Rozdział 8 - Postępowanie przygotowawcze. - Ustawa karna skarbowa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1984.22.103 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 12 stycznia 1999 r.

Rozdział  8.

Postępowanie przygotowawcze.

Art.  170. 

Postępowanie przygotowawcze wszczyna się, jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że popełniono przestępstwo lub wykroczenie skarbowe.

Art.  171.  ²¹⁵

§ 1. Każdy, dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym finansowy organ dochodzenia, Policję lub prokuratora.

§ 2. Instytucje państwowe i społeczne, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa lub wykroczenia skarbowego, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym finansowy organ dochodzenia lub Policji albo prokuratora oraz przedsięwziąć czynności nie cierpiące zwłoki do czasu przybycia organu powołanego do ścigania przestępstw i wykroczeń skarbowych lub wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów przestępstwa lub wykroczenia skarbowego.

Art.  172. 

Postępowanie przygotowawcze ma na celu:

1) ustalenie, czy rzeczywiście zostało popełnione przestępstwo lub wykroczenie skarbowe,

2) wszechstronne wyjaśnienie okoliczności sprawy,

3) wykrycie i w razie potrzeby ujęcie sprawcy,

4) 216  zebranie danych stosownie do art. 213 i 214 § 3-8 Kodeksu postępowania karnego,

5) zebranie i utrwalenie dowodów.

Art.  173.  ²¹⁷

 W postępowaniu przygotowawczym stosuje się odpowiednio art. 298 § 2, art. 299-303, 305 § 3 i 4, art. 308, 312-315, 318, 324, 326 i 327 Kodeksu postępowania karnego, a w postępowaniu należącym do właściwości sądów również art. 316, 317, 321, 322, 329, 331-333, 334 § 1 i art. 336 tego kodeksu, ze zmianami wynikającymi z przepisów niniejszego rozdziału. Określone w tych przepisach uprawnienia i obowiązki dotyczą również innych organów prowadzących dochodzenie w sprawach karnych skarbowych.

Art.  174. 

§ 1. W sprawach o przestępstwa i wykroczenia skarbowe prowadzi się dochodzenie.

§ 2. Dochodzenie prowadzą:

1) 218  w sprawach o przestępstwa i wykroczenia skarbowe określone w art. 48 i 50, w zakresie obejmującym wywóz za granicę wartości dewizowych bądź krajowych środków płatniczych lub ich przywóz z zagranicy, a także w art. 58 oraz art. 80-87 - urzędy celne,

2) 219  w sprawach o pozostałe przestępstwa i wykroczenia skarbowe - urzędy skarbowe, a w sprawach o przestępstwa i wykroczenia skarbowe ujawnione przez organy kontroli skarbowej - inspektorzy kontroli skarbowej,

3) 220  w sprawach o przestępstwa i wykroczenia skarbowe związane z obrotem z zagranicą lub obrotem towarami pochodzącymi z zagranicy - Inspekcja Celna.

§ 3. Organy wymienione w § 2 określane są w dalszym ciągu jako "finansowe organy dochodzenia".

§ 4. 221  Urząd celny może wszcząć dochodzenie również w sprawie o przestępstwo lub wykroczenie skarbowe nie wymienione w § 2 pkt 1, a po zabezpieczeniu dowodów przekazać sprawę do dalszego prowadzenia organowi określonemu w § 2 pkt 2. Organ określony w § 2 pkt 2 może również wszcząć dochodzenie w sprawie o przestępstwo lub wykroczenie skarbowe wymienione w § 2 pkt 1 i po zabezpieczeniu dowodów przekazać sprawę do dalszego prowadzenia urzędowi celnemu. Przepis ten stosuje się odpowiednio do inspekcji celnej.

§ 5. 222  Minister Finansów może ustalić w drodze rozporządzenia właściwość finansowych organów dochodzenia w sprawach określonego rodzaju w sposób odmienny od wskazanego w § 2.

Art.  175. 

§ 1. 223  Dochodzenie mogą prowadzić również organy:

1) Policji - w sprawach o przestępstwa i wykroczenia skarbowe ujawnione przez Policję,

2) Żandarmerii Wojskowej - w sprawach o przestępstwa i wykroczenia skarbowe popełnione przez osoby wymienione w art. 12 pkt 1 lit. a) i c) ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego,

3) Straży Granicznej - w sprawach o przestępstwa i wykroczenia skarbowe wymienione w art. 174 § 2 pkt 1, ujawnione przez te organy.

§ 2. Użyte w niniejszej ustawie określenie "organy dochodzenia" oznacza również organy wymienione w § 1.

§ 3. Organy dochodzenia wymienione w § 1 mogą ograniczyć swoje czynności do zabezpieczenia śladów i dowodów przestępstwa lub wykroczenia skarbowego i przekazania sprawy do dalszego prowadzenia właściwemu finansowemu organowi dochodzenia. Nie dotyczy to jednak spraw o przestępstwa skarbowe należące do właściwości sądów, chyba że prokurator sprawujący nadzór nad dochodzeniem zarządzi inaczej.

Art.  175a.  ²²⁴

§ 1. W toku postępowania przygotowawczego kierownikowi finansowego organu dochodzenia, o którym mowa w art. 174 § 2 pkt 2, przysługują uprawnienia przewidziane w art. 182 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926).

§ 2. Przepisy art. 184 § 2 i 4 oraz art. 295-297 i art. 301 ustawy - Ordynacja podatkowa stosuje się odpowiednio.

Art.  176. 

§ 1. Prokurator sprawuje nadzór nad dochodzeniem w sprawach należących do właściwości sądów. Dochodzenie w innych sprawach prokurator może objąć swoim nadzorem, jeżeli uzna to za celowe.

§ 2. Prokurator może przyjąć każdą sprawę do swego prowadzenia.

§ 3. W sprawach o przestępstwa skarbowe śledztwo może być prowadzone ze względu na wagę lub zawiłość sprawy.

Art.  177. 

§ 1. W zakresie właściwości organów dochodzenia stosuje się odpowiednio art. 132-134.

§ 2. Jeżeli zachodzi potrzeba dokonania określonej czynności poza siedzibą organu prowadzącego dochodzenie, organ ten może zwrócić się do innego organu dochodzenia o dokonanie takiej czynności.

Art.  178. 

§ 1. Organem właściwym do rozpatrzenia zażaleń na postanowienia i zarządzenia wydane w toku postępowania przygotowawczego jest:

1) w sprawach należących do właściwości sądów - prokurator sprawujący nadzór nad postępowaniem przygotowawczym,

2) 225  w pozostałych sprawach - Główny Urząd Ceł albo izba skarbowa jako organ drugiej instancji, a jeżeli postanowienia lub zarządzenia wydaje inspektor kontroli skarbowej - Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej,

3) 226  Minister Finansów, jeżeli postanowienie lub zarządzenie wydał Generalny Inspektor Celny, albo Generalny Inspektor Celny, jeśli postanowienie lub zarządzenie zostało wydane przez regionalnego inspektora celnego.

§ 2. Jeżeli zaskarżone postanowienie lub zarządzenie wydał lub zatwierdził prokurator, zażalenie rozpatruje prokurator nadrzędny.

Art.  179. 

§ 1. Można zaniechać wydania postanowienia o wszczęciu dochodzenia, jeżeli z otrzymanego zawiadomienia lub z innych danych wynika, że istnieją podstawy do spisania protokołu karnego lub wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów.

§ 2. 227  W sprawie o przestępstwo skarbowe należące do właściwości sądów organ dochodzenia obowiązany jest zawiadomić niezwłocznie prokuratora o wszczęciu dochodzenia.

§ 3. 228  W razie wszczęcia dochodzenia w sprawie o przestępstwo skarbowe popełnione przez osobę wymienioną w art. 12 pkt 1 lit. a) i c) ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego zawiadomienie prokuratora wojskowego jest obowiązkowe.

Art.  180. 

§ 1. Jeżeli dane istniejące w chwili wszczęcia dochodzenia lub zebrane w jego toku zawierają dostateczne podstawy do przedstawienia określonej osobie zarzutów, finansowy organ dochodzenia sporządza protokół karny. Protokół karny zamiast postanowienia o przedstawieniu zarzutów mogą sporządzać również organy dochodzenia wymienione w art. 175 § 1.

§ 2. Protokół karny powinien zawierać wskazanie oskarżonego, dokładne określenie zarzucanego mu czynu i jego kwalifikacji prawnej oraz przytoczenie dowodów uzasadniających zarzuty. Jeżeli protokół karny sporządza się w obecności oskarżonego, protokół karny powinien zawierać ponadto jego wyjaśnienia.

§ 3. Jeżeli w toku dochodzenia okaże się, że oskarżonemu należy zarzucić ponadto czyn nie objęty sporządzonym uprzednio protokołem karnym albo czyn w zmienionej w istotny sposób postaci lub też że czyn zarzucany należy zakwalifikować z surowszego przepisu, sporządza się uzupełniający protokół karny. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio.

§ 4. Jeżeli protokół karny sporządzono w nieobecności oskarżonego, treść protokołu należy przedstawić oskarżonemu przy jego pierwszym przesłuchaniu.

Art.  181.  ²²⁹

 W sprawach o przestępstwa skarbowe zagrożone karą pozbawienia wolności do lat 3 lub karą grzywny, jak również w sprawach o wykroczenia skarbowe organy dochodzenia wymienione w art. 175 § 1 mogą zaniechać sporządzenia postanowienia o przedstawieniu zarzutów lub protokołu karnego. W takim wypadku konieczne jest przesłuchanie oskarżonego co do treści zarzutów.

Art.  182.  ²³⁰

 W sprawie należącej do właściwości finansowych organów orzekających należy na żądanie dopuścić do udziału w czynnościach dochodźczych oskarżonego oraz obrońcę, gdy jest już w sprawie ustanowiony. Przepis art. 316 § 2 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio.

Art.  183. 

W sprawie należącej do właściwości finansowych organów orzekających, gdy wyjaśnienia oskarżonego przyznającego się do winy nie budzą wątpliwości, można zaniechać przeprowadzania dalszych dowodów i uznać dochodzenie za zakończone.

Art.  184. 

Jeżeli oskarżony o przestępstwo skarbowe był już w postępowaniu przed finansowym organem orzekającym prawomocnie karany, dołącza się do akt dochodzenia odpis orzeczenia karnego i dane dotyczące wykonania kary, a w razie potrzeby - akta poprzedniej sprawy.

Art.  185. 

§ 1. 231  W sprawach należących do właściwości finansowych organów orzekających oraz w sprawach o przestępstwa zagrożone karą pozbawienia wolności do lat 3 można zakończyć dochodzenie bez wydania postanowienia o zamknięciu dochodzenia.

§ 2. W sprawach określonych w § 1 należy przed zakończeniem dochodzenia przedstawić oskarżonemu dowody, z którymi poprzednio nie był zapoznany.

§ 3. Czynności określonej w § 2 można zaniechać:

1) jeżeli oskarżony, wezwany w celu dokonania tej czynności, nie stawił się bez uzasadnionego powodu,

2) 232  w sprawach o wykroczenia skarbowe nie zagrożone przepadkiem przedmiotów.

§ 4. Przepisy § 2 i 3 pkt 1 stosuje się odpowiednio do odpowiedzialnego posiłkowo niezależnie od tego, jaką karą dane przestępstwo skarbowe jest zagrożone.

Art.  186. 

§ 1. Dochodzenie powinno być ukończone w ciągu 3 miesięcy od jego wszczęcia.

§ 2. 233  W uzasadnionych wypadkach Główny Urząd Ceł albo izba skarbowa jako organ drugiej instancji, a jeżeli dochodzenie prowadzi inspektor kontroli skarbowej - Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej, a w sprawach o przestępstwa skarbowe należące do właściwości sądów - prokurator, może przedłużyć okres dochodzenia na dalszy czas oznaczony.

§ 21. 234  Jeżeli dochodzenie prowadzi Inspekcja Celna, okres dochodzenia w uzasadnionych wypadkach może być przedłużony na czas oznaczony przez Generalnego Inspektora Celnego.

§ 3. Jeżeli dochodzenie prowadzi organ będący jednocześnie w tej samej sprawie finansowym organem orzekającym, wydanie orzeczenia karnego lub innego rozstrzygnięcia kończącego postępowanie w pierwszej instancji powinno nastąpić nie później niż w ciągu 4 miesięcy od wszczęcia dochodzenia. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio.

Art.  187. 

§ 1. W sprawie o przestępstwo skarbowe należące do właściwości sądów finansowy organ dochodzenia w ciągu 14 dni od zakończenia dochodzenia sporządza akt oskarżenia i przesyła go wraz z aktami prokuratorowi, przekazując jednocześnie dowody rzeczowe. Akt oskarżenia zatwierdza i wnosi do sądu prokurator.

§ 2. W sprawie, w której dochodzenie prowadził organ wymieniony w art. 175 § 1, organ ten po zakończeniu dochodzenia niezwłocznie przesyła akta oraz przekazuje dowody rzeczowe prokuratorowi, który sporządza i wnosi do sądu akt oskarżenia.

§ 3. Prokurator sporządza akt oskarżenia, jeżeli prowadził postępowanie przygotowawcze.

§ 4. W akcie oskarżenia należy wskazać ten finansowy organ orzekający lub organ dochodzenia, któremu przysługują uprawnienia oskarżyciela publicznego. Organ ten zawiadamia się o wniesieniu aktu oskarżenia przez doręczenie odpisu tego aktu.

§ 5. O przesłaniu aktu oskarżenia do sądu prokurator zawiadamia oskarżonego.

Art.  188. 

Prokurator odmawia zatwierdzenia aktu oskarżenia, jeżeli uznaje, że sprawa nie należy do właściwości sądu lub że postępowanie powinno być umorzone albo że dochodzenie wymaga uzupełnienia. Postanowienie o odmowie zatwierdzenia doręcza się finansowemu organowi dochodzenia, a jeżeli przyczyną odmowy było uznanie, że sprawa należy do właściwości finansowego organu orzekającego, postanowienie takie doręcza się również temu organowi. Na postanowienie przysługuje zażalenie.

Art.  189. 

§ 1. W sprawie należącej do właściwości finansowych organów orzekających organ dochodzenia, jeżeli nie jest jednocześnie organem powołanym do orzekania w danej sprawie, po ukończeniu dochodzenia niezwłocznie przesyła akta i przekazuje dowody rzeczowe właściwemu finansowemu organowi orzekającemu pierwszej instancji wraz z wnioskiem o ukaranie. Wniosek ten powinien zawierać imię i nazwisko oskarżonego oraz inne dane o jego osobie, jak również opis i kwalifikację zarzucanego mu czynu.

§ 2. Finansowy organ orzekający pierwszej instancji zwraca wniosek wraz z aktami organowi dochodzenia, jeżeli uznaje, że sprawa należy do właściwości sądów albo że dochodzenie wymaga uzupełnienia.

Art.  190. 

§ 1. Jeżeli postępowanie przygotowawcze nie dostarczyło podstaw do sporządzenia aktu oskarżenia, wniosku o ukaranie lub wydania orzeczenia karnego, wydaje się postanowienie o umorzeniu.

§ 2. W sprawie o przestępstwo skarbowe należące do właściwości sądów postanowienie o umorzeniu, jeżeli nie zostało wydane przez prokuratora, wymaga jego pisemnego zatwierdzenia; dotyczy to również sprawy, którą prokurator objął swoim nadzorem. W sprawach o inne przestępstwa lub wykroczenia skarbowe postanowienie o umorzeniu wymaga pisemnego zatwierdzenia przez kierownika finansowego organu orzekającego pierwszej instancji, chyba że postanowienie o umorzeniu wydał prokurator.

§ 3. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio do postanowienia o zawieszeniu postępowania.

§ 4. W postanowieniu o umorzeniu postępowania rozstrzyga się również o dowodach rzeczowych oraz o przepadku przedmiotów czynu zabronionego.

§ 5. Na postanowienie o umorzeniu lub co do zawieszenia postępowania oskarżonemu przysługuje zażalenie. W razie postanowienia przepadku przedmiotów czynu zabronionego zażalenie przysługuje również interwenientowi. Jeżeli postanowienie o przepadku wydano w sprawie należącej do właściwości sądów, oskarżony i interwenient może zamiast zażalenia złożyć w terminie 7 dni wniosek o rozstrzygnięcie sprawy przepadku przez sąd.

Art.  191.  ²³⁵

 (skreślony).

Art.  192.  ²³⁶

§ 1. W sprawie o przestępstwo skarbowe, nie należące do właściwości sądów, a w innej sprawie o przestępstwo skarbowe, której prokurator nie przejął do swego prowadzenia, postanowienie o warunkowym umorzeniu postępowania wydaje kierownik finansowego organu orzekającego pierwszej instancji z urzędu lub na wniosek orga-nu dochodzeniowego.

§ 2. Jeżeli przestępstwo skarbowe polega na uszczupleniu należności państwowej i należność ta nie została zapłacona, postanowienie powinno określać termin jej zapłaty.

§ 3. Na postanowienie o warunkowym umorzeniu prokuratorowi i oskarżonemu przysługuje zażalenie do sądu. W razie orzeczenia przepadku przedmiotów zażalenie przysługuje również interwenientowi.

§ 4. Postanowienie o podjęciu postępowania warunkowo umorzonego wydaje finansowy organ orzekający drugiej instancji.

§ 5. Przed podjęciem postępowania organ określony w § 4 może przedsięwziąć lub zlecić finansowemu organowi dochodzenia dokonanie niezbędnych czynności dowodowych w celu sprawdzenia okoliczności uzasadniających wydanie postanowienia o podjęciu postępowania.

Art.  193.  ²³⁷

 Jeżeli zażalenie na postanowienie kierownika finansowego organu orzekającego o warunkowym umorzeniu postępowania rozpoznawał sąd, sąd ten orzeka również o podjęciu postępowania warunkowo umorzonego. Artykuły 549 i 550 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio.

Art.  194. 

§ 1. O podjęciu umorzonego postępowania przygotowawczego rozstrzyga organ, który zatwierdził postanowienie o umorzeniu, a jeżeli postanowienie o umorzeniu wydał prokurator, o podjęciu rozstrzyga prokurator. O wznowieniu prawomocnie umorzonego postępowania przygotowawczego rozstrzyga finansowy organ orzekający drugiej instancji, a jeżeli postanowienie o umorzeniu wydał lub zatwierdził prokurator, o wznowieniu rozstrzyga prokurator nadrzędny.

§ 2. 238  Przepis art. 192 § 5 stosuje się odpowiednio.

Art.  195. 

§ 1. Minister Finansów może uchylić prawomocne postanowienie o umorzeniu dochodzenia w stosunku do osoby, którą przesłuchano w charakterze oskarżonego, albo o warunkowym umorzeniu postępowania, jeżeli stwierdzi, że umorzenie postępowania było niezasadne. Po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu Minister Finansów może uchylić lub zmienić postanowienie albo jego uzasadnienie jedynie w interesie oskarżonego.

§ 2. 239  Jeżeli postanowienie o umorzeniu było wydane lub zatwierdzone przez prokuratora, stosuje się art. 328 Kodeksu postępowania karnego.

²¹⁵ Art. 171 zmieniony przez art. 1 pkt 81 ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.

²¹⁶ Art. 172 pkt 4 zmieniony przez art. 1 pkt 82 ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.

²¹⁷ Art. 173 zmieniony przez art. 1 pkt 83 ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.

²¹⁸ Art. 174 § 2 pkt 1:

- zmieniony przez art. 1 pkt 35 ustawy z dnia 28 września 1990 r. (Dz.U.90.86.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 30 grudnia 1990 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 10 października 1991 r. (Dz.U.91.107.458) zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 grudnia 1991 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 84 lit. a) ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.

- zmieniony przez art. 24 pkt 4 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. - Prawo dewizowe (Dz.U.98.160.1063) z dniem 12 stycznia 1999 r.

²¹⁹ Art. 174 § 2 pkt 2:

- zmieniony przez art. 46 pkt 4 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz.U.91.100.442) z dniem 7 lutego 1992 r.

- zmieniony przez art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 6 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o kontroli skarbowej i niektórych innych ustaw (Dz.U.96.152.720) z dniem 1 stycznia 1997 r.

²²⁰ Art. 174 § 2 pkt 3 dodany przez art. 39 pkt 5 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz.U.97.71.449) z dniem 1 lipca 1997 r.

²²¹ Art. 174 § 4 zmieniony przez art. 1 pkt 84 lit. b) ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.

²²² Art. 174 § 5 zmieniony przez art. 1 pkt 84 lit. c) ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.

²²³ Art. 175 § 1 zmieniony przez art. 1 pkt 85 ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.

²²⁴ Art. 175a dodany przez art. 309 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U.97.137.926) z dniem 1 stycznia 1998 r.

²²⁵ Art. 178 § 1 pkt 2 zmieniony przez art. 46 pkt 5 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz.U.91.100.442) z dniem 7 lutego 1992 r.

²²⁶ Art. 178 § 1 pkt 3 dodany przez art. 39 pkt 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz.U.97.71.449) z dniem 1 lipca 1997 r.

²²⁷ Art. 179 § 2 zmieniony przez art. 1 pkt 86 lit. a) ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.

²²⁸ Art. 179 § 3 zmieniony przez art. 1 pkt 86 lit. b) ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.

²²⁹ Art. 181 zmieniony przez art. 1 pkt 87 ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.

²³⁰ Art. 182 zmieniony przez art. 1 pkt 88 ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.

²³¹ Art. 185 § 1 zmieniony przez art. 1 pkt 89 lit. a) ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.

²³² Art. 185 § 3 pkt 2 zmieniony przez art. 1 pkt 89 lit. b) ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.

²³³ Art. 186 § 2 zmieniony przez art. 46 pkt 6 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz.U.91.100.442) z dniem 7 lutego 1992 r.

²³⁴ Art. 186 § 2¹ dodany przez art. 39 pkt 7 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz.U.97.71.449) z dniem 1 lipca 1997 r.

²³⁵ Art. 191 skreślony przez art. 1 pkt 90 ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.

²³⁶ Art. 192 zmieniony przez art. 1 pkt 91 ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.

²³⁷ Art. 193 zmieniony przez art. 1 pkt 92 ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.

²³⁸ Art. 194 § 2 zmieniony przez art. 1 pkt 93 ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.

²³⁹ Art. 195 § 2 zmieniony przez art. 1 pkt 94 ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.