§ 1. - Warunki przyznawania funkcjonariuszom Służby Więziennej nagród rocznych, nagród uznaniowych i zapomóg.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2000.119.1266

Akt utracił moc
Wersja od: 28 grudnia 2000 r.
§  1.
1.
Funkcjonariusz Służby Więziennej, zwany dalej "funkcjonariuszem", pełniący służbę przez okres roku kalendarzowego nabywa prawo do nagrody rocznej w wysokości określonej w art. 106 ust. 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 883, z 1999 r. Nr 110, poz. 1255 oraz z 2000 r. Nr 2, poz. 5), zwanej dalej "ustawą".
2.
Funkcjonariusz, który pełnił służbę przez co najmniej 6 miesięcy w roku kalendarzowym, nabywa prawo do nagrody rocznej w wysokości proporcjonalnej do liczby pełnych miesięcy kalendarzowych służby, z zastrzeżeniem ust. 3-5.
3.
Okresy służby krótsze od miesiąca kalendarzowego sumuje się, przyjmując, że każde 30 dni służby stanowi pełny miesiąc kalendarzowy.
4.
Funkcjonariusz, który z powodu śmierci, zaginięcia albo zwolnienia ze służby, w związku z nabyciem prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej, pełnił w danym roku służbę przez część roku kalendarzowego, nabywa prawo do nagrody rocznej w wysokości 1/12 jednomiesięcznego uposażenia zasadnicznego wraz z dodatkami o charakterze stałym, zwanego dalej "uposażeniem", za każdy miesiąc kalendarzowy pełnienia służby.
5.
Funkcjonariuszowi, o którym mowa w ust. 4, przysługuje nagroda roczna w wysokości 1/12 jednomiesięcznego uposażenia, jeżeli pełnił w danym roku służbę przez okres krótszy od jednego miesiąca kalendarzowego.
6.
Funkcjonariuszowi, który na skutek wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą poniósł śmierć albo nabył prawo do renty inwalidzkiej, przysługuje nagroda roczna za ostatni rok służby w wysokości określonej w ust. 1, bez względu na okres służby pełnionej w tym roku. Przepisów § 3 i 4 nie stosuje się.
7.
W razie śmierci lub zaginięcia funkcjonariusza nagrodę roczną wypłaca się pozostałej po nim rodzinie określonej w art. 112 ust. 2 ustawy.