Art. 176. - Ustawa karna skarbowa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.34.355

Akt utracił moc

Wersja od: 15 stycznia 1936 r.

Art.  176.

§ 1. Osoba, obwiniona o popełnienie przestępstwa skarbowego, może wnieść prośbę o zezwolenie jej na dobrowolne poddanie się karze z zaniechaniem dalszego przeciw niej postępowania karnego, jeśli w tym celu:

1) ofiarowuje wyznaczoną wedle zasad art. 177 karę pieniężną wraz z uznaniem konfiskaty przedmiotu przestępstwa, o ile przestępstwo jest taką karą zagrożone, oraz przyjmuje obowiązek dodatkowego uiszczenia pojedynczej uszczuplonej należytości,

2) zrzeka się wydania jej formalnego orzeczenia karnego.

§ 2. Oświadczenie w powyższej materji należy wnieść na piśmie do władzy skarbowej pierwszej instancji albo też zgłosić ustnie do protokółu i złożyć zarazem całą przypadającą wedle punktu 1 kwotę, o ile nie znajdzie zastosowania przepis art. 177 § 2 zdanie końcowe. Oświadczenie, złożone przez pełnomocnika, wystarcza z warunkiem, że pełnomocnictwo dotyczy również dobrowolnego poddania się karze.

§ 3. Jeśli obwiniony pozostaje pod opieką lub kuratelą, możność dobrowolnego poddania się karze zależy od zgody jego prawnego zastępcy.