Rozdział 11 - Wentylacja, klimatyzacja oraz przewody dymowe i spalinowe w budynkach. - Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1980.17.62

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1995 r.

Rozdział  11

Wentylacja, klimatyzacja oraz przewody dymowe i spalinowe w budynkach.

§  93.

1. Budynki powinny mieć urządzenia wentylacyjne lub klimatyzacyjne w zakresie wynikającym z potrzeb użytkowych i funkcji poszczególnych pomieszczeń, z zachowaniem wymiany powietrza przewidzianej w normach.

2. W szkołach, przedszkolach, internatach i innych budynkach przeznaczonych dla dzieci i młodzieży należy przewidzieć przewody dymowe zapewniające w razie potrzeby ogrzewanie piecowe pomieszczeń w tych budynkach.

3. Terenowe organy administracji państwowej stopnia wojewódzkiego określają tereny, na których budynki mieszkalne o wysokości do 5 kondygnacji należy wyposażyć w przewody dymowe umożliwiające stosowanie w nich w razie potrzeby ogrzewania piecowego.

4. Przepisy ust. 2 i 3 nie dotyczą budynków wznoszonych z zastosowaniem uprzemysłowionych metod wykonywania robót budowlanych, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej.

§  94.

1. Urządzenia i przewody wentylacyjne i klimatyzacyjne w pomieszczeniach należy wykonywać z zachowaniem następujących warunków:

1) palne izolacje techniczne i akustyczne w przewodach wentylacyjnych mogą być stosowane tylko na zewnętrznej ich powierzchni, z jednoczesnym osłonięciem okładziną z materiałów niepalnych; wewnętrzna powierzchnia tych przewodów, wymagająca izolacji akustycznej, może być wyłożona wyłącznie materiałami niepalnymi,

2) przewody wentylacyjne przeprowadzone przez pomieszczenia, których nie obsługują, powinny być obudowane ściankami o klasie odporności ogniowej odpowiadającej wymaganiom dla ścian tych pomiesczeń,

3) łączenie różnych pomieszczeń przewodami wentylacyjnymi z tworzyw sztucznych lub innych materiałów palnych jest zabronione,

4) czerpnie powietrza powinny odpowiadać wymaganiom określonym w dalszych przepisach, a wyrzutnie wentylacji mechanicznej wywiewnej powinny być wyprowadzone na wysokość 0,3 m ponad linię łączącą najwyższe punkty przeszkód, a przy braku przeszkód - na wysokość co najmniej 0,4 m ponad połacią dachu budynku; za przeszkodę uważa się wystającą część budynku, świetliki itp. znajdujące się w odległości do 10 m od wyrzutni, mierząc w rzucie poziomym,

5) w pomieszczeniach, w których występują pyły, a także w pomieszczeniach, w których wymagania w zakresie utrzymania czystości są zaostrzone, zewnętrzne powierzchnie przewodów znajdujących się w tych pomieszczeniach powinny być gładkie i łatwe do czyszczenia, zabezpieczone przed możliwościami zanieczyszczenia cieczami łatwo zapalnymi lub mieszaninami innych palnych substancji, a ponadto zabezpieczone przed gromadzeniem się elektryczności statycznej.

2. Niezależnie od wymagań określonych w ust. 1 przy wykonywaniu urządzeń wentylacyjnych i klimatyzacyjnych w pomieszczeniach I i II kategorii niebezpieczeństwa pożarowego należy:

1) przewody wentylacyjne i klimatyzacyjne instalować oddzielnie dla każdego pomieszczenia; nie dotyczy to wentylacji i klimatyzacji nawiewnej,

2) wentylatory wywiewne wykonywać z materiałów nie iskrzących i w sposób zabezpieczający przed możliwością zaiskrzenia,

3) czerpnie powietrza sytuować poza strefami zagrożenia wybuchem.

§  95.

1. Dopuszcza się przeprowadzenie przewodów wentylacyjnych i klimatyzacyjnych przez ścianę i strop oddzielenia przeciwpożarowego, pod warunkiem, że nie będą nimi przepływały gazy, opary wybuchowe, włókna i pyły palne, tworzące w połączeniu z powietrzem mieszaniny wybuchowe. Przewody te należy wykonać z materiałów niepalnych oraz wyposażyć w klapy samozamykające w miejscach przejścia przez ścianę i strop oddzielenia przeciwpożarowego. Klapy samozamykające się, jeżeli przewody nie są obudowane ściankami, powinny mieć odporność ogniową równą połowie odporności ściany lub stropu oddzielenia przeciwpożarowego.

2. Odległość nie izolowanych przewodów wentylacyjnych od wykładzin i powierzchni palnych powinna wynosić co najmniej 0,5 m.

§  96.

1. Przewody i urządzenia instalacyjne mogą być osłonięte materiałami dekoracyjnymi trudno zapalnymi lub elementami z drewna o grubości co najmniej 1 cm, pod warunkiem, że długość ich nie przekroczy 25 m, a powierzchnia - 10% podłogi, przy czym ogólna powierzchnia materiałów palnych nie powinna zajmować więcej niż 40% powierzchni podłogi, z uwzględnieniem przepisów § 211 ust. 1 i 2.

2. Dopuszcza się stosowanie drzwiczek rewizyjnych w szybach wentylacyjnych z materiałów co najmniej trudno zapalnych o odporności ogniowej klasy co najmniej 0,5.

§  97.

1. Wloty i wyloty przewodów wentylacyjnych oraz otwory wentylacyjne stropodachów powinny być zabezpieczone przed ptactwem i innymi zwierzętami.

2. Na dachach powinny być przewidziane łatwe dojścia do wlotów przewodów dymowych, spalinowych i wentylacyjnych. Na dachach stromych o spadku ponad 20%, krytych dachówką, szkłem zbrojonym lub podobnym materiałem, dojścia powinny być umożliwione za pomocą ław kominiarskich. Ponadto na dachach stromych powinny być zamocowane uchwyty do lin bezpieczeństwa lub bariery ochronne.

§  98.

1. Przewody dymowe i spalinowe powinny być prowadzone w ścianach kominowych lub w kominach wolno stojących w sposób zapewniający należyty ciąg powietrza z palenisk połączonych z tymi przewodami i umożliwiający ich czyszczenie.

2. Przewody dymowe i spalinowe powinny być grupowane razem z ewentualnymi przewodami wentylacyjnymi w kominach i wyprowadzane ponad dach na wysokość zabezpieczającą przed zadmuchiwaniem, a ponadto co najmniej 0,6 m ponad kalenicę przy pokryciu łatwo zapalnym i co najmniej 0,3 m ponad niepalne lub trudno zapalne pokrycie dachu, przy czym odległość wylotu przewodu od powierzchni dachu, mierzona poziomo, powinna wynosić co najmniej 1 m. Przy dachach płaskich, o nachyleniu mniejszym niż 12^o, wyloty przewodów powinny, niezależnie od rodzaju pokrycia, znajdować się co najmniej 0,6 m nad poziomem kalenicy, jeżeli odległość kalenicy nie przekracza 10 m.

3. Odchylenie przewodów dymowych i spalinowych od pionu nie powinno przekraczać 30^o i wymaga założenia na załamaniach otworów do czyszczenia z hermetycznym zamknięciem niepalnym, zabezpieczonym przed nadmiernym rozgrzaniem. Terenowy organ administracji państwowej, właściwy w sprawach pozwoleń na budowę, może wyrazić zgodę na odstępstwo od tych wymagań.

§  99.

1. Ściany kominowe i kominy powinny być wykonane szczelnie z materiałów trwałych i niepalnych. Odporność ogniowa ścianek przewodu dymowego powinna być równa co najmniej odporności ogniowej klasy 2.

2. Ściany kominowe i kominy należy wznosić na fundamentach lub na innej niepalnej i odpowiednio wytrzymałej konstrukcji o odporności ogniowej klasy 2.

3. Kominy wolno stojące lub wyprowadzone ponad dach powyżej 1,5 m powinny być zakotwione i wykonane w sposób zapewniający ich stateczność.

4. Kominy prowadzone przy ścianie sąsiedniego, wyższego budynku powinny być połączone z tym budynkiem odpowiednimi kotwami.

5. Ściany kominowe nie mogą być obciążone stropami, jeżeli wytrzymałość tych ścian nie została statycznie udowodniona oraz jeżeli występuje naruszenie szczelności i drożności przewodu lub zmniejszenie wytrzymałości ściany nośnej albo stropu przez szkodliwe działanie gazów i temperatury.

6. Kominy z przewodami dymowymi o przekroju przekraczającym 0,075 m² powinny być wydzielone z konstrukcji budynku.

§  100.

1. Przekrój przewodu dymowego oraz spalinowego powinien być dostosowany do wysokości przewodu oraz ilości spalin, przy czym średnica równoważna oraz największy wymiar w świetle jego przekroju nie mogą być mniejsze niż 0,14 m.

2. 9 Do jednego przewodu dymowego mogą być włączone najwyżej trzy paleniska w odległości nie mniejszej niż 1,5 m w pionie. Oddzielne przewody należy stosować do palenisk kuchennych.

3. 10 Zabronione jest stosowanie:

1) zbiorczych przewodów spalinowych do urządzeń gazowych z odprowadzeniem spalin do przewodu kominowego,

2) dodatkowych indywidualnych mechanicznych urządzeń wentylacyjnych w budynkach mieszkalnych z przewodami spalinowymi lub przewodami wentylacyjnymi, obsługującymi więcej niż jeden lokal.

4. Poniżej połączenia przewodu z najniżej położonym paleniskiem lub piecykiem kąpielowym powinien być umieszczony w miejscu łatwo dostępnym otwór do czyszczenia z hermetycznym zamknięciem niepalnym.

5. 11 W budynkach usytuowanych na obszarach o wzmożonej wietrzności, określonej zgodnie z charakterystyką maksymalnej prędkości wiatrów, opracowaną przez Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej, należy stosować nasady kominowe, pobudzające ciąg na wylotach przewodów spalinowych.

§  101.

1. Paleniska powinny być w całości wykonane z materiałów trwałych i niepalnych, z jednoczesnym skutecznym zabezpieczeniem łatwo zapalnych podłóg, oraz zakładane na podłożu o odporności ogniowej klasy 2, grubości co najmniej 0,15 m, a przy piecach metalowych bez nóżek - 0,3 m.

2. Paleniska otwarte mogą być zakładane tylko w pomieszczeniach nie nasuwających zastrzeżeń dotyczących bezpieczeństwa pożarowego i w odległości co najmniej 0,6 m od łatwo zapalnych części budynku. W pomieszczeniach ze stropami drewnianymi paleniska otwarte powinny mieć kominki lub kapy, wystające co najmniej 0,3 m poza krawędź paleniska.

3. Połączenie przewodu dymowego lub spalinowego z paleniskiem należy wykonać z elementów trwałych, niepalnych i szczelnych oraz w sposób umożliwiający ich czyszczenie.

4. Połączenie, o którym mowa w ust. 3, powinno być krótkie, bez ostrych załamań i przewężeń oraz nie powinno w miejscu włączenia do przewodu zmniejszać jego przekroju użytkowego.

5. Połączenie prowadzone przez pomieszczenie o niskiej temperaturze powinno być zabezpieczone przed oziębieniem.

6. Łatwo zapalne części konstrukcyjne obiektu budowlanego powinny być oddalone od wewnętrznego lica przewodów dymowych i spalinowych co najmniej o 0,3 m.

7. Piece metalowe lub w ramach metalowych, rury dymowe i spalinowe oraz otwory do czyszczenia powinny być oddalone od łatwo zapalnych, nie osłoniętych części konstrukcyjnych obiektu budowlanego co najmniej o 0,6 m, a od osłoniętych okładziną z tynku grubości 0,025 m na siatce lub trzcinie albo inną równorzędną okładziną - co najmniej o 0,3 m.

8. Piece z kamienia, cegły, kafli i podobnych materiałów niepalnych powinny być oddalone od łatwo zapalnych, nie osłoniętych części konstrukcyjnych obiektu budowlanego co najmniej o 0,3 m, a od osłoniętych okładziną z tynku grubości 0,025 m na siatce lub trzcinie albo inną równorzędną okładziną - co najmniej o 0,15 m.

9. W razie zastosowania cegły pełnej, wypalonej z gliny, o wymiarach 0,25 x 0,12 x 0,065 m, wymiary określone w ust. 6-8 mogą być zmniejszone o 17%.

⁹ § 100 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia z dnia 19 grudnia 1988 r. (Dz.U.88.42.333) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 stycznia 1989 r.

¹⁰ § 100 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia z dnia 19 grudnia 1988 r. (Dz.U.88.42.333) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 stycznia 1989 r.

¹¹ § 100 ust. 5 dodany przez § 1 pkt 3 lit. c) rozporządzenia z dnia 19 grudnia 1988 r. (Dz.U.88.42.333) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 stycznia 1989 r.