanie tylko jednego dźwigu w obrębie jednej klatki schodowej, przystosowanego do przewozu mebli i ludzi na noszach, pod warunkiem:

1) zapewnienia dojścia do dźwigu na drugiej klatce schodowej za pomocą obudowanego krytego korytarza na najwyżej położonej kondygnacji lub nad tą kondygnacją,

2) zaopatrzenia drzwi w korytarzu, o którym mowa w pkt 1, w urządzenie do samoczynnego zamykania.

§  113.

1. Dźwigi w budynkach należy instalować poza powierzchnią zajętą przez klatki schodowe.

2. Dopuszcza się instalowanie dźwigów w obrębie klatek schodowych w budynkach mieszkalnych o wysokości od 15 do 55 m.

3. Dostęp do dźwigu powinien być zapewniony z każdej kondygnacji.

4. W budynkach niemieszkalnych dopuszcza się odstępstwa od ustaleń ust. 3, uzasadnione względami funkcjonalno-użytkowymi lub technologicznymi.

§  114.

1. W budynkach o wysokości powyżej 25 m, zaliczonych do kategorii ZL I - ZL III zagrożenia ludzi, oraz w innych budynkach o wysokości powyżej 55 m przynajmniej jeden dźwig w każdej strefie pożarowej powinien być przystosowany do celów przeciwpożarowych.

2. Dźwig, o którym mowa w ust. 1, powinien być oddzielony od dróg komunikacji poziomej przedsionkiem przeciwpożarowym, przy czym spocznik dźwigu powinien mieć połączenie z przedsionkiem klatki schodowej.

3. Dźwig, o którym mowa w ust. 1, powinien mieć co najmniej nośność 1000 kg, kabinę o wymiarach 1,1 x 2,1 m i prędkość 1,5 m/s.

4. Dopuszcza się przystosowanie do celów przeciwpożarowych jednego z dźwigów z ich zespołu znajdującego się w budynku, jeżeli hol, w którym znajduje się dojście do zespołu dźwigów, jest zamykany w razie pożaru drzwiami o odporności ogniowej co najmniej 1,5 godziny.

§  115.

1. Ściany i stropy szybu dźwigowego powinny mieć klasę odporności ogniowej wymaganą dla ścian nośnych i stropów danego budynku.

2. Szerokość spocznika przed dźwigami powinna wynosić co najmniej:

1) dla dźwigów osobowych - 1,6 m,

2) dla dźwigów osobowo-towarowych - 1,8 m,

3) dla dźwigów służących do przewożenia łóżek z chorymi - 3 m.

3. Szyby dźwigowe powinny być oddylatowane od konstrukcji budynku i ustawione na niezależnych fundamentach oraz odpowiednio zwentylowane.

4. W wypadkach, w których szyby dźwigowe lub maszynownie przylegają do pomieszczenia przeznaczonego na stały pobyt ludzi, lub jeżeli wymagają tego względy użytkowe, szyby należy dodatkowo izolować pod względem akustycznym. Izolacja ta powinna zapewniać w sąsiadujących pomieszczeniach poziom natężenia hałasu poniżej dopuszczalnego.

5. Wymagania dotyczące dylatacji i izolacji akustycznej, określone w ust. 3 i 4, nie dotyczą budynków przemysłowych, jeżeli konieczność zachowania tych wymagań nie wynika ze względów użytkowych lub konstrukcyjnych.

6. Dopuszcza się usytuowanie szybów i pomieszczeń dźwigowych poza obrębem budynków, pod warunkiem zapewnienia ich ogrzewania.

§  116.

1. Umieszczanie pod dźwigami pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi lub dróg komunikacyjnych jest zabronione.

2. W uzasadnionych wypadkach właściwy organ inspekcji pracy, w porozumieniu z organem dozoru technicznego, może zezwolić na odstępstwa od przepisu ust. 1 w odniesieniu do dróg komunikacyjnych.

§  117.

1. Umieszczanie w jednym szybie więcej niż 3 dźwigów jest zabronione, natomiast w budynkach przeznaczonych do celów leczniczych i opieki społecznej każdy dźwig powinien być umieszczony w odrębnym szybie.

2. Dźwig powinien mieć w holu wejściowym w budynku wyłącznik awaryjny, umieszczony w oszklonej wnęce, z trwałym napisem "wyłącznik dźwigu".

3. Zespoły napędowe w maszynowni dźwigu powinny być zabezpieczone przed przenoszeniem drgań na konstrukcję budynku.

4. W razie zastosowania maszynowni górnej dopuszcza się doprowadzenie dźwigu tylko do spocznika międzykondygnacyjnego, z tym że umieszczanie maszynowni obok pomieszczeń mieszkalnych jest zabronione.

§  118.

1. W szybach dźwigowych można umieszczać jedynie urządzenia i przewody związane z pracą dźwigu.