Uzupełnienie rozporządzenia z dnia 18 sierpnia 1920 r. (Dz. U. Nr 81, poz. 548) w przedmiocie obrotu ziemiopłodami i przetworami, pozostałemi u producentów po dokonaniu świadczeń na rzecz Państwa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.96.635

Akt utracił moc
Wersja od: 11 października 1920 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA APROWIZACJI
z dnia 2 października 1920 r.
uzupełniające rozporządzenie z dnia 18 sierpnia 1920 r. (Dz. U. № 81, poz. 548) w przedmiocie obrotu ziemiopłodami i przetworami, pozostałemi u producentów po dokonaniu świadczeń na rzecz Państwa.

Na zasadzie art. 3, 4, 7 ustąp 1 i 2 ustawy z dnia 2 lipca 1920 r. (Dz. Ust. Rz. P. № 67, poz. 449), uchwały Rady Ministrów z dnia 5/VIII 1920 r. i rozporządzenia Rady Obrony Państwa z dnia 6 sierpnia 1920 roku (Dz. Ust. Rz. P. № 75, poz. 500), uzupełniając rozporządzenie Ministra Aprowizacji z dnia 18 sierpnia 1920 roku (Dz. Ust. Rz. P. № 81, poz. 548) zarządza się, co następuje:

Komisje aprowizacyjne, powołane na zasadzie art. 8 ustawy o aprowizacji z dnia 9 lipca 1920 r. (Dz. Ust. № 56, poz. 348) powinny przy ustaleniu cen powoływać do swego grona w miejscowościach, gdzie są Urzędy Walki z Lichwą i Spekulacją, także przedstawiciela wymienionego Urzędu.

Cena ziemiopłodów pozakontyngentowych i ich przetworów winna być ustalona na podstawie kalkulacji kosztów produkcji i warunków gospodarczych, a przedewszystkiem ceny ziemi i robocizny w powiecie, uzależniona od lokalnych warunków aprowizacyjnych, od stanu rynku lokalnego, od warunków aprowizacyjnych i rynkowych w powiatach przyległych i od warunków transportowych (kolejowych, wodnych, dróg bitych) w powiecie.

Koszty produkcji winny być uwzględniane przeciętnie dla większej, średniej i drobnej własności i uzgadniane z danemi, posiadanemi przez Ministerstwo Rolnictwa.

Przy określaniu ceny winno się, brać za podstawę wagę metryczną, sprzedaż za gotówką i moment oddania.

Ceny maksymalne stosują się do ziemiopłodów, przeznaczonych do spożycia.

Ceny ziemiopłodów, przeznaczonych do siewu, zależnie od gatunku 1 odsiewu mogą być o 20-30% wyższe od cen maksymalnych.

Przy obliczaniu ceny przetworów należy opierać się na cenach przemiałowych maksymalnych (Rozp. Min. Aprow. z dnia 12/8 1920 r., Dz. Ust. № 81, poz. 546) i przyjmować warunki przemiału, określone dla zboża kontyngentowego (art. 10 Przepisów Wykonawczych do ustawy o aprowizacji na rok gospodarczy 1920/21 z dnia 24 lipca 1920 r. (Dz. Ust. № 70, poz. 474-1920 r.).

Przy obliczaniu ceny hurtowej dla handlujących należy uwzględniać prócz przeciętnych kosztów transportowych od producenta - koszty handlowe w wysokości, nie większej ponad 10%, i zysk, nie większy ponad 10%.

Cena winna być ustalona:

a)
dla producenta-loco miejsce produkcji,
b)
dla hurtownika-loco skład hurtowy. Koszty przewozu przy odstawie do składu hurtowego będą doliczane podług istotnej ich wysokości, lub też według przeciętnej stopy, ustalonej dla danego powiatu przez Komisję za przewóz 100 kg. na odległość 1 kilometra. Cenę winno się określać za wagę netto. Waga worków, cena za nie lub ich wypożyczenie - będą osobno uwzględniane. Przy mące ma być podany stopień przemiału,
c)
dla detalisty-przy sprzedaży ziemiopłodów z doliczeniem zysku, nie wyższego ponad 10%, przy sprzedaży zaś przetworów-nie wyższego ponad 15%. Cena, ustalona zaś 1 kg., winna wskazywać dokładnie gatunek.

Po uchwaleniu cen maksymalnych przez Komisje Aprowizacyjne winny być odnośne protokuły niezwłocznie przesiane do wglądu Wojewodzie, a w Małopolsce - Generalnemu Delegatowi Rządu.

Normalne ceny mają być wyznaczane dla ziemiopłodów doborowej jakości, nie zawierających więcej, niż 3% zanieczyszczeń.

Przy wyższym procencie zanieczyszczeń i gorszym gatunku cena winna zostać odpowiednio zniżona.

Sprzedaż dla celów spożycia ludzkiego ziemiopłodów i ich przetworów stęchłych, spleśniałych lub mokrych, wogóle zepsutych - jest zakazaną.

Ceny maksymalne winny być wydrukowane i umieszczone we wszystkich instytucjach urzędowych i komunalnych, oraz we wszystkich miejscach hurtowej i detalicznej sprzedaży ziemiopłodów i ich przetworów.

W gminach obowiązany jest nadto sołtys, względnie naczelnik, w ciągu 3-ch dni po otrzymaniu cen zawiadomić o nich wszystkich producentów, wyjaśniając im szczegółowo ich obowiązki i odpowiedzialność za przekroczenie.

Przy określaniu ceny chleba należy brać za podstawę ogólne rozporządzenia o wypieku chleba pozakontyngentowego i kierować się lokalnemi warunkami kosztów opału i robocizny.

Cennik maksymalny ma określić ściśle gatunek i zawartość chleba. Przed ustaleniem cen należy porozumieć się z miejscowemi organizacjami zawodowemi właścicieli piekarń.

Cena na chleb winna być opublikowana w ten sposób, aby udostępnić ją jaknajszerszej publiczności.

W publikacjach o cenach należy powołać się na art. 11 rozporządzenia z dnia 18.VIII 1920 r. (Dz. U. № 81, poz. 548), obwieścić, iż przekroczenie tych cen zarówno w stosunku do sprzedających, jak i nabywających, będzie karane na podstawie art. 4 ustawy z dn. 2 lipca 1920 r. o zwalczaniu lichwy wojennej (Dz. Ust. R. P. № 67, poz. 449) - aresztem do 6 miesięcy i grzywną do miljona marek, lub jedną z tych kar, oraz konfiskatą towarów. Nadto należy w publikacjach podać do wiadomością iż ceny maksymalne obowiązują z dniem ich ogłoszenia.

Dochodzenie i karanie przekroczeń, popełnionych w obrębie-miast: Warszawa, Łódź, Lublin, Kraków i Lwów, należy do Okręgowych Urzędów Walki z Lichwą, popełnionych zaś w innych miejscowościach - do władz administracyjnych I-ej instancji.

Przepisy niniejsze wchodzą w życie z dniem ogłoszenia w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.