W.Bryt. i Płn.Irl.-Polska. Traktat o wydawaniu zbiegłych przestępców. Warszawa.1932.01.11.
Dz.U.1934.17.135
Akt obowiązującyTRAKTAT
między Rzecząpospolitą Polską a Wielką Brytanią o wydawaniu zbiegłych przestępców,
podpisany w Warszawie dnia 11 stycznia 1932 r. *
MY, IGNACY MOŚCICKI,
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:
Dnia jedenastego stycznia tysiąc dziewięćset trzydziestego drugiego roku podpisany został w Warszawie między Prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej i Jego Królewską Mością Królem Wielkiej Brytanji, Irlandji i Brytyjskich Dominjów Zamorskich, Cesarzem Indyj, traktat o wydawaniu zbiegłych przestępców, o następującem brzmieniu dosłownem:
TRAKTAT
między Prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej i Jego Królewską Mością Królem Wielkiej Brytanji, Irlandji i Brytyjskich Dominjów Zamorskich, Cesarzem Indyj, o wydawaniu zbiegłych przestępców.
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
i
JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL WIELKIEJ BRYTANJI, IRLANDJI I BRYTYJSKICH DOMINJÓW ZAMORSKICH, CESARZ INDYJ,
pragnąc ustalić zasady wzajemnego wydawania przestępców, postanowili zawrzeć w tym celu traktat i dla dokonania tego mianowali swymi pełnomocnikami: (pominięto),
którzy, po wzajemnem okazaniu swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:
Wysokie Układające się Strony zobowiązują się wydawać sobie wzajemnie, w przypadkach i na warunkach ustalonych w niniejszym traktacie, osoby, które, będąc oskarżone lub skazane za jakąkolwiek ze zbrodni lub występków, wyszczególnionych w art. 3, a popełnionych w granicach jurysdykcji jednej z Układających się Stron, zostaną odszukane na terytorjum drugiej Strony.
W rozumieniu niniejszego traktatu -
Wydanie przyznawane będzie wzajemnie z powodu następujących zbrodni lub występków, o ile są one karalne według ustaw obu Wysokich Układających się Stron (to znaczy w Polsce według ustawodawstwa przynajmniej z jednej jej dzielnic): -
b) Świadome i bezprawne wytworzenie lub posiadanie narzędzia, przyrządu lub maszyny, przystosowanych i przeznaczonych do podrabiania lub przerabiania monet.
Wydanie będzie również przyznawane w razie pomocy do jakiejkolwiek z wyżej wymienionych zbrodni lub występków, udzielonej przed, podczas lub po dokonaniu czynu, o ile taka pomoc ulega karze według ustawodawstwa obu Wysokich Układających się Stron (to znaczy w Polsce według ustawodawstwa przynajmniej jednej z jej dzielnic).
Każda ze Sron zastrzega sobie prawa odmowy lub zgody na wydawanie drugiej Stronie swych własnych poddanych lub obywateli.
Jeżeli osoba, której wydania zażądano, została już osądzona i uniewinniona lub skazana, albo też pozostaje jeszcze pod sądem w Państwie wezwanem z powodu tej samej zbrodni lub występku, z powodu których zażądano jej wydania, w takim razie osoba ta nie nie będzie wydana; jednakże uniewinnienie oskarżonego tylko z tego powodu, iż zbrodnia lub występek zostały popełnione zagranicą, nie będzie stanowiło przeszkody do jego wydania.
Jeżeli osoba, której wydania zażądano, pozostaje pod śledztwem lub odbywa karę w Państwie wezwanem za popełnienie innej zbrodni lub występku, wydanie jej zostanie odłożone do chwili ukończenia sprawy sądowej i całkowitego odbycia kary, jaka osobie tej została wymierzona.
Wydanie nie będzie przyznane, jeżeli, zgodnie z ustawodawstwem tej części terytorjum Wysokich Układających się Stron, na której odnaleziono oskarżonego, na skutek przedawnienia nie byłoby możliwe prowadzenie postępowania karnego przeciw oskarżonemu lub wykonanie na nim orzeczonej kary za zbrodnię lub występek, za które zażądano jego wydania.
Zbiegły przestępca nie będzie wydany, jeżeli zbrodnia lub występek, za które zażądano jego wydania, ma charakter polityczny, lub jeżeli udowodni, że żądanie wydania go postawiono faktycznie w celu oddania go pod sąd lub ukazania za zbrodnię lub występek o charakterze politycznym.
Osoba wydana w żadnem razie nie może być w Państwie któremu ją wydano, uwięziona ani postawiona przed sąd za jakąkolwiek inną zbrodnię lub występek lub z racji jakichkolwiek innych spraw, aniżeli te, dla których nastąpiło wydanie, dopóki nie zostanie odesłana z powrotem, lub nie będzie miała sposobności powrotu do Państwa, które ją wydało (bez względu na to, czy ze sposobności powyższej skorzystała, lub też nie), albo dopóki, powróciwszy tam, nie zjawi się zpowrotem w Państwie, któremu poprzednio została wydana.
Postanowienie niniejsze nie odnosi się do zbrodni lub występków popełnionych po wydaniu.
Z zastrzeżeniem postanowień art. 19 i 20 żądanie wydania będzie przedstawione przez agenda dyplomatycznego Wysokiej Układającej się Strony żądającej wydania Sekretarzowi Stanu lub Ministrowi Spraw Zagranicznych Wysokiej Układającej się Strony wezwanej.
Do żądania wydania obwinionego należy dołączyć nakaz aresztowania, wydany przez właściwe władze Państwa, żądającego wydania, oraz takie dowody, które zgodnie z ustawodawstwem obowiązującem w miejscu, gdzie znaleziono obwinionego, uzasadniałyby jego aresztowanie, gdyby zbrodnia lub występek zostały tam popełnione.
Jeżeli żądanie wydania odnosi się do osoby skazanej, należy dołaczyć wyrok skazujący, wydany przeciwko tej osobie przez właściwy sąd Państwa, które żąda wydania.
Wyrok wydany zaocznie (in contumaciam) nie będzie uważany za wyrok skazujący, lecz osoba w ten sposób zasądzona traktowana będzie jako osoba oskarżona.
Jeżeli żądanie wydania jest zgodne z powyższemi przepisami, właściwe władze Państwa wezwanego przystąpią do aresztowania zbiega.
W nagłych wypadkach zbiegły przestępca może być z mocy nakazu, wydanego przez sędziego (police magistrate, justice of the peace) lub inną władzę w każdem z obu Państw do tego powołaną, aresztowany na podstawie takiego doniesienia lub skargi oraz takich dowodów, lub po przeprowadzeniu takich dochodzeń, jakie zdaniem władzy, wydającej powyższy nakaz uzasadniałyby wydanie nakazu, jeśliby zbrodnia lub występek zostały popełnione, lub jeśliby dana osoba została skazana w tej części terytorjum obu Układających się Stron, w której wspomniany sędzia (police magistrate, justice of the peace) lub inna władza właściwa wykonywa jurysdykcję . Osoba taka , zgodnie z niniejszym artykułem będzie zwolniona, jeżeli w ciągu dni 30 żądanie wydania jej nie będzie przedstawione przez agenta dyplomatycznego drugiego Państwa, zgodnie z postanowieniem niniejszego traktatu.
Wydanie nastąpi jedynie wówczas, jeżeli według ustawodawstwa Państwa wezwanego dowody zostaną uznane za dostateczne:
Żaden przestępca nie może być wydany przed upływem 15 dni od daty odstawienia go do więzienia, w którem został umieszczony w celu oczekiwania na nakaz wydania.
Przy badaniach, prowadzonych zgodnie z powyższemi postanowieniami, władze Państwa wezwanego będą uznawały za ważne dowody: stwierdzenia lub zeznania świadków , złożone pod przysięgą w drugiem Państwie, bądź też odpisy tychże, jak również nakazy aresztowania i wyroki tamże wydane, lub odpisy tychże, oraz zaświadczenia lub dokumenty sądowe, stwierdzające fakt skazania, pod warunkiem, że ich autentyczność stwierdzoną zostanie w sposób następujący:
W każdym razie autentyczność takiego nakazu aresztowania, zeznania świadków, odpisu, zaświadczenia lub dokumentu sądowego winna być stwierdzona bądź przez zaprzysiężonego świadka, bądź przez przyłożenie urzędowej pieczęci Ministra Sprawiedliwości lub innego Ministra drugiego Państwa albo wreszcie innym sposobem uwierzytelnienia, dopuszczalnym w danej chwili w ustawodawstwie Państwa, do ktorego skierowano wezwanie o wydanie.
O ile wydania danej osoby domaga się jedna z Wysokich Układających się Stron na zasadzie niniejszego traktatu, a jednocześnie jej wydania żąda jedno lub więcej innych Państw, Państwo wezwane zdecyduje wyłącznie według swego uznania, któremu z danych Państw ją wydać.
Jeżeli dowody, wystarczające do wydania, nie zostaną przedstawione w ciągu 2-ch miesięcy od daty ujęcia zbiega, lub w ciągu takiego dalszego terminu, jaki ustali Państwo wezwane albo właściwy sąd tego Państwa, zbieg ten zostanie wypuszczony na wolność.
Wszelkie przedmioty przejęte, które znajdowały się w posiadaniu osoby podlegającej wydaniu w chwili jej ujęcia, oraz wszelkie przedmioty, mogące służyć jako dowody zbrodni lub występku winny być oddane przy wydaniu przestępcy, o ile na to zezwala ustawodawstwo Państwa wydającego.
Każda z Wysokich Układających się Stron pokryje koszty spowodowane zaaresztowaniem w granicach swego terytorjum, zatrzymaniem w areszcie i odstawieniem do swej granicy osób, które ta Strona zgodzi się wydać na mocy niniejszego traktatu.
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na mocy artykułu 104 traktatu pokoju, podpisanego w dniu 28 czerwca 1919 r. w Wersalu, oraz artykułów 2 i 6 konwencji zawartej między Polską a Gdańskiem w dniu 9 listopada 1920 r. zastrzega sobie prawo późniejszego oświadczenia, że postanowienia niniejszego traktatu stosują się również do terytorjum Wolnego Miasta Gdańska.
Jego Królewska Brytyjska Mość może przystąpić do niniejszego traktatu w imieniu każdego ze swych Dominjów poniżej wymienionych t. j. Dominjum Kanady, Federacji Australijskiej (włączając w tym wypadku Papuazję i wyspę Norfolk), Dominjum Nowej Zelandji, Związku Południowo Afrykańskiego, Wolnego Państwa Irlandji, Nowej Fundlandji, oraz w imieniu Indyj. Takie przystąpienie będzie dokonane zapomocą oświadczenia złożonego w tym celu przez przedstawiciela Jego Królewskiej Brytyjskiej Mości w Warszawie, które określi władze, do których w danym wypadku ma być zwrócone żądanie wydania zbiegłego przestępcy, który znalazł schronienie w odnośnem Dominjum lub w Indjach. Od daty wejścia w życie takiego oświadczenia, która to data ma być wymieniona w tem oświadczeniu, terytorjum odnośnego Dominjum lub Indyj będzie uważane przy stosowaniu niniejszego traktatu za terytorjum Jego Królewskiej Brytyjskiej Mości.
Żądanie wydania zbiegłego przestępcy, który znalazł schronienie w jednem z wyżej wymienionych Dominjów lub w Indjach, w imieniu których Jego Królewska Brytyjska Mość przystąpił do niniejszego traktatu, winno być dokonane przez właściwego urzędnika konsularnego Rzeczypospolitej Polskiej.
Każda z Wysokich Układających się Stron może wypowiedzieć traktat niniejszy oddzielnie w stosunku do któregokolwiek z wyżej wymienionych Dominjów lub Indyj. Wypowiedzenie takie nastąpi przez oświadczenie złożone zgodnie z postanowieniami artykułu 23.
Wszelkie oświadczenie złożone zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu odnośnie do jednego z Dominjów Jego Królewskiej Brytyjskiej Mości może objąć każde terytorjum, odnośnie do którego z ramienia Ligi Narodów został przyjęty mandat przez Jego Królewską Brytyjską Mość i które jest zarządzane przez Rząd danego Dominjum. Jeżeli takie terytorjum zostało w ten sposób włączone, będzie ono uważane przy stosowaniu niniejszego traktatu za terytorjum Jego Królewskiej Brytyjskiej Mości. Wszelkie oświadczenie, złożone zgodnie z ustępem trzecim niniejszego artykułu, będzie się stosowało do takiego terytorjum mandatowego.
Żądanie wydania zbiegłego przestępcy, który schronił się na któremkolwiek terytorjum należącem do Jego Królewskiej Brytyjskiej Mości, innem niż Wielka Brytanja i Północna Irlandja, Wyspy Kanału lub Wyspa Man, lub Indje albo Dominja, wymienione w artykule 19, winno być skierowane do Gubernatora lub Władzy Naczelnej takiego terytorjum przez właściwego urzędnika konsularnego Rzeczypospolitej Polskiej.
Żądanie takie będzie załatwione przez właściwe władze danego terytorjum; zastrzega się jednak, że o ile ma być wydany nakaz uwięzienia zbiegłego przestępcy w celu ekstradycji, to wyżej wymieniony Gubernator lub Władza Naczelna, zamiast sporządzenia nakazu wydania takiego zbiega, może przedstawić sprawę Rządowi Jego Królewskiej Mości w Zjednoczonem Królestwie.
Traktat niniejszy będzie stosowany do następujących protektoratów Brytyjskich w taki sam sposób, jak gdyby one stanowiły posiadłości Jego Królewskiej Brytyjskiej Mości, a mianowicie: do protektoratu Kraju Bechuana, protektoratu Gambji, protektoratu Kenyi, protektoratu Nigerji, Północnej Rodezji, Północnych Terytorjów Złotego Wybrzeża, Kraju Nyasa, Protektoratu Sierra Leone, Protektoratu Wysp Salomona, Protektoratu Kraju Somali, Kraju Swazi, Protektoratu Ugandy oraz Zanzibaru i do następujących terytorjów, co do których mandat z ramienia Ligi Narodów został przyjęty przez Jego Królewską Brytyjską Mość, to znaczy Kamerun pod mandatem Brytyjskim, Kraju Togo pod mandatem Brytyjskim i terytorjum Tanganyiki.
Jeżeli po podpisaniu niniejszego traktatu zostanie uznane za właściwe rozciągnięcie jego postanowień na jakiekolwiek Protektoraty Brytyjskie poza wymienionemi w poprzednim artykule albo na jakiekolwiek Państwo będące pod opieką brytyjską lub najakiemkolwiek terytorjum, co do którego mandat Ligi Narodów został przyjęty przez Jego Królewską Brytyjską Mość, poza terytorjami mandatowemi wymienionemi w art. 19 i 21, postanowienia art. 19 i 20 znajdą zastosowanie do takich Protektoratów lub Państw lub terytorjów mandatowych od daty i w sposób określony w notach, wymienionych w celu takiego rozciągnięcia.
Traktat niniejszy uzyskuje moc obowiązującą w 10 dni po jego ogłoszeniu w sposób przewidziany przez ustawodawstwa Wysokich Układających się Stron. Może być wypowiedziany przez którąkolwiek z Wysokich Układających się Stron w drodze notyfikacji w terminie nieprzekraczającym jednego roku i nie krótszym niż 6 miesięcy.
W braku wyraźnego pod tym względem zastrzeżenia wypowiedzenie, uskutecznione według pierwszego ustępu niniejszego artykułu, nie wpłynie na obowiązywanie traktatu między Rzecząpospolitą Polską a jakiemkolwiek terytorjum, co do którego nastąpiło zgłoszenie przystąpienia zgodnie z art. 19.
Traktat niniejszy będzie ratyfikowany i dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Warszawie w możliwie najkrótszym czasie.
Na dowód czego wyżej wymienieni pełnomocnicy podpisali niniejszy traktat i wycisnęli na nim swoje pieczęcie.
Sporządzono w dwóch egzemplarzach w języku polskim i angielskim w Warszawie, dnia 11 stycznia 1932 r.
Zaznajomiwszy się z powyższym traktatem, uznaliśmy go i uznajemy za słuszny zarówno w całości jak i każde z postanowień w nim zawartych, oświadczamy, że jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowany.
Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.
W Warszawie, dnia 1 grudnia 1933 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (8)
Akty zmieniające liczba obiektów na liście: (1)
Akty wprowadzające liczba obiektów na liście: (7)
- Rozciągnięcie na terytorjum Północnego Borneo postanowień traktatu z dnia 11 stycznia 1932 r. między Polską a Wielką Brytanją o wydawaniu zbiegłych przestępców.
- Przystąpienie Australji do traktatu z dnia 11 stycznia 1932 r. między Polską a Wielką Brytanją o wydawaniu zbiegłych przestępców.
- Przystąpienie sfederowanych i niesfederowanych państw malajskich do traktatu z dnia 11 stycznia 1932 r. między Polską a Wielką Brytanią o wydawaniu zbiegłych przestępców.