Uznawanie zagranicznych dyplomów lekarskich dla wykonywania praktyki lekarskiej w Państwie Polskiem.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.30.251

Akt utracił moc

Wersja od: 28 kwietnia 1922 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA WYZNAŃ RELIGIJNYCH I OŚWIECENIA PUBLICZNEGO W POROZUMIENIU Z MINISTREM ZDROWIA PUBLICZNEGO

z dnia 14 kwietnia 1922 r.

w przedmiocie uznawania zagranicznych dyplomów lekarskich dla wykonywania praktyki lekarskiej w Państwie Polskiem.

Na podstawie art. 114 ustawy z 13 lipca 1920 r. o szkołach akademickich (Dz. U. R. P. № 72, poz. 494) i zgodnie z art. 2 lit. B ustawy z dnia 2 grudnia 1921 r. w przedmiocie wykonywania praktyki lekarskiej w Państwie Polskiem (Dz. U. R. P. № 105, poz. 762), zarządza się co następuje:

§ 1. Uznanie zagranicznego dyplomu lekarskiego przez jeden z wydziałów lekarskich polskich uniwersytetów państwowych odbywać się ma drogą nostryfikacji, na zasadzie przepisów ogólnych o nostryfikacji obcych dyplomów, po wykazaniu się przez kandydata przez radę wydziałową, iż przebieg jego studjów i egzaminów odpowiada warunkom, które są przepisane dla uzyskania dyplomu lekarza w jednym z uniwersytetów polskich.

§ 2. Dyplomy lekarskie uzyskane przez obywateli Państwa Polskiego zagranicą, co do których nie można stwierdzić, o ile poprzedzające je studja i warunki ich uzyskania odpowiadają przepisom obowiązującym w uniwersytetach polskich, mogą być uznane w wyjątkowych przypadkach, zasługujących na uwzględnienie za wystarczające dla nabycia prawa wykonywania praktyki lekarskiej w Państwie Polskiem w myśl art. 2 B powołanej ustawy na podstawie postępowania sprawdzającego przeprowadzonego przez wydział lekarski jednego z uniwersytetów polskich.

§ 3. Posiadacze dyplomów wymienionych w § 2, ubiegający się na ich podstawie o prawo praktyki, składają w dziekanacie wydziału lekarskiego obranego uniwersytetu podanie o uznanie dyplomu, dołączając potrzebne dokumenty.

Rada wydziałowa po rozpatrzeniu podania przedkłada je ze swym wnioskiem Ministerstwu Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego do rozstrzygnięcia, a w razie przychylnego rozstrzygnięcia zarządza postępowanie sprawdzające.

§ 4. Postępowanie sprawdzające ma na celu stwierdzenie, czy kandydat posiada wiadomości potrzebne dla wykonywania praktyki lekarskiej i polega na zbadaniu świadectw kandydata i poddaniu go egzaminom według swobodnej oceny rady wydziałowej, przyczem rada ma prawo żądać od kandydata, by uczęszczał przez pewien czas na wykłady i ćwiczenia lub odbył próbną praktykę w zakładach wydziału.

§ 5. Wynik postępowania sprawdzającego zaznacza dziekan na dyplomie kandydata odpowiedniem poświadczeniem z powołaniem się na niniejsze rozporządzenie, przyczem, w razie ujemnego wyniku, kandydat nie ma prawa do ponownego ubiegania się przed tym samym lub innym wydziałem o uznanie swego dyplomu w drodze powyższej.

§ 6. Z końcem roku akademickiego dziekanaty wydziałów lekarskich przesyłają Ministerstwom Zdrowia Publicznego oraz Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego spisy kandydatów poddanych postępowaniu sprawdzającemu, zawierające imię i nazwisko, rok i miejsce urodzenia, oznaczenie dyplomu oraz datę ukończenia i wynik postępowania sprawdzającego.