Utworzenie Wileńskiego Okręgu Probierczego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.104.955

Akt utracił moc

Wersja od: 30 listopada 1922 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU W POROZUMIENIU Z MINISTREM SKARBU

z dnia 10 listopada 1922 r.

w przedmiocie utworzenia Wileńskiego Okręgu Probierczego.

Na mocy ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. o upoważnieniu Ministra Przemysłu i Handlu do wydawania zarządzeń w zakresie nadzoru nad przemysłem złotniczym i handlem wyrobami złotniczemi oraz organizacji urzędów probierczych na obszarach b. zaborów austriackiego i rosyjskiego (Dz. U. R. P. № 70 poz. 470) oraz rozporządzenia Rady Ministrów i dnia 1 lipca 1322 r. o rozciągnięciu mocy obowiązującej powołanej ustawy ż dnia 16 lipca 1920 r. na Ziemią Wileńską (Dz. U. R. P. № 69 poz. 619) sprostowanie № 104 poz. 971 zarządza się co następuje:

§ 1. Ustanawia się wileński okrąg probierczy dla powiatów: wileńskiego, oszmiańskiego, święciańskiego, trockiego, brasławskiego, dziśnieńskiego, duniłowiczowskiego i wilejskiego z siedzibą okręgowego urzędu probierczego w Wilnie.

§ 2. Na obszar powiatów wymienionych w § 1 niniejszego rozporządzenia wprowadza się następujące rozporządzenia:

1) rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu w porozumieniu z Ministrem Skarbu z dnia 9 sierpnia 1920 r. w sprawie zmian do ustaw probierczych obowiązujących na terenie b. za boru rosyjskiego (Dz. U. R. P. № 85 poz. 556) z wyjątkiem przepisów przechodnich,

2) rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 9 grudnia 1921 r. wydana w porozumieniu z Ministrem Skarbu w sprawie podwyższenia opłat probierczych (Dz. U. R. P. № 108 plon. 790),

3) rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu i dnia 20 kwietnia 1922 r. wydano w poro zumieniu ż Ministrem Skarbu o dalszem podwyższeniu niektórych opłat probierczych (Dz. U. R. P. № 34 poz. 293).

§ 3. Wszystkie złote i srebrne wyroby włącznie z zegarkami nieostemplowane polskiemi państwowemi cechami probierczemi, znajdujące Się u wytwórców lub w handlu na obszarze wileńskiego okręgu probierczego, winny być złożone w okresie od dnia 1 grudnia 1922 r. do 1 czerwca 1923 r. w wileńskim okręgu probierczym w celu próbowania, cechowania i uiszczenia opłat probierczych z tem, że:

1) wyroby czyniące zadość próbie legalnej, t. j. przynajmniej 0,583 dla wyrobów złotych i 0,800 dla wyrobów srebrnych (z uwagą dnieniem dopuszczalnego uchybienia) winny być ocechowane normalnie podług przepisów cechowania,

2) wyroby złote próby 0,550 do 0,583 oraz srebrne próby 0,750 do 0,800 winny otrzymać cechę przechodnią: "rękojeść szabli" i jako takie mogą być w obrocie handlowym tylko w okresie od 1 grudnia 1922 r. do 1 grudnia 1923 roku poczerń, o ile nie zostaną wycofane l obiegu, winny być uważane jako niskopróbne (art. 349 i 353 Kod. Kar.).

3) wyroby złote próby niższej od 0,550 i srebrne próby niższej od 0,750 winny być uważane jako niskopróbne.

Wyroby złote i srebrne bez znaku imiennego zarejestrowanego w wileńskim urzędzie probierczym Winny otrzymać wzamian cechę: "głowę sowy".

§ 4. Niezależnie od wyrobów, wymienionych w § 1, również takież nowowytwarzane oraz nowo-Wypuszczane na rynek złote i srebrne wyroby winny być od dnia 1 grudnia 1922 r. składane do próbowania, cechowania i uiszczania opłat probierczych w wileńskim urzędzie probierczym. Wyroby te winny posiadać wyraźne wybity znak imienny, zarejestrowany w wileńskim urzędzie probierczym.

§ 5. Wileński urząd probierczy z dniem 1 czerwca 1923 roku wycofa z użycia cechą przechodnią: "rękojeść szabli".

§ 6. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.