Waluta w obrębie byłej dzielnicy pruskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1919.91.492

Akt utracił moc

Wersja od: 9 grudnia 1919 r.

USTAWA

z dnia 20 listopada 1919 r.

o walucie w obrębie byłej dzielnicy pruskiej.

Art.  1.

Jedynym prawnym środkiem płatniczym na terytorjum byłej dzielnicy pruskiej jest marka polska. Marka niemiecka przestaje być prawnym środkiem płatniczym.

Art.  2.

Wszelkie zobowiązania w markach niemieckich winny być uiszczone markami polskiemi w równej nominalnej sumie.

Art.  3.

Zaciąganie zobowiązań i dokonywanie tranzakcji w markach niemieckich jest wzbronione.

Art.  4.

Dłużnikom, mającym płacić swoje zobowiązania poza granicami Państwa Polskiego, udziela się zwłoki, aż do późniejszego uregulowania tej sprawy, o ile w poszczególnych wypadkach władze, czuwające nad obrotem zagranicznym, inaczej nie postanowią. Wstrzymuje się wiec zastosowanie skutków prawnych, powstających lub powstałych na mocy ustawy lub umowy z powodu nieuiszczenia się na czas z określonych w tym artykule zobowiązań.

Art.  5.

Dłużnik, przeciw któremu wierzyciel, mieszkający poza granicami Państwa Polskiego, uzyskał już tytuł do egzekucji, ma prawo zażądać w drodze sprzeciwu przeciw dopuszczalności klauzuli egzekucyjnej (par. 732 Proc. Cyw.) od sądu właściwego lub sądu okręgowego, w którego obwodzie zamieszkuje, by skutki prawne, powstałe z powodu nieuiszczenia się na czas, zostały uchylone.

Art.  6.

Przekroczenie lub usiłowanie przekroczenia niniejszej ustawy podlega karze więzienia do 1 roku i grzywny do 1.00.000 marek lub jednej z powyższych kar.

Do rozpatrywania przekroczeń powołane są sądy doraźne.

Art.  7.

Ustawa niniejsza obowiązuje w b. dzielnicy pruskiej z dniem jej ogłoszenia. Na terytorjach, które nie znajdują się jeszcze pod władzą Państwa Polskiego, wchodzi w życie w chwili objęcia tych terytorjów przez polskie władze.

Art.  8.

Wykonanie tej ustawy poleca się Ministrowi b. dzielnicy pruskiej.