Ustawa tymczasowa o przyznawaniu nagród za pomoc w zwalczaniu przemytnictwa.
Dz.U.1920.2.9
Akt utracił mocUSTAWA TYMCZASOWA
z dnia 19 grudnia 1919 r.
o przyznawaniu nagród za pomoc w zwalczaniu przemytnictwa.
Osoby cywilne i wojskowe, które bądź to spełniając ciążący na nich obowiązek służbowy, bądź też nie mając takiego obowiązku, przytrzymały albo przyczyniły się przez doniesienie lub w inny sposób do ujęcia przemytnika, albo przedmiotu lub środka pomocniczego przemytnictwa - otrzymują ze Skarbu Państwa nagrody wedle zasad, w poniższych artykułach wyszczególnionych, bez względu na to, czy przestępca skazany został na grzywnę lub na karę aresztu i czy grzywnę uiścił lub karę aresztu odbył.
Wysokość nagrody ustanawia się:
1. | od | sumy | do | 5.000 | marek | 75% |
2. | " | " | " | 10.000 | " | 50% |
3. | " | " | " | 50.000 | " | 35% |
4. | " | " | ponad | 50.000 | " | 25% |
1. | od | sumy | do | 5.000 | marek | 50% |
2. | " | " | " | 10.000 | " | 35% |
3. | " | " | " | 50.000 | " | 20% |
4. | " | " | ponad | 50.000 | " | 10% |
Niezależnie od nagród w wymiarze procentowym (art. 2) może władza przyznać nadzwyczajną nagrodę uprawnionym, którzy przy ujęciu przemytnika lub przedmiotu przemytnictwa ujawnili niezwykłą odwagę, lub też jeżeli ujęcie to wymagało niezwykłego wysiłku.
Jeżeli dwie lub więcej osób ma w myśl powyższych przepisów prawo do nagrody, natenczas dzieli się ją w równych częściach między uprawnionych.
Jeżeli jednak ujawnienie jednego i tego samego przestępstwa nastąpiło wskutek kilku doniesień, natenczas nagroda należy się tylko tej osobie, która pierwsza doniosła. Jeżeli doniesienia weszły w tym samym dniu, natenczas nagrodę dzieli się między wszystkich donosicieli w równych częściach.
Wykonanie tej ustawy porucza się Ministrowi Skarbu w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »