Rozdział 5 - Pomoc publiczna na usługi doradcze w zakresie innowacji i usługi wsparcia innowacji - Warunki i tryb udzielania pomocy publicznej i pomocy de minimis za pośrednictwem Narodowego Centrum Badań i Rozwoju.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2013.1514 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 30 czerwca 2014 r.

Rozdział  5

Pomoc publiczna na usługi doradcze w zakresie innowacji i usługi wsparcia innowacji

§ 25. Pomoc publiczna na usługi doradcze w zakresie innowacji i usługi wsparcia innowacji jest udzielana mikro-, małemu lub średniemu przedsiębiorcy.

§  26.

1. Maksymalna kwota pomocy publicznej na usługi doradcze w zakresie innowacji i usługi wsparcia innowacji nie może przekroczyć równowartości 200.000 euro w okresie trzyletnim.

2. Jeżeli usługodawca nie posiada krajowego lub europejskiego certyfikatu, intensywność pomocy nie przekracza 75% kosztów kwalifikowalnych.

§  27.

1. Pomoc publiczna na usługi doradcze w zakresie innowacji i usługi wsparcia innowacji jest przeznaczona na zakup usług po cenach rynkowych.

2. W przypadku gdy usługodawca jest podmiotem nienastawionym na zysk, zakup usług następuje po cenach odzwierciedlających ich pełny koszt powiększony o marżę przyjętą w danych stosunkach handlowych.

§  28.

1. W przypadku usług doradczych w zakresie innowacji do kosztów kwalifikowalnych zalicza się koszty:

1) doradztwa w zakresie zarządzania;

2) pomocy technicznej;

3) usług związanych z transferem technologii;

4) szkoleń;

5) doradztwa w zakresie nabywania i ochrony praw własności intelektualnej oraz handlu tymi prawami;

6) doradztwa w zakresie umów licencyjnych;

7) doradztwa w zakresie postępowań dotyczących uzyskania certyfikatu zgodności upoważniającego do oznaczenia wyrobu znakiem zgodności z normą krajową lub ponadnarodową oraz w zakresie korzystania z tego certyfikatu.

2. W przypadku usług wsparcia innowacji do kosztów kwalifikowalnych zalicza się koszty:

1) korzystania z pomieszczeń oraz urządzeń biurowych;

2) pozyskiwania informacji z banków danych;

3) korzystania z bibliotek technicznych;

4) badań rynku;

5) korzystania z laboratoriów lub wyspecjalizowanej aparatury;

6) uzyskania certyfikatu zgodności upoważniającego do oznaczenia wyrobu znakiem zgodności z normą krajową lub ponadnarodową;

7) certyfikacji w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2010 r. Nr 138, poz. 935, z późn. zm.).