Rozdział 7 - Sposób utrzymania i używania psów służbowych, psów kontraktowych i koni służbowych w Siłach Zbrojnych - Używanie psów i koni w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2024.58

Akt obowiązujący

Wersja od: 18 stycznia 2024 r.

Rozdział  7

Sposób utrzymania i używania psów służbowych, psów kontraktowych i koni służbowych w Siłach Zbrojnych

§  32. 

1. Dowódca jednostki wojskowej, na której stanie znajdują się psy, może wyrazić zgodę na przebywanie psa wraz z przewodnikiem w miejscu zamieszkania tego przewodnika.

2. Lokalizacja oraz parametry techniczne pomieszczeń dla psów służbowych i psów kontraktowych muszą spełniać minimalne warunki określone w przepisach wydanych na podstawie art. 17 ust. 8 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt.

3. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 2, poddaje się dezynfekcji, dezynsekcji i deratyzacji przynajmniej raz na kwartał oraz każdorazowo w razie potrzeby.

4. Kojec lub wybieg utrzymuje się w czystości z zachowaniem następujących zasad:

1) kojec sprząta się według potrzeb, jednak nie rzadziej niż dwa razy dziennie;

2) wybieg sprząta się według potrzeb;

3) budę wyścieła się słomą w zależności od warunków pogodowych.

5. Środek transportu przeznaczony do przewozu psa służbowego lub psa kontraktowego musi zapewniać zwierzęciu dostateczną wymianę powietrza, bezpieczeństwo podczas transportu i przyjęcie swobodnej pozycji ciała, w tym swobodne obracanie się, a także być utrzymywany w czystości oraz poddawany dezynfekcji i dezynsekcji przynajmniej raz na kwartał oraz każdorazowo w razie potrzeby.

§  33. 

1. Przewodnicy i kandydaci na przewodników psów służbowych oraz właściciele psów kontraktowych przeprowadzają zabiegi pielęgnacyjne psów dwa razy dziennie na otwartym powietrzu, w miejscu przeznaczonym do tego celu, oddalonym od bud i wybiegów.

2. Zabiegi pielęgnacyjne psa polegają na:

1) czesaniu;

2) dokonaniu przeglądu skóry, oczu, przewodów usznych, otworów nosowych, opuszek łap i pazurów;

3) czyszczeniu oczu, nozdrzy i uszu.

§ 34. Przewodnicy psów służbowych i kandydaci na przewodników psów służbowych oraz właściciele psów kontraktowych po zakończonej pracy z psem wykonują następujące czynności:

1) przeprowadzają oględziny psa, ze szczególnym zwróceniem uwagi na stan opuszek palcowych, małżowin usznych, błony śluzowej nosa i spojówek oczu;

2) w przypadku podejrzenia stanu chorobowego, stwierdzenia skaleczeń, urazów lub odmrożeń części ciała - udzielają psu pierwszej pomocy, kontaktują się z wojskowym lekarzem weterynarii właściwego miejscowo wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej lub niezwłocznie kierują psa do wojskowego gabinetu weterynaryjnego; szkolenia ze sposobu udzielania psom pierwszej pomocy prowadzi wojskowy lekarz weterynarii właściwego miejscowo wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej lub Wojskowego Ośrodka Farmacji i Techniki Medycznej;

3) oczyszczają, osuszają i konserwują wyposażenie psa.

§ 35. Konie utrzymuje się w warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 12 ust. 8 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt.

§  36. 

1. Pomieszczenia dla koni muszą spełniać wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 12 ust. 8 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt.

2. Stajnie, budynki gospodarskie i ich wyposażenie oraz specjalistyczne środki transportu przeznaczone do transportu koni poddaje się dezynfekcji, dezynsekcji i deratyzacji przynajmniej raz na kwartał oraz każdorazowo w razie potrzeby.

3. Boks, w którym utrzymuje się konia służbowego, wyścieła się ściółką słomianą lub w przypadku wskazań wojskowego lekarza weterynarii właściwego miejscowo wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej - inną ściółką zamienną typu pellet lub trociny.

§ 37. Konie podkuwa się, a stan podkucia jest sprawdzany codziennie przed jazdą i po jeździe przez kandydata na żołnierza-jeźdźca lub żołnierza-jeźdźca.

§  38. 

1. Konie przed jazdą poi się, karmi i czyści. Jazdy nie wolno rozpoczynać wcześniej niż 1,5 godziny po nakarmieniu koni.

2. Nie używa się do jazdy koni chorych, koni zwolnionych przez wojskowego lekarza weterynarii właściwego miejscowo wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej ani koni wykazujących objawy chorobowe przed zbadaniem ich przez tego wojskowego lekarza weterynarii.

3. W razie zachorowania konia podczas jazdy kandydat na żołnierza-jeźdźca lub żołnierz-jeździec udzielają mu pierwszej pomocy i zapewniają pomoc lekarsko-weterynaryjną. Szkolenia ze sposobu udzielania koniom pierwszej pomocy prowadzi wojskowy lekarz weterynarii, o którym mowa w ust. 2.

4. Po zakończeniu zajęć kandydat na żołnierza-jeźdźca lub żołnierz-jeździec sprawdzają stan podkucia koni oraz stan rzędu i usuwają zauważone niedociągnięcia.

§ 39. Wymiar rzeczowy ściółki lub ściółki zamiennej na jeden boks w stajni lub budę dla psa wynosi:

1) dla psa służbowego i psa służbowego wycofanego z użycia - 5 kg słomy miesięcznie;

2) dla konia służbowego i konia służbowego wycofanego z użycia - dziennie:

a) 5 kg słomy,

b) 15 kg ściółki zamiennej, ściółki typu pellet, trociny lub innej ściółki przeznaczonej dla koni.