Uzupełnienie rozporządzenia waloryzacyjnego z dnia 15 lutego 1924 r. w odniesieniu do przepisów o państwowym podatku dochodowym, sprostowane rozporządzeniem z dnia 14 marca 1924 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.37.400

Akt utracił moc

Wersja od: 30 kwietnia 1924 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 23 kwietnia 1924 r.

uzupełniające rozporządzenie waloryzacyjne Ministra Skarbu z dnia 15 lutego 1924 r. w odniesieniu do przepisów o państwowym podatku dochodowym (Dz. U. R. P. № 16 poz. 165), sprostowane rozporządzeniem Ministra Skarbu z dnia 14 marca 1924 r. (Dz. U. R. P. № 27 poz. 276).

Na zasadzie art. art. 5 i 11 ustawy z dnia 6 grudnia 1923 r. o zastosowaniu stałej jednostki do obliczania danin, niektórych innych dochodów publicznych oraz kredytów udzielanych przez instytucje państwowe (Dz. U. R. P. № 127 poz. 1044), zarządza się co następuje:

§ 1. Przewidziane w punkcie 1 § 4 powołanego rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 15 lutego 1924 r. przerachowanie na franki złote wyrażonego w markach bilansu otwarcia roku operacyjnego, miarodajnego do ustalenia podstaw wymiaru, może być dokonane według wartości franka złotego w dniu otwarcia roku operacyjnego.

§ 2. Wyrażone w markach pozostałości bilansu zamknięcia rachunków, przedstawiających wartości czysto markowe (część pierwsza § 2 powołanego rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 14 marca 1924 r.), można przerachowywać na franki złote według wartości franka złotego w dniu zamknięcia bilansu, miarodajnego do ustalenia podstaw wymiaru.

Według tej samej wartości franka złotego mogą być przerachowane na franki złote kwoty marek, wydzielone z czystego zysku bilansowego na gratyfikacje pracowników i inne tego rodzaju wydatki, które w myśl postanowień ustawy o podatku dochodowym podlegają wyłączeniu z podstaw opodatkowania.

§ 3. Wszelkie wydatki, które w myśl punktu 5 art. 10 ustawy o państwowym podatku dochodowym (Dz. U. R. P. z roku 1923 № 77 poz. 607) i art. 3 ustawy z dnia 10 stycznia 1924 r. w przedmiocie przepisów o państwowym podatku dochodowym (Dz. U. R. P. № 13 poz. 110) nie mogą być odliczone od dochodu podatkowego, mają być celem doliczenia do wyrażonego we frankach złotych zysku bilansowego przerachowane na franki złote według przeciętnej wartości franka złotego z tego miesiąca roku operacyjnego, w którym te wydatki poniesione zostały.

§ 4. Dla celów przerachowania marek na franki złote w związku z postanowieniem §§ 1 i 2 niniejszego rozporządzenia ustala się następującą relację franka złotego:

na dzień	1 lutego	1922 r.	fr.	zł. =	650	mk.
"	1 marca	"	"	"	770	"
"	1 kwietnia	"	"	"	760	"
"	1 maja	"	"	"	790	"
"	1 czerwca	"	"	"	770	"
"	1 lipca	"	"	"	940	"
"	1 sierpnia	"	"	"	1.150	"
"	1 września	"	"	"	1.640	"
"	1 października	"	"	"	1.710	"
"	1 listopada	"	"	"	2.800	"
"	1 grudnia	"	"	"	3.300	"
"	1 stycznia	1923 r.	"	"	3.400	"
"	31 stycznia	"	"	"	6.800	"
"	28 lutego	"	"	"	8.700	"
"	31 marca	"	"	"	8.100	"
"	30 kwietnia	"	"	"	9.000	"
"	31 maja	"	"	"	10.200	"
"	30 czerwca	"	"	"	20.000	"
"	31 lipca	"	"	"	38.000	"
"	31 sierpnia	"	"	"	48.000	"
"	30 września	"	"	"	67.400	"
"	31 października	"	"	"	307.000	"
"	30 listopada	"	"	"	684.000	"
"	30 grudnia	"	"	"	1.220.000	"

§ 5. Należności i zobowiązania w obcych walutach, pochodzące z okresu operacyjnego mogą być przyjmowane do frankowego bilansu zamknięcia w ich rzeczywistej wartości, wyrażonej we frankach złotych. Natomiast należności i zobowiązania w obcych walutach, pochodzące z okresu, poprzedzającego rok operacyjny, miarodajny do ustalenia podstaw wymiaru, winny być przyjęte do frankowego bilansu zamknięcia w ich frankowej wartości, wynikającej z przerachowania na franki złote bilansu otwarcia roku operacyjnego.

§ 6. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.