Art. 179. - Ustawa Karna Skarbowa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1926.105.609

Akt utracił moc

Wersja od: 1 maja 1932 r.

Art.  179.

Rozstrzygnięcie w sprawie zezwolenia na dobrowolne poddanie się karze należy do władzy skarbowej, powołanej według zasad art. 144 do wydania orzeczenia karnego.

O ile jednakże nastąpić ma złagodzenie kary stosownie do art. 31. przyzwalać mogą na dobrowolne poddanie się karze:

1) władze skarbowe I instancji tylko w sprawach o przekroczenia porządkowe - bez ograniczenia do jakiej części ma być kara złagodzona w innych zaś sprawach mogą tylko opuszczać w całości lub w części karę konfiskaty przedmiotów, niewyjętych z obiegu, względnie dodatkowa karę pieniężną z art. 19 niniejszej ustawy,

2) władze skarbowe II instancji we wszystkich innych sprawach, jednakże z tem ograniczeniem, że albo:

a) opuszczają karę konfiskaty przedmiotu i wtedy mogą złagodzić karę pieniężną do połowy, albo też

b) nie opuszczają kary konfiskaty i wtedy karę pieniężna złagodzić mogą do jednej czwartej najniższego ustawowego wymiaru;

3) Minister Skarbu w sprawach, wymienionych pod L. 2, bez ograniczenia co do stopnia złagodzenia kary.

Jeśli złagodzenie to przekracza granicę uprawnień danej władzy skarbowi, przedkłada ta władza sprawę wyższej instancji z odpowiednim wnioskiem, może jednak sama odrzucić wniosek obwinionego, jeśli nie znajduje powodu do złagodzenia kary a jest właściwa do rozstrzygnięcia w myśl ust. 1 niniejszego artykułu.