Rozdział 4 - Ograniczenia i obowiązki. - Ustawa dewizowa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1952.21.133

Akt utracił moc

Wersja od: 5 maja 1952 r.

Rozdział  4.

Ograniczenia i obowiązki.

Art.  19.

1. Obrót wartościami dewizowymi jest bez zezwolenia właściwej władzy zabroniony, jeżeli przepisy ustawy lub rozporządzeń, wydanych na jej podstawie, nie stanowią inaczej.

2. Dokonywanie obrotu wartościami dewizowymi przez krajowców dewizowych w zakresie obrotu towarowego z zagranicą i usług z tym obrotem związanych wymaga zezwolenia Ministra Handlu Zagranicznego z zastrzeżeniem wyjątków, przewidzianych w rozdziale 3.

3. Rada Ministrów ustali w drodze rozporządzenia szczegółowe rozgraniczenia tytułów obrotu wartościami dewizowymi ze względu na właściwość władz do udzielania zezwoleń.

Art.  20.

Posiadanie w kraju zagranicznych środków płatniczych oraz złota i platyny w postaci innej, niż w postaci wyrobów użytkowych, jest bez zezwolenia zabronione, jeżeli przepisy ustawy lub rozporządzeń, wydanych na jej podstawie, nie stanowią inaczej.

Art.  21.

1. Krajowcy dewizowi obowiązani są zgłosić i zaofiarować do skupu bądź złożyć do depozytu wartości dewizowe, objęte zakazem art. 20, w instytucjach, wskazanych w rozporządzeniu Ministra Finansów i w trybie, określonym w tym rozporządzeniu.

2. Podejmowanie wartości dewizowych z depozytu wymaga zezwolenia.

Art.  22.

1. Dysponowanie przez krajowców dewizowych, posiadanymi za granicą wartościami dewizowymi, mieniem ruchomym i nieruchomym, prawami przysługującymi w stosunku do mienia, znajdującego się za granicą, oraz należnościami, przypadającymi od zagranicy z wszelkich tytułów, jest bez zezwolenia zabronione, jeżeli przepisy ustawy lub rozporządzenia na jej podstawie wydanych nie stanowią inaczej.

2. Dysponowaniem jest również udzielenie pełnomocnictwa do odbioru lub przyjęcia mienia, o którym mowa w ustępie poprzedzającym.

Art.  23.

Krajowcy dewizowi obowiązani są realizować należności i płatności w stosunkach z zagranicą według zasad ustalonych:

1) w zakresie obrotu towarowego i usług z nim związanych - przez Ministra Handlu Zagranicznego w porozumieniu z Ministrem Finansów, a

2) w zakresie obrotu z wszelkich innych tytułów - przez Ministra Finansów w drodze rozporządzenia.

Art.  24.

1. Krajowcy dewizowi są obowiązani - w zakresie i trybie ustalonym przez Ministra Finansów w drodze rozporządzenia - zgłosić i zaofiarować do skupu instytucjom, wskazanym w tym rozporządzeniu, posiadane za granicą wartości dewizowe, mienie ruchome i nieruchome, prawa przysługujące w stosunku do mienia, znajdującego się za granicą, oraz należności, przypadające od zagranicy z wszelkich tytułów, jak również zgłosić wygaśnięcie tych praw i należności.

2. Warunki skupu określi Minister Finansów w drodze rozporządzenia.

Art.  25.

Krajowcy dewizowi są obowiązani - w zakresie i trybie, ustalonym przez Ministra Finansów w drodze rozporządzenia - zgłosić instytucjom, wskazanym w tym rozporządzeniu, posiadane w kraju a należące do cudzoziemców dewizowych: papiery wartościowe, książeczki wkładkowe i oszczędnościowe, mienie ruchome i nieruchome, przysługujące cudzoziemcom prawa do mienia, znajdującego się w kraju, oraz zobowiązania pieniężne wobec zagranicy z wszelkich tytułów, jak również utratę posiadania i wygaśnięcie zobowiązań.

Art.  26.

Dysponowanie w kraju przez cudzoziemców dewizowych walutą polską, uzyskaną przez nich z zachowaniem przepisów niniejszej ustawy oraz przepisów, wydanych na jej podstawie, nie wymaga zezwolenia.

Art.  27.

Warunki otwierania i prowadzenia rachunków dla cudzoziemców dewizowych oraz rodzaje tych rachunków ustali Minister Finansów w drodze rozporządzenia.

Art.  28.

Bez zezwolenia zabronione jest:

1) udzielenie przez krajowca dewizowego cudzoziemcowi dewizowemu kredytu lub poręki za spłatę takiego kredytu, jak również przyjęcie kredytu od cudzoziemca lub udzielenie przez krajowca dewizowego poręki za spłatę takiego kredytu,

2) zawarcie przez krajowca dewizowego z cudzoziemcem dewizowym umowy o przelew wierzytelności, należnej cudzoziemcowi dewizowemu od innego krajowca dewizowego,

3) wstąpienie krajowca dewizowego jako osoby trzeciej w prawa zaspokojonego wierzyciela - cudzoziemca dewizowego wobec dłużnika - krajowca dewizowego,

4) zaspokojenie przez krajowca dewizowego wierzytelności cudzoziemca dewizowego w przypadku, gdy wierzytelność ta została uzyskana przez niego w drodze przelewu od cudzoziemca, zamieszkałego w kraju innym, niż kraj zamieszkania wierzyciela.

Art.  29.

Stosowanie i ogłaszanie kursów innych, niż ustalone przez Narodowy Bank Polski zgodnie z postanowieniami art. 12, jest zabronione.

Art.  30.

Wywóz za granicę i przywóz do kraju złota i platyny w postaci wyrobów użytkowych, jak również innych metali szlachetnych, kamieni szlachetnych i klejnotów - w zakresie ustalonym przez Ministra Finansów w drodze rozporządzenia - są bez zezwolenia zabronione.