Art. 179. - Ustawa karna skarbowa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.34.355

Akt utracił moc
Wersja od: 15 stycznia 1936 r.
Art.  179.
§1.
Rozstrzygnięcie wniosku o zezwolenie na dobrowolne poddanie się karze należy do władzy skarbowej, powołanej według zasad art. 144 do wydania orzeczenia karnego.
§  2.
O ile nastąpić ma złagodzenie kary stosownie do art. 31, zezwolenia udzielić mogą:
  1)
władze skarbowe pierwszej instancji, tylko w sprawach o przekroczenia porządkowe - bez ograniczenia, do jakiej części ma być kara złagodzona, w innych zaś sprawach władze te mogą tylko opuszczać w całości lub w części karę konfiskaty przedmiotów nie wyjętych z obiegu, względnie dodatkową karę pieniężną z art. 19 niniejszej ustawy;
  2)
władze skarbowe drugiej instancji we wszystkich innych sprawach, jednakże z tem ograniczeniem, że albo:
a)
opuszczają karę konfiskaty przedmiotu i wtedy mogą złagodzić karę pieniężną do połowy, albo też,
b)
nie opuszczają kary konfiskaty i wtedy karę pieniężną złagodzić mogą do jednej czwartej najniższego ustawowego wymiaru;
  3)
Minister Skarbu w sprawach, wymienionych pod p. 2, bez ograniczenia co do stopnia złagodzenia kary.
§  3.
Jeśli złagodzenie kary przekracza granicę uprawnień danej władzy skarbowej, władza ta przedkłada sprawę wyższej instancji ze swoim wnioskiem, może jednak sama odrzucić wniosek obwinionego, jeśli nie znajduje powodu do złagodzenia kary, a jest właściwą do rozstrzygnięcia w myśl § 1 niniejszego artykułu.
§  4.
Odmowa zezwolenia na dobrowolne poddanie się karze nie ulega zaskarżeniu.