Dział 2 - Zasady wykonywania budżetu. - Ustawa skarbowa na rok 1950.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.16.138

Akt utracił moc

Wersja od: 28 lutego 1951 r.

Dział  II.

Zasady wykonywania budżetu.

Rozdział  1.

Gospodarka kredytami.

Art.  9.

Upoważnia się Ministra Skarbu do otwierania kredytów budżetowych miesięcznie, kwartalnie lub na cały rok, w drodze ustalania na dany miesiąc, kwartał lub rok odpowiedniej ich wysokości.

Art.  10.

1. Upoważnia się Ministra Skarbu do przenoszenia na wniosek właściwego ministra kredytów:

a) między wszystkimi działami i paragrafami w obrębie jednorodnych rozdziałów (0-4) każdej części budżetu, przy czym kredyty na płace i robociznę (§§ 1 i 1a) nie mogą być zwiększane kosztem pozostałych kredytów osobowych,

b) na wszystkie części budżetu, jeśli chodzi o kredyty rezerwowe (część 31).

2. Uprawnienia przewidziane w ust. 1 lit. a) przysługują: w zakresie części 1-ej - Prezydentowi Rzeczypospolitej i Radzie Państwa, po wysłuchaniu opinii Ministra Skarbu; w zakresie części 2-ej - Marszałkowi Sejmu w porozumieniu z Ministrem Skarbu; w zakresie części 3-ej - Prezesowi Najwyższej Izby Kontroli w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

3. O dokonaniu przeniesień zgodnie z postanowieniami ust. 1 i ust. 2 Minister Skarbu zawiadamia Prezesa Rady Ministrów i Prezesa Najwyższej Izby Kontroli.

Art.  11. ¹

W przypadku konieczności zwiększenia dotacji na inwestycje Rada Ministrów może na wniosek Ministra Skarbu uchwalić kredyty dodatkowe nie przekraczające jednak 30% kwoty przewidzianej w art. 1 lit. c).

Art.  12. ²

Kredyty budżetowe, otwarte na wydatki bieżące, wygasają z dniem 31 grudnia 1950 r., kredyty zaś otwarte na wydatki majątkowe oraz na dotacje inwestycyjne - z dniem 15 maja 1951 r.

Rozdział  2.

Zasady wydatkowania.

Art.  13.

Wydatki administracji państwowej, o ile ustawa niniejsza nie stanowi inaczej, mogą być czynione tylko na te cele i w tej wysokości, które ustalają odpowiednie paragrafy budżetu.

Art.  14.

Wydatki instytucji budżetowych, nie działających na zasadzie rozrachunku gospodarczego, a wchodzących do budżetu sumą netto, o ile ustawa niniejsza nie stanowi inaczej, mogą być czynione tylko na cele i w wysokości przewidzianej ich planami finansowo-gospodarczymi.

Art.  15.

Wydatki mogą być czynione tylko do rąk wierzycieli. Minister Skarbu ma prawo w uzasadnionych wypadkach zezwalać na wyjątki od tej zasady.

Art.  16.

Wysokość oprocentowania kredytu Skarbu Państwa na rachunku otwartym w Narodowym Banku Polskim, o ile kredyt przekroczy 13 miliardów zł, ustali Rada Ministrów. Do tej wysokości natomiast kredyt Skarbu Państwa będzie bezprocentowy.

Art.  17.

Umowy, powodujące wydatki ze Skarbu Państwa, mogą być zawierane tylko wtedy, gdy na dany cel przewidziane są w budżecie odpowiednie kwoty.

Art.  18.

Wszelkie świadczenia na rzecz samorządu terytorialnego (część 35) oraz gospodarczego (część 36), tudzież instytucji społecznych, a to zarówno pieniężne, jak i rzeczowe, mogą być dokonywane wyłącznie z kredytów przewidzianych na te cele w budżecie.

Rozdział  3.

Gospodarka etatami.

Art.  19.

1. Mianowania oraz awanse do wyższej grupy uposażenia mogą być dokonywane tylko pod warunkiem nieprzekroczenia liczby etatów, ustalonej dla danego resortu w danej grupie uposażenia.

2. Obsadzenie etatów w poszczególnych grupach uposażenia ponad ilość, przewidzianą w zestawieniu etatów osobowych, może nastąpić tylko przy zmniejszeniu o tę samą ilość obsady etatów w wyższych grupach uposażenia.

Art.  20.

1. Etaty osobowe mogą być powiększone przez Ministra Skarbu w toku wykonywania budżetu z rezerwy etatów osobowych (art. 7 ust. 2) na rzecz resortów, na które nowe przepisy prawne nakładają nowe zadania albo w przypadku, gdy zwiększenie etatów wiązać się będzie z wydatnym zwiększeniem dochodów Skarbu Państwa.

2. Ponadto w wypadku konieczności państwowej etaty osobowe mogą być powiększone ponad ilość ustaloną w budżecie na podstawie uchwały Rady Ministrów, powziętej na wniosek Ministra Skarbu.

Art.  21.

Etaty osobowe tych urzędów lub instytucji, które ulegną w ciągu roku budżetowego likwidacji lub których działalność zostanie ograniczona, przechodzą na rzecz rezerwy etatów osobowych.

Art.  22.

Postanowienia art. 20 i 21 mają odpowiednie zastosowanie do gospodarki etatami pojazdów mechanicznych.

Rozdział  4.

Gospodarka dochodami.

Art.  23.

Dochody państwowe urzędów i instytucji budżetowych mogą być pobierane oraz zarachowywane wyłącznie na tytuły przewidziane w budżecie, bądź też wskazane przez Ministra Skarbu. Zarachowywanie dochodów na sumy niebudżetowe bądź dokonywane z nich jakichkolwiek wydatków jest niedozwolone.

Rozdział  5.

Kontrola budżetowa.

Art.  24.

1. Organem Ministra Skarbu, czuwającym nad wykonaniem budżetu są kontrolerzy budżetowi.

2. Podstawowe zadania kontrolerów budżetowych polegać będą na: wstępnym wizowaniu asygnat, wstępnym badaniu projektów umów z punktu widzenia legalności, celowości, oszczędności oraz poprawności formalnej, badaniu gospodarki etatami, czuwaniu nad realizowaniem planowego systemu oszczędzania oraz czuwaniu nad należytym pobieraniem dochodów.

Art.  25.

1. Oddzielne kasy lub rachunki w jakiejkolwiek instytucji kredytowej mogą być utrzymywane przez organa administracji państwowej oraz instytucje budżetowe, wchodzące do budżetu sumami netto, tylko za zgodą Ministra Skarbu.

2. Obroty oddzielnych kas oraz obroty na rachunkach w instytucjach kredytowych podlegać będą kontroli w trybie określonym przez Ministra Skarbu.

Art.  26.

Utworzenie nowej instytucji, urzędu, przedsiębiorstwa, funduszu czy zakładu, jak również uchwalenie nowego dekretu, rozporządzenia lub zarządzenia powodującego wydatki charakteru budżetowego, nie przewidziane w budżecie, obciążające budżety przyszłych okresów bądź też powodujące zwiększenie wydatków lub zmniejszenie dochodów przewidzianych w budżecie - może mieć miejsce tylko po uprzedniej zgodzie Ministra Skarbu oraz po ustaleniu źródeł pokrycia wydatków.

Art.  27.

1. Zmiany planów finansowo-gospodarczych instytucji budżetowych, które wchodzą do budżetu sumami netto, wymagają zatwierdzenia właściwego ministra, wydanego w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

2. Ministrowi Skarbu przysługuje prawo ustanowienia inspekcji finansowej instytucji budżetowych wymienionych w ust. 1, prawo dokonywania w porozumieniu z właściwym ministrem zmian w planach finansowo-gospodarczych tych instytucji, zgodnie z wymaganiami równowagi budżetowej, oraz prawo stosowania sankcji w razie uchylenia się instytucji od przestrzegania zasad dyscypliny finansowej.

3. Minister Skarbu ustala zasady rachunkowości i sprawozdawczości budżetowej instytucji wymienionych wyżej w ust. 1.

Rozdział  6.

Rachunki wyrównawcze sum obrotowych.

Art.  28.

1. Przedsiębiorstwa i zakłady państwowe, działające na zasadzie rozrachunku gospodarczego, rozliczają się z budżetem za pośrednictwem gospodarczych rachunków wyrównawczych sum obrotowych.

2. Upoważnia się Radę Ministrów do zatwierdzenia planu dochodów i wydatków na rachunkach wymienionych w ust. 1 jak również do przeprowadzania zmian w tym planie.

3. Wpłaty lub dopłaty wynikające z planu wymienionego w ust. 2 będą dokonywane w ciągu roku budżetowego w trybie ustalonym przez Ministra Skarbu.

4. Upoważnia się Ministra Skarbu do zlikwidowania w 1950 r. rachunków wyrównawczych, przejęcia do budżetu dochodów wpływających na te rachunki oraz czynienia bezpośrednio z budżetu wydatków pokrywanych z tych rachunków jak również do przeprowadzenia zmian pomiędzy uwzględnionymi w budżecie dochodami podatkowymi z przedsiębiorstw państwowych i dochodami pozapodatkowymi z tych przedsiębiorstw.

¹ Art. 11 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 22 marca 1951 r. (Dz.U.51.18.144) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 lutego 1951 r.

² Art. 12 zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 22 marca 1951 r. (Dz.U.51.18.144) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 lutego 1951 r.