§ 9. - Uznawanie ogierów za odpowiednie do hodowli oraz warunki utrzymywania młodych ogierów.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1964.38.245

Akt utracił moc

Wersja od: 10 kwietnia 1998 r.

§  9.

1. Ogiera uznanego, który został przeprowadzony na stały postój do miejscowości znajdującej się poza obszarem określonym w świadectwie uznania, uważa się za ogiera nie uznanego, chyba że świadectwo uznania tego ogiera zostanie - na wniosek miejscowego wojewódzkiego związku hodowców koni - potwierdzone przez właściwy do spraw rolnych organ prezydium wojewódzkiej rady narodowej właściwej dla nowego miejsca postoju ogiera.

2. Potwierdzenie świadectwa uznania nie może być udzielone, jeżeli ogier nie należy do rasy lub typu uznanego za odpowiedni do hodowli dla rejonu hodowlanego, w którym ma nowe miejsce postoju.

3. Właściwy do spraw rolnych organ prezydium wojewódzkiej rady narodowej potwierdza świadectwo uznania, jeżeli odpowiada to miejscowym potrzebom. W każdym razie uważa się, że ogier jest na danym obszarze potrzebny, jeżeli nabyty został na wystawie lub pokazie hodowlanym ogierów i został przez komisję oceny, powołaną przez komitet organizacyjny wystawy lub pokazu hodowlanego, zakwalifikowany do poprawienia pogłowia na tym obszarze.

4. Potwierdzając świadectwo uznania właściwy do spraw rolnych organ prezydium wojewódzkiej rady narodowej jednocześnie określa obszar, na którym ogier może być używany do rozpłodu.