Rozdział 2 - Wykroczenia skarbowe. - Ustawa karna skarbowa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1984.22.103 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 12 stycznia 1999 r.

Rozdział  2.

Wykroczenia skarbowe.

 Wykroczeniem skarbowym jest czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez niniejszą ustawę pod groźbą kary pieniężnej.

§  1. 
Do wykroczeń skarbowych nie mają zastosowania przepisy części ogólnej Kodeksu karnego, z wyjątkiem art. 1-3, 4 § 1, 2 i 4, art. 5, 6, 9 § 1 i 2, art. 10 § 1, art. 12 zdanie pierwsze, art. 13 § 1, art. 14 § 1, art. 15 § 1, art. 18, 19 § 1, art. 20, 21 § 1 i 2, art. 22 § 1, art. 28 § 1, art. 29-31, 44 § 7, art. 53 § 1 i 2, art. 54 § 1, art. 55, 56, 58 § 2, art. 104 § 1, art. 106 i 108 oraz 115 § 1, 2 i 9-11, które stosuje się odpowiednio, z tym że przez określenie "sąd" należy rozumieć również organ uprawniony do orzekania w sprawach o wykroczenia skarbowe, a przez określenie "grzywna" - karę pieniężną. Ponadto stosuje się odpowiednio art. 3, 5, 6 § 1, art. 7, 10 § 2, art. 11, 12, 20, 21 i 28a § 2 niniejszej ustawy.
§  2. 
Wymieniona w art. 15 § 1 Kodeksu karnego przesłanka "dobrowolności" nie ma zastosowania do wykroczeń skarbowych.

Odpowiedzialność za wykroczenia popełnione za granicą zachodzi tylko wtedy, gdy przepis szczególny taką odpowiedzialność przewiduje.

 Wykroczenie skarbowe można popełnić umyślnie, a także nieumyślnie, jeżeli ustawa tak stanowi.

Podżegacz i pomocnik ponoszą odpowiedzialność tylko wtedy, gdy wykroczenie skarbowe zostało dokonane.

Odpowiedzialność za usiłowanie wykroczenia skarbowego zachodzi tylko wtedy, gdy przepis szczególny taką odpowiedzialność przewiduje.

§  1. 
Karą za wykroczenie skarbowe jest kara pieniężna. Wymierza się ją w wysokości od 10 do 10.000 złotych.
§  2. 
Środkami karnymi są:
1)
dobrowolne poddanie się odpowiedzialności,
2)
przepadek przedmiotów,
3)
ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotu.
§  3. 
Tytułem środka zabezpieczającego można orzec przepadek przedmiotu; przepisy art. 18 § 2 pkt 1, 2 i 4 stosuje się odpowiednio.
§  1. 
Wymierzając karę pieniężną powyżej 100 złotych można orzec zastępczą karę pozbawienia wolności, przyjmując jeden dzień pozbawienia wolności za równoważny karze pieniężnej w wysokości od 10 do 150 złotych. Nie można wymierzyć zastępczej kary pozbawienia wolności, jeżeli warunki osobiste ukaranego uniemożliwiają jej odbycie.
§  2. 
Zastępcza kara pozbawienia wolności nie może przekroczyć 30 dni. Łączny czas trwania kar zastępczych nie może przekroczyć 3 miesięcy; wymierza się ją w dniach i miesiącach.
§  3. 
Jeżeli egzekucja kary pieniężnej okaże się bezskuteczna, można zamienić karę pieniężną, po uprzednim wyrażeniu zgody przez ukaranego, na pracę społecznie użyteczną, określając czas jej trwania i rodzaj. Praca społecznie użyteczna trwa najkrócej 7 dni, najdłużej 2 miesiące; określa się ją w dniach i miesiącach.
§  4. 
Przepisy art. 121 § 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
§  1. 
Przepadek przedmiotów obejmuje narzędzia lub inne przedmioty stanowiące rzeczy ruchome, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia wykroczenia skarbowego, oraz przedmioty pochodzące bezpośrednio z tego wykroczenia, a także inne, jeżeli przepis ustawy tak stanowi.
§  2. 
Przepisy art. 16 § 2, art. 17, 19 i 20 stosuje się odpowiednio.

 W wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie można poprzestać na orzeczeniu przepadku przedmiotów, jeżeli zachodzą warunki jego orzeczenia i jeżeli zostaną w ten sposób osiągnięte cele kary.

§  1. 
Karalność wykroczenia skarbowego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok. Przepisy art. 101 § 3 Kodeksu karnego oraz art. 31 niniejszej ustawy stosuje się odpowiednio.
§  2. 
Jeżeli w okresie przewidzianym w § 1 wszczęto postępowanie przeciwko sprawcy, karalność wykroczenia skarbowego ustaje z upływem 2 lat od jego popełnienia. W razie uchylenia prawomocnego rozstrzygnięcia przedawnienie biegnie od daty jego wydania.
§  3. 
Orzeczona kara lub środek karny wymieniony w art. 41 § 2 pkt 2 i 3 nie podlega wykonaniu, jeżeli od uprawomocnienia się rozstrzygnięcia upłynęły 3 lata.
§  1. 
Orzeczenie kary lub środka karnego wymienionego w art. 41 § 2 pkt 2 i 3 uważa się za niebyłe po upływie 2 lat od wykonania lub darowania albo przedawnienia ich wykonania.
§  2. 
Jeżeli ukarany po rozpoczęciu okresu przewidzianego w § 1, lecz przed jego upływem, ponownie popełnił wykroczenie skarbowe, za które wymierzono mu karę lub środek karny, dopuszczalne jest tylko jednoczesne zatarcie wszystkich orzeczeń o ukaraniu.
42 Art. 35 zmieniony przez art. 1 pkt 23 ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.
43 Art. 36 zmieniony przez art. 1 pkt 24 ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.
44 Art. 38 zmieniony przez art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.
45 Art. 41:

- zmieniony przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 28 września 1990 r. (Dz.U.90.86.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 30 grudnia 1990 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 10 października 1991 r. (Dz.U.91.107.458) zmieniającej nin. ustawę z dniem 7 grudnia 1991 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 26 ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.

46 Art. 42:

- zmieniony przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 28 września 1990 r. (Dz.U.90.86.503) zmieniającej nin. ustawę z dniem 30 grudnia 1990 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 26 ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.

47 Art. 43 zmieniony przez art. 1 pkt 26 ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.
48 Art. 44 zmieniony przez art. 1 pkt 26 ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.
49 Art. 45 zmieniony przez art. 1 pkt 26 ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.
50 Art. 46 zmieniony przez art. 1 pkt 26 ustawy z dnia 3 lipca 1998 r. (Dz.U.98.108.682) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 1998 r.