Warunki przyjęcia na stanowisko radcy i sekretarza notarialnego oraz w sprawie organizacji praktyki i egzaminu na stanowisko sekretarza notarialnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1990.2.15

Akt utracił moc
Wersja od: 12 stycznia 1990 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 19 grudnia 1989 r.
w sprawie warunków przyjęcia na stanowisko radcy i sekretarza notarialnego oraz w sprawie organizacji praktyki i egzaminu na stanowisko sekretarza notarialnego.

Na podstawie art. 40 § 3 ustawy z dnia 24 maja 1989 r. - Prawo o notariacie (Dz. U. Nr 33, poz. 176) zarządza się, co następuje:
1.
Na stanowisko radcy notarialnego może być mianowany pracownik posiadający wyższe wykształcenie prawnicze i co najmniej trzyletnią praktykę na stanowisku sekretarza notarialnego.
2.
W przypadkach szczególnie uzasadnionych na stanowisko radcy notarialnego może być mianowany pracownik posiadający co najmniej wykształcenie średnie i pięcioletnią praktykę na stanowisku sekretarza notarialnego.
1.
Na stanowisko sekretarza notarialnego może być mianowany ten, kto:
1)
jest obywatelem polskim,
2)
ukończył 18 lat i ma pełną zdolność do czynności prawnych oraz korzysta z pełni praw publicznych,
3)
posiada co najmniej średnie wykształcenie,
4)
odbył praktykę i złożył egzamin sekretarski.
2.
Przepis ust. 1 pkt 4 nie dotyczy osób, które ukończyły aplikację notarialną i złożyły egzamin notarialny.
1.
Praktykę sekretarską odbywa się na stanowisku pomocnika sekretarza notarialnego. Praktyka ta trwa 12 miesięcy i kończy się oceną kwalifikacyjną dotyczącą dopuszczenia pracownika do złożenia egzaminu sekretarskiego.
2.
Pracownik, który otrzymał ocenę negatywną, po rocznej pracy może ubiegać się ponownie o dopuszczenie go do składania egzaminu sekretarskiego. Decyzję o dopuszczeniu do egzaminu podejmuje prezes sądu wojewódzkiego na wniosek dyrektora państwowego biura notarialnego.
1.
Praktyka sekretarska ma na celu teoretyczne i praktyczne przygotowanie pracownika do należytego wykonywania obowiązków sekretarza notarialnego.
2.
W czasie praktyki pracownik powinien zaznajomić się z całokształtem czynności sekretarza notarialnego w państwowym biurze notarialnym lub jego oddziale.
1.
Pracownik odbywa praktykę sekretarską zgodnie z programem ustalonym przez Instytut Badania Prawa Sądowego, obejmującym zarówno zajęcia praktyczne, jak i teoretyczne.
2.
Zajęcia teoretyczne dla pracowników wszystkich biur notarialnych organizuje prezes sądu wojewódzkiego wyznaczony przez Ministerstwo Sprawiedliwości. Zajęcia te mają na celu zapoznanie pracownika z przepisami dotyczącymi funkcjonowania państwowych biur notarialnych i zakresu czynności sekretarza notarialnego, ochrony tajemnicy państwowej i służbowej oraz dokształcenie w zakresie wiadomości o państwie i prawie.
3.
Zajęcia praktyczne organizuje dyrektor państwowego biura notarialnego, w którym odbywa się praktyka.
Nadzorowanie przebiegu praktyki sekretarskiej należy do kierownika praktyki sekretarskiej, powołanego przez dyrektora państwowego biura notarialnego mającego siedzibę w miejscowości będącej siedzibą sądu wojewódzkiego.
1.
Ocenę kwalifikacyjną dotyczącą dopuszczenia pracownika do złożenia egzaminu sekretarskiego sporządza dyrektor państwowego biura notarialnego, w którym odbywa się praktyka.
2.
Ocena kwalifikacyjna powinna zawierać zwięzłą opinię o przebiegu praktyki oraz określenie następujących cech pracownika:
1)
wiedzę zawodową oraz umiejętność jej stosowania w praktyce,
2)
obowiązkowość, pracowitość, inicjatywę i punktualność,
3)
uzdolnienia zawodowe,
4)
stosunek do współpracowników i interesantów.
1.
Od obowiązku odbycia praktyki sekretarskiej może być zwolniona w całości lub części osoba, która:
1)
była uprzednio zatrudniona na podobnym stanowisku co najmniej 12 miesięcy albo
2)
wykaże się w inny sposób wymaganą programem wiedzą teoretyczną, umiejętnością stosowania tej wiedzy w praktyce, a także znajomością metod i technik pracy biurowej.
2.
Decyzję w sprawie zwolnienia od obowiązku odbycia praktyki sekretarskiej podejmuje prezes sądu wojewódzkiego na wniosek dyrektora państwowego biura notarialnego, w którym osoba ta jest zatrudniona.
1.
Egzamin sekretarski przeprowadza powołana przez prezesa sądu wojewódzkiego komisja, w której skład wchodzi notariusz jako przewodniczący oraz dwóch doświadczonych pracowników administracyjnych państwowych biur notarialnych.
2.
Celem egzaminu jest sprawdzenie praktycznej i teoretycznej wiedzy pracownika, niezbędnej do objęcia stanowiska sekretarza notarialnego.
3.
Kierownik praktyki sekretarskiej zawiadamia pracownika zakwalifikowanego do egzaminu sekretarskiego o terminie tego egzaminu co najmniej na 7 dni przed wyznaczonym terminem.
1.
Egzamin sekretarski składa się z części pisemnej i ustnej.
2.
Przedmiotem egzaminu pisemnego powinien być jeden temat z zakresu wiedzy teoretycznej oraz jeden z zakresu wiedzy praktycznej.
3.
Egzamin pisemny trwa do sześciu godzin i odbywa się w obecności co najmniej dwóch członków komisji wyznaczonych przez przewodniczącego komisji egzaminacyjnej.
Egzamin ustny obejmuje całość zagadnień będących przedmiotem praktyki sekretarskiej.
1.
Komisja egzaminacyjna ocenia wyniki egzaminu pisemnego i ustnego stopniami: "bardzo dobry", "dobry", "dostateczny" i "niedostateczny".
2.
Złożenie egzaminu sekretarskiego z wynikiem pozytywnym wymaga uzyskania ocen co najmniej dostatecznych z obu części egzaminu.
1.
W razie niedostatecznego wyniku egzaminu lub nieprzystąpienia do egzaminu w wyznaczonym terminie, prezes sądu wojewódzkiego wyznacza termin następnego egzaminu.
2.
W razie niedostatecznego wyniku egzaminu, termin następnego egzaminu może być wyznaczony po upływie co najmniej trzech miesięcy od dnia przeprowadzenia poprzedniego egzaminu, nie później jednak niż po upływie roku.
Z przebiegu i wyników egzaminu sekretarskiego sporządza się protokół, który podpisują wszyscy członkowie komisji egzaminacyjnej.
Prezes sądu wojewódzkiego wydaje świadectwo o odbyciu praktyki lub o zwolnieniu od obowiązku jej odbycia oraz o złożeniu egzaminu sekretarskiego z wynikiem pozytywnym. Odpis świadectwa załącza się do akt osobowych pracownika.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lutego 1990 r.