Art. 4. - W.Bryt. i Płn.Irl.-Polska. Konwencja w przedmiocie postępowania w sprawach cywilnych i handlowych. Warszawa.1931.08.26.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.55.533

Akt obowiązujący

Wersja od: 7 września 1932 r.

Artykuł 4.

(a) Doręczenie może nastąpić bez skierowania jakiejkolwiek prośby do władz kraju wykonania lub bez żadnego współdziałania tych władz jednym z następujących sposobów:

1) przez urzędnika konsularnego, działającego za kraj pochodzenia;

2) przez agenta wyznaczonego w tym celu bądź przez władzę sądową kraju pochodzenia, bądź przez stronę, na której wniosek pismo zostało wystawione;

3) przez pocztę, lub

4) jakimkolwiek innym sposobem doręczenia, który nie sprzeciwia się ustawom obowiązującym w chwili doręczenia w kraju wykonania.

(b) Wszystkie pisma doręczane w sposób przewidziany w punkcie (1) poprzedniego paragrafu winny być albo sporządzone w języku kraju wykonania albo zaopatrzone w przekład na ten język poświadczony za zgodność w sposób przepisany w artykule 3 (c), chyba że odbiorca jest poddanym lub obywatelem Wysokiej Układającej się Strony, z której terytorjum pochodzi pismo przeznaczone do doręczenia.

(c) Wysokie Układające się Strony zgadzają się, że w zasadzie jest także pożądane, aby przepisy paragrafu (b) niniejszego artykułu stosowały się także do pism doręczalnych w sposób przewidziany w punktach (2), (3) i (4) paragrafu (a) niniejszego artykułu. Wysokie Układające się Strony nie biorą jednak na siebie żadnego zobowiązania w tym względzie, o ile na Ich właściwych terytorjach niema ustaw przewidujących w podobnych wypadkach obowiązek tłumaczeń.