Warunki i tryb udzielania poręczeń i gwarantowania spłaty ze środków budżetu państwa kredytu bankowego oraz opłaty z tytułu udzielonego poręczenia i gwarantowania.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1995.114.549

Akt utracił moc

Wersja od: 17 lipca 1997 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 19 września 1995 r.

w sprawie warunków i trybu udzielania poręczeń i gwarantowania spłaty ze środków budżetu państwa kredytu bankowego oraz opłat z tytułu udzielonego poręczenia i gwarantowania. ^*

Na podstawie art. 23 ust. 6 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685 oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 390) zarządza się, co następuje:

§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

1) poręczeniu - rozumie się przez to także gwarantowanie bankom zagranicznym oraz międzynarodowym instytucjom finansowym spłaty kredytów lub pożyczek zagranicznych, wraz z odsetkami i innymi kosztami, jeżeli wymagają tego zasady lub zwyczaje międzynarodowe,

2) wnioskodawcy - rozumie się przez to kredytobiorcę lub kredytodawcę, a w odniesieniu do kredytu zagranicznego - także pożyczkobiorcę lub pożyczkodawcę,

3) kredycie krajowym - rozumie się przez to kredyt udzielony przez bank-kredytodawcę będący osobą krajową w rozumieniu ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 136, poz. 703),

4) kredycie zagranicznym - rozumie się przez to kredyt lub pożyczkę udzieloną przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę będącego osobą zagraniczną w rozumieniu ustawy, o której mowa w pkt 3.

§  2.

1. Ze środków budżetu państwa może być udzielone, na wniosek kredytobiorcy lub banku-kredytodawcy, poręczenie spłaty części lub całości kredytu bankowego przeznaczonego na cele określone w § 3.

2. Poręczenie, o którym mowa w ust. 1, może dotyczyć również spłaty części lub całości odsetek od kredytu bankowego.

§  3.

1. Poręczeniem ze środków budżetu państwa może być objęta spłata kredytu inwestycyjnego udzielanego na cele:

1) rozwoju i utrzymania infrastruktury,

2) ochrony środowiska,

3) wspomagania procesów adaptacyjnych i rozwojowych w podmiotach gospodarczych, zapewniających zwiększenie rentowności, a także konkurencyjności,

4) inwestycji restrukturyzacyjnych o krótkich cyklach realizacji, opartych na najnowszych rozwiązaniach technologicznych i spełniających wymagania ekologiczne,

5) innych przedsięwzięć, gdy realizacja zadań finansowych kredytem:

a) umożliwi sprzedaż towarów i usług na eksport co najmniej w 20% ogólnej wartości sprzedaży lub

b) zapewni wdrażanie nowych rozwiązań technicznych i technologicznych w gospodarce narodowej, lub

c) będzie prowadzona w rejonach o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym.

2. Poręczeniem, o którym mowa w ust. 1, może być objęta również spłata kredytu udzielanego na:

1) zakup materiałów i wyrobów gotowych przeznaczonych na realizację przedsięwzięć polegających na wykonaniu dóbr inwestycyjnych na eksport o wartości jednostkowej powyżej 10 mln ECU i cyklu produkcyjnym powyżej 6 miesięcy, jeśli zakupy te nie są finansowane kredytami objętymi dopłatami ze środków budżetu państwa na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83, poz. 418),

2) uruchomienie rządowych programów prywatyzacyjnych.

3. Warunkiem udzielania poręczenia spłaty kredytu jest zawarcie warunkowej umowy kredytowej lub przedstawienie projektu umowy kredytowej w przypadku kredytu zagranicznego.

§ 4. Poręczenie spłaty kredytu jest terminowe i udzielane do wysokości z góry oznaczonej.

§  5.

1. Wnioski o udzielenie poręczenia składane są Ministrowi Finansów.

2. Wniosek, z wyjątkiem określonym w ust. 3, powinien zawierać:

1) ogólną informację o kredytobiorcy,

2) opis sytuacji ekonomiczno-finansowej kredytobiorcy za okres ostatnich trzech lat lub za cały okres jego działalności, jeżeli jest on krótszy od trzech lat,

3) analizę wykonalności programu inwestycyjnego,

4) zestawienie przepływów pieniężnych w okresie realizacji przedsięwzięcia,

5) opinię organu założycielskiego, w przypadku jego występowania,

6) opinię urzędu skarbowego właściwego dla kredytobiorcy,

7) warunkową umowę kredytową lub projekt umowy kredytowej, w przypadku kredytu zagranicznego, wraz z wyliczeniem kwot poszczególnych rat kredytu i odsetek oraz określeniem terminu ich spłaty,

8) zaświadczenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dotyczące stanu płatności składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych i na Fundusz Pracy,

9) opinię banku prowadzącego rachunek podstawowy kredytobiorcy oraz banku-kredytodawcy, a w przypadku kredytu zagranicznego - kredytodawcy lub krajowego banku pośredniczącego (obsługującego),

10) opinię Centralnego Urzędu Planowania, w przypadkach określonych w § 6 ust. 2 pkt 1 i 2.

3. Wniosek gminy powinien zawierać:

1) ogólną informację o kredytobiorcy,

2) sprawozdanie z wykonania budżetu gminy za ubiegły rok,

3) sprawozdania kwartalne z wykonywania budżetu gminy w bieżącym roku,

4) informację o aktualnych zobowiązaniach gminy,

5) opinię wojewody,

6) opinię regionalnej izby obrachunkowej,

7) opinię banku prowadzącego obsługę bankową budżetu gminy,

8) analizę wykonalności programu inwestycyjnego,

9) zestawienie przepływów pieniężnych w okresie realizacji przedsięwzięcia,

10) warunkową umowę kredytową lub projekt umowy kredytowej, w przypadku kredytu zagranicznego, wraz z wyliczeniem kwot poszczególnych rat kredytu i odsetek oraz określeniem terminu ich spłaty,

11) zaświadczenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dotyczące stanu płatności składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych i na Fundusz Pracy.

4. Minister Finansów może:

1) uzależnić rozpatrzenie wniosku od założenia dodatkowych dokumentów,

2) zwolnić wnioskodawcę od obowiązku składania niektórych dokumentów wymienionych w ust. 2, w przypadku określonym w § 3 ust. 2 pkt 2.

5. Wnioski o udzielenie poręczenia opracowywane są w formie zgodnej ze wzorem ustalonym przez Ministra Finansów.

6. W przypadku stwierdzenia uchybień formalnych lub innych wad wniosku, Minister Finansów wzywa wnioskodawcę do ich usunięcia w terminie przez siebie określonym, nie krótszym niż 30 dni. Wniosek nie poprawiony pozostawia się bez rozpatrzenia.

§  6.

1. Minister Finansów ocenia wniosek o udzielenie poręczenia po zasięgnięciu opinii właściwego ministra lub wojewody.

2. Rada Ministrów rozpatruje zaopiniowane pozytywnie przez Ministra Finansów wnioski o udzielenie poręczenia:

1) spłaty kredytu krajowego, w przypadku gdy wnioskowana kwota poręczenia spłaty kredytu wraz z odsetkami przekracza 20 mln zł,

2) spłaty kredytu zagranicznego, w przypadku gdy wnioskowana kwota poręczenia spłaty kredytu wraz z odsetkami przekracza 7 mln ECU,

3) spłaty kredytu bankowego na finansowanie inwestycji stanowiącej zadanie własne gminy, przedstawione przez gminę lub kredytodawcę.

3. W razie pozytywnej oceny wniosku, w przypadkach nie zastrzeżonych w ust. 2 do właściwości Rady Ministrów, poręczenia spłaty kredytu może udzielić Minister Finansów.

§  7.

1. Poręczenie udzielane jest do wysokości 60% wykorzystanej kwoty przyznanego kredytu oraz odsetek od tej kwoty. W przypadku kredytu zagranicznego, poręczenie może dotyczyć odsetek związanych z wykorzystaną lub postawioną do dyspozycji kredytobiorcy częścią kredytu albo z obiema częściami razem.

2. Rada Ministrów w szczególnie uzasadnionych przypadkach może udzielić poręczenia spłaty całej kwoty kredytu wraz z odsetkami, a w przypadku kredytów zagranicznych - również z innymi kosztami związanymi z kredytem.

3. Umowę z kredytobiorcą o udzielenie poręczenia oraz umowę poręczenia z kredytodawcą podpisuje Minister Finansów, a w przypadku gdy poręczenia udziela Rada Ministrów - Minister Finansów w imieniu Rady Ministrów.

4. W przypadku negatywnej oceny wniosku Minister Finansów niezwłocznie informuje o tym wnioskodawcę.

§  8.

1. Warunkiem podpisania umowy poręczenia jest wystawienie weksla lub sporządzenie aktu notarialnego, w którym kredytobiorca podda się egzekucji na rzecz Skarbu Państwa w zakresie kwoty pieniężnej objętej poręczeniem, lub ustanowienie innego zabezpieczenia wymaganego przez poręczyciela.

2. Kwoty uzyskane w drodze postępowania egzekucyjnego przekazywane są na rachunek budżetu państwa i stanowią jego dochód.

§ 9. Z tytułu udzielonego poręczenia pobiera się jednorazowo opłatę prowizyjną, naliczoną od objętej poręczeniem kwoty przyznanego kredytu, w wysokości:

1) 0,5% przy okresie kredytowania do roku,

2) 1% przy okresie kredytowania przekraczającym rok, lecz nie dłuższym niż 3 lata,

3) 1,5% przy okresie kredytowania powyżej 3 do 5 lat,

4) 2% przy okresie kredytowania powyżej 5 lat.

§  10.

1. Opłaty, o których mowa w § 9, potrącane są z pierwszej transzy udzielonego kredytu przez kredytodawcę i przekazywane na rachunek budżetu państwa. W przypadku kredytu zagranicznego opłaty te przekazuje kredytodawca za pośrednictwem krajowego banku pośredniczącego (obsługującego).

2. Opłaty, o których mowa w § 9, dotyczące udzielonego kredytu zagranicznego, a za zgodą Ministra Finansów - kredytu krajowego, mogą być także wnoszone przez kredytobiorcę i przekazywane na rachunek budżetu państwa.

3. Umowa poręczenia staje się wiążąca po wniesieniu opłaty, o której mowa w § 9.

4. Ewidencję opłat z tytułu udzielonych poręczeń prowadzi Minister Finansów zgodnie z zasadami ewidencji budżetowej.

§  11.

1. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 1993 r. w sprawie warunków i trybu udzielania poręczeń spłaty ze środków budżetu państwa kredytu bankowego oraz opłat z tytułu udzielonego poręczenia (Dz. U. Nr 40, poz. 185).

2. Do wniosków o udzielenie poręczenia złożonych Ministrowi Finansów przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1.

§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

^*Rozporządzenie utraciło podstawę prawną z dniem 17 lipca 1997 r. na skutek skreślenia art. 23 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz.U.93.72.344) przez art. 48 pkt 3 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz.U.97.79.484), jednakże pozostaje w mocy, na podstawie art. 57 wyżej wymienionej ustawy z dnia 8 maja 1997 r., o ile nie jest sprzeczne z wyżej wymienioną ustawą, do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres 3 miesięcy od dnia jej wejścia w życie.