Art. 6. - Ustawa skarbowa na okres od 1 kwietnia 1934 do 31 marca 1935.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.27.219

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1934 r.

Art.  6.

Minister Skarbu ma prawo na wniosek właściwego ministra, względnie Marszałków Sejmu i Senatu i Prezesa Najwyższej Izby Kontroli:

przenosić kredyty:

a) między paragrafami, obejmującemi wydatki, związane z normalnym tokiem administracji (bieżące koszty utrzymania i funkcjonowania organów administracji państwowej), w obrębie każdego działu poszczególnych części budżetu zwyczajnego administracji,

b) w obrębie każdej części budżetu administracji ze wszystkich paragrafów na wszystkie paragrafy, obejmujące wydatki, nie wymienione pod lit. a), a w części 6 budżetu również na § 12 "Rezerwa zaopatrzenia" rozdział 2 w działach 2 i 4 wydatków zwyczajnych,

c) między paragrafami w obrębie planów finansowo-gospodarczych poszczególnych przedsiębiorstw, zakładów, monopolów i funduszów państwowych;

zwiększać wydatki:

d) w planach finansowo - gospodarczych przedsiębiorstw, zakładów, monopolów i funduszów państwowych, oraz ustalać nowe wydatki w planach tych nie przewidziane, o ile zmiany te nie spowodują zmniejszenia wpłaty do Skarbu lub zwiększenia dopłaty ze Skarbu na rzecz danego przedsiębiorstwa, zakładu, monopolu lub funduszu państwowego,

e) na spłatę długów państwowych w miarę uzyskania odpowiedniego pokrycia.

Przeniesienia, wymienione pod lit. a) i b), dokonywane są za zgodą Prezesa Rady Ministrów.

Przeniesienia te nie mogą być dokonywane w celu zwiększenia wydatków na płace.

O dokonaniu zmian, przewidzianych w niniejszym artykule, Minister Skarbu zawiadamia natychmiast Najwyższą Izbę Kontroli.

Uprawnienia, zawarte w lit. c) i d), przysługują - w odniesieniu do planu finansowo-gospodarczego Funduszu Pracy - Prezesowi Rady Ministrów.