Rozdział 1 - Postanowienia ogólne. - Ustawa Karna Skarbowa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1926.105.609

Akt utracił moc

Wersja od: 1 maja 1932 r.

ROZDZIAŁ  I

Postanowienia ogólne.

Art.  135.

W sprawach o przestępstwa, podlegające niniejszej ustawie, władze skarbowe powołane są do orzecznictwa tylko w miarę tego, o ile ustawa niniejsza pozostawia im to orzecznictwo zamiast sądów.

Tak sądy, jak i władze skarbowe stosują przytem przepisy powszechnego prawa karnego, dotyczące właściwości i postępowania ze zmianami i uzupełnieniami, wprowadzonemi ustawą niniejszą.

Art.  136.

Orzecznictwo sprawują:

a) sądy we wszystkich sprawach o przestępstwa, zagrożone karą pozbawienia wolności, choćby, tylko ze względu na okoliczności obciążające, określone w art. 24 - 29;

b) władze skarbowe w sprawach o przestępstwa, zagrożone jedynie karą pieniężną (z zamianą na areszt) lub konfiskatą przedmiotu przestępstwa, albo też obydwiema temi karami łącznie; sprawy te podlegają rozstrzygnięciu władz skarbowych także wtedy, gdy do ulegającego konfiskacie lub zajęciu przedmiotu przestępstwa zgłasza roszczenie osoba, nie będąca ani obwinioną, ani odpowiedzialną w charakterze osoby trzeciej.

W razie zbiegu przestępstwa, określonego pod lit. a, z przestępstwem, określonem pod lit. b, właściwość władzy skarbowej, względnie sądu, pozostaje bez zmiany, co nie wyklucza przekazania obu spraw sądowi na podstawie art. 137 L. 3.

Art.  137.

W sprawach, określonych w art. 136 lit. b, rozstrzygają wyłącznie sądy:

1) jeśli przez jeden i ten sam czyn naruszono oprócz przepisów ustaw, określonych w art. 1, także inne przepisy ustawy, których naruszenie podlega ściganiu sądowemu (zbieg przestępstw jednoczynowy); sprawa pozostaje nadal we właściwości sądu. choćby ten związek ustał;

2) jeśli obwinionego zaaresztowano i odstawiono do sądu; w wypadku tym właściwość sądowa nie ulega już zmianie, choćby władza sądowa wypuściła zaaresztowanego na wolność;

3) jeśli władza skarbowa z zezwolenia swej władzy przełożonej uzna za konieczne przekazanie sprawy postępowaniu sądowemu.

Art.  138.

Po otrzymaniu wiadomości o przestępstwie, objętem niniejszą ustawą, a należącem do właściwości sądu, władza skarbowa wdraża wstępne dochodzenia i zawiadamia o tem właściwego prokuratora, a w wypadku art. 211 ust. 2 - właściwy sąd.

W razie, jeśli wiadomość p przestępstwie wpierw doszła do władzy prokuratorskiej lub sądowej, zawiadamia ta władza o tem właściwą władzę skarbową.

Władza skarbowa po przeprowadzeniu wstępnych dochodzeń przesyła akta sprawy właściwemu prokuratorowi, względnie sądowi.

Art.  139.

Za wdrożenie postępowania karnego uważa się jakąkolwiek czynność władzy sądowej lub skarbowej, podjętą celem ustalenia przestępstwa.

Art.  140.

Przekazanie sprawy do sądowego rozstrzygnięcia (art. 138 i 188) nie uwalnia władzy skarbowej od obowiązku udzielenia prokuratorowi, względnie władzy sądowej, wszelkich potrzebnych wyjaśnień i przeprowadzenia żądanych dochodzeń.

Postanowienia co do osób wojskowych.

Art.  141.

O wykonanie kary pozbawienia wolności w stosunku do osób wojskowych stanu czynnego należy się zwrócić do władz wojskowych.

Wykonanie tymczasowego zatrzymania i aresztu śledczego w stosunku do tych osób określi rozporządzenie Ministrów; Sprawiedliwości, Skarbu i Spraw Wojskowych.