Rozdział 2 - Właściwość rzeczowa władz skarbowych. - Ustawa karna skarbowa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.34.355

Akt utracił moc

Wersja od: 15 stycznia 1936 r.

Rozdział  II.

Właściwość rzeczowa władz skarbowych.

Art.  144.

§1. Do rozstrzygnięcia sprawy powołane są władze skarbowe pierwszej instancji, jeśli najwyższa kara pieniężna, grożąca za dane przestępstwo prócz ewentualnej konfiskaty przedmiotu przestępstwa, nie przekracza co do żadnego z obwinionych sumy tysiąca złotych.

§ 2. Minister Skarbu władny jest granicę tę zmieniać bądź dla całego Państwa, bądź jego części.

§ 3. W przypadkach, gdy przestępstwo zagrożone jest karą w wielokrotności stałej, określa się najwyższą dopuszczalną karę przy uwzględnieniu przepisu art. 23 § 1.

§ 4. We wszystkich innych przypadkach oraz w przypadku, przewidzianym w art. 146 § 2, powołane są do rozstrzygnięcia władze drugiej instancji.

§ 5. Minister Skarbu określi, które władze skarbowe pierwszej, względnie drugiej instancji, powołane będą do przeprowadzenia dochodzenia i orzecznictwa w zakreślonych powyżej granicach.

Art.  145.

W przypadkach, gdy jedna i ta sama osoba stała się winną dwu lub więcej przestępstw, w następstwie czego groziłaby jej kara, przekraczająca granicę, określoną w art. 144 § 1, pozostaje właściwość władzy pierwszej instancji niezmienioną, jeśli za żadne z tych przestępstw nie grozi kara powyżej tej granicy.

Art.  146.

§1. Niezależnie od tego, czy rozstrzygnięcie sprawy należy do władzy skarbowej pierwszej czy drugiej instancji, przeprowadzenie dochodzenia należy do władz skarbowych pierwszej instancji.

§ 2. W sprawach szczególniejszej wagi może władza drugiej instancji sama przeprowadzić dochodzenie bądź na wniosek władzy pierwszej instancji bądź też z własnej inicjatywy. W przypadkach tych rozstrzygnięcie sprawy należy zawsze do władzy drugiej instancji.