Rozdział 8 - Wymiar kar w razie okoliczności obciążających. - Ustawa karna skarbowa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.34.355

Akt utracił moc

Wersja od: 15 stycznia 1936 r.

Rozdział  VIII.

Wymiar kar w razie okoliczności obciążających.

Art.  23.

§1. Karę, ustanowioną w wielokrotności stałej, można w przypadkach powtarzania tego samego przestępstwa lub też innych obciążających okoliczności, wymierzać w podwyższonych wielokrotnościach, jednakże nie powyżej podwójnej stałej wielokrotności.

§ 2. Karę, ustanowioną w wielokrotności skalowej, można stopniować jedynie w granicach ustanowionej skali.

Art.  24.

Kto po dwukrotnem odcierpieniu kary za przestępstwo, przewidziane w mniejszej ustawie, a popełnione z winy umyślnej, dopuszcza się takiegoż przestępstwa w ciągu pięciu lat od pierwszego ukarania za przestępstwo również z winy umyślnej, ten ulega obok kar, przewidzianych za odnośne przestępstwo, nadto karze aresztu od jednego miesiąca do jednego roku, o ile przepis szczególny nie ustanawia za powrót do przestępstwa kary surowszej. Przez odcierpienie kary rozumie się w tym wypadku również zapłacenie kary pieniężnej w drodze dobrowolnego poddania się karze (art. 178 i nast.).

Art.  25.

Jeśli przestępstwa dopuszczono się w sposób zawodowy, przestępca, choćby za poprzednie dwa przestępstwa kary jeszcze nie odcierpiał, lub choćby wszystkie trzy przestępstwa były przedmiotem łącznego rozstrzygnięcia, ulega obok kar, przewidzianych za to przestępstwo, nadto karze aresztu od miesiąca do dwóch lat.

Art.  26.

Przepisy art. 24 - 25 nie mają zastosowania do przestępstw porządkowych.

Art.  27.

§1. Kto popełni przestępstwo, działając w porozumieniu i równocześnie z dwiema lub więcej osobami, ten, w przypadku naruszenia przepisów, wymienionych w art. i pod p. p. 1 i 12, ulega obok kar, przewidzianych za odnośne przestępstwo, nadto karze aresztu do jednego roku.

§ 2. W przypadku naruszenia innych przepisów kara dodatkowa nie może przekraczać sześciu miesięcy aresztu, wyrzeczenie zaś jej zależy od swobodnego uznania władzy orzekającej.

§ 3. Przepisy powyższe nie mają zastosowania w łych przypadkach, w których powszechne ustawy karne za czyn tego rodzaju przewidują kary surowsze.

Art.  28.

Kto przy popełnieniu przestępstwa zaopatrzony był w broń lub inne narzędzie celem zagrożenia osobistemu bezpieczeństwu organów, władzy, powołanych do przeciwdziałania przestępstwu, ulega obok kar, przewidzianych za to przestępstwo, nadto karze aresztu do sześciu miesięcy. W razie naruszenia przepisów, wymienionych w art. 1 pod p. p. 1 i 12, kara ta może być podwyższona do jednego roku.

Art.  29.

§1. Jeśli sprawca miał zapewnioną ze strony osoby trzeciej korzyść z przestępstwa nawet na wypadek nieudania się tegoż, lub też zapewnione miał pokrycie strat, szkód i kosztów z popełnienia wynikłych, ulega obok kar, przewidzianych za te przestępstwa, nadto karze-aresztu od dwóch do sześciu tygodni.

§ 2. Osoba, która względem sprawcy zobowiązania powyższe zaciągnęła, ulega obok kar za udział w przestępstwie, także karze aresztu od dwóch do sześciu miesięcy.

§ 3. Jeśli straty i szkody, wynikłe z przestępstwa, ponieść miała spółka, zawiązana przez dwie lub więcej osób celem stałego popełniania pewnego rodzaju przestępstw, wtedy każdy ze wspólników, obok kar za udział w przestępstwie, ulega karze więzienia do trzech lat, o ile inne przepisy nie przewidują za to surowszej kary.